spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 42: Collision
“ งั้นฉันจะไม่ชวนแกกินข้าวเย็น ... “- ในตอนที่ ดอนเดอร์ พูดแบบนี้ จางเทีย ก็รีบวิ่งออกจากร้านไปอย่างรวดเร็วราวกับลูกธนู
“ ระวังด้วย ! “ – เมื่อเห็น จางเทีย รีบวิ่งอกไป ดอนเดอร์ ก็ส่ายหน้า เพราะ ดอนเดอร์ เห็นว่าใจของ จางเทีย ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเลยปล่อยให้ จางเทีย กลับเร็วกว่าปกติแต่มันก็น่าแปลกใจจริงๆที่เด็กนี่วิ่งออกไปทันทีที่เขาพูดว่า ‘ อาหารเย็น ‘
……
จางเทีย นั้นตื่นเต้นอย่างมาก เขาทนรอกลับบ้านไม่ไหวเพื่อที่จะได้เห็น Leakless Fruit นั้นหน้าตาเป็นงไง เขายังลืมความเจ็บใจและความเจ็บปวดตามร่างกายไปด้วย
ตอนนี้มีสิ่งเดียวในหัวของเขา --- กลับบ้าน !
……
เพราะการประกาศเคอร์ฟิวของเมืองทำให้ก่อนที่จะเที่ยงคืนนั้นมีคนอยู่เต็มสถานีรถไฟเยอะไปมหมด
เพื่อที่จะกลับบ้านให้เร็วที่สุด จางเทีย ไม่ได้เลือกเส้นทางเดิมที่ใช้ เขาใช้ทางลัดและวิ่งเข้าไปในตรอกใกล้ๆกับสถานีรถไฟ แม้ว่าที่แบบนี้นั้นจะไม่ค่อยมีคนเดินและไม่ค่อยปลอดภัยแต่ จางเทีย ใช้เส้นทางนี้มาหลายปีและไม่พบสิ่งแปลกๆเลยแต่มันก็ต้องมีข้อยกเว้นอยู่บ้าง ที่หัวมุมของตรอกนั้นเพราะความมืดทำให้ จางเทีย วิ่งไปชนกับชายคนหนึ่งตรงทางออกตรอกนี้ ทั้งสองคนไม่คิดว่าจะมีใครวิ่งมาชนแบบนี้
ร่างของชายคนนนั้นสั่นอยู่สักพัก ตัวของ จางเทีย เองก็กระเด็นล้มลงที่พื้น ทันใดนั้น จางเทีย ก็ต้องอึ้งและหงุดหงิด
“ ไอ้หนู แกอยากตายรึไง ? ! “
จางเทีย ตาโตและมองเห็นชายกำยำอายุประมาณ 40 ปียืนอยูหน้าเขา เขาก็เหมือนกับนักสำรวจทั่วๆไป เขาเดินเข้ามาหา จางเทีย ด้วยท่าทีหงุดหงิด โดยชายคนนี้มีใบหน้าที่ยาวและดูโหดร้าย อีกทั้งยังมีผมสีน้ำตาล
จางเทีย ยังลุกขึ้นมาไม่ได้ จากการชนก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่ากระดูกเขาแทบหักและมันยากอย่างมากที่เขาจะลุกขึ้นมาจากพื้นได้ เขาไม่คิดเลยว่าชายตรงหน้าเขาจะดุร้ายขนาดนี้ หลังจากที่เห็น จางเทีย ล้มลงไปที่พื้น ชายคนนั้นก็อยากจะเดินเข้ามาหาเขา เมื่อเห็นชายเท้าใหญ่และกำยำ จางเทีย ก็ตระหนักว่าเขาคงได้แผลแน่ถ้าไม่ตายเพราะเท้าของขายคนนี้
“ มีอะไรเหรอ ฮัค ? “ – ที่ด้านหลังของชายคนนั้นมีเงาผอมสวมชุดนักสำรวจโผล่ขึ้นมา เมื่อเห็นสิ่งที่ ฮัค กำลังจะทำ ชายคนนั้นก็ห้ามและมองไปอีกทิศทางหนึ่ง เมื่อมองตามไปทิศทางที่ชายคนนั้นมอง ฮัค ก็เห็นทหารที่อยู่ไกลๆออกไป เมื่อเห็นทหารเหล่านั้น ฮัค จึงหยุด
“ ไอ้หนู แกโอเคนะ ? “ – ชายรูปร่างผอมสูงเดินออกมาจากหลังฮัคและมานั่งยองๆตรงหน้า จางเทีย พร้อมกับยิ้มให้ เมื่อมองไปที่ตาของชชายคนนี้ที่มีนัยน์ตาสีเหลือง จางเทีย ก็รู้สึกว่าเขาโดนงูจงอางจ้อง จางเทีย รู้สึกได้เลยว่าขนตัวเองลุก ชายคนนี้เข้ามาหาเขาทันทีอย่างกับงู จางเทีย ยังได้กลิ่นคาวๆซึ่งทำให้เขาแทบอยากอ้วกออกมา
เมื่อคิดถึงวิธีที่ ฮัค ยกเท้าจะกระทืบเขา จางเทีย ก็รีบลุกขึ้น ไม่ว่ายังไงมันก็อันตรายเกินไปที่เขาจะมานอนอยู่ที่พื้นต่อ
“ ผมไม่เป็นไรๆ ผมจะรีบไปแล้ว ขอโทษด้วย... “
“ โฮ่โฮ่ นายไม่ระวังเลยนะ นายเจ็บมั้ยล่ะ ? มาสิ เอามือนายมาดูสิ ! “
“ ไม่จำเป็นหรอก ...ขอบคุณมาก ...” - เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอื้อมมือออกมาหาเขา จางเทีย ก็รีบลุกขึ้นนั่ง
“ ไม่เอาน่า ฉันพูดจริงนะเราก็ไม่เห็นนายเหมือนกัน ... “- ชายร่างผอมยิ้มและคว้ามือ จางเทีย เพื่อที่จะดึงเขาขึ้น เมื่อรู้สึกว่าข้อมือโดนกำแน่น จางเทีย ก็ไม่ได้มีเวลาจะพูดอะไรออกไป ตอนนั้นเองเขาจะรู้สึกเหมือนข้อมือของเขาโดนงูเลีย จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าชายคนนั้นมองทุกส่วนของร่างกายเขาจากฝ่ามือ,ข้อมือ,ศอกจนไปถึงไหล่,เอว,อกและท้อง ในที่สุดเขาก็มองไปที่ท้องน้อย,ต้นขาและเข่าทำท่าปัดฝุ่นออกจากตัวเขาให้ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก่อนที่ จางเทีย จะมีโอกาสรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง จากนั้นชายร่างผอมจึงหันไปส่ายหน้าให้กับ ฮัค
“ มันเย็นแล้ว นายก็ระวังหน่อยแล้วกัน ! “ – ชายร่างผอมฝืนยิ้มออกมาให้พร้อมกับเดินออกไปด้วยท่าทีหงุดหงิดและจ้องไปที่ ฮัค ไม่นานทั้งคู่ก็ได้หายจากตรอกนั้นไปโดยเดินออกไปที่ถนนน
ในเสี้ยววินาที จางเทีย ก็ตระหนักได้ว่าหลังของเขานั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ ในตอนที่ลมพัดผ่านเขาขนลุกขึ้นมาทันที เขาตระหนักได้ว่าเหมือนเขาเพิ่งรอดจากการอันตรายอันยิ่งใหญ่มาได้
จางเทีย รีบหนีจากตรงนั้นทันที – “ พระเจ้าช่วย ฉันไม่อยากเจอคนน่ากลัวแบบสองคนนั้นอีก ! “ - จางเทีย พึมพำกับตัวเองพร้อมกับเดินไปข้างหน้า เดินมาไม่นานเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างใต้เท้าของเขา เขาก้มตัวลงและหยิบมันขึ้นมา ด้วยแสงจันทร์ที่สาดลงมานั้นทำให้ จางเทีย เห็นถุงผ้าขนาดพอๆกับฝ่ามือมีของบางอย่างอยู่ข้างในนั้น มันรู้สึกไม่เหมือนเหล็กรึเงินเลย จางเทีย หยิบมันออกมาจากถุงด้วยความแปลกใจเผยให้เห็นถึงแผ่นไม้รูปสามเหลี่ยมสีแดงที่มีรอยแตกตรงกลาง ไม่มีอะไรอยู่ตรงแผ่นนี้ --- ไม่มีรอยรึตัวหนังสือใดๆ ดูเหมือนว่ามันจะทำขึ้นมาจากไม้แดงทั่วไป ซึ่งไม่ได้แพงเท่าไหร่ ในตอนที่ จางเทีย ตั้งใจจะโยนมันทิ้ง เขาก็รู้สึกว่าผิวของแผ่นไม้นี้เรียบอย่างมาก ราวกับมันถูกทำขึ้นมาเพื่อเอาให้คนใช้ จางเทีย สงสัยว่าแผ่นไม้ไร้ประโยชน์นี่ทำไมต้องเก็บไว้ในกระเป๋านี้ด้วย เขาตระหนักได้ว่า ฮัค นั้นทำกระเป๋านี้ตกไว้ จางเทีย แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับวางมันลงในถุงก่อนที่จะเก็บถุงใส่กระเป๋าตัวเองไว้และได้รีบกลับบ้านไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายสองคนได้กลับมา แต่ไม่เหมือนครั้งก่อน ตอนนี้หน้าของชายทั้งสองคนนั้นซีดและบ่งบอกได้ถึงความกลัวสุดขีด ด้วยแสงไฟจากตะเกียงที่อยู่ในมือ พวกนั้นก้มตัวลงหาตามพื้นทุกซอกทุกมุมของตรอกนั้น โชคร้ายที่พวกเขาหาสิ่งที่ตัวเองตามหาไม่เจอ
“ เราจะทำยังไงดี ? “ – ในตอนนั้นเอง ฮัค ก็ไม่ได้ดูดุร้ายอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เห็นบนใบหน้าของเขาคือความไม่มั่นใจเหมือนกับนี่คือจุดจบของโลก – “ สเนซ ทำไมไม่ไปหาพวกนั้นโดยตรงเลย ? “
“ แกบ้ารึเปล่า ? “ – ชายที่เหมือนงูซึ่งชื่อ เสนซ นั้นจ้องไปที่ ฮัค – “ แกรู้กฎขององค์กรดีนิ ! แกรู้ว่าพวกนั้นจะทำยังไงถ้าไม่เห็นเหรียญ ! ถ้าไม่มีเหรียญนั่นเราคงโดนฆ่าทันทีที่เราบอกว่าเราเป็นใคร ! “
“ เราจะทำยังไงถ้าเราทำงานนี้ไม่ได้ ? “
เมื่อคิดถึงหัวหน้าของทั้งคู่ว่าเคยทำอะไรกับลูกน้องที่ผิดพลาด ฮัค และ สเนซ ก็หน้าซีดขึ้นมาทันที
“ ต้องเป็นเด็กนั่นแน่ๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราจะเสียเหรียญไป แกน่าจะเช็คดูดีๆตอนเราออกจากสถานีรถไฟ อีกอย่างเราไม่ได้มาติดต่อกับใครด้วย เหรียญนั่นต้องโดนไอ้เด็กคนนั้นขโมยไปแน่ ! “ - สเนซ สรุปออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิด
“ แต่แกก็เช็คเขาแล้วนิและไม่เห็นอะไรผิดปกติเลย ! “
“ เด็กนั่นน่ะมีประสบการณ์ เขาต้องโยนมันทิ้งตอนเขาได้เหรียญไป ตอนนั้นมันมืดเราเลยไม่ได้สนใจที่พื้น หลังจากที่เราออกไปแล้ว เด็กนั่นก็เก็บมันแล้วหนีไป ! “ – นอกจากเข้าใจผิดคิดว่า จางเทีย เป็นโจรแล้ว ส่วนที่เหลือที่ชายคนนี้พูดมานั้นถูกหมด - “ ตอนนี้เราได้แค่หวังว่าเขาคงไม่โยนมันทิ้ง ไม่งั้น... “
“ ไม่งั้น ฉันจะฆ่าทั้งครอบครัวมันแล้วสับมันเป็นชิ้นๆ ! “ – สีหน้าของ ฮัค กลับมาน่ากลัวอีกครั้ง – “ ตอนนี้เราควรทำยังไงกันดี ? เราควรออกตามหาเด็กนั่นเลยมั้ย ? “
“ ไม่ เราควรไปหาโจรคนอื่นและให้เขานำเราไปหาเด็กนั่น ถ้าเด็กนั่นอยู่ใกล้สถานีรถไฟนี้บ่อยๆ คนอื่นต้องรู้จักเขาแน่ ! “
“ ได้ .... “
ภายในเมืองแบล็คฮ็อตนั้นคนที่อยู่ใกล้สถานีรถไฟนั้นมักจะฝ่าฝืนกฎกันมากที่สุด มีคดีมากมากทั้งล้วงกระเป่า,ปล้น,ข่มขืนและอื่นๆอีก คนพวกนี้น่ะทำงานให้กับพวกผู้พิพากษาในเมือง แน่นอนว่าพวกนี้ถือเป็นกองกำลังลับของเมือง แต่คืนนี้คนที่ชั่วยิ่งกว่าพวกนั้นสองคนจะจัดการพวกเขาเพราะเรื่องจิ๊บจ๊อย....
……