spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 36: มามะ

เขาใช้ทางเดินเส้นเดิมที่เขาจำได้  จางเทีย หยิบกุญแจไปก่อนจะเดินไปที่ห้องแต่ตัว  ในตอนที่เขาเหมือนจะหลงในครั้งที่แล้ว เขาไม่รู้ว่าที่นี่ใหญ่ขนาดไหนแต่ครั้งนี้เขารู้แล้วว่ามันใหญ่จริงๆ

คลับหกชั้นนี่ยาวกว่า 200 ม.และชั้นนี้กว่าครึ่งเอาไว้ต้อนรับแขกระดับ 1  ชั้นหกนั้นเป็นพื้นที่ฝึกส่วนรวมซึ่งรวมถึงอุปกรณ์ต่างๆที่ จางเทีย ไม่เคยเห็นมาก่อนและยังมีเครื่องวัดความเร็วสองเครื่องด้วย  นอกจากพื้นที่นั้นและห้องแต่งตัวแล้วสิ่งที่ กัปตันเคอร์ลิน บอกเขาไว้ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล   ถ้า จางเทีย ฝึกที่นี่ในตอนที่เขาว่าง แน่นอนว่าเขาต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเองได้อย่างมาก ถ้าเทียบกับที่ฝึกนี้กับที่ฝึกของโรงเรียนแล้วมันต่างกันคนละเรื่อง  เมื่อเห็นอุปกรณ์ในห้องนี้เป็นครั้งแรก จางเทีย เกือบน้ำลายไหลออกมา  อุปกรณ์พวกนี้น่ะแน่นอนว่าเพิ่มความแข็งแกร่งให้กล้ามเนื้อแต่ละส่วนของเขาได้  อันที่จริงถ้ามีเวลาพอ จางเทีย มั่นใจอย่างมากว่าเขาจะกำยำขึ้นเยอะ

นอกจากพื้นที่ฝึกส่วนรวมแล้วยังมีห้องแยกออกไปต่างหากอีก  ผู้ดูแลบอกว่าห้องฝึกพวกนี้มีอุปกรณ์ฝึกระดับสูงซึ่มีไว้ให้สำหรับลูกค้า ทำให้ จางเทีย สงสัยว่าอุปกรณ์พวกนั้นคืออะไร

จางเทีย ใช้บันไดพนักงานและเดินไปจากชั้นแรกไปถึงชั้นหก ส่วนแขกและลูกค้า VIP นั้นจะใช้ลิฟต์ซึ่งเป็นของที่ จางเทีย ไม่เคยเห็นมาก่อน  แม้ว่าจะไม่มีไฟฟ้าในยุคนี้แต่เครื่องมือที่คนทำขึ้นมาก็ก่อนภัยพิบัตินั้นก็ยังมีเก็บไว้อยู่ แต่แรงขับเคลื่อนของลิฟต์นั้นจะใช้เครื่องจักรไอน้ำและกังหันที่ติดไว้ในตึก  อีกอย่างลิฟต์แต่ละอันนั้นก็มีช่างคอยดูแลอยู่ด้วย

ตั้งแต่ชั้นแรกไปถึงชั้นหกแม้ว่าจะเป็นกำแพงกันเสียงแต่ จางเทีย ก็ยังได้ยินเสียงชนและเสียงร้องออกมาจากห้องแต่ละชั้น เสียงบางอันนั้นมาจากใต้ดินเลยก็มีทำให้เขารู้สึกเหมือนสายฟ้าฟาดลงมา ผลก็คือทำให้ทั้งชั้นนั้นสั่น....

ชั้นหกนั้นมีไว้สำหรับแขกระดับ 1 , ชั้นห้ามีไว้สำหรับแขกระดับ 2 และชั้นสี่มีไว้สำหรับแขกระดับ 3  ก่อนหน้านี้ จางเทีย ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเรียงแบบนี้  ในตอนที่เขาขึ้นมาชั้นบนเขาก็ตระหนักได้ว่ายิ่งลูกค้าระดับสูงยิ่งมีพื้นที่ที่ดีกว่า  ดังนั้นพวกเขาจึงจัดเรียงตามระดับของลูกค้าเพื่อลดภาระที่ตัวตึกจะได้รับ  พื้นที่ฝึกสำหรับแขกระดับ 5 นั้นอยู่ที่พื้นแต่ จางเทีย ไม่รู้ว่ามีอะไรติดตั้งอยู่ในพื้นที่ตรงนั้นบ้าง

จางเทีย ไปที่ล็อคเกอร์ของตัวเองเบอร์ 613  ห้องแต่งตัวนั้นเชื่อมกับห้องน้ำซึ่งนี่เองก็เป็นข้อดีอย่างหนึ่งที่คลับให้  อย่างน้อยๆ จางเทีย ก็ได้อาบน้ำดีๆกะเขาบ้าง สถานที่นี้จะดูสุดยอดมากถ้าเขาไม่ได้มาเพื่อโดนอัด

เขาเข้าไปในห้องแต่งตัวและพบว่าไม่มีใครอื่นนอกจากชายกำยำที่นั่งอยู่บนม้านั่ง ชายกำยำคนนั้นพยายามทำบางอย่างกับแผลที่หลังของเขา  เขารู้สึกว่าชายคนนั้นดูคุ้นๆ   จางเทีย จำได้ว่าชายคนนี้เป็นคนปลุกเขาตอนเขาหมดสติไปในครั้งที่แล้ว

เมื่อเห็น จางเทีย ชายคนนั้นได้ยิ้มให้พร้อมกับยักคิ้วและพูดขึ้น – “ เฮ้เด็กน้อย นายนี่เอง มาช่วยฉันหน่อยสิ ! “

จางเทีย เดินเข้าไปหาและรับขวดยาไป  เขาไม่รู้ว่ามันทำมาจากอะไรแต่เขารู้ว่ามันทำให้แผลฟื้นตัวได้เร็ว ดังนั้นเขาจึงเอามือถูกันสักพักและเทยาลงบนมือ จากนั้นก็ลูบไปที่แผล

“ ผมเกือบลืมไปเลย คุณปลุกผมครั้งที่แล้ว ขอบคุณนะ ! “ - จางเทีย พูดออกมาพร้อมกับเทยาลงบนหลังของชายคนนั้น

“ ไม่มีปัญหา ! ฉัน อูโน่  นายชื่ออะไร ? “

“ จางเทีย ! “

“ คนจีนเหรอ ? “

“ ใช่ ! “

“ คนจีนน่ะมีร่างกายไม่แข็งแรงเท่าไหร่  ฉันเคยเห็นคนจีนที่นี่มาก่อน ! “

“ ไร้สาระน่า ผมน่ะจะแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ! “ - จางเทีย ตอบกลับด้วยท่าทีดื้อด้าน

“ หัวแข็งจริงๆ ! “ – ชายคนนั้นพึมพำ

หลังจากทายาเสร็จ จางเทีย ก็ปิดขวดและส่งคืนชายคนนั้นไป   ชายคนนั้นรับขวดยาและยืนขึ้นเตรียมจะใส่เสื้อผ้า  อยู่ๆเขาก็เห็นหมัดนั่นอยู่ตรงหน้า จางเทีย   ก่อนที่ จางเทีย จะตอบรับได้หมัดนั่นก็อัดเข้าที่หน้าของเขา    ขนตรงหน้านั้นรู้สึกได้ถึงแรงลมที่หมัดนั่นส่งออกมา  ในตอนที่ จางเทีย คิดว่าหัวเขาคงแตกเหมือนแตงโม หมัดนั้นก็ได้หยุดโดยห่างจากหน้าเขาไป 1 ซม.  หน้าของเขาซีดลงไปทันที

ชายคนนี้ไม่ได้สนท่าทีของ จางเทีย   เขาส่ายหน้าและขยับอีกนิดหน่อย – “ ในฐานะคู่ซ้อม นายควรจำการเคลื่อนที่พื้นฐานนี้ไว้  อย่างแรกตอนนายลดหัวลง นายควรป้องกันหัวตัวเองด้วยแขน  อย่าเปิดช่องว่างตรงหัว  นายควรทำมันให้เป็นสัญชาตญาณ... “ – ชายคนนั้นโชว์การเคลื่อนที่ให้ดูอีกครั้ง

“ อย่างที่สองแม้ว่าที่นี่จะไม่ได้อนุญาตแต่ถ้าคู่ต่อสู้ของนายจะโจมตีส่วนล่าง นายควรยกขาขวา... “ – ชายคนนั้นตบที่ขาของตัวเอง – “ นายไม่ควรปล่อยน้ำหนักตัวไปที่เท้าทั้งหมด  นั่นจะทำให้นายตอบโต้ได้ช้าแต่นายควรทำแบบนี้.. “ - ชายคนนั้นยกเท้าขวาขึ้นและเอียงไปข้างๆ – “ ด้วยวิธีนี้คู่ต่อสู้ของนายจะโจมตีเข้าที่ต้นขาและก้นซึ่งทำให้นายรับแรงโจมตีได้ ! “

 “ อย่างที่สาม.. “ – ชายคนนั้นงอตัว – “ ทำให้หลังตัวเองงอไปกับกล้ามเนื้อ  การงอหลังและเกร็งกล้ามเนื้อจะทำให้หลังทนรับการโจมตีแรงๆได้   นี่เป็นการปกป้องกระดุกของนายและอวัยวะภายใน  ถ้านายหลบการโจมตีไม่ได้ งั้นนายก็น่าจะใช้ร่างกายของนายในการรับแรงแทน ยกตัวอย่างเช่นไหล่,หลัง,อก...เข้าใจนะ ? “

จางเทีย ช็อคกับความอดทนของ อูโน่   เขาพยักหน้าและซึ้งเล็กน้อย  เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีในตอนที่อีกฝ่ายยิ้มให้   อูโน่ ตบไหล่ จางเทีย – “ ฉันคิดว่านายจะแข็งแกร่งขึ้นนะ !  “ -เขาใส่เสื้อผ้าตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไป

จางเทีย ลองทำท่านั้นอยู่หลายรอบคนเดียวในห้องแต่งตัวและพยักหน้าเล็กน้อย   เขาเปิดตู้ล็อคเกอร์ตัวเอง  มันมีชุดเครื่องแบบสองชุด, ผ้าเช็ดตัวและถุงเท้า  เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป  ในตอนที่เขากลับมาสวมเครื่องแบบและถุงเท้าก็มีพนักงานเดินมาบอกเขาให้เตรียมตัวไปรับแขกที่ห้องเบอร์ 4

ใกล้ๆห้องแต่งตัวนั้นคือห้องอุปกรณ์  ในตอนที่ จางเทีย เข้าไปในห้อง พนักงานสองคนก็ช่วยเขาใส่เครื่องป้องกัน

“ เด็กน้อย ครั้งนี้อย่าน็อคนะ  ไม่งั้นเราต้องแบกนายกลับมา !  “ – ชายคนั้นพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มดูถูกให้ในตอนที่ช่วยใส่เครื่องป้องกันให้ จางเทีย  หลังจากใส่เสร็จเขาก็ตบหลัง จางเทีย อยู่สองรอบเพื่อบอกว่าให้เขาออกไปได้แล้ว

“ นายคิดว่าเด็กนั่นจะน็อคอีกมั้ย ? “

“ ฉันพนันว่าเขาต้องหมดสติใน 10 นาที 20 ทองแดงเลย ! “

“ งั้นฉันพนันว่า 5 นาที ! “

“ ได้ ตกลง ! “

เมื่อได้ยินคำพูดของสองคนนั้นนนินทา  จางเทีย ได้กัดฟันและตัดสินใจว่าครั้งนี้จะไม่น็อคเด็ดขาด

เขาเข้าไปในห้องเบอร์ 4 เหมือนครั้งที่แล้ว  จางเทีย รออยู่ในห้องไม่ถึง 3 นาทีประตูก็เปิดออก   มีเด็กท่าทีหยิ่งอายุ 12 ปีเดินเข้ามาพร้อมกับ แมรี่  เมื่อเห็นรอยยิ้มเย็นชาบนหน้าของเธอ จางเทีย ก็ร้องออกมาในใจ  ทำไมเธอถึงใจแคบแบบนี้ ? !

เด็กนั่นมองมาที่ จางเทีย – “ แมรี่ เขาใช้ไอ้บัดซบที่เธอบอกฉันมั้ย ? “

“ ใช่เลย ! “  -  แมรี่ พยักหน้า

“ ถ้าฉันน็อคมันได้ เธอจะ ? “ – เมื่อพูดแบบนั้นเด็กนั่นก็มองไปที่หน้าอกของ แมรี่ และกลืนน้ำลาย

แมรี่ ไม่ได้พูดอะไร เธอก้มตัวลงมายิ้มให้และแลบลิ้นออก  เธอเลียหูเด็กนั่นไปครั้งหนึ่งแล้วพึมพำบางอย่างจนเด็กนั่นหัวเราะออกมาอย่างได้ใจ

จางเทีย มองทั้งคู่อย่างเย็นชา  ลึกๆในใจเขาเขารู้สึกอึดอัดตอนเห็นรอยยิ้มของ แมรี่ และท่าทีหยิ่งของเด็กนั่น  เขาไม่รู้ว่าเพราะหงุดหงิดรึเพราะความต้องการกันแน่

“ ฉัน จางเทีย เป็นเกียรติที่ได้ให้บริการ ! “ - จางเทีย ป้องมือทักทายเด็กนั่นตามคำแนะนำของ เบ็ค  ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปที่ แมรี่ ด้วยสายตาเย็นชา  เธอเองก็มองมาที่เขาด้วยท่าทีพอใจ

แม้จะอยู่ใต้เครื่องป้องกันแต่ แมรี่ ก็ยังรู้สึกได้ถึงดวงตาอันเย็นชาและอยากแก้แค้น หัวใจเธอเริ่มเต้นรัวและรอยยิ้มก็ได้หยุดอยู่กับที่

“ ถ้าแกฉลาดพอ แกน่าจะคุกเข่าให้ แมรี่ นะ  ขอโทษเธอซะและตบหน้าตัวเอง 10 ครั้ง ถ้าแกทำฉันจะปล่อยแกไป ฉันจะไม่อัดแกให้โหดเกินไป !  “ – เด็กนั่นตะโกนออกมาทำท่าราวกับผู้ใหญ่

เหี้ย ! ทำไมไอ้เด็กรวยนี่ถึงน่ารังเกียจนักวะ ! ?  จางเทีย ไม่พูดอะไร  เขาแค่ชูนิ้วก่อนกวักนิ้วนั้นเหมือนเรียกลูกหมา – “ มามะ ! “

“ ฉันจะฆ่าแก ! “ – ในเสี้ยววินาที เด็กนั่นก็พุ่งเข้าหา จางเทีย และเตะเข้ามาที่ท้องของ จางเทีย.....