spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 35: ตระหนัก
ตั้งแต่ที่เขายังเด็ก จางเทีย มักจะใช้ชีวิตง่ายๆและน่าเบื่อที่ไปแค่โรงเรียนและทำงานที่ร้านของ ดอนเดอร์ หลังเลิกเรียนในวันพุธเขาก็จะไปที่คลับต่อสู้ที่ไบต์อเวนิว สำหรับ จางเทีย แล้วคลับต่อสู้นี่เป็นที่ที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปอย่างมาก ด้วยงานที่ร้านของ ดอนเดอร์ และคลับต่อสู้ จางเทีย ได้เจอกับคนจำนวนมาก บางคนบ้าใช้ชีวิตแบบสุดขั้ว ส่วนของ จางเทีย น่ะจืดชืด เขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ยังเด็ก ว่ามีแค่ไม่กี่คนที่มีพลังพอที่จะเลือกเส้นทางของตัวเองได้ พ่อแม่เขาเป็นแค่คนธรรมดา ดังนั้นเขาจึงเกิดมาไม่ได้มีพลังอำนาจอะไร ในยุคนี้มีแค่ไม่กี่คนที่สามารถใช้ชีวิตง่ายๆและสบายๆทำกิจกรรมอย่างขี่ม้า, ต่อสู้,รึกอดสาวๆ คนส่วนมากน่ะต้องทำงานเดิมจนรีไทร์ออกมา สิ่งของที่พูดไปก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีทางได้สัมผัส คนส่วนมากไม่คิดที่จะใช้เวลาไปสำรวจโลกเลยด้วยซ้ำ
โรงเรียนนานาชาติที่เจ็ดในเมืองนี้เองก็มีแค่งานช่างที่ซึ่งผลิตคนส่งให้กับกองทัพ, โรงงานและฟาร์มต่างๆก่อนจะเกษียรลงไปเอง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด จางเทีย เองก็จะเดินในเส้นทางนั้น ในหลายวันที่ผ่านมา จางเทีย พบว่าตัวเองมีจิตใจที่สดชื่นยิ่งกว่าแต่ก่อน เขาปฏิเสธที่จะเป็นแค่ผลผลิตธรรมดาที่ซึ่งเลือกเส้นทางตัวเองไม่ได้ แบร์ลี่ และคนอื่นได้ก่อตั้งองค์กรพี่น้องทะยานฝันขึ้นมา , เกรซ ก็เป็นนักสู้ระดับ 2 ตั้งแต่ยังเด็ก,และยังมีผู้คนจำนวนมากที่ยังไม่แน่ใจในชีวิตของตัวเอง พวกนั้นคงกลายเป็นแค่กลุ่มคนที่เข้าไปในเขตสงครามและอาจไม่มีวันได้กลับมา
ในตอนที่เขามาถึงไบต์อเวนิว เขาจำภาพเก่าๆได้ว่าชายที่สวมเครื่องแบบทหารผมขาวกำลังซื้อของในร้านขายของชำ จากนั้นเขาก็มานั่งพิงกำแพงนอกร้าน เขาถือดาบหักไว้ในมือแล้วกรอกเหล้าเข้าปากตัวเอง หลังจากพักสักหน่อยเขากได้ยืนขึ้นแล้วจับที่เข็มขัดตัวเองแล้วเดินไปที่สถานีรถไฟ ตั้งแต่นั้นมาจางเทีย ก็ไม่เคยเห็นเขาอีก....
จางเทีย ประทับใจกับความต่างระหว่างรอยยิ้มที่ชายแก่นั้นมีกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ จางเทีย ไม่เข้าใจว่าทำไมชายคนนั้นถึงยิ้มตอนที่นั่งอยู่ข้างถนนแล้วดื่มเหล้าและมองพระอาทิตย์ตกดิน แต่รอยยิ้มนั้นมักจะโผล่ขึ้นในความจำของ จางเทีย ตอนนี้ จางเทีย เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่ารอยยิ้มนั้นหมายถึงอะไร หน้าของชายคนนั้นบ่งบอกถึงเกียรติและบอกข้อความว่า – ฉันได้เหนื่อยกับชีวิตตัวเองมามาก !
ทุกคนในยุคนี้ต้องทำงานอย่างหนัก งานหนักบางอันดูเหมือนจะหนักข้อขึ้นเพื่อให้พวกเขาหวังว่าจะได้ค่าตอบแทนที่สูงกว่าเดิม บางงานหนักซะจนไม่สนว่าคนงานจะตายรึเปล่า มันก็ยังมีบางคนที่ขยันทำงานเพื่อที่จะได้เป็นเจ้าของกิจการต่างๆและพวกที่เป็นเจ้าของอยู่แล้วก็มีแต่ต้องการความร่ำรวยมากขึ้นเรื่อยๆ !
ในตอนที่เขามาถึงไบต์อเวนิวครั้งล่าสุด ทุกอย่างบนถนนทำให้ จางเทีย รู้สึกอึดอัดแต่ในตอนนี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างวิเศษ อยู่ๆความรู้สึกอึดอัดที่เกิดจากความกลัวและขาดความมั่นใจก็ได้หายไป นี่คือกฎของเมืองนี้ ก่อนที่คุณจะสามารถสลัดฐานะธรรมดาที่ถือว่าเป็นสินค้าที่ไม่สมบูรณ์ทิ้งไปได้ในสายตาคนอื่น ทุกอย่างที่อยู่บนท้องถนนเส้นนี้จะทำให้คุณรู้สึกต่ำต้อย
“ ดูเหมือนฉันจะเปลี่ยนไปเป็นสินค้าที่ดีได้แล้ว ! หึหึ...สินค้าไม่สมบูรณ์งั้นเหรอ ? ช่างแม่รง ฉันไม่ควรคิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้น ! แม่คงไม่เห็นด้วยแน่ ในสายตาของเธอฉันคือคนล้ำค่า ! ในโลกนี้ถ้าในความเห็นคนอื่น ฉันจะสนใจแค่คนไม่กี่คนเท่านั้น ! ความเห็นอื่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน และฉันจะไม่ทำตัวว่าเป็นสินค้าที่ไม่สมบูรณ์เพื่อให้คนอื่นมีชีวิตที่ง่ายขึ้นเมื่อมองมาที่ฉัน ! “
ในตอนที่เขาจำได้ว่าเขาบอกให้แม่เลิกเรียกเขาเหมือนเด็กเมื่อสองปีก่อนและให้เรียกเขาว่า ‘ กูกู ‘ แทน เขาก็ยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็ได้เดินหน้าต่อไปด้วยความมั่นใจไปยังสถานที่ที่ซึ่งคลับต่อสู้ตั้งเอาไว้อยู่
ยามสี่คนด้านนอกมองมาที่ จางเทีย และปล่อยให้เขาเข้าไป จางเทีย มองไปที่เกราะที่ส่องประกายของพวกนั้นด้วยความชื่นชม พวกนั้นมีอุปกรณ์ป้องกันที่น่าแปลกใจ เกราะแบบนี้มีแต่พลหอกระดับกลางที่ใส่ได้ เกราะนี่หนักกว่า 70 กก. มันดูวิเศษและแข็งแกร่ง พวกคนที่ใส่แล้วเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระแบบนี้ต้องอยู่อย่างน้อยก็ระดับ 5 สำหรับพวกนี้แล้วถ้าจัดระดับคงเป็นนักสู้ระดับ 5 คลับนี้มันแข็งแกร่งจนน่ากลัวจริงๆ
เมื่อเข้ามาที่ประตูแล้วเดินผ่านน้ำพุมา จางเทีย ก็ได้มาถึงโต๊ะต้อนรับอีกคครั้ง ในที่สุด จางเทีย ก็เข้าใจว่าทำไม แมรี่ ถึงว่าเขาว่า ‘ ทะเยอทะยาน ‘ ผู้หญิงน่ะต้องการอะไรที่เหมาะสมกับตัวเอง เพราะความสวยที่มีจึงเป็นธรรมดาที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนที่ไม่มีอนาคต เมื่อคิดสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งก่อน จางเทีย ก็รู้สึกว่าเขาทำตัวแย่เกินไป
ในตอนที่เขารู้สึกเสียใจนั้น จางเทีย ก็เห็นสาวกลุ่มนั้นอีกครั้ง ไม่เหมือนครั้งล่าสุดที่เขาโดนสาวๆเมิน ในตอนที่เขาเข้ามา จางเทีย พบว่าทุกคนมองมาที่เขา 80% มองด้วยสายตาดูถูกและอีก 20% สงสัย เขาบอกได้ง่ายๆเพราะมีสายตาที่คมพริบ พวกคนที่มองเขาอย่างดูถูกหันหน้าหนีและเชิดหน้าและไม่ได้มองกลับมาที่เขาอีก ส่วนคนที่สงสัยก็ยังมองเขาต่อไปพร้อมกับยิ้มออกมานิดๆ
แมรี่ ไม่อยู่นี่ด้วยเหรอ ? จางเทีย มองไปทีสาวๆหลังโต๊ะต้อนรับและรีบเอามือขวาล้วงไปในกระเป๋าเพื่อกดไอ้จ้อนตัวเอง สาวๆพวกนี้สวมชุดที่เผยต้นขาและหน้าอก เมื่อมองไปที่พวกนั้น จางเทีย จะเห็นหน้าอกอันใหญ่โตสีขาวผ่องทำให้เขาเกือบกำเดาไหล
เพราะไม่มีใครทักทายเขา จางเทีย เลยไม่อยากสร้างปัญหาอะไร ดังนั้นเขาจึงรีบเดินผ่านโต๊ะต้อนรับไป เขาเดินมาได้หลายก้าวก็ได้ยินเสียงคุยกันด้านหลัง
“ เขาก็แค่เด็ก มันก็ไม่ได้แย่อะไรมากหรอกน่า! “
“ เธอตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้นะ เด็กทุกวันนี้น่ะโตเร็ว แมรี่ บอกว่าเด็กนี่น่ะน่ารังเกียจมากกว่าลูกค้าอีก เขาน่ะต้องการเอา แมรี่ ตั้งแต่แรกที่เห็น อีกอย่างเขาน่ะทำท่าลามกใส่เราด้วย ! “
“ จริงเหรอ ? แต่เขาก็ดูไม่ใช่คนแบบนั้นนะ ! “
“ นี่เธอสงสัยเหรอ ? ลองให้เขาทำให้ดูสิ ! “
จากนั้นพวกเธอก็หัวเราะใส่ จางเทีย ...
“ เหี้ย ! “ – จางเทีย รู้ว่าภาพพจน์ตัวเองคงโดนสาวๆพวกนี้ทำลายลงไปแล้ว
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขามาที่นี่ เป็นธรรมดาที่เขาไม่ต้องไปรายงานตัวที่ห้องผู้จัดการ เขาไปรายงานที่ เบ็ค ที่เป็นผู้ดูแลแทนซึ่งเป็นคนที่เขาเจอในห้องผู้จัดการ หน้าที่ของชายคนนี้คือทักทายแขกระดับ 1 ของคลับ ในอีกความหมายคือเขามีหน้าที่รับใช้เด็กรวยๆ เบ็ค นั้นมักจะพูดมากเกินไปซึ่งส่งผลต่ออาชีพของเขา บางครั้งเขาพูดซ้ำอยู่หลายรอบเลยก็มี
เมื่อเห็น จางเทีย มารายงานตัวกับเขา เบ็ค ก็ดีใจอย่างมาก เขาบ่นพึมพำกับ จางเทีย ในออฟฟิศเล็กกว่าครึ่งชั่วโมง เขาบอก จางเทีย เกี่ยวกับเรื่องที่ จางเทีย ควรจะสนใจอย่างพวกเขาไปที่ไหนได้บ้างและที่ไหนไม่ได้บ้าง, การทำตัวต่อแขกและกฎที่เขาควรจำไว้ในฐานะ ‘ คู่ซ้อม แม้ว่าพวกมันจะเป็นเรื่องง่ายๆแต่ เบ็ค ก็ยังคงพูดซ้ำออกมาถึงสองรอบ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเมื่อเห็นว่า เบ็ค คุมตัวเองไม่อยู่และเริ่มพูดซ้ำเป็นรอบที่สาม จางเทีย ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาและพูดขัด
“ งั้นผู้ดูแล ผมจะจำทุกอย่างที่คุณพูดไว้ ผมคงต้องไปอาบน้ำและใส่ชุดและรอในห้องใช่มั้ย ? “
“ โอ้... “ - เขามองไปที่นาฬิกาที่แขวนไว้ในห้อง เบ็ค เปิดลิ้นชักออกมาและยื่นกุญแจที่มีตัวเลขให้กับ จางเทีย – “ นี่คือกุญแจล็อคเกอร์ของนาย ใส่ของส่วนตัวไว้ข้างใน นายจะได้เครื่องแบบสองชุด – ชุดที่สะอาดก็เอาไว้ใส่ ส่วนที่เปื้อนๆก็เอาไปส่งที่โต๊ะรับแขกแล้วจะมีคนเอาไปซักให้นาย เราจะให้ถุงเท้าใหม่นายทุกอาทิตย์ นี่คือผลประโยชน์ที่นายจะได้ ! ขยันเข้า ไอ้หนุ่ม ! “