spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 191  ความยากลำบาก

ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร  มีตึกสูงที่ล้อมรอบด้วยเครื่องจักรกลหนักและรถบรรทุกหนักที่มีตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่หลายตู้  กำแพงด้านหนึ่งถูกถล่ม  เครื่องเซิฟเวอร์ขนาดยักษ์สามารถมองเห็นได้จากพื้น  ลู่หยวนมองขึ้นไปบนตึกสูงขณะที่พวกทหารพยายามย้ายเครื่องเซิฟเวอร์ยักษ์เข้าไปในตู้คอนเทนเนอร์ด้วยการใช้เครนยก

ลู่หยวนเข้าไปในฐานป้องกันซึ่งทำจากก้อนหินขนาดยักษ์หลายก้อน  ข้างในมีอาวุธขนาดกลางถึงเบาอยู่มากมายทำเป็นแนวป้องกันฉุกเฉิน

“เซี่ยวเฟย  เราขาดกำลังคน  ทำไมมีเฮลิคอปเตอร์มาแค่ลำเดียว?  แล้วจรวดมิสไซล์ 2 เมตรของฉันล่ะอยู่ไหน?  นี่มันไม่พอนะ”  ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าเปื้อนเขม่าควันและมีหนวดเครายุ่งเหยิงบ่นขณะจับมือผู้พันเขย่า

“โธ่ เพื่อน นายก็รู้ว่าเรามีอาวุธจำกัด ใช่ไหม?  เลิกคิดเรื่องมิสไซล์เถอะน่า  นายน่าจะดีใจว่ายังมีเฮลิคอปเตอร์มาตั้ง 1 ลำ  ทีมอื่นก็หนักเหมือนกันนั่นแหละ  เราไม่มีทหารเหลืออยู่ในฐานทัพแล้ว”  ผู้พันพูดพร้อมกับชกที่แขนของชายคนนั้น  เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองคนรู้จักกันมานาน

“เออ  ฉันยังไม่ได้แนะนำผู้รอดชีวิตที่วิวัฒนาการแล้วพวกนี้ให้นายรู้จักเลย  พวกเขาแข็งแกร่งมากนะ”  เซี่ยวเฟยพูดอย่างจริงจัง  “ทั้งคุณลู่กับคุณมู่เป็นคนที่วิวัฒนาการแล้วขั้น 5 ส่วนคุณหวังกับคุณเซี่ยอยู่ขั้น 4”

ผู้บัญชาการเซี่ยรีบจับมือกับพวกเขาแล้วพูดว่า  “ดีมากเลยที่พวกคุณยอมมาที่นี่  เครื่องเซิฟเวอร์พวกนี้สำคัญสำหรับเขตบูรณะใหม่มากเกินกว่าที่เราจะยอมทิ้งไปได้  แต่มีบางอย่างที่ผมต้องบอกพวกคุณ......”

เขาดูลังเลราวกับไม่แน่ใจว่าจะบอกพวกเขาดีหรือไม่  เขารู้ว่าคนพวกนั้นหยิ่งยโส  และเขากังวลว่าพวกเขาจะไม่ยอมทำตามคำสั่ง

“ผู้บัญชาการเซี่ย  เราถูกเกณฑ์มาแล้ว  ดังนั้นตอนนี้พวกเราก็คือทหารของคุณ  คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอก  เรารู้ว่ามันเป็นภารกิจที่อันตราย”  ลู่หยวนพูดเมื่อสังเกตเห็นว่าชายคนนั้นกำลังลังเล

ภารกิจเป็นสิ่งที่ท้าทายมาก  พวกเขาจำเป็นต้องมีระบบคำสั่งที่มีระเบียบวินัยสูงเพื่อลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้น  ลู่หยวนเข้าใจถึงความสำคัญของเครื่องเซิฟเวอร์ต่อเขตบูรณะใหม่รวมถึงการพัฒนาของมนุษยชาติ

ผู้บัญชาการดูดีใจ  เขาตบบ่าลู่หยวน  “ดีมาก!  แต่ผมก็รู้ว่าพวกคุณมีสไตล์การต่อสู้ของตัวเองซึ่งจะยากต่อการประสานงานกับพวกทหารกองหน้า  ทีมสำรองล่ะเป็นไง?  พวกคุณจะได้คอยช่วยตอนที่อันตรายที่สุดได้”

“ตกลง”  ลู่หยวนพูดอย่างใจเย็น

เจ้าอ้วนเซี่ยไม่กล้าคัดค้าน  ถึงแม้เขาจะไม่ชอบใจที่ลู่หยวนเป็นตัวแทนพวกเขา

“สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง?”  เซี่ยวเฟยถาม

“ต่อสู้กันมา 1 ชั่วโมงแล้ว  แต่ยังไม่มีอะไรร้ายแรง  ฉันกลัวว่านี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายในเมื่อพวกสัตว์ทะเลกำลังย้ายขึ้นบกกัน”  ผู้บัญชาการเซี่ยพูดอย่างเคร่งเครียด

“สัตว์ทะเลพวกนี้ไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้ทำรึไง?  ทำไมพวกมันต้องขึ้นมาบนบกด้วย?”  เซี่ยวเฟยถามพลางเตะก้อนหินบนพื้น  “อ่านค่าระดับน้ำทะเลตอนนี้ได้เท่าไร?”

“จากรายงาน  ระดับน้ำขึ้นถึงเขตอุตสาหกรรมแล้ว  ห่างจากที่นี่ไป 5 กม.  เราไม่แน่ใจว่าทำไม  นายน่าจะไม่ได้สังเกตเห็นสาหร่ายทะเลกลายพันธุ์บนผิวน้ำ  แต่มันดูเหมือนพรมเลย  กระทั่งรถถังก็ยังผ่านไปไม่ได้”

“ปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น”  ลู่หยวนพูด 

“ถูกต้อง  ไนโตรเจนกับฟอสฟอรัสจากพวกสิ่งปฏิกูล  สารพิษ  และน้ำที่ใช้ล้างทำความสะอาดกันอยู่ทุกวันถูกทิ้งลงทะเล  เป็นสาเหตุให้สาหร่ายเจริญเติบโตมากผิดปกติจนเกินควบคุม  แพลงตอนมากมายก็เข้ามา  ปลาใหญ่ก็มากินปลาเล็ก  และสุดท้ายพวกสัตว์ทะเลก็เข้ามาร่วมวง”  ผู้บัญชาการเซี่ยอธิบาย

ลู่หยวนรู้สึกหดหู่  ทันใดนั้นปริมาณอากาศจำนวนมากก็ถูกปลดปล่อยออกมาโดยพลังงานลึกลับสายหนึ่ง  และเงาร่างของมนุษย์ก็ปรากฏขึ้น  มันกะทันหันเกินไปจนลู่หยวนตกใจ  เขากระโดดห่างออกไป 6-7 เมตรในทันทีและชักดาบออกมา  ไม่ถึงวินาทีดาบก็พาดเข้าที่ลำคอของชายลึกลับคนนั้น

ถ้าลู่หยวนไม่รั้งตัวเองเอาไว้  ชายคนนั้นคงตายไปแล้ว  เขาหน้าซีดราวกับผีและไม่กล้าขยับเลยแม้แต่นิ้วเดียว

“ใจเย็น!  ใจเย็นก่อน!  เขาเป็นคนของเรา!”  ผู้บัญชาการเซี่ยรีบพูดขึ้น  ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป  เขาเลยต้องใช้เวลากว่าจะได้สติ  “วางดาบลงก่อน  วางดาบลง”

ลู่หยวนรู้ตัวว่าเข้าใจผิด  ชายคนนั้นอยู่ในเครื่องแบบทหารและมีลายพรางที่หน้า  เขาเป็นทหารอย่างชัดเจน  ลู่หยวนรีบเอาดาบกลับมาและพูดเก้อๆว่า  “ผมขอโทษ  ผมแค่ตกใจที่คุณโผล่มากะทันหัน  ผมทำเกินไปหน่อย”

“ไม่เป็นไร”  ชายที่วิวัฒนาการแล้วชื่อ อันหยิง พูดอย่างประหม่า  เขาดูเก้ๆกังๆและหวาดกลัวขณะที่อ้าปากค้าง

ทุกคนอยากรู้เกี่ยวกับเขา  ภาพที่พวกเขาเพิ่งเห็นทำให้นึกถึงการเทเลพอร์ตในหนัง

ในที่สุดอันหยิงก็ได้สติและพูดว่า  “รายงานครับ!  มีสัตว์กลายพันธุ์สีเขียวกับสีเขียวอ่อน 3 ตัว  ห่างออกไป 7 กม.  กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้  โปรดเตรียมพร้อมครับ”

ทุกคนตึงเครียดขึ้น  ผู้บัญชาการเซี่ยรีบกดปุ่มวิทยุสื่อสารและออกคำสั่งโดยเร็ว  ครู่หนึ่งเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นจากพื้นและอันหยิงก็หายตัวไปอีกครั้ง  เทเลพอร์ตห่างออกไป 1 กม.  แล้วสักพักก็หายลับไป

ไม่กี่นาทีต่อมา  ก็มีเสียงดังมาจากที่ไกลๆและมีควันลอยขึ้น  การต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังดำเนินไป  พวกเขาสามารถได้ยินบทสนทนาผ่านทางวิทยุสื่อสาร

“ฆ่าตัวเล็กได้แล้ว  โอ้ ไม่!  มันพ่นน้ำ!  ฉันจะยกมันขึ้น!  โชคดีชะมัด  เกือบตายแล้วไง!”

พวกเขาได้ยินชายคนหนึ่งกำลังหอบอยู่อีกด้าน  เสียงของเขาหวาดกลัวขณะที่พูดว่า  “ไอ้ลูกหมา!  กูจะฆ่ามึง!  บัดซบเอ๊ย!”

“ชิบหาย!  มาอีก 5 ตัว!  เรามีกระสุนไม่พอ!  ต้องไปเอาเพิ่มที่ฐาน  กำลังกลับฐาน”

เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นและมุ่งหน้ากลับฐานทัพ

“บ้าเอ๊ย!”  ผู้บัญชาการเซี่ยกดปุ่มวิทยุสื่อสารอีกครั้งแล้วพูดว่า  “เตรียมปืนใหญ่ทั้งหมด!”

“ครับผม!”

“ครับผม!”

พวกเขาได้ยินเสียงคำรามและตามมาด้วยแผ่นดินสะเทือนเป็นครั้งคราว  สักพักก็มีสัตว์ทะเลน่ากลัว 2 ตัวปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ  ผิวหนังของมันเป็นสีเขียวเกือบดำและมีลายจุดใหญ่ๆสีเหลือง  พวกมันดูเหมือนเต่าที่ไม่มีกระดอง

พวกมันได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของเฮลิคอปเตอร์  มีเลือดและรูอยู่ทั่วตัวของมัน  อย่างไรก็ตาม  อาการบาดเจ็บของมันก็ไม่ร้ายแรงถึงชีวิตสำหรับสัตว์ที่ยาวประมาณ 20 เมตรและสูงเกิน 10 เมตร  ในที่สุดลู่หยวนก็เข้าใจว่าทำไมทหารถึงต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา  ระเบิดกับกระสุนปืนไม่สามารถทำร้ายสัตว์พวกนี้ได้ถ้าทหารไม่เล็งเข้าจุดตายของพวกมัน

“ให้พวกมันเข้ามาใกล้อีก!  เตรียมพร้อม  ยิง!!”  ผู้บัญชาการเซี่ยออกคำสั่งเมื่อเห็นสัตว์พวกนั้นใกล้เข้ามา  ปืนใหญ่สมัยใหม่สามารถยิงได้ไกลมากถึง 10 กม.  แม้ว่านั่นอาจจะไม่แม่นยำนัก  ยิ่งสัตว์กลายพันธุ์เข้ามาใกล้มากเท่าไร  ความเป็นไปได้ที่จะฆ่าพวกมันก็ยิ่งสูงขึ้น

ทันใดนั้น  ปืนใหญ่อัตโนมัติ 2 กระบอกก็ยิงจรวดออกไป

ตูม!

จรวดลูกหนึ่งโดนเข้าที่หัวของสัตว์ตัวหนึ่งและทำให้หัวระเบิดทันที  จรวดอีกลูกโดนเข้าที่ขาของตัวที่สอง  ทำให้มันบาดเจ็บหนัก  สัตว์ตัวนั้นดูเจ็บปวดมากขณะที่กลิ้งไปบนพื้น

ระเบิดถูกปรับแต่งให้มีพลังทำลายล้างมากกว่าจรวดมิสไซล์ 2 เมตรของเฮลิคอปเตอร์  พวกเขาฆ่าสัตว์ทะเลไป 1 ตัวและทำให้อีกตัวบาดเจ็บด้วยการยิงแค่ครั้งเดียว

“ทำไมคุณถึงหยุดยิงล่ะ?”  ลู่หยวนถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าผู้บัญชาการเซี่ยไม่ออกคำสั่งเพิ่มเติมอีก

“เราขาดแคลนกระสุนกับระเบิดน่ะ”  ผู้บัญชาการเซี่ยพูดด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ

มีอันตรายอยู่ทุกที่และทรัพยากรในเขตบูรณะใหม่ก็มีไม่เพียงพอ  เนื่องจากมีความต้องการสูงจากทุกๆทีม  จึงต้องจำกัดจำนวนกระสุนปืนและระเบิดที่จะให้พวกเขา  ในทางทฤษฎีแล้ว  พวกทหารก็ควรจะกลับไปที่ฐานทัพ  แต่ศูนย์คอมพิวเตอร์นั้นปลอดภัยมากขึ้นหลังจากสัตว์กลายพันธุ์ล่าถอยไปแล้ว  ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจตรวจดูรอบๆเผื่อจะมีทรัพยากรอะไรที่สามารถนำกลับไปที่ฐานได้  ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเจอเข้ากับสัตว์ทะเลพวกนี้

ลู่หยวนอึ้งไป  เขาถามว่า  “แล้วมีเหลืออยู่เท่าไรครับ?”

“จรวดมิสไซล์ 2 เมตร 8 ลูก  กระสุนปืนครก 30 ลูก  แล้วก็กระสุนปืนกล 5 แม็ก”  ผู้บัญชาการพูด

“มันก็น่าจะพอนะ  เราแค่ต้องสู้อีก 3-5 ชั่วโมง  คงไม่เป็นไรหรอก”  เซี่ยวเฟยมองดูสนามรบแล้วประเมินเวลา

ลู่หยวนรู้สึกไม่ถูกต้อง  เขารู้ว่าภารกิจระดับ B นั้นไม่ง่ายอย่างแน่นอน

*****ปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น (Eutrophication) คือการที่แหล่งน้ำสะสมธาตุอาหารที่กระตุ้นให้พืชบางประเภท เช่น สาหร่ายและวัชพืชในน้ำเจริญมากกว่าปรกติ ส่งผลให้เกิดน้ำเน่าเสีย ออกซิเจนในน้ำมีน้อย แสงลงไม่ถึงข้างล่าง ทำให้พืชบางชนิดเติบโตไม่ได้ และสัตว์น้ำพากันตาย