spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 151: โชค

“ เมือกของเต่า อาลีค่อน  ”

“ ความหายาก: ระดับสีเขียว ”

“ น้ำหนัก: 35kg ”

“ ความสามารถเพิ่มเติม: ดูดซับการโจมตีและแรงกายภาพ ”

“ หมายเหตุ: นี่เป็นคอลลาเจนของเต่ายักษ์ในตอนที่มันวางไข่ มันปกป้องไข่ไม่ให้สิ่งมีชีวิตอื่นคุกคาม และแน่ใจว่าไข่ของมันจะฟักออกมาได้อย่างปลอดภัย “

ลู่หยวน เก็บเศษเล็กนั่นมาแล้ววิเคราะห์ดูสักพัก ไม่นานสีหน้าของเขาก็แสดงความดีใจออกมา เศษนี่ไม่ใช่แค่ดูดซับการโจมตีกายภาพได้ แต่มันยังกระจายแรงออกไปด้วย ที่วิเศษกว่านั้นคือมันดีกว่าที่เขาคิดไว้  อันที่จริงมันสมควรเป็นของระดับสีเขียว เขายังไม่รู้ว่าผลของไข่นั้นเป็นยังไง ทำให้เขานั้นคาดหวังว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง

“ เร็วเข้า เอาถังไม้มาให้ฉัน “ - ลู่หยวน ชูดาบขึ้นมาและพูดขึ้น

ไม่นานก็มีคนเอาถังไม้มาวางไว้ให้เขา

ไข่นี่ใหญ่เกินไปกว่าที่จะเอาใส่ถังไม้ได้  แต่ ลู่หยวน ไม่คิดจะเทของเหลวในไข่ลงไปในถัง สำหรับไข่แบบนี้มันคงต้องมีส่วนที่เสียอยู่บ้าง

พลังงานของอาหารระดับสีเขียวนั้นพิเศษกว่าอย่างอื่น สำหรับคนธรรมดาแล้วแค่กินนิดเดียวก็ทำให้ตื่นตัวได้ทั้งวัน  ไข่ขนาดใหญ่นี่สามารถเก็บไว้ให้ทุกคนกินได้ทั้งเดือน ! มันอาจจะเหลือด้วยซ้ำ

ลู่หยวน ยกดาบขึ้นแล้วโฟกัสความมุ่งมั่นลงไปในปลายดาบ ไม่นานเขาก็แทงมันลงไปในเปลือกไข่

เขารู้สึกได้ถึงแรงต้านอันแข็งแกร่ง ความมุ่งมั่งของเขาลดลงอย่างรวดเร็วราวกับเปิดก๊อก  โชคดีที่เปือกไข่นั้นไม่ได้หนามาก ลู่หยวน ใช้เวลาสักพักก็ฝ่ามันเข้าไปได้  ลู่หยวน เพิ่มแรงขึ้นอีกไม่นานเปลือกนั่นก็เกิดรูเล็กๆขึ้นมาประมาณ 5 ซม. ได้

เปลือกไข่นี่หนา 7-8 ซม. มันทั้งแข็งและทนทาน นอกจากนี้ยังมีเปลือกส่วนนอกที่หนา 3 มม.ซึ่งเป็นของแข็งๆ  ส่วนที่เหลือเกือบจะโปร่งใส ทุกอย่างเปล่งแสงออกมาอย่างกับหยก  แทนที่จะเรียกมันว่าเปลือกไข่อาจเรียกมันว่าคริสตัลเลยก็ได้

อันที่จริงเขาคิดมากเกินไป เพราะแม้ว่าเปลือกไข่จะถูกกะเทาะออกมาแต่มันไม่ได้มีไข่ขาวไหลออกมา  ลู่หยวน ตัดส่วนด้านในออกมาชิ้นหนึ่ง ของเหลวที่ติดออกมาจากปลายดาบนั้นใสราวกับคริสตัล, เด้งอย่างกับเยลลี่และมีกลิ่นแปลกๆแต่ไม่ได้แย่เท่าไหร่

ลู่หยวน แอบเช็คคุณสมบัติของมันดู

“ ไข่ของเต่า อาลีคอน  ”

“ หมวดหมู่ : อาหาร ”

“ ความหายาก: ระดับสีเขียว ”

“ น้ำหนัก: 10 ”

“ Effect: เพิ่มแรงของมนุษย์เล็กน้อย, เพิ่มความแข็งแกร่งเล็กน้อย, เพิ่มความเร็วเล็กน้อย, มีโอกาสที่จะพัฒนา, มีโอกาสที่จะได้รับเทคนิคหายใจใต้น้ำ “

“ หมายเหตุ  มันคือสุดยอดอาหาร เทียบกับตัวโตเต็มวัยแล้ว ไข่นี่ยังคงอร่อยกว่าและกินง่ายกว่า  มันมีความแข็งแกร่งอย่างมากซึ่งจะพัฒนาร่างกายของคนและอาจรวมถึงช่วยในการพัฒนาด้วย “

แม้ว่า ลู่หยวน จะคาดเอาไว้แล้ว แต่เขาก็ยังคงช็อคกับเอฟเฟ็คของมัน ถ้าเขาจำไม่ผิด อาหารระดับสีฟ้านั้นมีผลเสียต่อร่างกายคน ครั้งนี้มีโอกาสน้อยที่จะวิวัฒนาการและมีโอกาสที่จะมีความสามารถหายใจใต้น้ำด้วย มันไม่ใช่ความสามารถพิเศษที่จะหากันได้ง่ายๆ

หลังจากนั้นเขาก็ได้ลองกลืนไข่ขาวลงไปดู

ไข่ขาวนั้นเย็นและสดใหม่  มันผ่านลงไปในลำคอของเขาอย่างง่ายดาย  เทียบกับเนื้อแล้ว  ไข่ขาวนี่ดูอร่อยกว่า ไม่นานท้องของเขาก็รู้สึกเหมือนมีระเบิดขึ้น  ความรู้สึกนั้นแผ่ไปทั่วร่างกายของเขาราวกับมีไฟไหม้ทั่วตัว ตัวของเขาเริ่มร้อนขึ้นและท้องของเขาก็ป่องออกมา  เขารู้สึกแปลกๆ แม้แต่ความมุ่งมั่นของเขาก็ฟื้นตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากสเตตัสของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก อาหารระดับสีฟ้านั้นก็เทียบเท่ากับตัวเขาแล้ว มันนานแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้

“ ลู่หยวน มีปัญหาอะไรมั้ย ? “ – หวงเจียฮุย ถามขึ้นมาพร้อมกับหน้าแดง

ลมร้อนถูกพ่นออกมาจากปากเขา   เขาหัวเราะและพูดขึ้น – “ ไม่มีอะไรผิดปกติ ผลของไข่นี่น่ะแข็งแกร่งเกินไป อย่ากินมันเยอะ ถ้าเราโชคดีเราอาจจะมีคนพัฒนาขึ้นมาอีกคนก็ได้ “

โฮวตง แทบจะปิดความตื่นเต้นของตัวเองไม่ได้หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น การพัฒนา ใครบ้างที่ไม่อยากพัฒนา  เมื่อมองไปที่ ลู่หยวน และ หวังซีซี  ทั้งคู่ต่างก็มีความสามารถอันสุดยอด และเมื่อเวลาผ่านไปความต่างเรื่องความสามารถก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานพวกนี้คงกลายเป็นซุปเปอร์แมน

ความกังวลและอึดอัดถาโถมเข้าใส่เขาทุกวัน สำหรับคนที่พัฒนาแล้ว คนธรรมดาอย่างเขานั้นเป็นภาระ  ไม่ใช่แค่ช่วยอะไรไม่ได้แต่ยังคอยเป็นตัวถ่วง   ลู่หยวน พวกเขามาด้วยเพราะเห็นใจแต่สักวันความเห็นใจนั้นก็ต้องหมดไป เขาคงรอให้เวลานั้นมาถึงไม่ได้

การพัฒนา ได้เวลาที่มันจะเกิดขึ้นแล้ว !

ลู่หยวน มองไปที่ตาของทุกคนและรู้สึกสลด  การเดินทางนั้นอันตรายเกินไป ถ้าพวกเขาพัฒนาได้ไม่สำเร็จ พวกเขาอาจต้องตายกันทีละคนก่อนจะไปถึงด้านทิศตะวันตก   หวังว่าครั้งนี้จะมีคนพัฒนาขึ้นได้บ้าง

ลู่หยวน ตักไข่ขาวขึ้นมาอีกและตัดเป็นชิ้นๆ  นอกจาก หลินเสี่ยจี้ ที่ซึ่งกินไปมากกว่า คนอื่นๆต่างก็กินไม่กี่กรัม ผลของอาหารระดับสีเขียวนี้มันทรงพลังเกินไปกว่ามนุษย์ธรรมดาจะรับได้   พวกเขาไม่ควรกินมากเกินไป

ทันใดนั้น เฉินเซียนฟง ก็หมดสติและทำให้ทุกคนช็อค

หยาหลี่ และ หวังซีกวง ที่ซึ่งกังวลอย่างมากเพราะไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อนแต่สีหน้าของ โฮวตง และคนอื่นๆไม่ได้ไม่สบายใจเลย บางคนถึงกับแสดงท่าทีชื่นชมและมีความอิจฉานิดๆ มันยากที่จะบอกได้ว่าพวกนั้นรู้สึกยังไง

“ เฮ้อ “ - โฮวตง ถอนหายใจออกมาเบาๆ แม้ว่ากินไข่ขาวไปแล้วแต่ความตื่นเต้นนั้นยากที่จะเอาชนะความเศร้าของเขาได้  เขาเดินไปที่ประตูเดินหาของสักพักและเจอกับบุหรี่ที่สูบไปแล้วครึ่งมวน  ในตอนที่เขาจะจุดบุหรี่ก็ได้มีคนมาตบไหล่เขาเบาๆ มันคือ หลินเสี่ยวจี

“ มีอีกมั้ย ? “ – เขาถาม

โฮวตง แปลกใจ  หลินเสี่ยวจี นั้นมักจะดูเป็นคนหยิ่ง  ชายคนนี้ไม่ค่อยมาคุยกับเขา แต่วันนี้เขาเดินเข้ามาคุยเองและพยายามจะขอบุหรี่ เขานิ่งไปสักพักก่อนจะรู้ตัวและพูดขึ้น – “ ฉันมีแค่นิดเดียว นายอยากได้มั้ยล่ะ ? “

โฮวตง เห็น หลินเสี่ยวจี ลังเลแต่สุดท้ายก็พยักหน้าเห็นด้วย

คนๆนี้ไม่รู้ว่าจะตอบโต้แบบคนธรรมดายังไง ทำให้ต้องใช้ความพยายามนิดๆกว่าจะตอบกลับได้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมความสัมพันธ์ในเรื่องสาวๆของเขาถึงแย่นัก  เขาถอนหายใจกับตัวเองและพบบุหรี่ที่เหลืออยู่ในกระเป๋าอีกตัว  เขาจับมันขึ้นมาและส่งตัวที่ยาวกว่าให้กับอีกฝ่ายพร้อมกับไฟแช็ค  เขาไม่มีอะไรจะพูดแต่ก็อยากคุยด้วยกันต่อจึงพูดขึ้น – “ ทุกวันนี้หาบุหรี่ยากขึ้นเรื่อยๆ ปกติแล้ว ฉันมักจะสูดไปคำสองคำก่อนจะทิ้งไป “

หลินเสี่ยวจี จุดบุหรึ่ขึ้นมาและสูบเข้าไป  เขาสำลักและไอออกมา  เขาโยนบุหรี่ลงที่พื้นและเดินไปเหยียบให้มันดับ  โฮวตง เห็นอีกฝ่ายทำแบบนั้นก็รู้สึกเสียดาย หลังจากนั้นสักพักเขาก็ได้ถอนหายใจออกมาและพูดขึ้นเบาๆ – “ ฉันไม่คิดว่า เฉินเซียนฟง จะฟัฒนา โชคดีฉิบหาย “

“ นายก็พัฒนาแล้วไม่ใช่เหรอ ? “ – โฮวตง ถามด้วยความแปลกใจ

“ ความสามารถที่ฉันได้มามันไร้ประโยชน์ นอกจากรักษาตัวเองแล้วฉันไม่ได้ต่างจากคนธรรมดาเลยแล้วฉันจะถือเป็นคนที่พัฒนาแล้วได้ยังไง ? คำพูดนั้นมันไม่แฟร์เลย “ – เขาพูดขึ้นด้วยท่าทีผิดหวังราวกับว่าเขาเป็นคนแพ้  เขาเป็นคนหยิ่ง แม้จะพัฒนาได้ แต่เป็นแค่คนที่คอยซัพพอร์ต  แม้ว่าเขาจะอยู่ภายใต้เงาของ ลู่หยวน มาตลอดแต่เขาก็ยังคงรักษาท่าทีหยิ่งต่อหน้าคนธรรมดา   เขาไม่คิดว่าครั้งนี้ เฉินเซียนฟง จะพัฒนาได้ด้วย  เขาจะไม่รู้สึกแพ้ได้ยังไง  ?

โฮวตง กระพริบตาและคิดบางอย่างชั่วๆขึ้นมา – “ นายพัฒนาไปแล้วแต่ยังมาบ่นว่ามันไม่แฟร์อีก  แล้วเราคนธรรมดาต้องทำยังไง ? “ – เขาตระหนักได้ว่าเมื่อ เฉินเซียนฟง พัฒนาไปแล้วทำให้ใจของอีกฝ่ายรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยขึ้นมา

แต่ก็ยังไงก็ตาม เขาก็ยังเป็นคนนิสัยแย่อยู่ และรู้ว่าคำพูดพวกนี้พูดได้แค่ในใจเท่านั้น  เขาสูบบุหรี่เข้าไปคำโตและกระซิบออกมา – “ แฟร์ ? เราจะไปหาความยุติธรรมได้ที่ไหนบนโลก ? อันที่จริงที่เรามีชีวิตอยู่นี่ก็ถือว่าไม่แฟร์แล้ว  เราควรนับถือโชคที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้  อย่าบอกฉันนะว่านายอยากมีพลังเหมือน บอสลู่ ? “

“ นายไม่อยากได้รึไง ? “ – หลินเสี่ยวจี ตอบกลับ

โฮวตง เงียบอยู่สักพักพร้อมสูบบุหรี่เข้าไปคำโต จากนั้นเขาก็ดับมันแล้วเก็บมันลงไปในกล่อง เขายืนขึ้นและพูดขึ้นมา – “ ใช่ แน่นอนว่าฉันอยากได้แต่ฉันรู้ดีว่าไม่มีใครขึ้นไปถึงจุดสูงสุดได้ทันที ความสามารถทุกอย่างนั้นต้องฝึกฝน “

หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้สนว่า หลินเสี่ยวจี จะแสดงสีหน้ายังไง เขายืนขึ้นและเดินกลับเข้าไปในห้อง  เขาเห็น ลู่หยวน กำลังนั่งกะเทาะเปลอกไข่อยู่ ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างที่ ลู่หยวน พูดไว้เมื่อวาน – “ ไม่มีพลังภายใน อย่างน้อยเท่าที่ฉันรู้นะ มันไม่ได้สุดยอด มันก็แค่การทำงานของความมุ่งมั่น นายจะเข้าใจเองในตอนที่นายสามารถรวบรวมความมุ่งมั่นได้ “

ทุกคนนั้นมีความมุ่งมั่น ถ้าใครสามารถรวบรวมสมาธิไปที่ความมุ่งมั่นได้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาคงไม่ได้แย่ไปกว่าคนที่พัฒนาแล้ว

เนื่องจากเขายังไม่ได้พัฒนา  เขาต้องเรียนรู้ที่จะเพ่งสมาธิไปยังความมุ่งมั่น

โฮวตง กำหมัดแน่นและมองไปที่ เฉินเซียนฟง ที่ซึ่งนอนอยู่กับพื้นพร้อมกับทำใจแข็ง