spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 150: การรับมือ

ไม่นาน ลู่หยวนน ก็กลับมาพร้อมกับกิ้งก่ายักษ์

เมื่อ ลู่หยวน สั่งกิ้งก่าก็เริ่มลงมือขุดอย่างรวดเร็ว โคลนตรงนั้นเริ่มถูกตะกุยออกมาอย่างรวดเร็ว หลุมที่สร้างนั้นเกือบกับที่เต่านั้นทำเอาไว้

แม้ว่าจะใช้เวลาถึงสองชั่วโมงกว่าเขาจะได้เห็นไข่แต่ ลู่หยวน ก็กลัวว่ากิ้งก่านั้นจะกินมันเหมือนกับที่มันเคยทำกับผลไม้ของต้นท้องฟ้าดังนั้นเขาจึงรีบสั่งให้มันถอยออกไป

ลู่หยวน ไถลตัวลงไปที่หลุมแล้วเดินไปที่ด้านล่าง การขุดของกิ้งก่านั้นดูยังไม่เสร็จเท่าไหร่เพราะไข่เผยออกมาแค่ครึ่งฟองด้านบนเท่านั้น อีกครึ่งยังคงอยู่ในโคลนอยู่  หลังจากที่ ลู่หยวน ลงมือขุดก็เผยให้เห็นไข่ทั้งใบออกมา

มันมีความสูงกว่า 2 ม.กว้างกว่า 1 ม.  นี่ยังไม่รวมเปลือกหนาๆของมันที่หนาอีกครึ่งเมตร เทียบกับไข่ธรรมดาแล้ว ไข่นี่ดูซับซ้อนกว่าทำให้รู้สึกได้ถึงความลึกลับ

เปลือกด้านนอกของมันทั้งนุ่มและลื่น มันเด้งมืออย่างกับยางลบ  ลู่หยวน ใช้ดาบลองตัดเข้าไปดูแต่เมือกของมันก็ตัดผ่านเข้าไปไม่ได้  ยิ่งเขาออกแรงมากเท่าไหร่ยิ่งโดนเด้งกลับออกมามากเท่านั้น มันยังยากแม้ว่าเขาจะใช้ความมุ่งมั่นในการตัดมัน

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเต่ายักษ์ถึงไม่ได้กังวลอะไรเลยและไม่ได้สนที่มาทิ้งไข่ไว้ที่นี่  มีแค่คนที่มีความสามารถสูงกว่าระดับสีเขียวอ่อนเท่านั้นถึงจะตัดฝ่าเมือกนี่ไปได้  สิ่งมีชีวิตระดับสีเขียวอ่อนนั้นหายากในเขตเจียงหนานอยู่แล้ว เทียบกับความอันตรายของท้องทะเลแล้ว พื้นดินนั้นเป็นที่ที่ดีที่สุดที่จะมาวางไข่

ลู่หยวน ไม่ได้กระเทาะเปลือกของมันออก  ไข่นี่มันหนักเอามากๆและน้ำหนักยังมากกว่าหนึ่งตันด้วย  แม้ว่าจะเอาเมือกของมันออกไปแต่น้ำหนักก็คงจะหนักเป็นตันอยู่ดี  แม้ว่าเขาจะมีค่า ความแข็งแกร่ง 13 หน่วยแต่ก็แทบจะขยับมันไม่ได้ ไม่ต้องคิดเรื่องที่จะอุ้มมันขึ้นมาจากหลุมเลย  แรงของเขาไม่พอที่จะดันมันขึ้นมาจากหลุม ถึงแม้ว่าจะทำได้แต่มันคงกินเวลาเขาไปอย่างน้อย 7-8 ชม.

ด้วยการปกป้องของชั้นเมือก เขาไม่ต้องกังวลว่ากิ้งก่านั้นจะแย่งไข่ไปกิน  แม้ว่ามันจะเอาไข่เข้าไปในปากได้แต่ก็คงกัดไข่ไม่ได้อยู่ดี

กิ้งก่าที่น่าสงสารต้องทำงานอีกรอบ มันคาบไข่ขึ้นมาและวิ่งกลับขึ้นจากหลุม

ในตอนที่ ลู่หยวน กลับมาที่ป้อมปราการ ท้องฟ้านั้นได้มืดสนิทไปแล้ว หลังจากที่กิ้งก่านั้นวางไข่ลงมา เขาก็ได้ไล่มันออกไปอยู่ข้างๆ

ในตอนที่ ลู่หยวน กลับมาก่อนหน้านี้ เขาได้บอกทุกคนเรื่องนี้ หลังจากที่ทุกคนรู้เรื่องว่าเต่าได้มาวางไข่และเขาจะเอาไข่กลับมา ทุกคนจะหลับลงได้ยังไงเมื่อรู้เรื่องนี้ ? ทุกคนต่างก็วิ่งออกมาดูในตอนที่พวกเขาได้ยินเสียง

พวกเขาเดินออกมาและพบกับไข่ยักษ์ ทุกคนต่างก็แปลกใจเมื่อเห็นมัน

“ นี่มันไข่นิ ใหญ่ชะมัด ! มันต้องสูงกว่าพวกเราทุกคนแน่ๆ “ - หวงเจียฮุย พูดด้วยท่าทีตะลึง

“ ฉันว่าแม้แต่ไข่ไดโนเสาคงไม่ใหญ่เท่านี้ “  โฮวตง พูดขึ้นด้วยท่าทีแปลกใจด้วย เขาเอามือแตะเมือกชั้นด้านนอกด้วยความสงสัยและก็ต้องแปลกใจ – “ ทำไมมันยังเย็นอยู่แบบนี้ได้ ? “

จากนั้นทุกคนก็ลองไปจับมันดู  ทุกคนต่างก็ถกเถียงกันเรื่องนี้ต่อ พวกเขานั้นตื่นเต้นกันอย่างมาก แม้แต่ เซ่าหยาหลี่ ที่รู้สึกอึดอัด เธอควบคุมความสงสัยของตัวเองไม่ได้และมาจับเมือกนี่ด้วย

ตาทั้งสองข้างของ หวังซีซี เป็นประกายขึ้นมา เธออิจฉาอยู่แล้วที่ว่า ลู่หยวน มีกิ้งก่าเป็นสัตว์เลี้ยง ตอนนี้พวกเขาได้ไข่มาอีกใบ เธอรีบเข้าไปดึงเสื้อของเขาและพูดขึ้นมา – “ พี่ลู่ เอาไข่นั่นให้ฉันได้มั้ย ? “

รอยยิ้มของทุกคนนอกจาก หยาหลี่ ที่ซึ่งมี เล่าหวง อยู่แล้วนั้นได้หายไป นี่เป็นไข่ของสัตว์กลายพันธุ์และมีความสามารถที่น่ากลัว  ทุกคนเข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง เมื่อมันฟักออกมา มันจะสามารถทำอะไรก็ได้ที่มันต้องการ

“ เธอยังไม่ต้องคิดมาก ไข่นี่มันมีขนาดใหญ่เกินไป ไม่มีใครรู้ว่ามันจะฟักเมื่อไหร่  แม้ว่ามันจะฟักแต่เราก็ไม่รู้ว่ามันจะเลี้ยงได้มั้ย  การเอามันไปด้วยมีแต่ทำให้เราอันตราย “ - ลู่หยวน พึมพำพร้อมกับส่ายหน้า

สัตว์กลายพันธุ์นั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่เลี้ยงได้ง่ายๆ สัตว์พวกนี้เกิดมาโหดร้ายอยู่แล้ว ที่เลี้ยงกิ้งก่าได้เพราะต้องสั่งสอนบทเรียนอันเจ็บปวดไว้ให้กับมัน ! ถ้ามันพัฒนาความสามารถตัวเองอีก มันอาจจะทรยศพวกเขาอีกรอบก็ได้  สำหรับ เล่าหวง นั้นเป็นกรณีพิเศษ มันมีความซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ ทำให้มันยากที่จะทรยศได้  แม้ว่ามันจะกลายพันธุ์แต่มันก็ยังส่งนิสัยของมัน ต่อไปยังลูกหลานของมันอยู่

ถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดา ลู่หยวน คงเอามันไปด้วยแต่ก็ต้องระวังอยู่ดี  แต่ไข่นี่น่ากลัวเกินไป ในตอนที่มันฟักออกมามันก็เป็นสัตว์ระดับสีเขียวแล้ว

“ เรากินมันเป็นอาหารไม่ได้เหรอ ? “ - หวงเจียฮุย พูดขึ้นด้วยความแปลกใจ – “ อย่าเสียโอกาสนี้เลย “

“ เสีย ? นี่ไม่ได้ไร้ค่าเลย  ไข่นี่เป็นของสัตว์ระดับหก ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิดมันจะให้ประโยชน์กับเราเยอะ ถ้าเรากินมัน “ - ลู่หยวน พูดขึ้นพร้อมกับสูดลมหาจใจเข้าลึกๆ  แม้แต่สัตว์ระดับสีฟ้าก็เพียงพอที่จะพัฒนาความสามารถของพวกเขาแล้ว  ลู่หยวน เดาว่าเนื้อของสัตว์ระดับสีเขียวนั้นต้องเพิ่มความสามารถของใครสักคนให้ขึ้นถึงยี่สิบหน่วยแน่

“ ระดับหก...”  - ทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมา สำหรับพวกเขาแล้ว ระดับสามก็ถือว่าเป็นฝันร้าย   กิ้งก่านั้นอยู่แค่ระดับสี่ ระดับหกนี่มันแทบจะจินตนการไม่ได้เลยทีเดียว

อันที่จริงมันไม่ได้มีประโยชน์แค่นั้น ก็อย่างที่ ลู่หยวน บอกไว้ เมือกด้านนอกของมันเป็นของมีค่าอย่างมาก เมือกมันมีความคงทนและเด้งได้ดีซึ่งเป็นของอย่างดีที่ไว้ใช้ทำเกราะกันกระสุน แม้ว่าจะไม่มีความสามารถเพิ่มเติมแต่ความเด้งของมันอย่างเดียวก็มีพลังมากพอแล้วในตอนที่โดนโจมตี  ความสามารถในการลดการบาดเจ็บให้ลดลงแทบจะไม่เหลือ

หลังจากที่เกราะงูเขาพังแล้ว การป้องกันของ ลู่หยวน นั้นลดลงอย่างมาก มันเกิดขึ้นตอนสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ครั้งสุดท้าย เขาไม่ใช่ได้รับบาดเจ็บหนักแต่เขาเกือบตายเลยทีเดียว

สำหรับเปลือกไข่ มันสามารถเอามาทำอาวุธได้ ดาบของเขานั้นได้เอาไปสังเคราะห์กับเปลือกต้นไม้แล้ว มันไม่สามารถเอาไปสังเคราะห์กับวัตถุดิบระดับเดียวกันได้  นอกจากนี้การดูดซับชีวิตนั้นก็เป็นของสำคัญ ถ้าไม่งั้นแล้ว ลู่หยวน คงไม่มีเหตุผลที่จะต้องเปลี่ยนแต่เปลือกไข่นี่ก็สามารถเอาไปทำของให้คนอื่นได้

ยกตัวอย่างเช่นกระสวยบินของ หวังซีซี และก็กระสุน

เมื่อคิดถึงปืนไรเฟิลที่อยู่ในคลัง เขาก็คิดบางอย่างออก  เขาสามารถใช้ปืนไรเฟิลหนักเพื่อยิงกระสุนระดับสีเขียวได้  มันจะทรงพลังแค่ไหนกันเชียว ?

ต่อมา ลู่หยวน ได้ใช้ความมุ่งมั่นของตัวกับดาบผ่าเมือกด้านนอกออก  เขาตัดมันอย่างระมัดระวัง  ในตอนที่สร้างรูเล็กๆขึ้นมากลิ่นของไข่ก็ค่อยๆโชยออกมา คนรอบๆต่างก็รีบถอยหนีออกไป พวกเขาต่างก็หน้าซีดลงเมื่อได้กลิ่นนั้น

เมื่อเมือกหลุดออกมาจากไข่หมด  มันก็ไม่มีตัวกักกลิ่นอีกแล้ว  สำหรับสัตว์ระดับสีเขียวแล้วแม้ว่ามันจะเป็นแค่ไข่แต่กลิ่นของมันนั้นก็ยังฉุนยิ่งกว่ากิ้งก่ายักษ์อีก

หัวใจของ ลู่หยวน เต้นรัว

กลิ่นนี้มันเหมือนกับกลิ่นของเต่ายักษ์แต่อ่อนแอกว่าเล็กน้อย มันยังคล้ายๆกันอยู่

ความหงุดหงิดได้โผล่ขึ้นมาในดวงตาของกิ้งก่า  มันจ้องที่ไข่โดยไม่กระพริบตา สัญชาตญาณบอกมันว่าถ้ามันกินไข่นี่จะเป็นประโยชน์ต่อมันมาก เมื่อเวลาผ่านไปตาของมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความต้องการของมัน น้ำลายของมันยังไหลออกมาด้วย

ตอนนี้ ลู่หยวน เองก็สนใจแค่ไข่  เหมือนกับเขาไม่รู้สึกตัว ตัวของเขากระตุกเป็นบางครั้งด้วย

หัวใจของเขาเริ่มเย็นขึ้น ดูเหมือนไข่นี่จะกระตุ้นความยาก เขาได้รับผลกระทบจากมันมากเกินไปและได้ตัดสินใจที่จะไม่อยู่เฉยอีกต่อไป

เขารีบตะโกนออกมาดังๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงของ ลู่หยวน กิ้งก่ายักษ์ก็เริ่มกลับมารู้สึกตัว มันส่ายหัวของมันและฮึดฮัดออกมาแล้วก้าวถอยหลังกลับไป

เขาเปิดหน้าต่างคุณสมบัติขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี  เขาพบว่าความซื่อสัตย์ของกิ้งก่านั้นลดลงจาก 80 มาเป็น 70 หน่วย

“ น้องหยวน เกิดอะไรขึ้นกับกิ้งก่า ?  “- หยาหลี่ ถามขึ้นมาด้วยความช็อคและกังวล

กิ้งก่านั้นทำตัวดุร้าย  เล่าหวง ไม่เคยทำท่าทีแบบนี้ต่อหน้าเธอเลย

สีหน้าของ ลู่หยวน สลดลง เขาฝืนยิ้มออกมา – “ ไม่มีอะไรหรอก สักพักมันก็โอเคเอง “

มันจะดีกว่าถ้าเขาไม่พูดอะไร ทุกคนเริ่มกังวลมากขึ้นหลังจากที่เขาพูด ใครก็ตามก็ต้องรู้ว่า ลู่หยวน พยายามที่จะปลอบพวกเขาเมื่อกิ้งก่านั้นทำตัวโหดร้ายขึ้นมา

ลู่หยวน จ้องไปที่หน้าต่างตรงหน้า  เขาได้แต่โล่งใจเมื่อพบว่าความซื่อสัตย์ของมันไม่ได้ลดลงอีกเมื่อเหลืออยู่ 68 หน่วย ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาคงไม่มีวิธีการควบคุมกิ้งก่าได้ถ้ามันหลุดจากการควบคุมไป

ไม่ต้องคิดมากเลย ความสามารถของกิ้งก่านั้นได้สูงกว่าเขาไปแล้ว  ด้วยความเร็ว 15 หน่วยของมัน มันสามารถกระทืบเขาจมดินได้  เขาต้องทำให้การพัฒนาของมันช้าลงกว่านี้ไม่งั้นแล้วมันจะเริ่มหักหลังเขา  เขาคงไม่มีวิธีอะไรที่จะควบคุมสถานการณ์ตอนนั้นได้