spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 135: หนอน

เกาหลิง ตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวในตอนกลางคืน ถ้ำนี่มืดสนิทในตอนที่เธอลืมตาขึ้นมา มีแค่ประกายไฟจากกองฟืนเท่านั้น

มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นมาจากด้านนอกพร้อมกับมีลมเย็นๆพันผ่านเข้ามา ดูจากความชื้นตอนนี้แล้วฝนคงต้องตกอยู่แน่ๆ

เธอหนาวและหิว ร่างกายของเธอสั่นแม้ว่าเธอจะกอดกองฟางอยู่ก็ตาม

เธอทนไม่ไหวแล้ว เธอค่อยๆลุกขึ้นยืนและก่อกองไฟขึ้นอีก

ข้างในถ้ำนั้นค่อนข้างเงียบเพราะทุกคนหลับสนิทเนื่องจากหมดแรง แม้แต่  หวังซีซี ยังคงนอนกรนออกมาเบาๆ

หลังจากที่หาได้สักพัก ในที่สุดเธอก็เจอไฟแช็คข้างๆกองไฟ

ประกายไฟประทุกขึ้นมาทำให้มีบรรยากาศที่น่าขนลุก เธอก้มตัวลงเพื่อที่จะจุดไฟด้วยมืออันสั่นเครือ  เธอพยายามไม่มองที่อื่นเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองกลัวเพิ่มขึ้นไปอีก

แสงสว่างและความร้อนทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น เธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกมองดูไฟที่สว่างขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเติมฟืนเข้าไป

ถ้ำนั้นสว่างราวกับในตอนกลางวัน ทุกคนต่างก็ขดตัวเข้ากับกองฟางเหมือนกับคนไร้บ้านที่หาที่ให้ตัวเองอุ่นขึ้น

ตัวของ เกาหลิง เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกคันที่มือขึ้นมาและเกามัน แต่จากนั้นก็เริ่มเจ็บเพราะตรงจุดที่เธอเกานั้นเป็นแผลที่เธอได้มาก่อนหน้านี้

ด้วยแสงสว่างที่จุดขึ้นมาเธอเห็นบางอย่างกำลังไต่อยู่บนแผลของเธอ เธอคิดว่าเธอคงตาฝาด เธอทำใจแข็งแล้วมองดูแผลอีกรอบ

มีหนอนนับไม่ถ้วนกำลังไต่บนแผลของเธออยู่และไม่ใช่แค่แขนของเธออย่างเดียว  มีหนอนอยู่ทุกที่ที่เธอมีแผล บนเข่า,ศอกและแม้แต่หลังมือ

เธอรู้สึกขยะแขยงและคิดว่ามีบางอย่างอยู่ตรงหน้าในตอนที่เธอลูปหน้าตัวเอง  มันรู้สึกว่านิ้วของเธอแตะไปโดนตัวหนอนด้วย

ไม่นานเธอก็กรี๊ดออกมา

ทุกคนตื่นขึ้นมาและรีบหยิบอาวุธพร้อมกับยืนขึ้น

“ เกิดอะไรขึ้น ? “- ลู่หยวน ดีดตัวขึ้นมาและเช็ครอบๆแต่ก็ไม่ได้พบอะไรผิดปกติ

เกาหลิง ไม่ได้หยุดกรี๊ด มือของเธอยังคงสั่นอยู่

ลู่หยนว เดินเข้าไปหาและตบเธออย่างแรง – “ ใจเย็นๆ ! เกิดอะไรขึ้น ? “

ความเจ็บทำให้เธอรู้สึกตัวแต่สีหน้าของเธอยังคงแสดงความกลัวออกมาอยู่ – “ หนอน มีหนอนอยู่เต็มไปหมด ฉันกำลังจะตายแล้ว ! ช่วยฉันที พี่ลู่ ช่วยฉันที ! “

ลู่หยวน ดึงมือของเธอมาเช็คดูแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาเองก็กลัวด้วยเหมือนกัน – “ ทำไมมีหนอนเยอะขนาดนี้ ? “

ทุกคนต่างก็คลานเข้ามาดูและตกใจกับสิ่งที่เห็น  ทันใดนั้นทุกคนต่างก็เช็คแผลของตัวเอง เสียงของสาวๆต่างก็กรีดร้องออกมา แม้แต่ผู้ชายเองก็ยังหน้าซีด

นอกจาก ลู่หยวน และ หลินเสี่ยวจี แล้วทุกคนต่างก็มีหนอนไต่อยู่ตามแผล  หวังซีกวง นั้นมีหนอนเยอะที่สุด

หวงเจียฮุย และ หวังซีซี นั้นไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย หน้าของทั้งคู่ซีดลงพร้อมกับกรีดร้องออกมา

“ ใจเย็นๆ ! ทุกคนใจเย็นๆก่อน ! “ – ลู่หยวน ตะโกนออกมา

หวงเจียฮุย ไม่ได้รับบาดเจ็บมากและร่างกายของเธอก็ไม่ได้แย่อยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงมีหนอนน้อยที่สุด  เธอรีบทำใจเย็นและพูดขึ้นด้วยความกังวล – “ เป็นแบบนี้ได้ยังไง ? เราได้รับบาดเจ็บมาก่อนแต่แผลก็เป็นปกติดีนิ ! “

“ บางทีเราอาจโดนแมลงมาวางไข่ตอนที่เราเข้ามาในป่า “ – ลู่หยวน เดา

“ ป่านี้มันอันตรายเกินไป ฉันไม่อยากอยู่นี่ต่อแล้ว ฉันยอมตายเพราะภูเขาไฟดีกว่าให้หนอนนี่มาโตในตัวฉัน  ! “ – หวังซีซี ตะโกนออกมาพร้อมกับเริ่มร้องไห้ออกมา เธอไม่กล้าแตะไปที่แผลตัวเองเลยด้วยซ้ำ

“ อย่าพูดแบบนั้น ตอนภูเขาไฟสงบลง เราจะกลับไปที่ไฮเวย์ มาจัดการเรื่องนี้ก่อน เราต้องจัดการหนอนพวกนี้ก่อนที่มันจะอันตรายไปมากกว่านี้ “ - ลู่หยวน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง – “ หนอนโตมีขนาดพอๆกับตะเกียบแล้วและนี่ก็ยังไม่เที่ยงคืนด้วย ใครจะไปรู้ว่ามันจะมีขนาดเท่าไหร่ถ้าเราปล่อยไปนานกว่านี้ หวังว่าพวกมันคงไม่เจาะเข้าไปในเครื่องในเราไม่งั้นแล้ว.... “

ลู่หยวน ไม่กล้าคิดตอนที่ท้องของตัวเองเต็มไปด้วยพวกหนอนที่เจาะออกมาจากด้านใน

โฮวตง กัดฟันแน่นและใช้นิ้วแหย่ไปในบาดแผลของตัวเอง การเลื้อยที่ผ่านนิ้วเขาไปทำให้เขาขนลุก แผลตื้นๆนั้นลึกลงไปจนเกือบกลืนทั้งนิ้วเขาเข้าไป  หนอนแต่ละตัวที่มีความยาวกว่า 5 ซม.ถูกดึงออกมาจากแผลของเขาแล้วโยนเข้าไปในกองไฟ หนอนพวกนั้นส่งเสียงแตกออกมาในตอนที่มันโดนเผา

หนอนถูกถึงออกมาพร้อมกับทำให้แผลนั้นกว้างกว่าเดิม แผลบางอันดูเหมือนว่าจะยังมีหนอนหลงเหลืออยู่ด้านในด้วย

สีหน้าของ โฮวตง แสดงความสิ้นหวังออกมา เลือดและเนื้อขาวๆถูกดึงออกมา ดูเหมือนข้างในนั้นจะถูกกินไปแล้ว

ทุกคนที่เห็นต่างก็หน้าซีด พวกเขาต่างก็เริ่มขนลุกกันขึ้นมา

สีหน้าของ ลู่หยวน เปลี่ยนไป เขาทำใจเย็นไม่ได้อีกแล้ว เขารีบอุ้ม หวังซีกวง ไปวางไว้บนกองฟางในตอนที่เธอกำลังจะล้ม แผลของเธอส่วนมากมีอยู่ที่หลังและน่อง  แผลที่น่องของเธอนั้นมีขนาดแค่เพียงฝ่ามือแต่ที่หลังของเธอนั้นใหญ่กว่า  เพราะแผลนั้นอยู่ที่หลังทำให้เธอมองเห็นไม่ได้

ลู่หยวน รู้สึกหนักใจ นิ้วของเขาพยายามกดเข้าไปรอบๆแผลตรงน่อง ผิวตรงแผลนั้นแหว่งอยู่แล้ว การกดเข้าไปทำให้หนอนที่อยู่ข้างในนั้นต้องดิ้น

หวังซีกวง นอนนิ่งๆอยู่บนกองฟาง สายตาของเธอมองมาที่เขาด้วยความสิ้นหวังพร้อมกับถามออกมาเสียงสั่น – “ ฉันจะตายมั้ย ? “

“ ไม่ เธอไม่ตาย ฉันจะช่วยเธอ ฉันไม่ปล่อยให้เธอตายหรอก “ - ลู่หยวน พูดขึ้น – “ ฉันต้องใช้ดาบ “

“ นายจะทำอะไร ? “ – หวังซีกวง รีบพูดขึ้นมา

“ หนอนยังไม่เข้าไปลึก เธอจะไม่เป็นไรตราบที่ฉันตัดเนื้อออก “ – ลู่หยวน ตอบกลับ

“ แต่งั้นฉันก็เดินไม่ได้สิ !! “ - หวังซีกวง พูดขึ้น

“ ฉันไม่ได้ตัดทั้งขา เธอจะกระเผกแค่นิดหน่อย “ – ลู่หยวน พูดขึ้นหลังจากเงียบไปสักพัก  เขาไม่ได้บอกถึงเรื่องหลังของเธอเพราะไม่อยากให้เธอหมดหวัง

“ ไม่ แม้ว่าฉันจะยังเดินได้แต่ฉันก็ยังต้องพักอีกเยอะ ฉันไม่อยากเป็นภาระ “ - หวังซีกวง กัดปากพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบลงมาและส่ายหน้า – “ ฉันกลัว ฉันคงไปทิศตะวันตกกับนายไม่ได้อีกแล้ว ฉันน่าจะตาย ฉันน่าจะตายในคืนที่แม่ฉันฆ่าตัวตาย !  “

การตายของพ่อแม่เธอและความสัมพันธ์ของเธอกับ ลู่หยวน ทำให้เธอยอมแพ้ สภาพของร่างกายเธอตอนนี้ย่ำแย่ซะเหลือเกิน

ลู่หยวน มองไปที่ตาของเธอ สายตานี้เป็นสายตาที่เขาคุ้นเคย เขาเคยเห็นจากคนสองแบบ สุดท้ายก็จบลงด้วยการฆ่าตัวตาย  เขาไม่พอใจและพูดขึ้น – “ เธอไม่ใช่ภาระ แม้ว่าเธอจะโดนตัดขาแต่ฉันก็ยังดูแลเธอได้ เธอยังเด็ก มีอีกตั้งหลายอย่างที่เธอไม่เคยเจอ ทิศตะวันตกน่ะเป็นที่ที่ดี  การผจญภัยของเรานั้นจะไปจบที่นั่น เราจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้อีก เธอต้องอดทนไว้ “

สายตาของ หวังซีกวง ดูมีความหวังขึ้น หน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย – “ นายบอกว่านายจะดูแลฉันไปตลอดเลยเหรอ ? “

ลู่หยวน ตะหนักได้ว่า หวังซีกวง เข้าใจผิดแต่เขาก็ต้องตามน้ำไป – “ เธอต้องมีชีวิตอยู่ อย่าไปกลัว มันจะไม่เป็นไรถ้าเธอทนเจ็บตอนแรกได้ “

หวังซีกวง หน้าซีดอีกรอบ – “ งั้นรีบทำมันเลย ! “

“ ตะโกนออกมาถ้ามันเจ็บ ! “

ลู่หยวน ดึงดาบออกมาแล้วเลาะไปตามน่องของเธอซ้ำๆ มือของเขาเองก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ  มือที่ปกติจะนิ่งตอนนี้กลับสั่น ในตอนที่เขาจะฝังใบมีดลงไปเขาก็คิดบางอย่างได้ – “ หลินเสี่ยวจี นายเอากบมานี่ได้มั้ย ? “

เนื้อและเลือดของกบนั้นทำให้ชาได้แต่มันไม่ใช่พิษ มันคือยาชาที่ดีที่สุด  ลู่หยวน รูสึกดีใจที่เขาไม่ได้ทิ้งมันไปเมื่อคืนและทุกคนก็กลัวเกินไปที่จะเอามันไปทั้งข้างนอก ไม่งั้นแล้ว หวังซีกวง คงต้องทนความเจ็บจากการช่วยเหลือครั้งนี้

หลินเสี่ยวจี รีบเอากบมาให้

ลู่หยวน เปิดท้องมันออก  หลังจากตายมาแล้วครึ่งคืน เลือดของมันได้แห้งแล้ว เขาไม่ได้ต้องการเลือดมากขอแค่ไม่กี่หยดเท่านั้น เขาใช้ฟางชุบมันขึ้นมาแล้วหยดลงที่บาดแผล

ทันใดนั้นก็ได้มีบางอย่างไม่คาดคิดเกิดขึ้น

หนอนเหมือนว่าจะรู้สึกถึงอันตรายและเริ่มไต่ออกมาจากแผล ไม่นานแผลนั้นก็สะอาด แม้แต่หนอนที่อยู่ในบาดแผลอื่นก็ยังไต่ออกมาด้วย

ลู่หยวน ทั้งรู้สึกอึ้งและกลัว

บรรยากาศตอนนี้เปลี่ยนเป็นความดีใจ ทุกคนต่างก็ใช้เลือดกบหยดลงที่บาดแผลของตังเอง

กบดูเหมือนว่าจะเป็นศัตรูตามธรรมชาติของหนอน  ในตอนที่มันออกมาจากแผล ทุกคนต่างก็กระทืบมันด้วยความโกรธไม่ก็โยนมันลงเข้ากองไฟ กลิ่นไหม้ของหนอนนั้นลอยคลุ้งแต่ไม่มีใครสนใจเลย

ในตอนที่จัดการหนอนเสร็จ สาวๆต่างก็สลดกันอีกรอบ แม้แต่ หวงเจียฮุย เองก็ยังเงียบ แม้ว่าหนอนจะออกไปหมดแล้วแต่พวกเขาก็ยังมีแผลที่น่ารังเกียจอยู่ซึ่งพวกเธอไม่กล้ามองมันด้วยซ้ำ พวกเธอกลัวว่าแผลเหล่านี้จะทิ้งรอยแผลเป็นที่น่ารังเกียจเอาไว้บนผิวของพวกเธอ