spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 132: กลิ่นอายแห่งความตาย
ลู่หยวนพบเศษผ้าสีดำบนพื้นดินมันเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก และคราบเลือด ตอนแรกเขาลังเลที่จะหยิบมันขึ้นมาเพราะมันมีกลิ่นเหม็น แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สนใจกลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียน และเอามาปิดครึ่งใบหน้า
ส่วนที่ร้ายแรงที่สุดของการปะทุของภูเขาไฟไม่ใช่ลาวาร้อน หรือก๊าซพิษในอากาศ มันเป็นขี้เถ้าที่ตกลงมาจากฟากฟ้า เนื่องจากมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเพียงไม่กี่ไมครอน ดังนั้นการหายใจเข้าไปจึงทำให้ขี้เถ้าภูเขาไฟสามารถเข้าสู่ปอดได้ง่ายๆ ทำให้เกิดปัญหาในการหายใจ ซึ่งอาจทำให้เสียชีวิตได้ แม้ว่าดวงอาทิตย์จะยังไม่ลาลับไปแล้วแต่รอบๆก็แทบจะมืดสนิด
มองไปที่คลื่นของสัตว์กลายพันธุ์จำนวนไม่สิ้นสุด ใบหน้าของลู่หยวนค่อยๆ โกรธมากขึ้น เขาค่อยๆ ดึงมีดออกจากปลอกหุ้ม และทันใดนั้นเขาวิ่งเข้าหาและตัดร่างสัตว์ร้ายระดับสีฟ้า ซึ่งกำลังจะปีนขึ้นมาบนทางหลวง เลือดสาดกระจายไปทั่วทุกแห่ง ลู่หยวนยังรีบวิ่งไปหาสิ่งมีชีวิตที่เหมือนเสือ เขากระโดดขึ้นไปข้างบนก่อนที่มันจะทันตอบโต้ เขาแทงดาบทะลุเข้าไปในกะโหลกศีรษะของมัน
สัตว์อื่น ๆ เริ่มล้มกลิ้งเพราะเกิดแผ่นดินไหว สัตว์กลายพันธุ์จำนวนมากที่ระดับต่ำถูกเหยียบย่ำ หรือถูกบดขยี้จนตาย คลื่นสัตว์กลายพันธุ์ที่เหมือนมีจำนวนไม่สิ้นสุดเริ่มลดลง แต่ลู่หยวนยังไม่สามารถประมาทได้ สัตว์บางตัวสามารถลุกขึ้นได้ และตัวที่อ่อนแอที่สุดในหมู่พวกมันคือสัตว์ระดับสีน้ำเงิน สัตว์กลายพันธุ์ระดับสีน้ำเงินเกือบจะกลายเป็นบรรทัดฐานในขณะนี้ แม้แต่สัตว์ป่าก็เริ่มพัฒนาเป็นสีน้ำเงินเข้มและสามารถพบเห็นมันได้ทุกหนทุกแห่ง
หัวใจของลู่หยวนเต้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาฟื้นพลังอย่างสม่ำเสมอ บาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของเขา และแม้แต่กระดูกที่หักก็เริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว แต่น่าเสียดายที่ระยะของการรับรู้ของเขาลดลง และพลังงานของเขาควรจะสามารถใช้ได้อีกอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง สัตว์ประหลาดที่กลายพันธุ์หลายตัวเริ่มปรากฏตัว แต่พวกมันก็ถูกลู่หยวนตัดหัวทีละตัว คลื่นของสัตว์ที่กลายพันธุ์นี้เริ่มไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามใด ๆ ต่อลู่หยวน เขายังมีเวลาหันไปมองภูเขาไฟที่ห่างไกล
น่าเศร้าที่ช่วงเวลาที่ดีมีไม่นานนาน สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์สีน้ำเงินเข้มปรากฏตัวขึ้น สัตว์ประหลาดที่กลายพันธุ์นี้ดูแปลกตา มันเหมือนปลา แต่มีขายาว 4 ขา และครีบบางๆข้างตัว มีเกล็ดสีน้ำตาลและสีดำปรากฏอยู่บนร่างของมัน และมีรอยน้ำยาวเหยียดที่เห็นได้จากพื้นใต้ท้องสีขาว ราวกับว่ามันเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ
สัตว์ที่กลายพันธุ์สีน้ำเงินเข้มนี้มีเป็นจำนวนมาก! มันยาวมากกว่า 10 เมตร และสูงแปดเมตร มันใหญ่กว่ากิ้งก่ายักษ์ เนื่องจากมันมีลักษณะเหมือนปลาจึงมีขากรรไกรที่เต็มไปด้วยฟันขนาดใหญ่คล้ายเหล็กกล้า อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าสัตว์ร้ายยังไม่คุ้นเคยกับการเดินบนบก นั้นทำให้มันเคลื่อนที่ช้าๆ ขนาดของสัตว์กลายพันธุ์นี้เพียงพอที่จะทำลายลู่หยวนได้อย่างง่ายดาย หากว่ามันสามารถเคลื่อนที่เร็วกว่านี้ ลู่หยวนสังเกตเห็นว่าร่างกาย และหางของมันเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
ท่าทางของลู่หยวนตึงเครียดมาก ในขณะนั้น เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องสัตว์ขนาดใหญ่ แต่เขากังวลเรื่องที่เกี่ยวกับการปรากฏตัวของมัน สิ่งมีชีวิตนั้นเห็นได้ชัดคือปลาที่ปรากพันธุ์ มันมีแขนและขางอกขึ้นมา ซึ่งทำให้มันเดินบนบกได้ ก่อนหน้านี้ลู่หยวนไม่เคยกลัวมหาสมุทรหรือสิ่งที่อยู่ภายในนั้น มหาสมุทรเป็นมหาสมุทร และแผ่นดินเป็นดินแดน พวกมันคือสองโลกที่แตกต่างกัน เขาไม่เคยคิดอะไรเกี่ยวกับมหาสมุทรจนกระทั่งพบสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น
โลกกำลังเปลี่ยนแปลง และสิ่งมีชีวิตจำนวนมากเริ่มกลายพันธุ์ ลู่หยวนเริ่มเคลื่อนไหว ขณะที่เขาสังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตต่างๆกำลังดิ้นรนเพื่อปีนขึ้นไปบนทางหลวง เขาแอบเข้าไปใกล้กับปลาที่ยังไม่ได้ปรับตัวให้คุ้นเคยกับพื้นดินอย่างสมบูรณ์ ปฏิกิริยาของมันช้ามาก และลู่หยวนอยู่ห่างจากมันเพียงสิบเมตรเท่านั้น เมื่อปลาเห็นลู่หยวนมันก็สายเกินไป ลู่หยวนเหยียบลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว
" กระทืบปฐพี ! " เขาตะโกน
ทันใดนั้นพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนราวกับเกิดการระเบิด พื้นคอนกรีตแข็งกลายไปฝุ่น และเกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรงจนสามารถรู้สึกได้ อย่างไรก็ตามการกระทืบพื้นดินไม่ได้มีผลต่อสัตว์ร้าย การสั่นสะเทือนความถี่สูง ไม่ทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะใด ๆ แก่สัตว์กลายพันธุ์เลย มันทำให้ร่างกายสั่นสะเทือนเท่านั้น สัตว์กลายพันธุ์ก็หยุดเดินไปข้างหน้า และลู่หยวนใช้โอกาสนี้เพื่อโจมตี เขากระโดดขึ้น และใช้ดาบของเขาตัดผ่านหัวสัตว์กลายพันธุ์ หนึ่งในสามของหัวถูกตัด และแม้แต่ภายในสมองก็ถูกทำลาย
สัตว์กลายพันธุ์รู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่รู้ตัว หางของมันสะบัดอย่างรุนแรง โชคดีที่ลู่หยวนได้ถอยกลับออกไปแล้ว นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ใช้พลังของเขาโจมตีสัตว์ที่กลายพันธุ์สีน้ำเงินเข้ม อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้วพลังของเขาจะไม่สร้างความเสียหายกับสัตว์ระดับนี้มากนัก ในความเป็นจริงแม้พลังของหวังซีซี่ จ ะแข็งแกร่งกว่า แต่ในระหว่างการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยความสับสน ความวุ่นวาย นั้นอาจถึงแก่ชีวิตได้ แม้แต่การหยุดชะงักเพียงเล็กน้อยก็สามารถตัดสินใจชะตาชีวิตได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเวลาผ่านไปสัตว์กลายพันธุ์เริ่มเพิ่มมากขึ้น และอันแน่นอยู่ด้านหน้าลู่หยวน สัตว์เหล่านี้แข็งแรงมากที่สุด พวกมันพยายามเอาชีวิตรอด สัตว์หลายตัวเห็นเพื่อนของพวกมันถูกฆ่า มันก็วิ่งรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว สิบนาทีต่อมาคลื่นของสัตว์กลายพันธุ์ได้หยุดลง ลู่หยวนเป็นคนโชคดี จนกระทั่งถึงช่วงท้ายของคลื่นสัตว์กลายพันธุ์เขายังไม่ได้เผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์ระดับห้า เห็นได้ชัดว่าความยากของภารกิจนี้จะไม่ถูกกำหนดให้เป็นระดับ b เว้นเสียแต่ว่าเขาจะต้องจัดการกับสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 5 ขณะที่เขามองตรงไปข้างหน้า ไม่มีสัตว์กลายพันธุ์ปรากฏอีก ลู่หยวนรู้สึกโล่งใจ และในที่สุดก็สามารถผ่อนคลายได้ หัวใจของเขากลับมาเต้นในภาวะปกติ แต่โลกเริ่มดึงพลังจากร่างกายของเขากลับคืน นั้นทำให้เขาเกือบจะล้มลงไปบนพื้น
ในขณะนี้ระบบได้รับข้อความแจ้ง:
ภารกิจระดับ B: การป้องกันการอพยพของสัตว์กลายพันธุ์ ข้อกำหนด: มีผู้เสียชีวิตได้เพียงสองคนเท่านั้น
ภารกิจเสร็จสมบูรณ์ ระยะเวลา: 3 นาที
การประเมินภารกิจ: ดี
"ตัวละคร: ลู่หยวน"
"อัตราการสำเร็จ: 3%"
"รางวัลจากประสบการณ์: 603"
"การประเมิน: ค่าประสบการณ์: 803"
"ประสบการณ์รวม: 18,603,400"
"สัตว์กลายพันธุ์: กิ้งก่ายักษ์ "
"อัตราการสำเร็จ: 10%"
"รางวัลที่ได้รับจากประสบการณ์: 6,010"
"การประเมินผล: ดีประสบการณ์ 8,010 คะแนน"
"ประสบการณ์: 6,260"
ค่าประสบการณ์ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ลู่หยวนไม่พอใจ ถ้าเขาสามารถเลือกได้ ลู่หยวนคงจะไม่ทำภารกิจแบบนี้ ความยากระดับ B นั้นเกินขีด จำกัดของเขา ถ้าเขาไม่โชคดีที่สามารถเข้าใจทักษะชีพจรของโลก เขาคงจะตายไปแล้ว
ภูเขาไฟปะทุขึ้น ถนนเต็มไปด้วยชั้นขี้เถ้าหนาที่ปกคลุม ลู่หยวนแทบจะไม่สามารถทรงตัวได้ในขณะนี้ เจียฮุย รีบวิ่งเข้าไปหาเขา
" นายไม่เป็นอะไรนะ ? " เจียฮุยกล่าวขณะที่ยังคงไอ
ลู่หยวนส่ายหัว นอกจากนี้เขายังรู้สึกอยากไอ ปอดของเขารู้สึกเหมือนถูกไฟไหม้ มันยากที่จะอดทน เขาสังเกตเห็นขี้เถ้าภูเขาไฟมากขึ้น และมันเริ่มตกลงมาบนพื้น เขารีบกล่าวว่า "พวกเราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว! เราต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด "
"แต่ ... แต่ ...แค๊กๆ ... เราจะไปที่ไหน ? เส้นทางถูกทำลายไปหมด " เจียฮุยตอบขณะไอ จากนั้นเธอก็มองไปข้างหน้า " ทางเดียวที่ไปได้คือ ป่านั้น "
เนื่องจากต้นไม้ยักษ์จำนวนมากถูกดึงกระฉากออกมาจากพื้น ทำให้ถนนพังทลาย ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้เส้นทางถนนได้อีก
" สัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่หลบหนีมาป่า พวกมันหลบหนีไปหมดแล้ว ตอนนี้บางทีป่าอาจปลอดภัยกว่า " ลู่หยวนตอบ
ลู่หยวนสังเกตเห็นค่ายทหารหายไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เมื่อเขาตระหนักว่าสัมภาระของพวกเขาหายไป มีสิ่งของอยู่ในนั้นมากมาย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเต็นท์ และน้ำดื่ม นอกจากนี้ยังมีเกลืออยู่ในกระเป๋าเดินทาง หากขาดเกลือเป็นเวลานาน ร่างกายของพวกเขาจะอ่อนแอลง แม้เขาจะยอมเสียทุกอย่างได้ แต่เกลือก็มีความสำคัญต่อการอยู่รอดของพวกเขา
เขารีบถามว่า " เธอเห็นกระเป๋าของเรา ไหม ? "
เจียฮุยส่ายหัว และกล่าวว่า "ระหว่างเกิดแผ่นดินไหว ...แค็ก...แค็ก... มีรอยแตกลึกลงไปในพื้นดิน ทุกสิ่งทุกอย่างตกลงไปในรอยแตก ฉันหามันไม่พบเลย "
" พาผมไปตรงนั้น ผมอาจจะหาเจอ " ลู่หยวน มีเหตุผล เพราะกระเป๋ามีความสำคัญกับเขามาก แม้มันจะตกไปลงในรอยแตก แต่เขาก็ยังตั้งใจที่จะนำมันกลับมา
ลู่หยวนมองลงไปในรอยแตก เขารู้สึกสิ้นหวัง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหากระเป๋าพบ รอยแตกใหญ่ และกว้างมาก! มันมืด และลึกอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด ดังนั้นเขาจึงโยนหินลงไปเพื่อตรวจสอบความลึกของมัน เสียงของหินพุ่งชนกำแพง เกิดเสียงสะท้อนไปมา ถึงแม้ว่าลู่หยวนจะมีการได้ยินที่ดี แต่เสียงสะท้อนกลับเบาลง และเบาลงจนเขาไม่ได้ยินเสียงอีกต่อไป เขาไม่สามารถบอกได้ว่าด้านล่างลึกแค่ไหน! วิธีเดียวคือเดินผ่านป่า โดยไม่มีเต็นท์ หรือน้ำดื่ม ลู่หยวนไม่สามารถจินตนาการได้ว่าพวกเขาจะเผชิญกับภัยคุกคามใดๆต่อไป
เขาอยากที่จะตะโกนออกมาดังๆ แต่เขาต้องหักห้ามใจเอาไว้ ผู้คนที่อยู่เบื้อหลังจะยิ่งเสียกำลังใจ ขณะที่เขาเริ่มไอ เขาไม่สามารถกลั่นมันได้ จากนั้นหวังซีซี ก็เริ่มไอตาม ไม่นานทุกคนต่างก็ไอจนน้ำตาไหล พวกเขาตกใจกลัว พวกเขากลัวว่าอีกไม่นานพวกเขาอาจจะต้องตาย