spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 130  จะตายหรือ

เจ้ากิ้งก่ายักษ์รู้สึกคับข้องใจและไม่ปลอดภัย  มันเอาแต่คำรามเสียงดัง  โชคดีที่มันภักดีกับลู่หยวนมาก  ไม่อย่างนั้นมันคงเข้าร่วมกับพวกสัตว์กลายพันธุ์กลุ่มใหญ่ที่กำลังหนีนั่นแล้ว  ลู่หยวนรู้สึกไม่สบายใจและเครียดอย่างที่สุด  เขาคอยสังเกตพวกสัตว์กลายพันธุ์ฝูงใหญ่นั้น

กอริลล่าหัวล้านขนาดใหญ่ที่มีกลิ่นตัวเลวร้ายตัวหนึ่งวิ่งตรงมาที่ลู่หยวนหลังจากที่หลบเลี่ยงเจ้ากิ้งก่ามาได้  กอริลล่าตัวนั้นกำลังหาอาหารมื้อต่อไปของมัน  แต่มันไม่คิดว่าสิ่งที่เลวร้ายกว่าเจ้ากิ้งก่าจะรออยู่ข้างหน้ามัน  ก่อนที่มันจะสามารถจับเหยื่อของมันได้  ลู่หยวนก็ฟันเข้าที่ซี่โครงและหัวใจของมันขาดเป็นสองส่วน  เลือดทะลักออกมามากมาย

เขามองไปที่ฝูงสัตว์กลายพันธุ์  แล้วส่งเสียงร้องพลางวิ่งเข้าใส่พวกมันพร้อมดาบในมือ  เขาเปลี่ยนความกลัวและความกระวนกระวายทั้งหมดไปเป็นความเกลียดชังและเริ่มฆ่าพวกมันอย่างรวดเร็ว  มีสัตว์กลายพันธุ์หลายระดับขั้น  ส่วนใหญ่เป็นขั้นสีน้ำเงิน  ความแข็งแกร่งของพวกมันรวมกันเพียงพอที่จะทำลายเมืองได้ทั้งเมือง  อย่างไรก็ตาม  ความรวดเร็วคล่องแคล่วของพวกมันก็สู้ดาบในมือของลู่หยวนไม่ได้

ลู่หยวนใช้ดาบของเขาฟาดฟันสัตว์ทุกตัว  หลังจากความโกลาหลบรรเทาลง  ทุกคนก็มองไปทางตะวันออกและพากันตกใจในสิ่งที่เห็น  ไม่มีใครคิดฝันว่าคนๆเดียวจะสามารถเอาชนะสัตว์กลายพันธุ์ทั้งฝูงได้  หวังเซียกวงและหวงเจียฮุยมองเห็นแค่ลู่หยวนในสายตาเท่านั้น

มันดูง่ายสำหรับลู่หยวนจริงๆ  ทุกการฟาดฟันดูลื่นไหลและสมบูรณ์แบบ  ทันใดนั้น  งูยักษ์ตัวหนึ่งซึ่งถูกฟันขาดเป็นสองท่อนได้พยายามจะโจมตีเขาจากทางด้านหลัง  ลู่หยวนสัมผัสได้ถึงอันตรายจึงหลบการกัดของมันได้อย่างรวดเร็วก่อนจะสังหารงูตัวนั้นลง

สัตว์ตัวที่เหลือฉลาดพอที่รู้สึกถึงอันตรายตรงหน้าและหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว  ทุกคนรู้สึกโล่งใจแต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น  ลู่หยวนหันหน้าไปมองและเห็นสัตว์กลายพันธุ์อีกกลุ่มออกมาจากพุ่มไม้อีกครั้ง  มันมากันไม่จบไม่สิ้น!  สัตว์กลายพันธุ์ขั้นสีฟ้าและสีขาวมากมายพากันแตกตื่นโกลาหลและวิ่งเบียดเสียดกันมาเพื่อหลบหนี

ลู่หยวนจมอยู่ในทะเลเลือด  ทุกๆวินาทีเขาสังหารสัตว์ไปมากกว่า 10 ตัวด้วยดาบของเขา  ซากสัตว์กองเต็มทางด่วน  ลู่หยวนเหงื่อออกชุ่มโชก  เขาเหน็ดเหนื่อยและเริ่มถอยหลัง

เจ้ากิ้งก่าถูกสัตว์อื่นโจมตี  ฝูงสัตว์วิ่งพล่านขึ้นมาบนตัวมันและมันพยายามจะหลบหนี  ลู่หยวนอึดอัดขัดใจที่ได้แต่มองดูสัตว์เลี้ยงของเขาถูกรุมเล่นงานโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้

ทันใดนั้น  ห่ากระสุนก็ลอยลงมาจากฟากฟ้าและกำจัดพวกสัตว์ส่วนใหญ่ไปได้  เมื่อกระสุนปืนใหญ่หยุดลง  ก็มีซากสัตว์หลายพันตัวกระจายเกลื่อนเต็มพื้นที่

ลู่หยวนพุ่งตรงไปที่สัตว์ขนาดยักษ์ที่เหลืออยู่และฆ่าพวกมันทั้งหมด  เขาเดินเข้าไปหาเจ้ากิ้งก่าซึ่งพยายามจะยืนขึ้น  มันบาดเจ็บสาหัสแต่การต่อสู้ก็ยังไม่จบ  สัตว์กลายพันธุ์อีกกลุ่มมองเห็นได้จากระยะไกลกำลังวิ่งตรงเข้ามาทางพวกเขา  พื้นที่แถบต้นเสาแห่งสวรรค์เต็มไปด้วยฝุ่นควัน  ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังขึ้น  มีรอยร้าวขนาดใหญ่ขึ้นด้านหน้าซึ่งค่อยๆแตกไล่ไปทั้งสองด้านของทางด่วน  และทำให้พวกสัตว์เกิดความโกลาหลขนานใหญ่ขึ้น

ลู่หยวนรู้สึกหมดหวังกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น  เขาเหนื่อยอย่างที่สุดและหน้าเริ่มซีด  เขาสามารถเห็นยมทูตที่กำลังรอคอยเขาอยู่ได้เลย  เจ้ากิ้งก่าเองก็เสียความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้เช่นกัน

“หนีงั้นเหรอ?”

จู่ๆเขาก็คิดเรื่องการขี่เจ้ากิ้งก่าหนีไปซึ่งมันเป็นไปได้ที่เขาจะหลบหนีและเข้าร่วมการอพยพด้วย  อย่างไรก็ตาม  การตัดสินใจเช่นนั้นจะหมายถึงการสูญเสียหวงเจียฮุย, หวังซีซี และหวังเซียกวง  พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน  เขากำลังดิ้นรนกับการตัดสินใจที่ยากลำบากนี้

ทันใดนั้นเอง  ปืนใหญ่ก็ยิงมาอีกครั้งเมื่อพวกสัตว์กลายพันธุ์กำลังจะโจมตีใส่ลู่หยวน  เลือดกระเด็นเต็มใบหน้าของเขา  “ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน!  ก่อนตายพ่อจะฆ่าพวกแกให้มากเท่าที่จะมากได้เลย!!”  ลู่หยวนตะโกนอย่างมุ่งมั่น

สักพักปืนใหญ่ก็หยุดยิง  แต่พวกสัตว์ก็ยังเข้ามากันเรื่อยๆ  ลู่หยวนใบหน้าซีดเซียวและหายใจลำบากพร้อมกับมีเลือดไหลออกจากปากเขา  เขาโดนโจมตีอยู่หลายครั้งและยังถูกสัตว์กลายพันธุ์สีน้ำเงินเหยียบเอาด้วย  ซึ่งเป็นสาเหตุให้ซี่โครงร้าว  โชคดีที่เขาสามารถตัดขามันได้ก่อนซี่โครงจะหัก

ตัวค่ายเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวเนื่องจากถูกพวกสัตว์โจมตีอย่างต่อเนื่อง  ลู่หยวนรู้สึกเหมือนปอดกำลังเดือดพล่านขณะที่เขาค่อยๆอ่อนแอลง  ทันใดนั้นสัตว์กลายพันธุ์สีน้ำเงินตัวหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่เขา  ลู่หยวนตกใจและในเสี้ยววินาทีนั้นเองเขาก็ถูกเตะลอยไปในอากาศ  เขาสามารถได้ยินเสียงกระดูกของตัวเองแตกขณะที่ตกลงบนพื้น  ลู่หยวนพยายามลุกขึ้นแต่ไม่สามารถทำได้  เขากระอักเลือดออกมากองโตพร้อมกับเศษอวัยวะภายในของเขา

เจ้ากิ้งก่าวิ่งเข้ามาช่วยลู่หยวนและโจมตีสัตว์กลายพันธุ์สีน้ำเงินตัวนั้นเพื่อปกป้องเจ้านายของมันซึ่งได้รับบาดเจ็บหนัก  โชคร้ายที่มันถูกฝูงสัตว์ที่กำลังแตกตื่นวิ่งเข้าใส่อีกครั้ง  ลู่หยวนได้แต่นอนอยู่บนพื้นอย่างทำอะไรไม่ได้  เขาไม่สามารถจะขยับได้  หวังซีซีและหวงเจียฮุยรีบวิ่งออกจากค่ายในทันที  ลู่หยวนไม่สามารถจะสนใจอะไรได้อีกแล้ว  เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง

“ฉันกำลังจะตายงั้นเหรอ?  จริงๆแล้วมันอาจจะไม่ใช่เรื่องแย่ก็ได้นะ”

ขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นและหายใจเฮือกสุดท้ายนั่นเอง  เขาก็ค่อยๆหลับไปอย่างช้าๆ  พร้อมกับหัวใจที่กำลังหยุดเต้น  ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอีกดวง  เสียงหัวใจนั้นมาจากใต้พื้นดิน  จิตวิญญาณของเขาหลงใหลในเสียงนั้นขณะที่หัวใจของเขาก็ค่อยๆเริ่มเต้นอีกครั้ง

“ตึก-ตัก, ตึก-ตัก, ตึก-ตัก”