spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 126  ต้นไม้เสาแห่งสวรรค์

กลุ่มของพวกเขาออกเดินทางอีกครั้งในเช้ามืดของวันรุ่งขึ้น  ลู่หยวนสังเกตเห็นความเศร้าในดวงตาของหวังเซียกวงเมื่อเขามองเธอ  เธอรู้สึกถึงสายตาของเขาจึงเงยหน้าขึ้นมองแล้วก้มลงทันทีโดยไม่พูดอะไร

ลู่หยวนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็ลังเลแล้วก็ถอนใจ  ครึ่งชั่วโมงต่อมา  ในที่สุดกลุ่มของพวกเขาก็มาถึงทางด่วน  พวกเขาเห็นรถบรรทุกหนักหลายคันที่ชนกันยับเยินอยู่เต็มถนน  มีสิ่งของมากมายนับไม่ถ้วน เช่น แท่งโลหะ, เมล็ดข้าว, เครื่องจักร, เครื่องมือเครื่องใช้  มีกระทั่งปืนและอาวุธยุทธภัณฑ์

ก่อนการล่มสลายของมนุษยชาติ  ทางด่วนนี้เป็นเส้นทางเดียวที่เชื่อมเมืองเหอตงกับเมืองอื่นๆ  มีรถบรรทุกมากมายวิ่งผ่านทางด่วนนี้ทั้งวันทั้งคืน  โชคร้ายที่มันก็ถูกผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน  ลู่หยวนพยายามรวบรวมอาวุธ  แต่ก็ไม่สามารถแบกไปได้ทั้งหมด  เขาจึงเอาแค่กระสุนปืน 3 กล่องและฝากไว้ที่เจ้ากิ้งก่ายักษ์  ตอนนี้ทุกคนก็มีปืนแล้ว  เป็นปืนไรเฟิล QBZ 95 ของทหาร  นอกจากนั้น  ก็ยังมีปืนสไนเปอร์อันหนึ่งซึ่งลู่หยวนให้เฉินเชี่ยนฟงเป็นผู้ถือ

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีความสามารถในการต่อสู้เท่ากับลู่หยวน  อย่างน้อยเขาก็สามารถช่วยยิงได้ในกรณีที่เกิดการต่อสู้ขึ้น  ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ต้นไม้ยักษ์นั้นมากเท่าไร  พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกทึ่งมากขึ้นเท่านั้น  มีรากขนาดยักษ์มากมายงอกออกมาจากตรงกลางลำต้นฝังลึกลงไปในพื้นดิน  ถนนรอบๆทั้งหมดยกตัวขึ้นจากการเติบโตของมัน  ถึงแม้สิ่งก่อสร้างแถบชานเมืองนี้ถล่มลงหมดแล้ว  ลู่หยวนก็ยังสามารถเห็นว่าต้นไม้ยักษ์นั่นยังคงโตขึ้นไปเรื่อยๆ

ทั้งกลุ่มพักผ่อนในตอนเที่ยงไม่นานแล้วก็ออกเดินทางกันต่อ  ในที่สุดพวกเขาก็เข้าสู่ร่มเงาของต้นไม้ตอนประมาณบ่ายสาม  ท้องฟ้าถูกบดบังด้วยใบไม้สีเขียวที่ดูไร้ที่สิ้นสุด  นี่เป็นโลกของเหล่านก!  มีนกกลายพันธุ์ทั้งใหญ่และเล็กนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่ที่ต้นไม้ยักษ์แห่งนี้  พวกมันส่งเสียงจิ๊บๆไม่ยอมหยุด  อากาศที่สดชื่นทำให้ทุกคนรู้สึกกระปรี้กระเปร่า 

นี่คือดินแดนในเทพนิยายอย่างแน่นอน  ถ้าไม่มีพวกนกกลายพันธุ์  งู  และสิ่งมีชีวิตประหลาดๆแบบอื่นที่อยู่ในต้นไม้ยักษ์ด้วยล่ะก็นะ  ไม่มีใครมีอารมณ์เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าที่นี่เกือบจะเป็นระบบนิเวศน์ที่เป็นเอกเทศ  มีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์นับไม่ถ้วนสร้างรังอยู่ในนี้

พื้นดินเต็มไปด้วยขนนกและมูลสัตว์  รวมถึงโครงกระดูกของสัตว์กลายพันธุ์  ลู่หยวนสามารถพบวัตถุดิบเกือบทุกระดับขั้นได้ที่นั่น  เขาหยิบเอาขนนกสีฟ้าอ่อนยาว 2 เมตรขึ้นมา  หลังจากกลายเป็นมนุษย์ที่วิวัฒนาการแล้ว  เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของพื้นดิน  อย่างเช่น  พื้นหนาเท่าไรและความชื้นของน้ำมากแค่ไหน

“ขนหางของนกวายุ”

“ระดับความหายาก : สีน้ำเงิน”

“น้ำหนัก : 3 กรัม”

“ความสามารถเพิ่มเติม : ลดการไหลเวียนของอากาศ”

“การประเมิน : นกวายุเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปรปรวนเป็นอย่างยิ่ง  โดยปกติมันเกลียดพายุ  เมื่อไรก็ตามที่เกิดพายุ  คุณจะเห็นมันไล่พายุให้ออกไปอยู่เสมอ  ความสามารถตามธรรมชาติของมันก็คือการทำให้พายุสงบลง  และความสามารถนี้มีอยู่ในขนของมัน  มันเพียงต้องใช้พลังลมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

ลู่หยวนมีสีหน้าตื่นเต้น  นอกจากดาบของเขาแล้ว  อุปกรณ์อื่นๆทั้งหมดยังอยู่ในขั้นสีฟ้าอ่อน  เขาอยากอัพเกรดมานานแล้ว  แต่ไม่เคยพบวัตถุดิบที่ดีเลย  แต่ตอนนี้เขากลับพบเข้าโดยไม่คาดคิด!  ลู่หยวนให้ความสนใจขนนกที่อยู่บนพื้นมากขึ้น  และพบอันที่เหมือนกันอีกสองสามอัน  เขาพบขนนกขั้นสีฟ้าชนิดอื่นอีกหลายอัน  แต่มีเพียงชนิดเดียวใน 6 ชนิดที่มีคุณสมบัติที่เขาอยากได้  ลู่หยวนเก็บรวบรวมมันแม้ว่ามันจะเป็นวัตถุดิบที่เกี่ยวกับไฟ  ทางตะวันตกนั้นเป็นพื้นที่ราบสูง  อากาศเบาบาง  อุณหภูมิในช่วงกลางวันและกลางคืนนั้นหนาวเย็นมาก  การใส่ขนนกนี้เข้าไปในผ้านวมหรือชุดชั้นในจะให้ความอบอุ่นได้

“ดูซิ  มีผลไม้ตรงนั้นด้วย”  ทันใดนั้นเชาหลินก็กระซิบขึ้นอย่างตื่นเต้น

ลู่หยวนเงยหน้าขึ้นและเห็นผลไม้ขนาดเท่าหัวซ่อนอยู่ในใบไม้  ผิวของมันเป็นสีเขียวปนแดงซึ่งดูน่ากินมาก  นอกจากพวกเขาแล้วผลไม้นี้ก็ยังเป็นที่สนใจของสัตว์อื่นด้วย  มีนกกลายพันธุ์ขนาดใหญ่ตัวหนึ่งยืนนิ่งเป็นหินอยู่บนกิ่งไม้ไม่ไกลนัก  มันหรี่ตาจ้องมองผลไม้ลูกนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าพลางมองรอบตัว

ตั้งแต่มีการกลายพันธุ์เกิดขึ้น  ลู่หยวนแทบไม่ได้เห็นต้นไม้ที่มีผลไม้หรืออาหารเลย  แม้แต่ข้าวโพดเทียมที่เพาะปลูกกันในอดีตก็ยังมีอัตราการผลิตที่ไม่น่าพอใจ  ที่ต้นไม้ยักษ์ต้นนี้  เขาก็ไม่เห็นผลไม้ลูกอื่นนอกจากผลไม้ลูกนี้  แน่ล่ะว่าคงจะมีลูกอื่นๆซ่อนอยู่ในใบไม้  แต่จากการสังเกตของลู่หยวน  ถ้าผลไม้ลูกนี้เป็นที่สนใจของสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งอย่างนั้น  แปลว่ามันต้องมีค่ามากเลยทีเดียว

ลู่หยวนกำลังคิดว่าจะเอาผลไม้ลูกนั้นมาได้อย่างไร  แต่ไม่นานเขาก็เปลี่ยนใจ  นกยักษ์ตัวนั้นไม่ใช่สิ่งที่จัดการได้ง่ายนัก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้มีมนุษย์ธรรมดามากับเขาด้วยหลายคน  ถ้าเขาเริ่มต้นการต่อสู้  หลายคนอาจจะต้องตายโดยเฉพาะคนที่เขาแคร์อย่างหวงเจียฮุย  หวังเซียกวง  และหวังซีซี  ถ้ามีใครต้องรับเคราะห์  เขาก็คงจะเสียใจมาก  ตอนนี้เองเขาก็รู้สึกตกใจที่เห็นผลไม้ลูกนั้นสุกงอมขึ้นมาอย่างกะทันหันด้วยอัตราความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ  จากที่มีสีเขียวอยู่ครึ่งหนึ่งก็กลายสภาพเป็นสีแดงล้วนพร้อมส่งกลิ่นที่พิเศษออกมา

“อย่ามองมันอีก  เดินต่อไปตรงไปหาที่กำบังข้างหน้า”  ลู่หยวนออกคำสั่งด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง  เขารู้ว่าผลไม้นี้จะเป็นสาเหตุของความยุ่งยากมากมายด้วยกลิ่นหอมที่รุนแรงนี้  เขาประเมินว่าไม่นานมันจะดึงดูดสัตว์กลายพันธุ์อื่นๆเข้ามา  เขายังสังเกตเห็นด้วยว่าเจ้ากิ้งก่ายักษ์ของเขาก็สนใจและคอยมองผลไม้นั่นเช่นกัน

อันที่จริงแล้ว  กลิ่นนั่นก็มีผลกับคนธรรมดาด้วย  ทุกคนอยากจะลิ้มลองผลไม้นั่น  ทันใดนั้น  นกยักษ์สีเหลืองแดงตัวหนึ่งก็บินตรงเข้าไปที่ผลไม้ลูกนั้น  จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงแหลมสูงจากนกยักษ์สองตัวที่สู้กัน  ตอนนั้นเองที่พวกเขาพากันได้สติและรีบพุ่งไปหาที่กำบังด้านหน้า

หลังจากวิ่งมาสักพัก  ลู่หยวนก็รู้สึกตัวว่าเจ้ากิ้งก่ายักษ์ของเขาไม่ได้ตามมาด้วย  มันยังคงเงยหน้ามองผลไม้นั้น  เขารีบวิ่งกลับไปด้วยความโกรธ  ทันใดนั้นก็มีข้อความภารกิจเข้ามา  “ภารกิจระดับ F : เอาผลไม้ของต้นเสาแห่งสวรรค์มา”

“บ้าเอ๊ย!”  ลู่หยวนสบถอย่างหงุดหงิด

อย่างที่เขาคาดไว้  การต่อสู้ระหว่างนกยักษ์สองตัวนั้นรุนแรงเกินไป  เป็นสาเหตุให้ผลไม้สุกลูกนั้นร่วงหล่นลงจากต้น  พวกนกยักษ์ไม่เร็วพอและทำได้เพียงมองดูมันหล่นอย่างทำอะไรไม่ได้  พวกมันพยายามจะจับแต่ก็ไม่ทัน  เจ้ากิ้งก่ายักษ์ตื่นเต้นมากและวิ่งตรงไปที่ผลไม้ลูกนั้น  ทันใดนั้นเองมันก็กลืนผลไม้ลูกนั้นเข้าไปทั้งลูก!

เมื่อผลไม้ถูกกินไปแล้ว  ลู่หยวนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับภารกิจของระบบ  จากนั้นข้อความสำเร็จภารกิจก็ขึ้นมา  นี่เป็นการทำภารกิจที่เสร็จเร็วที่สุด  แต่สำหรับลู่หยวน  เขารู้ว่าภารกิจยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ  นกยักษ์สีเขียวขั้นสีฟ้าที่รออยู่ข้างๆผลไม้ลูกนั้นอยู่นานโกรธจัดมาก!  มันละทิ้งคู่ต่อสู้ตัวเก่าแล้วหันมาพุ่งเป้าที่เจ้ากิ้งก่าแทน

กิ้งก่ายักษ์คำรามแล้วเตรียมตัวสู้  เมื่อก่อนมันต้องสู้กับสัตว์กลายพันธุ์อื่นๆเกือบทุกวัน  ทำให้มีประสบการณ์ในการต่อสู้มากมาย  มันไม่ได้ตื่นตระหนกเลย  เมื่อนกยักษ์พยายามโจมตีมัน  เจ้ากิ้งก่าก็ขยับหลบการโจมตีนั้นได้สำเร็จ

“ตูมมมมมม”

นกยักษ์โจมตีพลาดและทำให้ถนนเป็นหลุมยาว 2 เมตร  ลู่หยวนไม่มีเวลาตรวจสอบข้อความของระบบ  แต่สังเกตเห็นว่านกยักษ์ยังไม่ลุกขึ้น  เขารีบหยิบหอกสั้นออกมาหลายอันและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วราวสายฟ้า  เพียงแค่ 1 วินาที  ความเร็วของเขาก็ขึ้นถึงจุดสูงสุด  เมื่อนกยักษ์พยายามจะลุกขึ้นอีกครั้ง  เขาก็ยกหอกสั้นขึ้นและขว้างเข้าใส่นกยักษ์ตัวนั้น ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา!  ด้วยความเร็ว  ความแข็งแรง  และความคล่องแคล่วที่เหนือกว่าคนทั่วไป 15 เท่า  ลู่หยวนนั้นแทบจะเป็นซุปเปอร์แมนอยู่แล้ว  หอกสั้นที่ขว้างไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งของเขาพุ่งเข้าปะทะนกยักษ์  ทำให้มันลอยละลิ่วออกไปสองสามเมตร  มันตกใจและคำรามออกมาอย่างโกรธจัด  มันรีบกระพือปีกซ้ำๆด้วยความพยายามที่จะบินขึ้นอีกครั้ง

 แต่สิ่งที่ตามมาคือหอกสั้นอีกอันที่พุ่งเข้าใส่มัน  ลู่หยวนขว้างหอกสั้นติดๆกันโดยไม่หยุด  เมื่อโดนอันที่สี่เข้าไป  นกยักษ์ตัวนั้นก็ไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไปและล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง  ลู่หยวนประหลาดใจเพราะเขารู้ว่าหอกสั้นนั้นแหลมคมพอที่จะเจาะทะลุกระทั่งผิวหนังหนาๆของแรด  อย่างไรก็ตาม  นกกลายพันธุ์ขั้นสีฟ้าตัวนี้  แม้ว่ามันจะดูเหน็ดเหนื่อยและเสียขนไปบ้าง  แต่ก็ไม่มีบาดแผลปรากฏบนตัวมันเลย  มันกระพือปีกอย่างบ้าคลั่ง  พยายามจะบินขึ้นอีกครั้ง  แต่ก็สายไปแล้ว

เจ้ากิ้งก่ายักษ์เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงตรงเข้าหานกยักษ์  และกัดเข้าที่คอผอมๆของมัน  แล้วฉีกกระชากโดยไม่ให้นกยักษ์ตัวนั้นมีโอกาสได้ตอบโต้  มันเป็นความจริงเสมอว่า  ไม่ว่าสัตว์บินได้จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม  เมื่อมันต่อสู้กับสัตว์ที่อยู่บนพื้น  แล้วเกิดตกลงบนพื้นเมื่อไหร่  นั่นหมายถึงความตายของพวกมัน  แม้ว่ากิ้งก่ายักษ์จะมีระดับต่ำกว่านกยักษ์หนึ่งขั้น  มันก็ยังชนะการต่อสู้ได้  คอของนกยักษ์ตัวนั้นหักแล้ว  มันพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่อาจลุกขึ้นได้อีก

ไม่กี่วินาทีต่อมา  หัวของนกยักษ์ตัวนั้นก็ถูกเจ้ากิ้งก่ากัดขาดออกจากตัว  เลือดสาดกระจายไปทั่ว  ลู่หยวนไม่เห็นบาดแผลบนตัวเจ้ากิ้งก่านอกจากรอยข่วนสองสามรอยที่อกของมัน  ไม่คาดว่ามันจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้เลย  นกยักษ์สีเหลืองแดงอีกตัวที่สู้กับนกยักษ์สีเขียวเมื่อกี้บินร่อนอยู่บนท้องฟ้าตอนที่ยังสู้กันอยู่  แต่เมื่อมันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็บินหนีไปทันที

การต่อสู้ครั้งนี้ราบรื่นอย่างคาดไม่ถึง  และใช้เวลาไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำจากความช่วยเหลือของสัตว์กลายพันธุ์  ครั้งนี้เจ้ากิ้งก่าไม่สนใจเนื้อของนกยักษ์  มันเดินไปด้านหนึ่งแล้วคำรามหลายครั้ง  ดวงตาของมันเป็นประกาย  ดูเหมือนมันจะตื่นเต้นผิดปกติจากพลังงานที่เอ่อล้น  ตอนนี้เองที่ลู่หยวนนึกขึ้นได้ว่าเจ้ากิ้งก่ายักษ์ได้กลืนผลไม้จากต้นเสาแห่งสวรรค์เข้าไป  แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจถึงพลังของผลไม้นี้  เขาก็แน่ใจว่าปฏิกิริยาที่ผิดปกติของเจ้ากิ้งก่าต้องเป็นเพราะผลไม้นี้แน่

เขาเปิดหน้าต่างคุณสมบัติขึ้นมาและพบว่าเจ้ากิ้งก่าเลเวลอัพแล้ว  หลังการต่อสู้ครั้งนี้  มันได้รับค่าประสบการณ์เกือบ 8 แต้ม  ลู่หยวนมองสถานะของมัน  และสิ่งที่ปรากฏในนั้นเกินความคาดหมายของลู่หยวน

“วิวัฒนาการ......”

ลู่หยวนมองเจ้ากิ้งก่ายักษ์อย่างมีความสุข  แล้วพูดว่า  “ในที่สุดก็วิวัฒนาการซักที”