spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 264 เครื่องราง

หลังจากที่ลู่ฟงกลายเป็นมอนสเตอร์กลืนดารา พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้ใช้ร่างใหม่นี้ จิตวิญญาณของลู่ฟงไม่สามารถหลีกเลี่ยงนิสัยที่โหดเหี้ยมตามธรรมชาติของ

มอนสเตอร์กลืนดาราได้  ความโหดร้ายและความเย็นชา แพร่กระจายออกจากตัวเขา  เขาต้องใช้เวลาครึ่งปีอยู่กับความเหงา นั่นทำให้ร่างกายของเขาได้ซึมซับนิสัยที่โหดร้ายของมันเข้ามา

ทำให้ลู่ฟงเย็นชาและโหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้น

แต่หลังจากที่เขาได้ยินข่าวการคลอดลูกของซูหลิน นั่นทำให้เขารู้สึกว่าเลือดที่ไหลในร่างกายของเขาอบอุ่นขึ้นอีกครั้ง " ตอนนี้ฉันมีลูก ตอนนี้ฉันมีลูกแล้ว ! " ความรู้สึกตื่นเต้นหล่อเลี้ยงชีวิตของเขา

“ อีกไม่นาน อีกแค่ 8 เดือน การเพาะร่างกายของฉันก็จะสมบูรณ์ เมื่อถึงเวลา ฉันจะสามารถกลับไปได้ "

ไกลออกไปที่ก้นมหาสมุทรแปซิฟิก ลู่ฟง ผู้ครอบครองร่างของมอนสเตอร์กลืนดารา กำลังดีใจ  

ในเวลานั้นสื่อทั้งโลกกำลังรายงานเรื่องราวของเด็กที่เกิดใหม่

หนึ่ง ครอบครัวของลู่ฟงมีลูกหลาน ซึ่งครอบครัวของเขามีความมั่งคั่งเทียบเท่ากับประเทศ

สอง เด็กทั้งสองคนมีรูปร่างที่ดีมาก แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีความสามารถที่ไร้ขีดจำกัด

สาม ด้วยความเสียสละของวีรบุรุษทั้งแปด การเกิดของเด็กสองคน ทำให้มีบรรยากาศที่พิเศษมากขึ้น

......

เช้าวันที่ 22 พฤศจิกายน  ปี 2060

" ปิงปิง  ไฮ่น้อย เป็นเด็กดีนะลูก " ซูหลินที่สวมชุดผ้าฝ้ายสีขาวค่อยๆจูบทารกทั้งสองที่อยู่ในอกของเธอ นัยน์ตาทั้งสองดวงสว่างไสว  เมื่อพวกเขามองไปที่แม่ พวกเขาหัวเราะ มือเล็กๆของพวกเขาโบกไปมา

ลู่หงโกวและกงซินหลานหัวเราะ ขณะที่พวกเขามองดูหลานทั้งสองคน

" ซูหลิน เราจะพาปิงปิงและไฮ่น้อยไปเดินเล่นแถวๆนี้สักหน่อยนะ " กงซินหลานหัวเราะ

" ดีเลยค่ะแม่ " ซูหลินพยักหน้า

เมื่อเธอเฝ้าดูปู่ย่าพาพวกเขาออกไป ซูหลินก็ปิดประตูห้อง  เดินไปที่ระเบียงของห้องพัก บนระเบียงมีโต๊ะที่ตั้งโน้ตบุ๊คไว้ ซูหลินนั่งอยู่บนเก้าอี้ แสงแดดฤดูหนาวที่อบอุ่นส่องลงบนร่างกายของเธอ คล้ายกับว่ากำลังปลอบโยนเธอ ซูหลินนั่งลงที่เก้าอี้ข้างโต๊ะ

เธอดึงปากกาออกจากลิ้นชัก

" ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันต้องทำตามคำแนะนำของตระกูลตลอดมา พวกเขาคาดหวังในตัวฉันสูงมาก  

ในท้ายที่สุดฉันก็มีความสุขกับการเปิดธุรกิจของตัวเอง  มีความสุขในการทำงานร่วมกับคนงานของฉัน 

และฉันอยู่ในโลกธุรกิจได้ด้วยตัวเอง "

" ยังไงก็ตาม การบริหารบริษัท ด้วยตัวเองก็เหนื่อยมาก "

“ โชคดีที่ฉันมีลู่ฟง ”

" เมื่ออยู่ข้างๆลู่ฟง ฉันไม่รู้สึกเครียดอะไรเลย เขาช่วยปกป้องฉันจากองค์ประกอบต่างๆ ทำให้ฉันสามารถทำธุรกิจได้ทั้งหมด ฉันมีความสุขมากๆ ในวันนี้ฉันอยากให้เรายังมีชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป  และตลอดไป เพียงเท่านั้น ฉันไม่เคยหวังอย่างอื่นเลย ฉันไม่โทษใครเลย ยังไงก็ตาม ในตอนนี้ฉันไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว "

" เหตุผลที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ ? "

“ ความรัก ? ครอบครัว ? อาชีพ ? ”

" ฉันไม่รู้ ! "

" ถ้าปราศจากลู่ฟง มันก็เหมือนความรักได้จากฉันไปตลอดกาล  ธุรกิจ ?  เมื่อฉันประสบความสำเร็จ 

แล้วใครจะมามีความสุขร่วมกับฉัน ใครจะร่วมยินดีกับฉัน ? "

" เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันฝัน ฉันยังคงร้องไห้ในความฝันเสมอ "

“ ฉันคิดถึงนายมากจริงๆ ลู่ฟง ”

" ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจได้แล้ว "

" ตอนนี้ ฉันรู้สึกผ่อนคลาย ฉันรู้สึกถึงความรู้สึกสงบที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน "

" พ่อ แม่ พี่ชาย พวกเขาจะไม่เสียใจ  เพราะฉันทำไปด้วยความสุข "

ขณะที่เธอเขียนเสร็จ เธอก็วางปากกา และมองผ่านหน้าต่างลงไป บริเวณพื้นที่เล็กๆ พ่อและแม่ของลู่ฟงกำลังกอดเด็กทารก  และเด็กทารกก็หัวเราะอย่างมีความสุข

" ไฮ่น้อย ปิงปิง " ซูหลินกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า " ลูกอายุแค่สองเดือน  ลูกยังไม่รู้เรื่องอะไรมาก  

แม่เชื่อว่า เมื่อโตขึ้น ลูกจะลืมแม่คนนี้ไป "

ซูหลินเปิดโน้ตบุ๊คและเลือกเปิดเพลง

เป็นเพลงเก่าในยุคก่อนหายนะ

หัวใจฉัน ต้องทนอ้างว้าง

ผ่านวินาที  ผ่านนาที ช่างยาวนาน

ดวงตาของฉันแวววาวไปด้วยคราบน้ำตา

แม้หัวใจของฉัน  มันยังคงเคลื่อนไหว

ฉันเฝ้าคิดถึงคุณเสมอ  สุดที่รัก

เสียงเพลงที่ผ่อนคลาย ดังก้องอยู่ภายในห้อง  นี่เป็นเพลงที่มียอดขายมากที่สุดก่อนเข้าสู่ยุคหายนะ 

< ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้ >

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้... "

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้... "

เสียงเพลงดังกังวานในห้อง ซูหลินค่อยๆร้องตามเสียงดนตรี  เธอเดินไปที่ตู้ด้านข้างและหยิบชุดแต่งงาน

แต่งหน้า

สวมชุดแต่งงาน

ซูหลินร้องเพลงเบาๆ เสียงหัวเราะของเธอสดใสและบริสุทธิ์

ตั้งแต่เล็กเธอเติบโตขึ้นมาในตระกูลใหญ่ที่มีการแข่งขันสูง เธอได้รับแรงกดดันอย่างต่อเนื่อง  จนกระทั่งเธอได้พบกับลู่ฟง  เขาทำให้เธอรู้สึกโล่งใจจากแรงกดดันในการแข่งขัน   ลู่ฟงเป็นเหมือนภูเขา  ต้นไม้ใหญ่ที่คอยปกป้องเธอจากสิ่งต่างๆ ซูหลินไม่ชอบบ้านของเธอตั้งแต่เด็ก  มันเต็มไปด้วยความต้องการทางวัตถุ  อำนาจ  ความมั่งคั่งและการแข่งขัน

เธอชอบอยู่กับลู่ฟง ทำธุรกิจของตัวเองและสนุกไปกับมันกับคนที่เธอรัก

ร่วมแบ่งปันความเจ็บปวด และความทุกข์ทรมานกับคนที่เธอรัก

แบ่งปันความสุขกับคนที่เธอรัก

วันนี้เป็นวันที่ดี และตอนนี้ลู่ฟงได้จากเธอไปแล้ว  เธอรู้สึกว่าโลกเหลือเพียงแค่สีดำและขาว  ไม่มีสีอื่นๆ 

เธอยังต้องการอะไรอีก ? เธอจะทำงานหนักไปเพื่ออะไร ? ชัยชนะที่ไม่มีใครร่วมเฉลิมฉลอง  มันคือความเจ็บปวด

......

เธอสวมชุดเจ้าสาว  เธอแต่งหน้า  จากนั้นซูหลินก็นั่งยิ้มบนเตียง

“......”

" คุณคือความฝันทั้งหมดของฉัน "

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้ "

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้ "

......

เพลงหวานที่ซึมซับเข้าไปในจิตวิญญาณของคนหนึ่ง  ซูหลินหยิบขวดยาออกมาจากด้านข้าง 

แล้วหยิบยากลืนเข้าไป เธอยิ้มขณะที่เธอกินมันช้าๆ เธอดื่มน้ำเพื่อกลืน

ซูหลินนอนหลับตา

ซูหลินนอนในชุดเจ้าสาว เธอใช้มือลูบบนแหวนแต่งงานที่ไม่มีชื่อบนนิ้วของเธอ

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้ "

" ฉันจะแต่งงานกับคุณในวันพรุ่งนี้ "

“ ...... ”

เพลงยังคงดังก้องอยู่ในห้อง

ที่คอของเธอ เธอสวมเครื่องรางสีเงินที่ลู่ฟงให้เอาไว้ รอยแกะสลักบนเครื่องรางเริ่มเรืองแสงขึ้นทีละนิด 

และค่อยๆส่องสว่างขึ้น  เครื่องรางสีเงินเริ่มค่อยๆลอยขึ้นมา มันเปล่งแสงสีขาวออกมาห่อหุ้มร่างกายของเธอ

ซูหลินสวมชุดแต่งงานสีขาว ขณะที่มีแสงสีขาวห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ทั้งหมด ทำให้ซูหลิน ดูคล้ายนางฟ้า

ทันใดนั้น...

เครื่องรางสีเงินเริ่มค่อยๆแตกหัก เพียงครู่หนึ่ง แสงสีขาวเริ่มหนาขึ้นโดยไม่มีเสียงหรือร่องรอยใดๆ  

ขณะที่แสงสีขาวที่หนาทึบแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของซูหลิน ผิวของเธอก็เปล่งประกายและเงางามมากขึ้นกว่าเดิม  เธอดูสวยงามและมีเสน่ห์

ผิวของเธอสวยงามกว่าเดิมมาก

ภาพที่เกิดขึ้นนี้ใช้เวลาไป 26 นาที

เมื่อแสงถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเธอและทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ !

ทั้งห้องเงียบมาก ! ซูหลิน นอนอยู่บนเตียงเงียบๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

ทันใดนั้น

คิ้วของเธอขยับ  เธอค่อยๆลืมตาขึ้น

ลึกลงไปใต้มหาสมุทรแปซิฟิก

โลหะขนาดใหญ่จำนวนมากถูกวางไว้  ใต้ทะเลมีมอนสเตอร์ตัวสีดำยาวประมาณ 280 เมตร  นอนอยู่ข้างๆ กองโลหะนี้  ดวงตาสีทองขนาดใหญ่เต็มไปด้วยความโหดร้าย มันดูเย็นชา  ขณะที่มันขยับกรงเล็บของมัน  เกิดการบิดเบี้ยวของมิติที่ไร้รูปร่าง ทันใดนั้นกองโลหะขนาดใหญ่ก็หายไป

" ลู่ฟง ลู่ฟง ! " เสียงเรียกของบาบาต้าทำให้ดูเหมือนว่าเขากังวลมาก

" เกิดอะไรขึ้น ? " ลู่ฟงถาม

" คือว่า...  ซูหลิน ซูหลิน เธอฆ่าตัวตาย ! " บาบาต้าตะโกน

" อะไรนะ ! "

ลู่ฟงรู้สึกว่าจิตใจของเขาว่างเปล่า เลือดในร่างกายพลุ่งพล่านทันที

ดวงตาสีทองของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล  " นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นนะ ! "

" ฉันไม่ได้พูดล้อเล่น มันเป็นเรื่องจริง " บาบาต้ากล่าว

" คุณ ไอ้ ไหนคุณบอกผมว่าซูหลินจะไม่ทำอะไรแบบนั้นไง ? ตอนแรกผมบอกว่าเราสามารถใช้อินเทอร์เน็ต 

ให้คุณเลียนเสียงของผมและพูดกับเธอ  ทำให้เธอสบายใจขึ้น แล้วตอนนี้คุณมาพูดอะไร ? คุณบอกว่า

ซูหลินจะไม่เชื่อและคิดว่าผมตั้งระบบ AI ไว้หลังจากที่ผมตาย หากเธอไม่เห็นผมด้วยตาตัวเอง เธอจะไม่เชื่อ 

ผมเคยยอมรับในสิ่งที่คุณพูดแต่ตอนนี้ล่ะ ! "

" ยังไงก็ตาม คุณสัญญากับผมแล้ว ว่าซูหลินจะไม่ทำอะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้... " ใจของลู่ฟงรู้สึกราวกับกำลังจะระเบิดขึ้น  ในขณะที่เขาพูด

" ไม่ต้องเป็นห่วงไป " บาบาต้าพูดปลอบ หลังจากที่เห็นความโกรธของลู่ฟง  เขารู้ว่าเรื่องตลกร้ายนี้ได้ไปไกลเกินไป " ฉันยังพูดไม่จบ เธอยังไม่ตาย ยังไม่ตายจริงๆ "

ลู่ฟงตกใจ

" เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? " ลู่ฟงกำลังโกรธมาก

“ มันเป็นแบบนี้ ซูหลินฆ่าตัวตายจริงๆ เธอได้ทำลายร่างกายของเธอลงอย่างสิ้นเชิง จิตวิญญาณของเธอเกือบจะระเหยกลายเป็นไอ ยังไงก็ตามเครื่องรางคู่ที่ฉันให้ไว้ก่อนหน้านี้ได้ช่วยเธอเอาไว้  ฉันไม่รู้ว่าเธอจะทำจริงๆ ไม่แน่ว่ามันจะเป็นโชคร้ายเสมอไป ชื่อของเครื่องรางคู่รักนี้คือ ความรักนิรันดร์ ” บาบาต้ากล่าว

" ความรักนิรันดร์ ? " ลู่ฟงได้รับความทรงจำที่สืบทอดมาไม่มากนัก แต่เขาไม่รู้ว่าความรักนิรันดร์นี้เป็นยังไง

" นายไม่รู้หรอกว่า ความรักนิรันดร์คืออะไร แต่อย่างน้อยนายก็รู้เรื่องของร่างกายนิรันดร์ใช่ไหม ? " บาบาต้า

กล่าว

" ใช่ " ลู่ฟงกล่าว

ชีวิตของมนุษย์ช่วงอายุของนักสู้ระดับดวงดาว มีอายุน้อยกว่า 1,000 ยุค ช่วงระดับจักรวาลจะมีระยะเวลาเพิ่มขึ้น 10 ยุค  ช่วงระดับเหนือจักรวาล จะมีเวลาเพิ่มขึ้น 100 ยุค ระดับห้วงมิติ จะมีเวลาเพิ่มขึ้น 

1,000 ยุค และระดับอมตะเท่านั้นที่ไม่มีวันตาย

จากระดับนักเรียนขั้น 9 ถึงระดับดวงดาว มีช่วงชีวิตที่เพิ่มขึ้น

จากระดับดวงดาว สู่ระดับจักรวาลจะมีการกระโดดอีกขั้น

ทุกจุดที่สำคัญจะมีการกระโดดในช่วงชีวิต

และอยู่ในระดับเดียวกันเช่นดวงดาวขั้น 1 ถึงดวงดาว ขั้น 9  อาจมีความแตกต่างของพลังงานหลายร้อยเท่าในแต่ระดับชีวิตและช่วงเวลาของพวกเขาก็เท่ากัน

ในช่วงชีวิตที่ก้าวผ่าน ร่างกายทั้งหมดจะผ่านการพัฒนาทั้งหมด

นี่คือวิวัฒนาการของร่างกาย !

วิญญาณของมนุษย์ทำให้สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานมากขึ้นโดยปกติพวกเขาสามารถอยู่ได้ 1,000 ยุค ในทางกลับกันร่างกายของพวกเขามีขีดจำกัด แม้จะมีการดูแลรักษาแต่เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งในพวกเขาก็ยังคงตายในวัยชรา

จนกว่าจะไปถึงระดับห้วงมิติ พวกเขาถึงจะมีโลกภายในเป็นของตัวเอง ด้วยการที่พวกเขาสามารถดูดซับแหล่งพลังงานภายนอกอย่างต่อเนื่อง และช่วยคงสภาพร่างกายของพวกเขา ร่างกายจะไม่เกิดริ้วรอย 

เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับวิญญาณ

ขีดจำกัดของจิตวิญญาณคือ 1,000 ยุค

นั่นเป็นเหตุผลที่ ช่วงชีวิตของนักสู้ระดับห่วงมิติจะมีระยะเวลาอีก 1,000 ยุค

หลังจากผ่านระดับห้วงมิติไป  จะเหมือนการก้าวกระโดดสำหรับจิตวิญญาณ ! คนหนึ่งๆจะมีชีวิตนิรันดร์ !

นักสู้ระดับดวงดาว ,ระดับจักรวาล,ระดับเหนือจักรวาล , ระดับห้วงมิติ , การก้าวกระโดดระดับชีวิต 

แต่ละระดับเป็นจุดสำคัญ

และสำหรับระดับห้วงมิติ ไปสู่ระดับอมตะ

เป็นช่วงเวลาการกระโดดสำหรับจิตวิญญาณ !

......

ในอวกาศอันกว้างใหญ่มีบางเผ่าพันธุ์ที่พิเศษ  พวกเขาเกิดมาตามธรรมชาติโดยมีร่างกายนิรันดร์ 

ร่างกายของพวกเขาไม่เคยมีอายุ  ร่างกายของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันในนามของร่างกายนิรันดร์

[ @ 1 ยุค =  10,081 ปี ]