หน้าแรก > กลืนดารา (Renew!!!)
ตอนที่ 223 การเจริญเติบโต

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

*ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร)

ตอนที่ 223 การเจริญเติบโต

ลู่ฟงแพร่กระจายพลังงานจิตวิญญาณของเขาไปรอบๆ โดยเน้นไปทางซ้ายระยะประมาณ 100 เมตร

เขาควบคุมพลังงานจิตของเขาไปข้างหน้าเพื่อเปิดเส้นทาง เขาเดินตรงไปเรื่อยๆ

 

" ลู่ฟง เถาวัลย์นี้จะเป็นเพื่อนของนายตลอดไป " บาบาต้าถอนหายใจ " แน่นอนว่าฉัน ปีศาจบาบาต้า 

จะอยู่กับนายตลอดไป ฉันจะจากไปเมื่อนายตายเท่านั้น ตามคำสั่งของเจ้านาย ฉันจะเป็นเจ้านายของนาย  จนกว่านายจะก้าวไปถึงนักสู้ระดับห้วงมิติ "

 

คำพูดของบาบาต้าดังขึ้นในใจลู่ฟง

" โอ้ ? " ลู่ฟงตระหนักได้ในทันที

 

ในบัญชีธนาคาร 3 บัญชีที่ทิ้งไว้ ทุกบัญชีมีสมบัติที่แตกต่างกัน ในแต่ละระดับโดยส่วนใหญ่เป็นระดับดวงดาว  ระดับจักรวาลและระดับเหนือจักรวาล ! ความหมายที่ใหญ่ที่สุด และสมบัติสุดท้ายสามารถเข้าถึงได้เมื่อเขาไปถึงระดับห้วงมิติ และเมื่อถึงเวลานั้น AI บาบาต้า ถึงจะยอมรับเขาเป็นเจ้านายคนใหม่

 

เห็นได้ชัดว่าอาจารย์ของเขาจะยอมรับเขา หลังจากที่เขาก้าวไปถึงระดับห้วงมิติ !

ลู่ฟงเก็บขวดที่บรรจุเถาวัลย์เทียมฟ้าเอาไว้ในกระเป๋า จากนั้นเขาก็พุ่งขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว !

......

 

ปัง ! ปัง ! ปัง ! ปัง ! ปัง ! ปัง ! ปัง !

จากระดับความลึกกว่า 10,000 เมตรใต้ดิน  เขาพุ่งทะลุผ่านชั้นหินจำนวนมาก ผ่านพื้นผิวของทะเลสาบและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ท้องฟ้าสีน้ำเงิน ท้องฟ้าที่กว้างไกล ลู่ฟงลอยอยู่กลางอากาศ เขามองไปรอบๆอย่างอารมณ์ดี

 

" หือ ? " ลู่ฟงมองไปที่ตัวสื่อสารของเขา  “ มีสายที่ไม่ได้รับอย่างงั้นเหรอ ? ”

เขาติดต่อกลับ

 

" สวัสดี ลู่ฟง เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ? ผมโทรหาคุณ 2-3 ครั้ง แต่ไม่สามารถติดต่อได้เลย " เสียงของ

ผู้ตรวจการณ์หลิวดังมาจากนาฬิกาสื่อสาร

 

ลู่ฟงตกใจในทันที

ทันใดนั้นเสียงของบาบาต้าก็ดังขึ้นมาในใจว่า “ ลู่ฟง เมื่อตอนที่นายอยู่ในยานอวกาศยุนโม  การสื่อสารจากภายนอกทั้งหมดจะถูกปิดกั้นเอาไว้  ”

 

" มันแปลกมาก "  ผู้ตรวจการณ์หลิวดูเหมือนเป็นกังวล

ลู่ฟงพยายามคิดคำตอบอย่างรวดเร็ว เกี่ยวกับระบบการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพและเชื่อถือได้อย่างมาก  แทบจะไม่มีสถานที่ใดๆที่สัญญาณโทรศัพท์ไม่สามารถผ่านไปได้

 

" โอ้ นั่นมันเพราะนาฬิกาของผมพลังงานมันเกือบจะหมด  ดังนั้นผมจึงปิดมัน ผมเพิ่งจะขึ้นมาจากใต้ดิน และกำลังจะกลับไป ! ผมเลยใช้การสื่อสารในเครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติแทน  นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงเพิ่งจะติดต่อคุณ " ลู่ฟงรีบแก้ตัว

 

“ โอ้ ? ปิดมันเหรอ ? ระบบมันไม่ได้บอกว่าคุณปิดโทรศัพท์นะ ? อื่ม แต่ระบบนี้ก็มีปัญหาแบบนี้หลายครั้งเหมือนกัน " ผู้ตรวจการณ์หลิวไม่ได้ถามเรื่องนี้อีกต่อไป " ลู่ฟง คุณบอกว่าคุณกำลังจะกลับไปใช่ไหม ? 

ตอนนี้เรายังค้นหาใต้ดินกันอยู่เลย "

 

" ผมรู้สึกเหมือนว่าผมจะไม่สามารถค้นพบได้อีก  ดังนั้นผมคิดว่าจะหยุดแล้ว " ลู่ฟงหัวเราะ

" ตกลง แต่พวกเราจะค้นหาต่อ ใครจะรู้ว่าพวกเราจะสามารถค้นพบอะไรเพิ่มได้บ้าง " ผู้ตรวจการณ์หลิววางสาย

 

" พวกเขากำลังค้นหามูย่าคริสตัลอยู่อีกเหรอ ? ไม่มีทางที่พวกเขาจะหาพบได้อีกต่อไป " บาบาต้าหัวเราะ

ลู่ฟงบินตรงไปยังเครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติของเขา  ขณะที่เขาควบคุมให้เครื่องบินลอยขึ้น

 

" คุณกำลังบอกว่า ไม่มีคริสตัลอีกแล้วใช่ไหม ? " ลู่ฟงรู้สึกตกใจ

เครื่องบินหยุดกลางอากาศอย่างรวดเร็ว มันเปิดประตูห้องโดยสารให้ลู่ฟงเข้าไป

 

" เบอร์  1 กลับบ้านกันเถอะ " ลู่ฟงสั่ง

" แน่นอนว่ามันไม่มีอีกแล้ว "  เสียงของบาบาต้าดังขึ้นในใจของเขา  " คริสตัลเหล่านั้นถูกทิ้งไว้ที่นั่น  

เพราะฉันโยนมันออกจากยานอวกาศ ! ฉันพึ่งพาพลังงานของยานอวกาศ เพื่อสร้างรูปร่างเสมือนจริง 

และด้วยเหตุนี้ฉันจึงไม่สามารถออกจากยานอวกาศได้  ฉันโยนคริสตัลออกไปเพื่อดึงดูดอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก เพื่อทดสอบความสามารถทางจิตวิญญาณของพวกเขา "

 

" ทดสอบ " ลู่ฟงรู้สึกตกใจ " ตอนที่พวกเรากำลังค้นหาคริสตัล คุณได้ทดสอบพวกเราทั้งหมดอย่าง

งั้นเหรอ ? "

ลู่ฟงได้นึกถึงซากโบราณสถาน 9 ว่าการทดสอบนี้ใช้เวลานานกว่าจะเสร็จสิ้น

 

“ นายคิดว่าความสามารถของฉันต่ำต้อยเหมือน AI ในซากโบราณสถานรึไง ? ” บาบาต้ากล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า  " ยังไงก็ตามความสามารถของพวกนายก็ต่ำเกินไป แม้จะมีนักสู้ระดับดวงดาวและ

เทพสงครามจำนวนมากก็ตาม ความสามารถทางจิตวิญญาณที่ดีที่สุดของนายอยู่ที่ระดับ 22 

ระดับรองลงมาคือ 16  และสุดท้ายคือ 15  "

 

" ระดับ 16 ? " ลู่ฟงถามว่า "  เขาคือใคร ? "

ตัวแทนที่ 4 อีสบอร์น มีความสามารถทางจิตวิญญาณในระดับ 15  นั่นไม่ทำให้เขาแปลกใจ

 

แต่กลับมีคนที่สูงกว่าเขา

" เขาคือนักสู้ระดับดวงดาวจากอินเดีย " บาบาต้าตอบ

 

" อินเดีย ? โอ้ "  ลู่ฟงไม่ถามอีก

ถ้าเขามาจากประเทศจีน ลู่ฟงจะช่วยฝึกเขา แต่ถ้าเขามาจากประเทศอินเดีย ลู่ฟงจึงเลือกที่จะไม่สนใจเขา

......

 

เครื่องบินเจ็ทกำลังพุ่งผ่านท้องฟ้าของออสเตรเลีย โดยมุ่งหน้าไปยังเอเชีย ไปยังเมืองเจียงหนาน

ภายในเครื่องบิน

 

" ลู่ฟง เถาวัลย์เทียมฟ้ามีความภักดีมาก มันรู้ว่าใครคือเจ้านาย นี่คือเหตุผลสำคัญ เมื่อตอนที่เจ้านายของฉันเสียชีวิต เถาวัลย์เทียมฟ้าก็ตายตามไปด้วย เพราะไม่มีใครสามารถใช้มันได้ กระบวนการของการเชื่อมต่อมันมีความสำคัญอย่างยิ่ง แต่ก่อนอื่นให้ฉันทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างกับระบบเจ็ทอัตโนมัติของนายซะก่อน " บาบาต้ากล่าว

 

" ระบบเจ็ทอัตโนมัติ ? " ลู่ฟงรู้สึกตกใจ

มีปุ่มและปลั๊กหลายตัวบริเวณคอนโซลเครื่องบินที่เกิดการติดๆดับๆเป็นเวลา 15 วินาที ก่อนที่จะกลับสู่สภาพเดิม

 

" ตอนนี้มันใช้ได้แล้ว " บาบาต้ากล่าว

" ทำไมต้องเปลี่ยนระบบด้วยล่ะ ? " ลู่ฟงถาม

 

“ นั่นเป็นเพราะระบบอัตโนมัตินี้ตอบรับคำสั่งแรกของฮงจากโดโจไฟท์ จากนั้นคำสั่งที่สองคือนาย 

ตราบเท่าที่เขาต้องการ  เขาสามารถค้นหาสิ่งที่นายทำหรือทำในเครื่องบินลำนี้ได้ และเขายังสามารถเอามันกลับไปได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ " บาบาต้ากล่าวต่อ " แต่ตอนนี้ฉันได้เปลี่ยนมันใหม่แล้ว  ฮงจะไม่รู้เลยว่ามันจะฟังคำสั่งนายเป็นอันดับแรกและตามด้วยฮง "

 

ลู่ฟงตกใจและเข้าใจทันที

ถ้าเขาซื้อเครื่องบินอัจฉริยะด้วยตัวเขาเอง  เขาก็จะทิ้งสิ่งที่อยู่ข้างในด้วย

 

" เถาวัลย์เทียมฟ้านี้แข็งแกร่งกว่าที่ฮงมีมาก " บาบาต้าถอนหายใจแล้วกล่าวว่า " ในช่วงยุคหายนะ 

โลกเริ่มสร้างนักสู้ที่แข็งแกร่งขึ้น เพื่อที่จะดึงดูดนักสู้เหล่านี้ ฉันได้โยนเถาวัลย์เทียมฟ้าซึ่งกำลังเติบโตขึ้นออกไป นอกจากนี้ หลังจากที่มันดูดซับพลังจากคริสตัล 3 ชิ้นแล้ว ยังมีคริสตัลอีก 2 ชิ้น ที่ฉันบดพวกมัน เพื่อให้พืชได้ดูดซึม และกลายเป็นสิ่งที่พวกนายเรียกว่าจิตวิญญาณของธรรมชาติ "

 

" มันน่าเสียดายจริงๆ "

" ฮงและลูกน้องของเขาเอาเถาวัลย์เทียมฟ้าและจิตวิญญาณธรรมชาติไปหมด ฉันใช้มูย่าคริสตัลในการเพิ่มพลังให้มอนสเตอร์เลื่อนไปถึงระดับจักรพรรดิ เพื่อดึงดูดให้นายมา ต่อมา ฉันได้ใช้คริสตัลทีละชิ้นเพื่อดึงดูดนักสู้จำนวนนับไม่ถ้วนมา เพื่อที่จะสามารถเลือกคนที่มีความสามารถทางจิตที่แข็งแกร่งที่สุด " 

 

บาบาต้าอธิบายว่า " ตอนแรกฉันซ่อนคริสตัลเป็นชิ้นๆจำนวนหนึ่งที่ทางเข้ายานอวกาศ  ฉันตั้งใจโยนคริสตัล 3 ชิ้นออกไปเพื่อนำทางนาย ! และคริสตัล 8 ชิ้น ถูกทิ้งให้อยู่ใกล้กับนาย "

 

" ยังไงก็ตาม ฉันโยนคริสตัลนำทางไปไม่กี่ชิ้น แต่นายก็มาพบฉันแล้ว "

" ตอนที่ฉันไม่สามารถออกจากยานอวกาศได้ ฉันสามารถใช้เครื่องกระจายพลังงานจิตวิญญาณของยานอวกาศ เพื่อเข้าสู่ความคิดของนาย ฉันค่อยๆชักนำความคิดของนายทีละนิด จนกระทั่งนายมาถึงทางเข้ายานอวกาศ " บาบาต้าพูดทั้งหมดติดต่อกันในอึดใจเดียว

 

ลู่ฟงตกใจ !

บ้าชัดๆ !

 

ตั้งแต่ต้นจนจบ ตำนานเกาะหมอก เกิดจากการวางแผนของบาบาต้า !

จิตวิญญาณธรรมชาติ เถาวัลย์เทียมฟ้า มอนสเตอร์ระดับจักรพรรดิ  มูย่าคริสตัล !

 

ทำไมเขาถึงไม่สามารถเก็บคริสตัลชิ้นอื่นๆได้ นั่นเพราะพวกมันถูกโยนทิ้งเพื่อชักนำคนอื่นๆออกไป ! 

จนกระทั่งเขาขุดค้นลงมาจนเจอกับยานอวกาศ !

 

" เครื่องกระจายพลังงานจิตวิญญาณ ? ทำไมมันถึงมีอิทธิพลต่อฉันกันล่ะ ? " ลู่ฟงรีบถาม

สิ่งนี้น่ากลัวเกินไป

 

" มันไม่ได้รุนแรงเท่าที่นายคิด " บาบาต้ากล่าว " พลังงานของมันอ่อนแอมาก  มันสามารถชักนำนายได้เท่านั้น นายย่อมเคยค้นพาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ภายใต้คำแนะนำของฉัน  นายค่อยๆมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้อง ! ถ้าฉันชักนำให้นายฆ่าตัวตาย ! นายจะสังเกตเห็น และแน่นอนว่านายจะไม่ยอมทำตาม "

 

ลู่ฟงพยักหน้า

เมื่อเขาคุยอยู่กับซูหลินทางโทรศัพท์ จิตใจของเขาก็ผ่อนคลาย

 

" อย่าไปพูดถึงเรื่องนี้อีก  มาทำให้เถาวัลย์เทียมฟ้าเชื่อมต่อและยอมรับเจ้านายของมันก่อนดีกว่า " 

บาบาต้ากล่าว “ นายต้องกรีดข้อมือของนาย เถาวัลย์เทียมฟ้านี้ต้องใช้เลือดเพื่อให้มันเชื่อมต่อกับนาย ”

 

“ กรีดข้อมือของฉันงั้นเหรอ ? ”

แม้นักสู้ระดับดวงดาว จะไม่เป็นอันตรายอะไร ลู่ฟงแค่ตกใจเมื่อได้ยินครั้งแรก  จากนั้น เขาก็กรีดข้อมือของเขา ! เลือดไหลออกจากบริเวณแผล มันไหลตรงเข้าไปที่เถาวัลย์เทียมฟ้า ขณะที่มันค่อยๆดูดซึมเลือด 

แต่ระดับการฟื้นฟูร่างกายของลู่ฟงดีมาก  ทำให้แผลของเขาหายเร็วเกินไป และเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะกรีดมันอีกครั้ง !

 

" ซวบ ! ซวบ !! " เถาวัลย์เทียมฟ้าเริ่มมีปฏิกิริยากับเลือด มันเกาะบริเวณแผลของลู่ฟง ขณะที่ใบของเถาวัลย์เริ่มแตกใหม่เพิ่มมากขึ้น

 

ซวบ ! ซวบ ! ซวบ ! ซวบ !

แสงสีแดงเลือดค่อยๆสว่างออกจากเถาวัลย์เทียบฟ้า

 

" แบบนี้ใช่ไหม ? บาบาต้า ?  "  ลู่ฟงถาม เขารอให้บาบาต้าแนะนำเพิ่ม

" ครั้งแรกที่ทำการเชื่อมต่อกับเถาวัลย์เทียมฟ้า ! " บาบาต้าอธิบายต่อ " ฉันกลัวการเชื่อมต่อกับเถาวัลย์เทียมฟ้าครั้งแรก เพราะการเชื่อมต่อจะทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น ถ้านายอ่อนแอกว่านี้ นายจะไม่สามารถควบคุมมันได้ ! ในตอนนี้มันได้ยอมรับว่านายเป็นเจ้านายของมันแล้ว และนี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการให้อาหารครั้งแรก ! "

 

" มันก็เหมือนกับลูกของนายในโลก  นมแม่มีความสำคัญมาก ดังนั้นสิ่งที่มันกินครั้งแรกก็มีความสำคัญเป็นอย่างมาก "

 

" ประการแรกสมบัติที่จะให้มันกินต้องเป็นสิ่งที่เถาวัลย์เทียมฟ้าสามารถกลืนลงไปได้ " บาบาต้าอธิบายต่อ 

" สมบัติชิ้นนี้คือผลไม้ นี่คือสิ่งที่เจ้านายของนายได้เตรียมไว้สำหรับเถาวัลย์เทียมฟ้าของนาย 

ถ้านายเปรียบเทียบราคา มันอาจจะมีค่ามากกว่าเศษชิ้นส่วนสีแดงของนายซะอีก "

 

ลู่ฟงตกใจมาก

บาบาต้าได้โยนผลไม้ออกมา มันมีคุณค่ามากขึ้นกว่าเศษชิ้นส่วนสีแดงของเขา นี่พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า

บาบาต้ามีพื้นที่เก็บของส่วนตัวของเขาเอง

 

" คุณบอกว่าเจ้านายทิ้งไว้ให้ผม แค่นี้เหรอ ? " ลู่ฟงถามต่อ

" ฉันแค่ให้มันเพื่อนายเท่านั้น ภายในพื้นที่จัดเก็บของฉัน ยังมีอะไรอีกมากสำหรับเถาวัลย์เทียมฟ้า 

แต่นายอย่าคิดถึงขุมทรัพย์ที่ฉันมี  ฉันจะปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งครัด และวางแผนการฝึกให้นาย " หน้าตาของบาบาต้าที่อยู่ภายในพื้นที่ในสายรัดข้อมือของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

 

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน

เถาวัลย์เทียมฟ้าที่มีสีเขียว ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม และผิวของมันเริ่มสั่น ผิวสีแดงเข้มเริ่มขยับ

 

" นายสามารถเก็บมันได้แล้วตอนนี้  เก็บไว้ในผิวหนังของนาย การให้อาหารครั้งแรกนี้ ผลไม้ที่ฉันมอบให้ มันมีพลังมากเกินไป  มันต้องใช้เวลานานกว่าจะย่อยได้ " บาบาต้ากล่าว  ขณะที่ลู่ฟงยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสเถาวัลย์เทียมฟ้า ความคิดของพวกเขาเชื่อมโยงถึงกันและกัน  เถาวัลย์เทียมฟ้าค่อยๆพันรอบๆมือของลู่ฟง

 

ใช้งานได้ง่ายจริงๆ

ด้วยความคิดของลู่ฟง เถาวัลย์เทียมฟ้าก็หดตัวเหมือนแส้ มันยาวเพียงครึ่งเมตรและค่อยๆเข้าสู่ผิวหนังของลู่ฟง และหายไป

 

เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขามีเสื้อผ้าสองชั้น มีชั้นที่ทำจากน้ำแข็ง มันทำให้เขารู้สึกเย็นสบาย !

ความเชื่อมั่นที่เรียบง่ายและไร้เดียงสาของเถาวัลย์เทียมฟ้า ถูกเชื่อมโยงถึงลู่ฟง เช่นเดียวกับทารกที่มีความเชื่อมั่นต่อพ่อแม่  ลู่ฟงรู้สึกได้ว่าเถาวัลย์เทียมฟ้าเป็นเหมือนลูกของเขา

 

“ ในการให้อาหารครั้งแรกนั้นได้ผลดีมากๆ เมื่อมันวิวัฒนาการครั้งแรกเสร็จสิ้น มันก็จะกลายเป็นผู้ช่วยของนาย จากนั้นชุด Black God ของนายก็จะไร้ประโยชน์ ” บาบาต้ารู้สึกภาคภูมิใจ " ฉันกล้าพูดได้เลยว่า ภายในจักรวรรดิ  Black Dragon  ไม่มีอะไรที่มีค่าไปกว่าอาหารชิ้นแรกที่มันได้กินไป ! "

 

ลู่ฟงเริ่มรู้สึกว่า บาบาต้าเป็น AI ที่ชอบโอ้อวด

“ ผมสามารถต่อสู้กับนักสู้ระดับอะไรได้บ้าง ? " ลู่ฟงถามคำถามที่ค้างคาใจ

 

" นายน่ะเหรอ ? หืมการต่อสู้ของนายในฐานะผู้อ่านจิตวิญญาณในตอนนี้มีความโดดเด่นมาก
และถ้านายใช้เศษชิ้นส่วนนั่น ฉันคิดว่านายควรจะสามารถสู้กับนักสู้ระดับดวงดาวขั้น 6 ได้ ! นั่นเป็นเพราะการโจมตีจากเศษชิ้นส่วนนั้น แม้แต่นักสู้ระดับอมตะก็ยังมีปัญหาในการป้องกันมัน  " บาบาต้าที่อยู่ภายในพื้นที่จัดเก็บส่ายหัว “ แต่ยังไงก็ตามเมื่อนายกลับไปถึงบ้าน และได้รับคู่มือการฝึกฝนจากเจ้านาย 

และเริ่มฝึกขั้นพื้นฐาน นายจะสามารถจัดการกับนักสู้ระดับดวงดาวขั้น 8 ได้ แม้แต่ ลอร์ดธันเดอร์ 

ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม ”

 

หัวใจของลู่ฟงสั่นสะท้าน

ลอร์ดธันเดอร์คือใคร ? เขาคือคนที่เป็นอันดับ2ของโลก

 

" นายจะตกใจทำไม ? นายไม่รู้เหรอว่าฉันคือใคร ฉันคือปีศาจบาบาต้า นายเป็นลูกศิษย์คนเดียวของดาวเคราะห์ยุนโม เพียงแค่การใช้เศษชิ้นส่วนผสมกับพลังโจมตีทางจิตวิญญาณโจมตีนักสู้ที่ไม่ได้รับการฝึกอย่างถูกต้อง ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นนักสู้ระดับดวงดาวขั้น 7 หรือ 8 ก็ตาม มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก " บาบาต้ารู้สึกภาคภูมิใจ " อาจารย์ของนาย เป็นนักสู้อมตะ ! และเป็นแชมป์ในหมู่นักสู้อมตะ "

 

หัวใจของลู่ฟงสะดุดอยู่ที่ประโยคหนึ่ง

ในท้ายที่สุด เขาก็ยังเสียชีวิตไปตลอดกาล

 

"  บาบาต้า เจ้านายเสียชีวิตได้ยังไง ? " ลู่ฟงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวของผู้ที่แข็งแกร่งในจักรวาลมาก

 

" นายอยากรู้จริงๆเหรอ ? " บาบาต้าถาม

" ใช่ " ลู่ฟงพยักหน้า

 

" ถ้านายอยากรู้  ก่อนอื่นนายต้องไปถึงนักสู้ระดับอมตะซะก่อน " ภายในพื้นที่ หน้าตาเล็กๆของบาบาต้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ซุกซน

 

" อมตะ " ฮ่าฮ่า ลู่ฟงหัวเราะออกมาทันที

ไกลเกินไป

 

การที่จะก้าวไปถึงนักสู้ระดับห้วงมิติ เขาต้องใช้เวลาถึง 100,000 ปี  มันจะใช้เวลานานเท่าไหร่  

ที่จะก้าวไปถึงนักสู้อมตะ ? วัฒนธรรมของจีนมีอายุเพียง 5,000 ปีเท่านั้น

......

 

เครื่องบินเจ็ทสามเหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มกำลังบินไปสู่เมืองเจียงหนาน ในช่วงค่ำคืน

ขณะที่เครื่องบิน ลดระดับลงจอด  บริเวณบ้านพักของเขายังคงเปิดไฟที่ทางเข้า มีน้องชาย แม่ และคนอื่นๆ ต่างก็รอต้อนรับเขากลับมา

 

ก่อนหน้านี้ ลู่ฟงได้โทรติดต่อไปที่บ้าน เพื่อบอกว่าเขากำลังกลับมา

" พ่อ แม่ นั่นเครื่องบินของพี่ " ลู่ฮัวบอกพ่อของเขา ขณะที่พ่อยังคงนั่งอยู่ในรถเข็น

" ฟงกลับมาแล้ว "

 

ทุกคนในครอบครัวต่างก็ตื่นเต้น  เครื่องบินสีน้ำเงินลงจอดห่างจากบ้านไปประมาณ 100 เมตร 

ประตูห้องโดยสารเปิดขึ้น ลู่ฟงสวมเกราะสีดำเดินออกมา เขาตะโกนอย่างดีใจ " พ่อ  แม่ ! "

Copyright © 2019 spoilsoc.com All rights reserved.