spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่  114  สภาพร่างกายที่แปลกไป

“ภารกิจระดับ E+ : ฆ่าหนอนดินพันรยางค์ ; ระยะเวลา : 3 วัน!  ยอมรับ/ปฏิเสธ?”

ในที่สุดข้อความภารกิจก็มา  ลู่หยวนลังเลเล็กน้อยก่อนจะกดปุ่มยอมรับ  ถึงจุดนั้นแล้ว  เขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรือวิ่งหนีอีก

ลู่หยวนดึงดาบฟันขาม้าออกมาช้าๆ  สูดลมหายใจเข้าลึก  แล้วกระโดดลงจากชั้นสี่

สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็พลันเกิดขึ้น

เขาทำลายกฎฟิสิกส์ด้วยการกระโดดลงมาที่พื้นอย่างนุ่มนวลราวขนนก  วินาทีที่เขาลงมาถึงพื้น  เขาก็กระทืบพื้นแล้วร่างของเขาก็หายไป  และมาปรากฏตัวอีกครั้งห่างจากจุดเดิมประมาณ 5 เมตร  เขาก้มไปข้างหน้าเล็กน้อย  แล้วหายตัวไปด้วยฝีเท้าที่รวดเร็ว

หนอนดินพันรยางค์พุ่งเข้าใส่เจ้ากิ้งก่ายักษ์แบบไม่สนใจใคร  มันไม่กลัวสัตว์กลายพันธุ์อื่นๆ  ไม่เลยแม้แต่น้อย  มันอ้าปากใหญ่โตกัดเข้าที่เจ้ากิ้งก่ายักษ์อย่างไม่มีพิธีรีตองใดๆ

เจ้ากิ้งก่ายังไม่ทันตั้งตัว  มันส่งเสียงร้องดังลั่นและกระแทกเข้าที่ด้านข้าง  ลำตัวของมันโค้งงอ

หางฟันเลื่อยที่ยาวเกือบ 4 เมตรของมันแกว่งไกวในอากาศ  ทำให้เกิดเสียงดังแสบแก้วหู

หนอนดินพันรยางค์ไม่มีเวลาตอบโต้การโจมตีกะทันหันของเจ้ากิ้งก่า  มันไม่ได้คาดคิดว่าเจ้ากิ้งก่ายักษ์จะสู้กลับ

เจ้ากิ้งก่ายักษ์ฟาดหางของมันเข้าใส่หัวของเจ้าหนอนดินเสียงดังลั่น  น้ำหนักของหางนั่นไม่สามารถคำนวณได้  มันทำให้อากาศขยายตัวและก่อให้เกิดพายุระเบิด

การฟาดหางของเจ้ากิ้งก่าทำให้หนอนดินกระเด็นออกไปหลายเมตร  เจ้าหนอนกลิ้งไปตามพื้น  ลำตัวที่เหมือนงูบิดเป็นเกลียวขณะกลิ้ง  เปลือกแข็งตรงหัวมันแตกร้าวหลังถูกโจมตีด้วยหาง  ของเหลวสีแดงขุ่นไหลออกมา

การต่อสู้ได้กระตุ้นเจ้ากิ้งก่ายักษ์จนลืมความกลัวไปจนหมด  มันพุ่งเข้าใส่หนอนดินอย่างรวดเร็วและกัดเข้าที่คอ  ปากของมันอ้ากว้าง

สิ่งมีชีวิตที่มีขนาดเท่าไดโนเสาร์มีการกัดที่ค่อนข้างน่าทึ่ง  กระทั่งสัตว์กลายพันธุ์ขั้นสีน้ำเงินอย่างหนอนดินพันรยางค์ก็ยังไม่สามารถป้องกันการโจมตีที่แข็งแกร่งนี้ได้  เสียงมันเหมือนเสียงที่เจาะทะลุเข้าไปในแผ่นเหล็ก  หัวของเจ้าหนอนดินถูกฟันของเจ้ากิ้งก่าฉีกกระชากจนเป็นแผลเลือดไหล

หนอนดินพันรยางค์คำรามอย่างโกรธจัด  และกลิ้งตัวหนีไปด้วยความกลัว  พยายามหลบหนีจากเจ้ากิ้งก่ายักษ์

เจ้าหนอนดินทั้งตกใจและหวาดกลัว  มันมองเจ้ากิ้งก่าด้วยดวงตาสีฟ้าที่เสื่อมสภาพลง  มันไม่คิดว่าสัตว์กลายพันธุ์เลเวลต่ำเช่นนั้นจะเคี้ยวยากขนาดนี้ 

บทเรียนที่เจ็บปวดนั่นสอนให้มันจริงจังมากขึ้นและทำกับเจ้ากิ้งก่าเป็นคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียม

บรรยากาศกดดันจนทำให้หายใจลำบาก  เจ้ากิ้งก่ายักษ์คำรามเสียงต่ำขณะที่เดินวนรอบหนอนดินพันรยางค์  ไม่กี่วินาทีต่อมามันก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้อีกต่อไป  เจ้ากิ้งก่ากระโจนและเล็งเป้าไปที่บาดแผลรอบคอของหนอนดิน

หนอนดินพันรยางค์พลันอ้าปากกว้างและสร้างแรงดูดที่น่าหวาดกลัวขึ้นทันที  อากาศที่ถูกดูดสร้างลมหมุนขึ้นรอบบริเวณ  ก้อนหินจำนวนมากพุ่งเข้าไปในปากของเจ้าหนอน  แรงลมหมุนนั่นถึงขั้นทำให้ก้อนหินที่หนักหลายร้อยกิโลกลิ้งได้

เจ้ากิ้งก่ายักษ์หนักมากกว่า 10 ตัน  มันจึงไม่ขยับเขยื้อน  แรงดูดนั่นไม่มีผลต่อมันแม้แต่น้อย  อย่างไรก็ตาม  ในตอนนั้นมันก็วิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ในการต่อสู้ที่รุนแรงนั้น  ความผิดพลาดที่เล็กน้อยที่สุดก็สามารถนำไปสู่ความตายได้  ไม่ต้องพูดถึงความผิดพลาดใหญ่ๆเช่นนี้เลย

เจ้ากิ้งก่ายักษ์ไม่ได้พยายามหลบหนีปากอันใหญ่โตที่เคลื่อนตรงเข้ามาหามันเลย  ปากของหนอนดินพันรยางค์มีขนาดเกือบเท่ากับลำตัวของเจ้ากิ้งก่ายักษ์  แต่ความแข็งแกร่งของมันนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า  ถ้าเจ้ากิ้งก่าถูกกัด  ไม่ว่ามันจะทรหดขนาดไหนก็ตาม  มันก็จะตาย

หนอนดินพันรยางค์ไม่คิดว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้จะเข้ามาใกล้

ลู่หยวนดึงดาบของเขาออกมา  ลำตัวดาบสร้างหมอกควันที่เป็นประกายเห็นได้อย่างชัดเจนภายใต้แสงแดดจ้า  ดาบอันแหลมคมพลันยืดออกจากปลายดาบเพิ่มอีก 3 นิ้ว

ใบหน้าเขาเป็นสีแดง  ดวงตาก็แดงก่ำ  เส้นชีพจรที่คอปรากฏขึ้นเป็นสีเขียวทึบดูราวกับรากของต้นไม้ที่เก่าแก่บิดเกลียวเข้าด้วยกัน  กล้ามเนื้อของเขาเริ่มกระตุก  ขณะที่เขาวิ่งอย่างรวดเร็ว  ร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะขยายใหญ่ขึ้น

หลังจากวิ่งไปไม่กี่ก้าว  เขาก็กระทืบพื้นอย่างแรง  พื้นคอนกรีตกลายเป็นฝุ่นผงในทันที  จากนั้นลู่หยวนก็กระโจนขึ้นและฟันเจ้าหนอนดินพันรยางค์จากหัวถึงหาง

แสงสะท้อนจากดาบดูราวกับสายฟ้าจำนวนมาก  มันหายไปทันทีที่ปรากฏขึ้น

หนอนดินถูกฟันด้วยดาบที่แหลมคม  เลือดสีแดง  เนื้อ  และอวัยวะภายในสีเขียวไหลออกมา  มันเกือบขาดครึ่ง

หนอนดินพันรยางค์ไม่คิดว่ามันจะได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ขณะที่มันกำลังจะเล่นงานเจ้ากิ้งก่ายักษ์  มันไม่มีเวลากินเหยื่อของมัน  จึงยกตัวขึ้นร้องคำรามด้วยความโกรธ

ลู่หยวนดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็วและย่องเข้าไปในตึกใกล้ๆ  ทำลายกำแพงขณะที่พุ่งเข้าไป  เพื่อประหยัดเวลา  เขาไม่ได้ใช้ดาบด้วยซ้ำ  เขาแค่ใช้ร่างกายของเขาสร้างรูขึ้นมา

ก้อนกรวดและฝุ่นผงหล่นลงมารอบตัวเขา  และถูกขจัดออกไปด้วยพลังจิต  ลู่หยวน  ลู่หยวนเอาชนะอุปสรรคทั้งหมดด้วยความมุ่งมั่น  เขาไม่สามารถทนความสูญเสียอันมากมายจากการตัดสินใจในช่วงเวลาที่โหดร้ายนั้นได้

ความเกลียดชังของหนอนดินพันรยางค์เบนเข็มมาที่เขา  มันยกตัวของมันขึ้นและใช้ดวงตาสีฟ้าอันดุร้ายของมันตรวจสอบไปรอบๆบริเวณ  แต่มันไม่สามารถมองเห็นแม้แต่เงาของลู่หยวน

เจ้ากิ้งก่ายักษ์เริ่มได้สติ  มันมองหาโอกาสเพื่อโจมตี  แต่หลังจากได้รับบทเรียนมา  มันก็ไม่กล้ากัดเจ้าหนอนดินอีก  มันวางแผนว่าจะใช้ทักษะฟาดหางของมันแทน  กระทั่งสัตว์กลายพันธุ์ขั้นสีน้ำเงินก็ไม่อาจทนต่อการฟาดหางที่ยอดเยี่ยมของมันได้  โดยไม่รอให้เจ้าหนอนดินหันมา  ดวงตาสีฟ้าใสราวคริสตัลของมันก็จับจ้องขึ้นไปในท้องฟ้า

หนอนดินพันรยางค์สัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรง  แต่เมื่อหันกลับมา  มันก็สายเกินไปแล้ว  มีแสงวาบของดาบปรากฏขึ้น  จากนั้นเจ้าหนอนดินก็ร้องด้วยความเจ็บปวด  ความเจ็บได้กระตุ้นให้มันเตะออกไปตามสัญชาตญาณ  แต่การเตะอากาศแบบนั้นก็ทำได้แค่สร้างเสียงดังๆเท่านั้น

ถึงแม้จะเป็นเพียงการโจมตีกลับแบบไม่รู้ตัว  มันก็ทำให้ถึงตาย  ลู่หยวนที่ยังลงไม่ถึงพื้นพลันหน้าซีดขึ้นมา  และเพียงแค่คิดเท่านั้น  ร่างของเขาก็เทเลพอร์ตห่างไปอีกสองสามเมตรกลางอากาศ

สำหรับคนที่มีพลังจิตต่ำ  ความคิดในใจของพวกเขาก็เป็นแค่ความคิดเท่านั้น  ตรงกันข้ามกับผู้ที่มีพลังจิตสูงซึ่งความคิดในใจของพวกเขาจะส่งตรงถึงการกระทำ  และพลังจิตก็คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา

พลังจิตสามารถให้คำจำกัดความสั้นๆได้ว่าเป็นความคิดภายในใจ  ถ้าพลังจิตของใครแข็งแกร่งมากพอ  ไม่ว่าความคิดหรือความปรารถนาใดก็จะเป็นจริงได้

พลังจิตของลู่หยวนยังห่างไกลจากการทำให้ทุกความปรารถนาของเขาเป็นจริง  อย่างไรก็ตาม  เรื่องเล็กๆอย่างเช่นการเทเลพอร์ตหรือการลดแรงกระแทกเวลากระโดดลงมาจากที่สูงก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้

หนอนดินพันรยางค์ได้รับบาดแผลสาหัส  เลือดสีแดงขุ่นพุ่งทะลักออกมาราวกับน้ำพุแรงดันสูง ขณะที่อวัยวะภายในไหลทะลักออกมาจากตัวมัน  การดิ้นอย่างรุนแรงของมันทำให้ตึกอาคารโดยรอบพังลงมา  สร้างฝุ่นควันรัศมีหลายกิโลเมตร

ทันทีที่ลู่หยวนลงพื้น  เขาก็พุ่งตรงเข้าไปหาหนอนดิน  แต่เจ้ากิ้งก่ายักษ์นั้นเร็วกว่า  มันทำตามสัญชาตญาณของมันและใช้สถานการณ์ที่ได้เปรียบนี้โจมตีจุดอ่อนของคู่ต่อสู้  เจ้ากิ้งก่าวิ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วและงับเข้าที่อวัยวะภายในของหนอนดินพันรยางค์  มันไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่ากัดอะไรไป  เจ้ากิ้งก่ายักษ์เริ่มต้นฉีกดึงอวัยวะนั้นจนกระทั่งมันยาวขึ้นเรื่อยๆ

เจ้าหนอนดินขยับเขยื้อนไม่ได้  คอของมันหักดังนั้นมันจึงหันหน้ามากัดเจ้ากิ้งก่ายักษ์ไม่ได้ไม่ว่ามันจะพยายามมากเท่าไรก็ตาม  ลำตัวส่วนล่างของมันเป็นอัมพาตไปแล้ว  มันพยายามจะขยับแต่ก็ทำไม่ได้  จึงทำได้แค่มองเจ้ากิ้งก่ายักษ์ดึงอวัยวะภายในของมันออกมาเรื่อยๆ

เจ้าหนอนส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างเศร้าใจ  ปากอันใหญ่โตของมันแสดงความสามารถอีกครั้ง  มันสูดอากาศเข้ามาเป็นจำนวนมาก  บาดแผลรอบคอของมันดูเหมือนจะกลายสภาพเป็นช่องลมที่เริ่มพ่นลมออกมา  เจ้าหนอนอ้วกเอาเลือดออกมาพร้อมกับอวัยวะภายในจำนวนมากถูกพ่นออกมาด้วย  มันใกล้ถึงจุดจบแล้ว

นี่คือช่วงเวลาที่ลู่หยวนรอคอยอยู่  จากน้ำหนักของเขา  หากเขาถูกดูดย่อมไม่มีโอกาสหนีรอดได้เลย  แม้แต่พลังจิตก็ไม่อาจช่วยเขาได้  ลู่หยวนเคลื่อนที่ไปข้างหน้าราวกับแมวก่อนจะพุ่งเข้าไปที่หัวของหนอนดินพันรยางค์

ลู่หยวนใช้ดาบฟันไปตลอดทางที่เขาวิ่งผ่าน  ตัดหนวดที่หัวของเจ้าหนอนไปมากกว่าสิบเส้น  เจ้าหนอนพยายามจะเจาะลงไปในพื้นก่อนที่มันล้มฟุบลงไปในที่สุด

มันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสู้กลับอีกแล้ว  สิ่งที่มันทำได้คือขยับหัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่คาดคิด  ลู่หยวนไม่ยอมเสียเวลา  เขากระโดดขึ้นไปบนหัวของหนอนดิน  สูดลมหายใจเข้า  แล้วยกดาบขึ้น

เมื่อตระหนักว่าตัวมันได้มาอยู่ที่ปากประตูแห่งความตายแล้ว  เจ้าหนอนดินก็เริ่มดิ้นรน  มันสะบัดหัวอย่างรุนแรง  พยายามจะสลัดสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนหัวมันลงไป  แต่ลู่หยวนไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“ลงนรกไปซะ”  เขาตะโกน

ประกายแสงวาบขึ้นขณะที่เขาใช้ดาบแทงลงไปที่หัวของมัน

กะโหลกของเจ้าหนอนนั้นแข็งมาก  ลู่หยวนใช้พลังจิตของเขาไปมากกว่าครึ่งแล้วในระหว่างการต่อสู้  ทำให้การแทงนี้ท้าทายเป็นอย่างมาก  เขาแทงลงไปได้แค่ 3 ซม.เท่านั้นก่อนจะไปต่อไม่ได้

“แตกไปซิโว้ย!”

ลู่หยวนคำรามด้วยความโกรธ  เกร็งกล้ามเนื้อของเขาอีกครั้ง  เลือดหยดลงมาจากผิวหนัง  พลังจิตของเขารวมตัวกันและทำให้ดาบส่องแสงออกมา  ดาบที่แหลมคมตัดผ่านกะโหลกหนาของหนอนดินพันรยางค์เข้าไปในทันที  ลู่หยวนฟันจากสมองของมันลงมาจนถึงขากรรไกร

หนอนดินตัวสั่น  หัวของมันตกลงสู่พื้นดินเสียงดังลั่น

ลู่หยวนยืนหอบ  ดาบยังคงอยู่ในมือของเขา  สีแดงที่หน้าเขาจางหายไปช้าๆ  กล้ามเนื้อก็กลับสู่สภาพปกติ  เรี่ยวแรงในร่างหายไปอย่างรวดเร็ว  ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังจะล้มพับลงไป

มือของเขาสั่นระริก  ไม่มีแม้แต่แรงจะดึงดาบออกมา

การสูญเสียพลังจิตทำให้เขารู้สึกย่ำแย่  ความกังวลใจเพิ่มขึ้น  ขณะที่ความกลัวในหัวใจก็มากขึ้น  หัวใจเขาเต้นแรงราวกับม้าพยศที่หลุดจากเชือก

เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว  ลู่หยวนล้มลงบนตัวเจ้าหนอนดิน

ร่างกายของเขาเริ่มร้อนขึ้น  ตอนแรกลู่หยวนไม่ได้ใส่ใจมัน  เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นผลของความเหนื่อย  แต่เมื่อเวลาผ่านไป  ร่างกายของเขาก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ  เลือดของเขามาถึงจุดเดือด  เขารู้สึกราวกับมีไฟเผาอยู่ภายในร่าง  ลู่หยวนเริ่มรู้สึกเวียนศีรษะ  มีบางอย่างผิดปกติ  เขาพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย  เขาควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป  มันไม่ฟังเขาแล้ว

ความง่วงจู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหัน  หนังตาของเขาเริ่มหนักอึ้ง  การเสียพลังจิตไปมากทำให้เขาทนต่อไปไม่ไหว

ในตอนที่ ลู่หยวนกำลังจะหลับนั่นเอง  ข้อความสำเร็จภารกิจก็เด้งขึ้นมา

“ภารกิจระดับ E+ : ฆ่าหนอนดินพันรยางค์  สำเร็จ , ระยะเวลาสำเร็จภารกิจ : 5 นาที 35 วินาที , การประเมินผลภารกิจ : ยอดเยี่ยม!”

“ชื่อ : ลู่หยวน”

“ส่วนร่วมในภารกิจ : 80%”

“รางวัลค่าประสบการณ์พื้นฐาน  +4,800*80%”

“การประเมินผล : ยอดเยี่ยม,  ค่าประสบการณ์ +4,800*80%”

“ค่าประสบการณ์ : 3,400/38,400!”

“สัตว์อสูรสงคราม : กิ้งก่ายักษ์”

“ส่วนร่วมในภารกิจ : 20%”

“รางวัลค่าประสบการณ์พื้นฐาน  +4,800*20%”

“การประเมินผล : ยอดเยี่ยม,  ค่าประสบการณ์ +4,800*20%”

“ค่าประสบการณ์ : 2,600/4,800!”

“คุณเลเวลอัพแล้ว!  ได้รับรางวัลเป็นคะแนนคุณสมบัติ 1 แต้ม และคะแนนทักษะ 5 แต้ม  เลเวลปัจจุบันของคุณคือ เลเวล 8!”

“พลังงานและอาการบาดเจ็บของคุณจะฟื้นคืนสภาพเดิม!”