spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Ch.71 การต่อสู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เธอวิ่งไปทุบประตูแทบจะพังเข้าไปเมื่อยู่หลวนเปิดประตุออกมาเธอก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรแต่ยู่หลวนก็ยังคงให้เธอเข้าไปในบ้านอยู่ดี เขาเข้าไปห้องน้ำเพื่อล้างมือที่ฆ่ายุงกลายพันธุ์เมื่อตะกี้และเมื่อกลับมาก็พบว่าสาวๆทั้งสามคนต่างก็ซักถามกันอยู่ ยู่หลวนเสนอตัวจะพาหัวยู่อิงกลับไปหาญาติแต่เธอก็ปฏิเสธและขอร้องเขาให้เธออยู่ที่นี่ด้วย ยู่หลวนยินยอมเพราะอาหารที่นี้นั้นมีมากมายแต่เธอเองก็ต้องรับผิดชอบงานบ้านไป เธอตอบตกลงทันทีและสอบถามชื่อของเขาไว้ ทั้งสี่คนต่างก็เลือกห้องของตัวเอง เมื่อทุกคนเข้าห้องแล้ว หัวยู่อิงก็เข้าไปอาบน้ำขัดความโสมมของตัวเองที่ผ่านมากออกและร้องไห้กับความผิดพลาดของตัวเอง จนสุดท้ายเธอก็ทึ่งกับสิ่งที่เธอได้รับมาในตอนนี้และได้เผลอหลับไปเพราะความเพลีย
Ch.72 สารกำจัดศัตรูพืช
เมื่อตื่นขึ้นมายู่หลวนก็พบว่าร่างกายตัวเองมีการพัฒนาเพราะมีแจ้งเตือนบอกให้รู้ เขาไม่เคยใช้แต้มในการพัฒนาร่างกายเลยมีแต่ทำการฝึกเอาเอง เขาเดินลงมาอาบน้ำและทักทายกับหวังซีซีและหัวยู่อิงที่กำลังถูพื้นอยู่ เขาแยกตัวออกไปกินข้าวแต่แล้วอยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูบอกว่าคือหน่วยรักษาความปลอดภัยจากเทศบาล เจ้าหน้าที่ทำการหลอกถามยู่หลวนแต่เขาก็มองออก พวกนั้นเรียกหวังซีซีที่กำลังสั่นเข้ามาถามต่อ ยู่หลวนเข้าไปขัดแต่ก็โดนตรอกกลับมา ดูเหมือนว่าเจ้าหน้าที่คงอาศัยสถานการณ์นี้เอาเปรียบผู้คนกันอยู่ ยู่หลวนถึงกับต้องยัดสินบนให้ เจ้าหน้าที่พอใจอย่างมากและบอกกับยู่หลวนว่าพรุ่งนี้เทศบาลจะมีการพ่นยากันยุงบางอย่างที่ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ถ้าไม่สูดดมมากเกินไปและยังได้ให้กล่องสี่กล่องมาซึ่งเท่ากับจำนวนคนด้วย
Ch.73 ไส้เดือนสารพิษ
เมื่อเปิดกล่องออกมาก็พบว่ามันคือหน้ากากกันสารพิษ ดูเหมือนว่ายาพวกนี้จะรุนแรงพอสมควร หวังซีซีกำลังรู้สึกผิดกับจำนวนเงินก่อนหน้านี้ที่วิ่งเอามาให้ลู่หยวนแต่เขาก็ปลอบใจเธอว่าแค่เล็กน้อยเท่านั้น เช้าวันต่อมาได้มีเครื่องบินทิ้งระเบิดจนทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างแรง เขาพบว่าทั้งเมืองนั้นปกคลุมไปด้วยหมอกหนาดูเหมือนเครื่องบินพวกนี้จะมาทิ้งสารเคมีที่ทำการกำจัดยุง หมอกนั้นหนามากแม้ว่าจะใช้ผ้าอุดตามช่องว่างต่างๆตามหน้าต่างแต่ก็ไม่อาจช่วยอะไรได้มาก ยุงต่างก็ได้รับผลจากสารเคมีพวกนั้น อยู่ๆก็ได้เกิดแผ่นดินไหวขึ้น มันใส่ไหวเป็นพักๆและยังได้มีต้นไม้ที่ถูกทำลายไปเรื่อยๆ ยู่หลวนมั่นใจว่ามันไม่ใช่แค่แผ่นดินไหวแต่เป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่เคลื่อนไหวอยู่ เสียงนั้นเข้าใกล้พวกเขาเข้ามาเรื่อยๆ ลู่หยวนพาสามสาวไปซ่อนที่ห้องใต้ดินแต่เขานั้นออกไปสำรวจข้างนอก หวังซีซีนั้นขอไปกับเขาด้วย เขาคิดว่าพลังของเธอคงพอช่วยเขาได้จึงพาเธอไปด้วย อยู่ๆเขาก็ได้รับภารกิจฆ่าไส้เดือนสารพิษขึ้นมาแต่มันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับสีฟ้า !
Ch.74 ขุ่นมัว
ไส้เดือนเมื่อหลายวันก่อนดูเหมือนจะพัฒนาขึ้นและมีออร่าที่ทำให้มนุษย์ทุกคนกลัว เขาวิ่งต่อไปสักพักและบอกให้หวังซีซีอยุ่ที่บ้านหลังหนึ่งต่อ เขาบอกว่าสารเคมีจากหมอกพวกนี้คงทำอะไรเขาไม่ได้สัก2-3 นาที เขาวิ่งต่อไปและเริ่มมีอาการแสบคันขึ้นมา เขาวิ่งต่อมาและพบว่าสภาพแวดล้อมที่นี่เปลี่ยนไปและคิดว่าไส้เดือนเองก็ต้องอยู่แถวนี้ด้วย เขาวิ่งเข้าใส่ไส้เดือนและใช้ดาบของเขาฟันเข้าอย่างแรงจนเกิดลมกระชากขึ้นมา ในตอนที่เขาตัดมันขาดมันก็ได้พ่นควันสีขาวออกมาและทำให้ออกซิเจนนั้นตกผลึก ผลึกนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นไส้เดือนตัวเล็กๆ การแช่แข็งใช้กับมันไม่ได้ผล ไส้เดือนนั้นได้พ่นน้ำลายลงที่พื้นจนเกิดบ่อขึ้นมา น้ำลายของพวกมันมีพิษกัดกร่อนอยู่ดูเหมือนว่าไส้เดือนนี้กำลังที่จะหนีอยู่
Ch.75 ทำให้เสียโฉม
เขาทำการโจมตีกันไม่ให้ไส้เดือนหลบหนี ดูเหมือนว่าสารพิษในหมอกนั้นจะเล่นงานเขาแล้ว เขารู้เลยว่าหน้าเขาตอนนี้พองและเต็มไปด้วยหนอง เขาสะบัดดาบไปเรื่อยๆ ในที่สุดทักษะดาบเขาก็เพิ่มมาอีกขั้น เขาเดินหน้าฆ่าไส้เดือนต่อ ตอนนี้ไส้เดือนไม่ต่างอะไรกับไส้เดือนธรรมดาเลย สุดท้ายเขาก็ฆ่ามันได้สำเร็จและทำภารกิจสำเร็จด้วย เมื่อมองกลับไปที่ศพของไส้เดือนเขาก็ทึ่งที่ตัวเองนั้นฆ่ามันได้ เขาออกวิ่งไปรอบๆเพราะไม่เห็นทิศทางใดๆเนื่องจากหมอกที่หนาแต่แล้วจู่ๆก็มีเสียงของหวงเจียหุยดังขึ้นมา เธอขับรถมารับเขากลับบบ้าน ในตอนที่กำลังจะขับรถกลับอยู่นั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงระเบิดขึ้นและได้มีควันสีแดงปะทุขึ้นมา เกิดแรงสั่นสะเทือนพร้อมกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย ยู่หลวนหันกลับไปที่ทิศทางของเสียงพร้อมใบหน้าที่ซีดเผือด
Ch.76 การโจมตีของสัตว์ร้าย
ลู่หยวนเร่งให้ทั้งสี่คนกลับบ้านแม้ว่าจะได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ร้ายเหล่านั้น เมื่อกลับมาบ้านหวงเจียหุยรีบทำการเช็ดตัวให้กับยู่หลวนทันทีแต่ในตอนนั้นก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นเรื่อยๆ เขาบอกให้ทุกคนหนีไปอยู่ที่ห้องใต้ดิน ปกติแล้วเขาจะเป็นคนกุมชะตาตัวเองแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะทำแบบนั้นไม่ได้ เขาวิ่งพาสาวๆทุกคนเข้าไปที่ห้องใต้ดินทันทีและปิดประตูนั้นไว้ เสียงคำรามและเสียงกรีดร้องของผุ้คนด้านนอกดังขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาไม่กล้าที่จะออกไปข้างนอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง อยู่ๆก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นใกล้ๆดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายจะเข้ามาพังบ้านนี้ สัตว์นั้นเข้ามาพังบ้านเพื่อหาเหยื่อของมันแต่มันก็ไม่ได้พบอะไร ยู่หลวนบาดเจ็บอยู่จึงไม่สามารถที่จะไปต่อสู้กับสัตว์ระดับสีฟ้าได้ วิธีเดียวที่จะรอดไปได้คือหลบอยู่ในห้องนี้จนกว่าสัตว์ร้ายจะจากไปและค่อยหนตีตอนมันไม่อยู่ในบริเวณนี้
Ch.77 สงครามโลกครั้งที่ 1
การโจมตีดำเนินต่อไปเรื่อยๆถ้ารัฐบาลทำการควบคุมไม่ได้ดูเหมือนที่นี่เองก็คงไม่ต่างอะไรกับเมืองร้างอื่นๆที่โดนพวกสัตว์ร้ายยึดครอง ลู่หยวนคิดว่าการโจมตีในวันพรุ่งนี้คงสิ้นสุดลง ลู่หยวนคิดว่าต้องมีเบื้องหลังบางอย่างแน่ๆ สัตว์ร้ายเริ่มฉลาดขึ้น พวกมันมีสมองมากขึ้นมันมีความคิดคล้ายกับมนุษย์ เช้าวันต่อมาการโจมตีนั้นหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิมและเขาได้เสนอตัวที่จะออกไปดูสถานการณ์ด้านนอก เขาออกมาและพบกับการโจมตีอันน่ากลัว เขาพบกับกอริลลาแดงงที่ถูกเครื่องบินกำลังโจมตีอยู่ ดูเหมือนมันน่าจะเป็นระดับสีน้ำเงินรึสูงกว่า เครื่องบินรบต่างก็ระดมการโจมตีเข้าใส่กอริลลาที่กำลังถล่มตึกในตอนนั้น
Ch.78 ความมั่งคั่งจากสงคราม
เขาพบกว่าการโจมตีของกองทัพนั้นไม่สามารถทำให้กอริลลานั้นบาดเจ็บสาหัสได้ เครื่องบินระดมโจมตีไปเรื่อยๆจนกอริลลานั้นตายลง เขายิ้มออกมาและวิ่งเข้าไปหาศพนั้นเพื่อตรวจจสอบ ในตอนั้นเขาได้พบศพระดับสีน้ำเงินหนึ่งตัวเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ร่างกายครึ่งหนึ่งของมันถูกระเบิดเขาไม่สนใจมันเพราะรู้ว่ามีบางอื่นที่สำคัญกว่า เขาไปถึงศพของกอริลลาและรีบไต่ขึ้นไปที่อกของมัน เขารีบตัดเข้าที่คอของมันอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าถ้ายังเสียเวลาจะมีสัตว์ล้ายตัวอื่นๆตามมา เมื่อเขาตัดคอของมันเสร็จ เขาก็รีบลากหัวของกอริลลานั้นกลับบ้านทันที
Ch.79 เมฆเปลวเพลิง
เขาลากเอาหัวกะโหลกไปไว้ที่ห้องนั่งเล่น เขาพบว่าดาบนั้นไม่เหมาะกับการผ่ากะโหลก เขาได้เอาขวานมาวางไว้ที่ต้นคอของหัวกะโหลกนั้นแล่ะขวานก็ได้พัฒนาขึ้นมา เขาใช้ขวานในมือสับเข้าที่หัวของกอริลลาอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าเขาโดนมันเข้าสิงจนเลือดและกระดูกกระเด็นออกไปทั่วบ้าน อยู่ๆตัวของเขาก็ขยายขนาดขึ้นราวกับกอริลล่า เขาสับหัวมันไปเรื่อยๆจนพบกับถุงสิบอันในสมองของมัน เขานำถึงทั้งหมดนั้นกลับไปที่ห้องใต้ดิน เขาได้เอาสมองที่เทใส่ถุงนั้นกลับไปเทใส่กระป๋องและกินมัน เขาเองยังแบ่งให้สาวๆกินด้วย แม้แต่หัวยู่อิงเธอก็ยังต้องกินมัน เขาปลอบใจเธอที่กินเนื้อของสัตว์ร้ายเป็นครั้งแรก สามสาวที่กินมีเพียงแค่หวงเจียหุยเท่านั้นที่ไม่ได้แสดงอาการอะไร คนอื่นๆนั้นดูปวดหัวอยู่สักพัก หวังซีซีเองก็ดูเหมือนว่าจะพัฒนาพลังของตัวเองขึ้นแต่เมื่อใชข้พลังมากเกินไปจะทำให้สิ่งของเคลื่อนที่ได้ช้าลงและทำให้หวังซีซีนั้นเกิดอาการปวดหัวขึ้นมา ลู่หยวนได้ขอกระสุนจากหวงเจียหุยเพื่อเอามันไปอัพเกรดเพื่อเพิ่มโอกาสรอดแทนที่จะเป็นพวกเสื้อผ้า ในตอนที่เขากับมาจากห้องใต้ดินก็ต้องตะลึง ท้องฟ้าตอนนี้เหมือนกับทะลไฟซึ่งเกิดจากระเบิดความร้อน !
Ch.80 การอยู่รอด
รัฐบาลยังคงใช้ระเบิดความร้อนโจมตีต่อไป แม้ว่าผู้คนจะหลบหนีไปนอกเมืองจำวนมากแล้วแต่ที่นี่ก็ยังมีการสูญเสียอย่างมาก เขาสับสนแต่ก็ยังทำการสังเคราะห์กระสุนต่อไป เขาได้ทดสอบโดยยิงเข้าใส่กำแพงและได้สร้างรูขนาดใหญ่ขึ้นมา ดูเหมือนว่าการสังเคราะห์นั้นจะเป็นไปได้ด้วยดี ก่อนหน้าที่เกิดการกลายพันธุ์ ระบบที่ให้ภารกิจมานั้นดูเหมือนจะน้อยแต่เมื่อเกิดการกลายพันธุ์ขึ้นมานั้นภารกิจก็เริ่มมีบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เขาคิดว่าคงพึ่งระบบนี้ในการเอาตัวรอดได้ เขาได้ออกไปที่ท้องถนนและรับภารกิจในการกำจัดสัตว์กลายพันธุ์ต่างๆ
Ch.81 อินทรีย์สีทอง
เขารู้สึกว่าเขาโดนสิ่งมีชีวิตที่มีตัวใหญ่กว่านกฮูกสีดำตามล่าอยู่ โชคดีที่เขาอยู่ในเมืองซึ่งมีที่ให้หลบซ่อนได้มากมายโดยระบบบอกว่ามันคืออินทรีย์สีทอง เขารู้สึกกดดันอย่างมากเพราะยังไม่เคยเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่บินได้ เขาไม่ได้ต้องการหนีเพราะรู้ว่านี่คือโอกาสในการพัฒนาตัวเอง เขาหยุดวิ่งเพราะรู้ว่ามันเปลืองแรง เขาสูดลมหายใจเข้าลึกรอคอยนกที่กำลังจะพุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับกงเล็บ ด้วยสายตาที่เขามีทำให้เขาสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของนกนั่นได้ เขาเบี่ยงตัวออกด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีของนกและใช้ดาบในมือตัดผ่านกงเล็บของนกนั่น ก่อนที่นกนั่นจะรู้ตัวเขาก็ได้ทำการโจมตีอีกรอบ ไหล่ของเขาชนเข้ากับท้องของนกจนทำให้มันจุกและตกลงที่พื้น แม้ว่าตัวมันจะดูเหมือนใหญ่แต่มันก็เป็นเพราะปีกของมันที่ทำให้ดูเป็นแบบนั้น มันกรีดร้องออกมาและเริ่มกลัวยู่หลวน มันกระพืบปีกเพื่อสร้างแรงลมไว้ใช้โอกาสหลบหนีแต่ลู่หยวนยไม่ได้ปล่อยให้มันรทำตามตั้งใจ เขาพุ่งฝ่าแรงลมเข้าตัดปีกของมันออกข้างหนึ่ง เขาสงบจิตใจลง ตอนนี้นกนั้นไม่สามารถหนีได้อีกแล้ว เพื่อจบปัญหาเขาได้พุ่งเข้าไปตัดปีกอีกข้างซึ่งสร้างลมอยู่ก่อนที่จะเดินไปที่ท้องของมันแล้วกรีดเข้าที่ท้อง นกพยายามโจมตีเข้าใส่ลู่หยวน มันจิกเข้าที่ข้างๆหัวของเขาจนทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วรีบทิ้งระยะห่างออกไปทั้นที เขาหยิบเอาปืนเล็งไปที่หัวของมันแทนและได้ใช้กระสุนที่สังเคราะห์มานั้นยิงทะลุหัวของมันทันที
Ch.82 ความเห็นอกเห็นใจ
เขายังคงได้รับภารกิจต่อไปแต่ต้องมาเผชิญกับปัญหาที่ว่าไม่มีที่ใดในเมืองที่ปลอดภัยอีกแล้ว เขาเพิ่มค่า AP ที่ได้มานั้นลงไปในค่าจิตใจทั้งหมดซึ่งตอนนั้นทำให้ร่างกายที่บาดเจ็บของเขานั้นหายเป็นปลิดทิ้ง เขาทดสอบเอาหินคมๆตัดผ่าน เขายังคงรู้สึกเจ็บแต่เมื่อดึงเอาหินออกมาก็ไม่มีเลือดเลยแม้แต่น้อย เขาคิดว่าความแข็งแก่รงที่ได้มานี้มาจากการฝึกฝนของเขาและมันคงจะหายไปอย่างรวดเร็วถ้าเขาไม่ฝึกฝันต่อนั่นรวมถึงความสามารถในการรักษาตัวเองด้วย เชาเก็บรวบรวมค่า AP มากที่สุดกว่า 10 แต้มและเพิ่มลงไปในทักษะดาบทำให้ความรู้หลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา เห็ฯได้ชัดว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาดึงดาบออกมาสะบัดไปมาและอากาศรอบๆก็ถูกหั่นออกเป็ฯชิ้นๆ เขาทดสอบฟันดาบลงไปที่พื้นและพื้นดินก็ถูกแบ่งลึกลงไปอย่างสวยงาม ทักษะดาบที่เพิ่มขึ้นมาไม่ใช่แค่ทำให้เขาฟันได้ลึกขึ้นแต่ยังประหยัดแรงมากขึ้นอีกด้วย ก่อนที่เขาจะกลับไปเขาได้ดื่มเลือดของอินทรีย์ทองอีก ในตอนที่เขากลับมาเขาก็คิดว่าเมืองนี้คงอยู่ได้อีกไม่นานแน่ๆ เขาได้พบกับทหารที่กำลังจะขับรถออกไปก็บ่นเช่นนั้นเหมือนกัน ตอนนี้คลังอาหารของเมืองเองก็ถูกย้ายไปที่อื่นแล้ว ดูเหมือนว่าเมืองนี้เองก็คงจะไม่รอดเหมือนกัน
Ch.83 ฐานใต้ดิน
ลู่หยวนวิ่งไปที่ร้านค้าซึ่งมีรถบบรรทุกกำลังขนของอยู่ ลู่หยวนวิ่งเข้าไปหาแม้จะถูกห้ามและถูกโจมตีแต่เขาก็ยังคงวิ่งฝ่าเข้าไป สุดท้ายทหารก็ได้หยุดยิงเมื่อรู้ว่าทำอะไรไม่ได้มาก อันที่จริงลู่หยวนเพียงแค่จะมาถามว่าจะเอามันไปไว้ที่ไหน ในตอนแรกพวกทหารไม่ได้บอกแต่เมื่อโดนลู่หยวนขู่และความขัดแย้งในพวกทหารกันเองพวกเขาก็ต้องยอมบอกว่าจะเอาไปไว้ที่ฐานใต้ดิน ทหารเองก็ยังบอกว่าเขาสามารถไปที่นั่นได้พร้อมกับคนอีกสองคน เขากลับมาที่บ้านเขาได้บอกทุกอย่างกับสาวๆแต่ไม่กล้าบอกเรื่องที่เอาไปได้แค่สองคน เขาทำได้แค่ปลอบใจว่าสามารถพาทุกคนลงไปที่ฐานใต้ดินได้
Ch.84 เปิดเผย
เขาได้ออกไปข้างนอกเพื่อเอารถมารับสาวๆแต่ก็กลับมามือเปล่าและคงต้องเดินไปที่นั่นแทน ลู่หยวนได้บอกให้ทุกคนไปเตรียมของที่จำเป็นมาและได้บอกสาวๆให้ออกเดินทาง แต่อยู่ๆหัวยู่อิงก็มีบางอย่างที่จะพูดเกี่ยวกับฐานใต้ดินนั่นโดยขอพูดกับยู่หลวนเป็นการส่วนตัว อันที่จริงเธอเรียกเขามายั่วเพราะกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอเอาไว้แต่ยู่หลวนก็ไม่ได้ถือสาอะไร ทุกคนออกเดินทางไปตามตึกรามต่างๆ การโจมตีของรัฐบาลหยุดลงแล้วมีแต่เสียงคำรามของสัตว์ร้ายเข้ามาแทนที่ เขาเดินไปตรงทางเข้าแต่ก็พบคนจำนวนมากทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาที่นัดเอาไว้ ฐานแห่งนี้รับคนได้ 3 แสนคนแต่คนในเมืองนี้มีถึง 4-5 ล้านคน คนที่เหลือคงต้องเจอกับความตาย อันที่จริงหวังซีซีก็ยังถามว่าเรื่องที่เขาได้รู้มานั้นเขาแน่ใจว่าเป็นความลับจริงหรือไม่
Ch.85 ดวงดาว
ผู้บัญชาการแห่งเมืองเหอตงกำลังมองดูภาพคนจำนวนมากที่อยู่ตรงทางเข้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาได้สอบถามทหารถึงคนที่อยู่ในฐานใต้ดินตอนนี้ แม้ว่าเขาจะอยากรับคนมากแค่ไหนแต่พื้นที่แห่งนี้มันไม่พอ กลับมาที่พวกลู่หยวนดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องทะเลาะกันขึ้นนิดหน่อยเนื่องจากคนที่อยู่จำนวนมาก อันที่จริงหวังซีซีถูกลวนลามและเธอก็ไม่ยอมคนที่มาลวนลามเธอ เธอได้เอาคืนชายคนนั้นจนทำให้ลู่หยวนตกใจกับสิ่งที่เธอแสดงออกมา สุดท้ายลู่หยวนก็ต้องออกปากห้ามไม่ให้เธอลงมือไปมากกว่านี้ ในตอนที่กำลังเดินหน้าต่อไปเขาก็พบว่ารูปแบบการบินของพวกนกนั้นรเปลี่ยนไปราวกับว่ามันรับรู้ถึงอันตรายบบางอย่างอยู่ เขาหันกลับไปทางทิศเหนือและเห็นบางอย่างที่เหมือนกับดวงดาว เขารู้สึกตัวอีกครั้งและรีบดึงหวังซีซีและหวงเจียหุยมาอย่างรวดเร็วและบอกให้พวกเธอตามเขามา
Ch.86 ดวงอาทิตย์
หัวยู่อิงเห็นสีหน้าของยู่หลวนและรีบตามไปทันที ลู่หยวนวิ่งไปที่ทางเข้าห้างแต่แล้วก็เกิดแผน่ดินไหวขึ้นมา ทุกคนยืนนิ่งและมองไปที่แสนไกลพร้อมกับอ้าปากค้างด้วยความกลัว ! มันเกิดระบเดขึ้นมา คนทั้งเมืองเริ่มกรีดร้องออกมาและพากันหลบระเบิดนั่น ความวุ่นวายเกิดไปทั่วทุกที่ ทหารขับรถผ่านไปยังทางเข้าและผู้คนก็เริ่มตะโกนให้เปิดประตูให้พวกเขาเข้าไปด้านใน ลู่หยวนเดินฝ่าผู้คนเข้าไปและเพิ่งตะหนักได้ว่าเขาพลัดหลงกับหัวยู๋อิงแล้ว ในตอนที่เดินหน้าเสียงคำรามขอวสัตว์ร้ายก็ยังคงตามมาหลอกหลอนต่อไปเรื่อยๆและเริ่มเข่นฆ่าผู้คนพวกนั้น
Ch.87 การฆ่าตัวตาย
ลู่หยวนพบว่าคงไปต่อด้านหน้าไม่ได้และบอกให้สองสาวทิ้งของไว้และหนีออกไปที่ด้านข้างอาคารแต่หลังจากเดินทางมาไม่นานก็พบกับสัตว์ร้ายและหวงเจียหุยก็ได้ยิงปืนใส่มันทันที เธอยังทึ่งกับผลของกระสุนที่ยิงออกไปแล้วรีบนับกระสุนที่เหลืออยู่ พวกเขาพากันเข้าไปในอาคารข้างๆซึ่งเคยเป็นซุปเปอร์มาเก็ตและคนอีกมากมายก็ได้ตามเข้ามา ลู่หยวนได้คุยกับคนในนั้นถึงเรื่องราวของคนๆนั้นก่อนที่คนๆนั้นจะฆ่าตัวตายตามครอบครัวไป ลู่หยวนพบว่าที่นี่คงไม่แข็งแรงพอที่จะทนการโจมตีได้และได้หนีออกมาด้านหลังก่อนจะพบเข้ากับเสือดำ แต่ก่อนที่มันจะได้สังเกตถึงพวกเขา พวกเขาก็เข้าไปยังอาหคารฝั่งตรงข้ามได้แล้ว เขาวิ่งหนีต่อมาและพบกับคนกลุ่มหนึ่ง เขาได้สอบถามสถานที่อื่นซึ่งปลอดภัย พวกนั้นก็บอกว่ารู้ด้วย
Ch.88 ฆ่าตัวตาย
คนกลุ่มนั้นบอกว่ามีบริษัทที่พวกเขาเคยทำงานอยู่น่าจะปลอดภัยและได้เสนอให้ไปเอาอาวุธที่คลังทหารใกล้ๆ เมื่อออกเดินทางมาไม่นานพวกเขาก็พบเข้ากับตะขาบกลายพันธุ์ ตอนแรกตะขาบนั้นยังไม่ทันสังเกตถึงพวกเขา ลู่หยวนตั้งใจว่าจะฆ่ามันด้วยตัวเองแต่แล้วเขาก็ยกตะขาบตัวให้เป็นตัวฝึกสำหรับหวังซีซี หวังซีซีเหมือนจะกลัวแต่สุดท้ายลู่หยวนก็ขู่ว่าจะทิ้งเธอจนเธอต้องลงมือ เธอเองยังประชดว่าเธอคงไปฆ่าตัวตายชัดๆ ลู่หยวนอยากเรียกเธอกลับมาแต่เขารู้ว่านี่คือวิธีการฝึกในการใช้พลังของเธอ
Ch.89 การปฏิเสธ
หวังซีซีนั้นใช้กระสวยพุ่งเข้าตัดที่หัวของตะขาบ ตะขาบนั้นรู้ตัวแต่ก็สายเกินไปแล้วที่จะตอบโต้ได้เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ได้รับ ตัวของมันกลิ้งไปมาก่อนจะปล่อยของเหลวสีชมพูออกมาจากปาก ลู่หยวนต้องเรียกให้เธอวิ่งกลับออกมาจนสุดท้ายเขาก็ได้บอกว่าเธอสามารถฆ่ามันได้แล้ว เขาเองยังชมเธอที่ทำมันด้วยตัวเองได้และอาจจะแข็งแกร่งกว่าเขาอีกในอนาคตก็ได้ คนในกลุ่มนั้นได้ถามเรื่องหวังซีซีเป็นคนวิวัฒนาแล้ว ลู่หยวนก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เขาเองก็ยังบอกเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย ลู่หยวนบอกให้ทุกคนเดินหน้ากันต่อแต่ก่อนที่จะไปลู่หยวนได้บอกให้หวังซีซีดึงกระสวยกลับมาคืนด้วยเพราะมันมีเพียงแค่อันเดียว เธอเองก็ยังบอกว่าสัมผัสถึงที่อยู่ของมันได้เพราะใช้มันบ่อยจนชิน ในตอนที่เดินหน้าต่อมาพวกเขาไม่ได้พบกับสัตว์ร้ายใดๆอีกแต่ในตอนที่มาถึงประตูเหล็กสีหน้าทุกคนก็สลดลงไปทันที ลู่หยวนบอกให้เข้าไปเคาะประตู แต่เมื่อเคาะไปแล้วก็ได้มีเสียงตอบกลับว่าที่แห่งนี้เต็มไปหมดแล้วและได้เกิดการถกเถียงกันขึ้นจนสุดท้ายลู่หยวนก็ต้องเป็นคนออกโรงเอง
Ch.90 แพะรับบาป
ลู่หยวนเดินเข้าไปเอาดาบแทงเข้าไปในประตูจนคนข้างในต้องเปิด เขาได้เข้ามาและคนข้างในได้บอกว่าที่นี่ต้องปฏิบัติตามกฎ ลู่หยวนคอยระวังตัวอยู่เสมอเพราะไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นพวกวิวัฒนาการหรือไม่ ลู่หยวนได้สอบถามถึงจำนวนคนด้านในรวมถึงอาหารที่จะใช้กินใช้อยู่ ผู้นำแห่งนั้นได้ขู่เอาเต็นท์จากคู่รักคู่หนึ่งจนเกิดการทะเลาะกัน ลู่หยวนรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดจึงบอกให้ผู้นำคนนั้นเอาเต๊นท์อื่นที่เก็บไว้อยู่มา ลู่หยวนยังแนะนำว่าถ้าจะฆ่าเขาให้ทำในตอนที่เขาไม่รู้ตัวจนลูกน้องของผู้นำคนนั้นเอาปืนมาชี้ที่เขาและลู่หยวนก็ได้จัดการคนที่ชี้ปืนใส่เขาทิ้ง ลู่หยวนได้สอบถามถึงแผนการของผู้นำที่คิดจะทำต่อและยังขู่ว่าควรรู้ว่าต้องทำอะไรและไม่ทำอะไร พวกนั้นเข้าใจกันดีและไม่กล้าที่จะโต้เถียงต่อไปอีก
Ch.91 เรื่องไร้สาระตอนกลางคืน
ทั้งลู่หยวน,หวังซีซ๊และหวงจีหุยต่างก็นอนเต็นท์เดียวกัน หวงเจียหุยยังดุเรื่องที่เขาฆ่าชายคนตะกี้ทิ้งอยู่แต่ยู่หลวนก็อธิบายว่าชายคนนั้นต้องการที่จะทำอะไรถึงทำให้เขาต้องลงมือ ในตอนนั้นหวังซีซีเองก็ออกปากปกป้องยู่หลวนด้วย ผู้นำในที่แห่งนั้นได้ถกเถียงกับลูกน้องเรื่องส่งคนไปฆ่ายู่หลวนแต่ผู้นำก็ขัดขึ้นมาเนื่องจากรู้ว่ายู่หลวนนั้นเป็นพวกที่พัฒนาแล้ว และเขาคงต้องประจบเพื่อเอาชีวิตรอดก่อนจะได้รับความไว้ใจแล้วค่อยซุ่มโจมตี ในตอนที่ถกเถียงอยู่นั้นเองเมียของผู้นำก็ได้เดินเข้ามาในห้องและไล่คนอื่นๆไป ผู้นำยังกำชับให้พวกนั้นไม่ลืมแผนการที่วางกันเอาไว้
Ch.92 กัมมันตภาพรังสี
เกิดเสียงเอะอะที่ด้านนอกจนลู่หยวนต้องออกไปดูและพบว่าเรื่องที่เถียงกันอยู่คือเรื่องอาหาร เขาไม่ได้สนใจพวกนั้นและบอกให้พวกนั้นเตรียมข้าวต้มให้กับเขา เขากลับมาหาสองสาวและบอกว่าพวกเขาคงต้องออกจากที่นี่แล้ว ลู่หยวนบอกสาวๆว่าอยู่ที่นี่ไปคงไม่รอดเพราะมันมีอาหารอยู่ไม่เพียงพอ เขาต้องคิดอีกว่าควรจะเอาใครไปด้วยคนที่พอช่วยเหลือเขาได้บ้าง เช้าวันต่อมาเจียฮุยก็มีอาการคันตามตัวโดยมันคงไม่ใช่โรคติดต่อแต่อย่างใด ยู่หลวนได้ให้น้ำเกลือกับเธอจนอาการดีขึ้น เขามั่นใจว่านี่คงเป็นผลของกัมมันตภาพรังสีแต่ร่างกายของมนุษย์เองก็คงปรับตัวให้ทนทานมันได้โดยอาจจะยังพัฒนาได้ไม่ถึงระดับของยู่หลวนรึหวังซีซี
Ch.93 ทางเลือก
ยู่หลวนได้มาออกกำลังกายตอนเช้าและได้พูดคุยกับซันเสี่ยวหวูคนที่เขามอบหน้าที่ในการเก็บข้อมูลให้ เขาบอกว่าที่แห่งนี้เริ่มมีปัญหาเนื่องจากการขาดแคลนอาหารและเริ่มมีคนล้มตาย เขาได้บอกให้ทุกคนเตรียมตัวเพื่อที่จะเดินทางออกจากที่นี่ในตตอนบ่าย คนอื่นๆในกลุ่มเมื่อฟังข่าวนี้แล้วก็ยังตกใจกลัวและยังอยากอยู่ที่นี่ต่อเพราะข้างนอกนั้นมันอันตราย พวกเขาเริ่มถกเถียงกันถึงความเป็นไปได้ในการรอดและอันตรายต่างๆ สุดท้ายแล้วก็มีแค่ไม่กี่คนที่จะออกไปกับยู่หลวนด้วย ดูเหมือนว่าผู้นำจะกลับมามีอำนาจอีกครั้ง พวกลูกน้องเองยังถามเรื่องส่งอาหารให้กับพวกที่มากับยู่หลวนซึ่งเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อแต่ผู้นำปฏิเสธที่จะทำแบบนั้น
Ch.94 อาณาเขต
ลู่หยวนออกเดินทางมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้พบสัตว์ร้ายขนาดใหญ่อะไรมากมายนัก อันที่จริงแม้ว่ามันจะไม่อยู่แถวนี้แต่มันกปล่อยกลิ่นซึ่งบ่งบอกได้ว่านี่คืออาณาเขตของมันอยู่ แม้ว่าเขาจะอยากสู้กับสัตว์ร้ายนั้นมากแค่ไหนแต่เขาก็ต้องห่วงความปลอดภัยของคนอื่นๆ เขาจึงต้องรีบข้ามเขตนิ้ให้เร็วที่สุด แม้ว่าเขตที่เขาอยู่นั้นจะเป็นเขตที่มีสัตว์ที่ดุร้ายที่สุดเป็นเจ้าของอาณาเขตแต่มันก็คือเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด พวกเขาใช้กลยุทธ์เหมือนกองโจรที่รีบเคลื่อนที่เพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจกับเจ้าของอาณาเขตโดยมีลู่หยวนเป็นผู้นำและคนให้สัญญาณ ตอนแรกยู่หลวนบอกพวกเขาว่าสัตว์ร้ายนั้นเห็นพวกเขาแล้วและกำลังจับตาดูพวกเขาอยู่แต่เมื่อวิ่งมาได้สักพักพวกเขาก็หลุดจากระยะสายตาของมันแล้ว ในตอนนั้นเองคนในกลุ่มก็ได้พบกับมดตัวหนึ่งซึ่งเหลือแค่เพียงครึ่งตัวเขาได้กระทืบมันแต่มันก็ไม่ตายจนลู่หยวนต้องจัดการ ลู่หยวนบอกให้ชายคนั้นทิ้งรองเท้าไปซะเพราะมดมีเข็มพิษอยู่ซึ่งอาจทำให้ชายคนนั้นเสียขาทิ้งก็เป็นได้ถ้ายังขึนใส่รองเท้านั้นต่อไป
Ch.95 อุบัติเหตุ
ในตอนที่เดินทางอยู่นั้นก็ได้มีคู่สามีภรรยาคู่หนึ่งขอติดตามมาด้วย ทั้งคู่สอบถามพวกเขาว่าจะไปที่ใดและพบว่าพวกเยาจะไปในที่ที่เพิ่งเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา ภรรยาได้เหน็บว่าให้ไปที่ฐานทัพแทนจนเกิดการทะเลาะกันกับสามี สุดท้ายแล้วสามีก็เป็นคนต้องเลือกว่าจะไปที่ใดและยู่หลวนก็ไปห้ามพวกนั้นบอกว่าตามเขามาก็ได้รึจะเลือกไปที่กองทัพที่ยู่หลวนเพิ่งออกมาก็ได้ สุดท้ายแล้วทั้งคู่ก็เลือกที่จะตามยู่หลวนไป เมื่อมาถึงบ้านทุกคนก็เริ่มทำการสำรวจ ยู่หลวนพบว่ามีคนมาที่นี่และแอบเอาอาหารของเขาไป ที่เหลืออยู่มีไม่มากเท่าไหร่ ทั้งสามคนสรุปว่าคงเป็นหัวยู่อิงที่เป็นเอาอาหารของพวกเขาไปเพราะเธอเป็นเพียงคนเดียวที่รู้แต่ลู่หยวนก็ยังคิดจะให้โอกาสเธออยู่เพราะในตอนที่เขาจากไป หัวยู่อิงเองก็คิดว่าพวกเขาคงไม่กลับมาอีกแล้ว ตกเย็นคนในกลุ่มต่างก็เริ่มทำสิ่งที่ตัวเองพอทำได้ พวกเขายังถามย้ายที่ไปอยู่ที่อื่นเพราะกลัวว่าบ้านนี้จะถล่มลงมาแต่ยู่หลวนก็ได้บอกว่านี่มันเย็นแล้วการย้ายก็น่าจะเป็นในวันพรุ่งนี้ เมื่อกินอาหารเย็นเสร็จยู่หลวนก็ได้ให้ทุกคนไปนอนในห้องใต้ดินโดยเขาเอาเต๊นท์ที่เก็บมาจากกองทัพมานอนกับอีกสองสาวเพื่อความเป็นส่วนตัว
Ch.96 แปลก
รุ่งเข้าลู่หยวนออกไปสำรวจพื้นที่รอบๆเพื่อดูว่ามีสัตว์ร้ายอยู่อีกหรือไม่ เขาพบว่าที่นี่เริ่มป่าเข้ามา ถ้าเขาไม่ทำอะไรที่นี่คงต้องกลายเป็นป่าหนาทึบแน่ๆ เมื่อเขาจะอาศัยอยู่ที่นี่เขาก็ต้องทำการถอนพวกมันทิ้ง เขาใข้ดาบในการฟันต้นไหม้เลห่านั้นทิ้ง เขาได้ออกสำรวจต่อและพบกับศพมากมาย ไม่นานเขาได้กลับมายังที่พักตัวเอง เขาออกสำรวจบ้านรอบๆเพื่อหาที่อยู฿ใหม่ให้กับพวกตัวเอง เขาไปพบกับบ้านหลังหนึ่งที่สูงหลายสิบเมตรซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งซึ่งส่งกลิ่นหอมหวานตั้งอยู่ข้าง ๆเขาคิดว่าจะเอาที่แห่งนี้มาเป็นที่อยู่ของตัวเอง ลู่หยวนเข้าไปสำรวจภายในบ้านแต่ก็ไม่ได้พบอะไรนอกจากฝุ่นและความใหญ่โตของบ้านแห่งนี้ เขาคงต้องเก็บกวาดมันในตอนบ่ายนี้ เขากลับมาบอกทุกคนเรื่องบ้านนั้นแล้วไปกินข้าวต่อ หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปฝึกมวยต่อจนได้ค่า AP ขึ้นมา เขาเพิ่มมันเข้าไปในทักษะดาบและจำลองภานในการสู้กับไส้เดือนดิน เขาเองก็รู้ว่าตอนนี้ยังคงไม่สามารถกำจัดมันได้ด้วยดาบ ในตอนที่ครุ่นคิดเรื่องต่างๆอยู่เขาก็รู้สึกว่าโดนจับตามองดูอยู่และเขาก็ได้เห็นเงาที่พุ่งหายออกไป เขาวิ่งออกไล่เงานั้นทันที
Ch.97 ความลุ่มหลง
ลู่หยวนออกตามหาเงานั้นแต่ก็ไม่ได้พบอะไร แม้ว่าสายตาเขาจะรวดเร็วแต่ก็ไม่อาจตามเงานั้นได้ทัน เขากลับมาที่บ้านและพบว่าพวกเขาคนหนึ่งได้หายตัวไป ยู่หลวนวอาสาที่จะออกไปตามหาตัวเธอและได้พบกับรองเท้าผ้าใบที่ติดอยู่ทีบ่อโคลน มันเป็นของผู้หญิงคนที่หายตัวไปจากกลุ่มของเขา ฝนเริ่มตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆลู่หยวนตามเธอไปจนเจอและเรียกเธอแต่เธอก็เดินหน้าต่อราวกับไม่ได้สนใจเขา เธอแผ่รังสีบางอย่างออกมาจนยู่หลวนต้องเตรียมตัวที่จะฆ่าเธอแต่เธอก็รู้สึกตัวก่อน เหมือนเธองุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นและได้บอกให้เธอกลับไปที่บ้านพร้อมกับห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร อยู่ๆเขาก็ได้รับภารกิจเกี่ยวกับการหายตัวไปแบบลึกลับของคนขึ้นมา ดูเหมือนว่าการหายตัวนี้จะเกี่ยวกับสัตว์ร้าย ทุกคนในกลุ่มต่างก็รู้ว่าการหายตัวไปนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติแต่พวกเขาก็ยังไม่ได้กล้าถามอะไรออกมาและลู่หยวนก็ได้กำชับให้ทุกคนระวังตัวให้มากขึ้น
Ch.98 ต้นไม้ผีสิง
หวังเจียหุยเห็นเงาบางอย่างและกำลังจะยิงแต่ลู่หยวนห้ามไว้ก่อนและบอกให้ตามเงานั้นไป พกวเขาเดินทางมาได้กว่า 10-30 นาทีก่อนที่จะไปพบกับเงานั้นอีกรอบโดยเงานั้นเป็นผู้หญิงที่กำลังลอยตัวอยู่ เงานั้นหันกลับมาแต่แล้วอยู่ๆก็ได้หายไป ลู่หยวนคิดว่าเป็นคนที่พัฒนาแล้วแต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆรอบๆ พวกแมลงแถวนี้เองก็ไม่มี อยู่ๆยู่หลวนก็คิดถึงต้นไม้ที่สร้างร่างปลอมขึ้นมาหลอกคน เขาเดินตามไปเรื่อยๆและยังพบกับร่างของสัตว์ร้ายแต่มันก็หายอย่างรวดเร็วด้วยแรงบลม เขาเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆจนฆ่าพวกร่างปลอมออกไป 8 ตัว เขาเพ่งสมาธิเยอะมากจนเป็นภาระกับจิตใจ และในที่สุดเขาก็เดินทางมาพบกับตัวที่สร้างร่างปลอมนั้นขึ้นมา มันคือต้นไม้ตั๊กแตนนั้นเอง ดูเหมือนมนุษย์ที่ถูกล่อออกมาจะถูกมันกินที่นี่
Ch.99 หัวใจของต้นตั๊กแตน
ทันทีที่ลู่หยวนวิ่งเข้าไปโจมตี ต้นไม้ก็ได้ใช้รากอันยาวของมันยกขึ้นมาทำการโจมตีเขา แต่รากนั่นเทียบไม่ได้กับดาบของเขาเลย ในตอนที่เขาพุ่งเข้าโจมตีตัวต้นไม้ก็ได้โดนคลื่นที่ต้นไม้นั้นปล่อยออกมาทำให้เขาหมดสติ ตอนนี้ต้นไม้นั้นดูเหมือนจะเฉาลงหลังจากที่ใช้พลังนั้นออกมา เขาเดินหน้าต่ออย่างระมัดระวังต้นไม้นั้นเองก็รู้สึกว่าโดนจ้องมอง มันได้ยกรากของมันขึ้นโจมตีใส่ยู่หลวน เขาพุ่งเข้าไปและใช้ดาบเยือกแข็งนั้นแทงเข้าที่ใจกลางลำต้น สประมาณสิบวินาทีก็ได้มีแจ้งเตือนว่าทำภารกิจในการฆ่ามันสำเร็จแล้ว เขารีบสลัดความคิดกลัวต่างๆทิ้ง เขาค่อยๆชำแหละส่วนต่างๆของต้นไม้และได้พบกับคริสตัลกลมๆที่ถูกแกะสลักอย่างส่วยงาม คริสตัลนี้มีสีเขียวและตอนที่ถือไว้เขารู้สึกเหมือนจิตใจตัวเองสงบ มันคือหัวใจตต้นตั๊กแตน ในตอนที่เขาถือมันนั้นเขาตระหนักได้ว่าเขาสามารถรับรู้ได้ไกลขึ้นถึ 20-30 ม. เขาได้พบกับเหยื่อที่ตื่นขั้นึมาอย่างตกใจ ลู่หยวนไม่คิดใจดีกับพวกนี้เพราะเขาเองก็ไม่ใช่คนใจบุญ เขาอยากสอนให้คนพวกนี้รู้จักระวังตัวไม่ใช่ให้เขาคอยดูแลอยู่ตลอด