spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 149 ความลับของเกาะ

หลี่หยู่มองที่พิกัดบนแผนที่ในนาฬิกาสื่อสารทางยุทธวิธีของเขาที่ส่งมาจากภรรยาของเขาว่า " หือ ? เขาอยู่ที่เกาะนี้เหรอ ? " หลี่หยู่ไม่ได้บ้า แต่เขามีความสุข ถ้าพิกัดไม่เปลี่ยนเลย หลี่หยู่คงจะสงสัยว่าลู่ฟงเพิ่งทิ้งนาฬิกาสื่อสารทางยุทธวิธีของเขาไว้ที่นั่น

แต่ตอนนี้เป้าหมายกำลังเคลื่อนที่อยู่

ซึ่งหมายความว่า ลู่ฟงน่าจะยังสวมใส่มันอยู่

" ฉันจะพักฟื้นก่อน ด้วยความเร็วในการฟื้นฟูร่างกายของฉัน ฉันควรจะสามารถรักษาตัวได้ภายในสองวัน ฉันจะใช้เวลาประมาณครึ่งวันเพื่อรักษาสภาพ " หลี่หยู่ไม่อาจไล่ตามลู่ฟงต่อไปได้ เขาเลือกที่จะพักฟื้นร่างกายที่บริเวณชายหาด

หมอกที่ลอยปกคลุมอยู่บนเกาะ

" แปลก " ลู่ฟงซึ่งอยู่ในสถานเตรียมพร้อม เขาเดินอย่างช้าๆและเดินหน้าไปอย่างระมัดระวังในป่าบนเกาะ เขามองไปที่ต้นไม้รอบๆตัวเขา และมันทำให้รู้สึกสับสนมากขึ้น " ฉันได้ก้าวเข้าสู่เกาะนี้ 2-3 นาทีแล้ว 

แต่ฉันยังไม่เคยเห็นสัญลักษณ์ของการปรากฏตัวของมอนสเตอร์เลย ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วมันจะไม่มีมอนสเตอร์บนเกาะแห่งนี้เลย "

" สิ่งที่แปลกประหลาดคือ... "

" ตอนนี้น่าจะเป็นฤดูหนาวของในทวีปออสเตรเลีย แต่อุณหภูมิในเกาะนี้สูงมาก ต้นไม้และดอกไม้ดูเหมือนจะผลิบานในฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูร้อน " ลู่ฟงสับสน

เกาะนี้มีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่ ?

ต้นไม้มีมากมาย ดอกไม้มีสีสัน มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ป่านี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยชีวิต

แต่ก็ไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนเลย

ลู่ฟงอยู่ในสถานเตรียมพร้อม และระมัดระวังอย่างมาก

ห่างจากลู่ฟงไปประมาณ 100 เมตร มีดอกไม้สีชมพู ดอกไม้นี้มีขนาดใหญ่กว่าอ่างล้างจาน มันใหญ่กว่าดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆ และมันก็บานมากขึ้น ในตอนนี้ ลู่ฟงค่อยๆก้าวไปทางดอกไม้ทีละก้าว 

" ดอกไม้ที่สดใส มันค่อนข้างหายากที่จะได้เห็นดอกไม้ที่สดใสแบบนี้ในฤดูกาลหนาวในทวีปออสเตรเลีย " ลู่ฟงสังเกตดูเล็กน้อยแล้วหันศีรษะขณะที่เขาเดินต่อไป

และเมื่อลู่ฟงก้าวออกไปได้เพียงสองก้าว -

หวือ !

ดอกไม้สีชมพูสดใสที่ใหญ่กว่าอ่างล้างจาน มันอ้าดอกเปิดกว้าง มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-4 เมตร ดอกไม้ขนาดใหญ่นี้พุ่งโจมตีลู่ฟงอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าฝาปิดที่ตกลงมาจากฟากฟ้า มันปกคลุมลู่ฟงโดยตรง มันพยายามที่จะกลืนเขาเข้าไปทั้งตัว

หลังจากเดินเข้าสู่เกาะหมอกนี้ ลู่ฟงไม่เคยลดการป้องกันตัวเองลงเลย เขาระวังตัวอยู่เสมอในสภาพที่ดีที่สุด

" หือ ? " มีประกายที่ดูเยือกเย็นผ่านดวงตาของลู่ฟง

หวือ ! หวือ ! หวือ !

เงาสีดำสามสายพุ่งออกจากตัวลู่ฟง เข้าใส่ดอกไม้ยักษ์จากมีดบินแต่ละเล่มนี้มีพลังทำลายที่รุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ มันพุ่งเจาะผ่านดอกไม้สีชมพูสดใสขนาดใหญ่ เงาดำทั้งสามหมุนวนรอบๆดอกไม้ ทำให้มันถูกหั่นเป็นชิ้นๆทันที

หนึ่งในมีดบินตัดถูกรากสีแดงขนาดใหญ่ของดอกไม้ยักษ์ !

ฉัวะ !

ถ้าตัดผ่านโลหะได้ก็ย่อมสามารถตัดผ่านรากได้

" พืชกินคน ? " ลู่ฟงมองไปที่ชิ้นส่วนของดอกไม้และรากที่เหลืออยู่บนพื้นดิน ~~ เลือดสีแดงไหลออกมาจากด้านในของราก มันดูค่อนข้างแปลกประหลาด

" พืชกินคนที่กลายพันธุ์ไม่ค่อยมีการค้นพบ "

" พืชกินคนบนโลกส่วนใหญ่อยู่ในป่าอเมซอนของอเมริกาใต้ " ลู่ฟงเริ่มสับสน " พืชกินคนจะมาปรากฏตัวบนเกาะแห่งนี้ได้ยังไง ? "

ช่วงระยะเวลาในยุคหายนะ เป็นระยะเวลาของการกลายพันธุ์ในสัตว์

และมนุษย์เป็นสัตว์ประเภทหนึ่ง

เมื่อเกิดมอนสเตอร์จำนวนมาก นักสู้มนุษย์ที่มีประสิทธิภาพก็เกิดขึ้นมาเช่นกัน ! อย่างไรก็ตามต้นไม้ยังคงไม่ได้รับผลกระทบ ต้นไม้ยังคงเป็นต้นไม้ ดอกไม้ก็ยังคงเป็นดอกไม้ พืชที่กลายพันธุ์มีเพียงประเภทเดียว นั่นคือพืชกินคน และมันมีอยู่หลายสายพันธุ์ทั่วโลก หลังจากที่พวกมันกลายพันธุ์ก็แทบจะไม่มีการเปิดเผยการค้นพบ

นับตั้งแต่ที่พืชกินคนเป็นพืชเดียวที่กลายพันธุ์ นักวิทยาศาสตร์หลายคนได้ประกาศว่าพืชกินคน ถือเป็น 

" สิ่งมีชีวิตที่พิเศษ "

" มันแปลกประหลาดอย่างไม่น่าเชื่อว่า พืชกินคนจะปรากฏตัวที่นี่ "

ลู่ฟงส่ายหน้าและเดินหน้าต่อไป

ผู้อ่านจิตวิญญาณที่ทรงพลังเช่นเขา พืชกินคนแบบนี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามใดๆเลย

.....

หลังจากประสบปัญหาการโจมตีของพืชกินคน ลู่ฟงก็เริ่มระมัดระวังและก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ 

แต่เขายังคงเดินเร็วกว่าคนธรรมดาทั่วไป

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

“ เอ๊ะ ? ”

" ต้นวิลโลว์ ! " ลู่ฟงมองไปที่ต้นวิลโลว์ที่อยู่ในระยะไกล ขณะที่เขาค่อยๆยิ้มออกมา ต้นไม้จำนวนมากบนเกาะนี้เป็นพันธุ์ที่หายาก แต่ลู่ฟงก็คุ้นเคยกับต้นวิลโลว์ สำหรับโครงการปลูกป่าบนถนนของเมืองหยางโจว ได้ใช้ต้นวิลโลว์ ! ดังนั้นลู่ฟงจึงมีความสุขที่ได้เห็นต้นวิลโลว์ บางทีอาจเป็นเพราะไม่มีใครมาที่นี่เป็นเวลานานมาก ต้นวิลโลว์เหล่านี้จึงเติบโตขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

" หนึ่ง สอง สาม สี่... เก้า ทั้งหมด เก้าต้น ! "

" ต้นวิลโลว์เก้าต้น พวกมันแต่ละต้นใหญ่มาก "

ลู่ฟงเดินผ่าน

ต้นวิลโลว์เก้าต้นที่อยู่ตรงหน้าเขามีขนาดใหญ่มาก แม้แต่ต้นที่มีขนาดเล็กสุดก็มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งเมตร ต้นวิลโลว์ต้นที่ใหญ่ที่สุด มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3 เมตร มันหาได้ยากมาก ที่จะหาต้นไม้ขนาดใหญ่แบบนี้พบ เนื่องจากมีพืชมากมายบนเกาะนี้นับหมื่นต้น กิ่งของต้นวิลโลว์ทั้งเก้าต้นนี้จึงโผล่ขึ้นไปด้านบน

ฟู่ ฟู่ ~ ~

ยอดของต้นวิลโลว์ แต่ละต้นมีกิ่งไม้นับล้านที่พริ้วไหวไปตามสายลม

" เกาะแห่งนี้เป็นที่น่าอัศจรรย์จริงๆ มันสามารถปลูกต้นวิลโลว์ขนาดใหญ่แบบนี้ได้ "

" และพืชอื่นๆที่นี่ก็เต็มไปด้วยชีวิต ไม่ใช่เพียงแค่ต้นวิลโลว์เท่านั้น แม้ว่าตอนนี้จะเป็นฤดูหนาวแล้ว 

แต่ต้นไม้ที่นี่ก็ยังคงมีใบอยู่เต็มต้น " ลู่ฟงประหลาดใจ

จิ ! จิ ! จิ !

ขณะที่ลู่ฟงกำลังคิดถึงตัวเองอยู่ข้างๆ ต้นวิลโลว์ใหญ่ทั้งเก้าต้น ในตอนนี้ ทุกๆกิ่งก้านของต้นวิลโลว์ สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่งและพุ่งเข้าโจมตีลู่ฟงอย่างรวดเร็ว ! พวกมันเร็วมาก เร็วกว่าความเร็วของเสียง 

เป็นเพราะระยะทางสั้นๆ ลู่ฟงจึงไม่สามารถหลบกิ่งที่โจมตีลงมาเป็นจำนวนมาก มันแทบจะปกคลุมท้องฟ้าได้ !

" นั่นมันคืออะไร ? " ใบหน้าของลู่ฟงเปลี่ยนไป แม้แต่ต้นวิลโลว์ที่เล็กที่สุดก็มีความสูงประมาณ 30 - 40 เมตรซึ่งเปรียบได้กับอาคารสูง 10 ชั้น ! สำหรับต้นวิลโลว์ที่ใหญ่ที่สุดมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 เมตร 

มันมีความสูงประมาณ 100 เมตร ด้วยต้นวิลโลว์ที่สูงใหญ่ มันมีกิ่งก้านจำนวนมหาศาล กิ่งแต่ละกิ่งของพวกมันมีความยาวกว่า 100 เมตรและแผ่กว้างออกไปทั่วท้องฟ้า !

" หยุด หยุด ! " ลู่ฟงพุ่งไปข้างหน้า ในเวลาเดียวกันมีดบินทั้งหกเล่มของเขาก็พุ่งออกมาสกัดกั้นร่างของเขาราวกับเปลวไฟ พวกมันหมุนอย่างรวดเร็ว มันตัดและหั่นกิ่งของต้นไม้ที่พุ่งเข้ามา ! มีดบินของลู่ฟงมีพลังโจมตีที่รุนแรง มันสามารถฆ่าเทพสงครามขั้นสูงได้ ดังนั้นด้วยพลังโจมตีของพวกมัน กิ่งของต้นวิลโลว์ก็ถูกตัดอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม การตัดผ่านกิ่งก้านเหล่านี้ยังคงให้ความรู้สึกเหมือนการตัดผ่านแท่งเหล็ก

ด้วยความเข้าใจของลู่ฟงเกี่ยวกับพลังทางจิตวิญญาณและมีดบินของเขา เขาสังเกตเห็นว่า กิ่งก้านเหล่านี้อาจทนต่อการโจมตีจากมีดหรือดาบระดับสูงได้ ! ในความแข็งแกร่งของมัน แม้แต่กับขีปนาวุธที่ก็ยังมีปัญหาในการทำลายกิ่งเหล่านี้

แน่นอนกิ่งก้านไม่สามารถเทียบได้กับมีดบินของลู่ฟงที่ห่อหุ้มด้วยพลังทางจิตวิญญาณ

ภายใต้การจัดการของลู่ฟง มีดบินหมุนด้วยความเร็วสูง มันตัดผ่านกิ่งขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาออกเป็นสองส่วน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ลู่ฟงกำลังจะจัดการกับราชาต้นวิลโลว์ที่ใหญ่ที่สุด ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางสามเมตร 

ลำต้นมันปรากฏแสงสีทองอ่อนๆ ขณะที่มันมีกิ่งก้านมากกว่า 1 หมื่นกิ่ง ! แต่ละกิ่งเหล่านี้มีความยาวหลายร้อยเมตร และมันพุ่งมาจะปกคลุมลู่ฟงทันที พวกมันพุ่งเข้าใส่มีดบินที่อยู่ด้านหน้าลู่ฟงอย่างรวดเร็ว

“ ฉัวะ ฉัวะ ! ”

มีดบินของเขาหมุดตัดผ่านกิ่งที่มีแสงสีทองอ่อนๆอย่างยากลำบาก

" แย่แล้ว " ใบหน้าของลู่ฟงเปลี่ยนไปอย่างมาก

ล่าถอย ! เขารีบถอยกลับไปข้างหลังและหลบกิ่งวิลโลว์ที่มีแสงสีทองทันที

" สำหรับฉันยังเกือบจะไม่สามารถตัดกิ่งที่มีแสงสีทองนั่นได้ ถ้ามันพุ่งเข้ามาล้อมรอบด้วยกิ่งก้านสีทองนับล้าน ฉันจะมีปัญหา " แม้ว่าเขาจะยังสามารถตัดกิ่งออกได้ แต่เขาก็ไม่สามารถเสี่ยงได้ เพราะความล้มเหลวหมายถึงความตาย ! เมื่อต้องเผชิญกับกิ่งสีทองจำนวนมาก ที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีลู่ฟงอย่างรุนแรง 

ในเวลาเดียวกันเขาก็ถอยกลับ ! ฉึก !

มีดบินทั้งสามเล่มหมุนวนอย่างรวดเร็ว ขณะที่พวกมันเปลี่ยนทิศทางเจาะลงพื้นดินเหมือนกับสว่าน 

และ ลู่ฟงพุ่งเข้าสู่รูทันที เขาเร่งพลังทางจิตวิญญาณของเขา ทำให้มันเจาะลงพื้นไปตลอดเวลา

“ ฉึก ฉึก ”

กิ่งก้านจำนวนมากแทงลงพื้นดิน แต่กิ่งก้านสีทองมีความยาวเพียงไม่กี่ร้อยเมตรจึงไม่สามารถเจาะลึกลงไปได้ และหน้าที่หลักของกิ่งเหล่านี้คือการล้อมและรัดเป้าหมาย  ปลายของกิ่งเหล่านี้แตกออก หลังจากที่มันกระแทกลงพื้น มันไม่สามารถขุดหาลู่ฟงที่หลบอยู่ใต้ดินได้

กิ่งสีทองขยับเล็กน้อย และหดกลับไปหาราชาต้นวิลโลว์ ส่วนต้นวิลโลว์ต้นอื่นๆก็สั่นไหวไปตามลมเหมือนปกติ

......

ลึกลงไปใต้ดินในชั้นหิน ลู่ฟงได้เจาะเป็นรูเล็กๆไว้ที่นี่

ลู่ฟงนอนลงกับหิน

" น้ำค่อยๆลงลดแล้ว ! " น้ำที่เหลืออยู่ในชั้นหินลดลงอย่างต่อเนื่อง

" ฉันแน่ใจว่ามันจะแห้ง " ลู่ฟงหัวเราะตัวเอง

" ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมไม่มีมอนสเตอร์ หรือมอนสเตอร์บนบกในเกาะหมอกแห่งนี้เลย " ลู่ฟงนึกถึงภาพที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และรู้สึกประหลาดใจอย่างเหลือเชื่อ " เหลือเชื่อจริงๆ มันน่าเหลือเชื่อมากๆ ที่ต้นวิลโลว์ก็สามารถโจมตีได้ หากข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปทั่วโลกจะต้องตกใจแน่ๆ "

พืชบนโลกไม่เคยกลายพันธุ์ ยกเว้นพืชกินคน แต่....

ลู่ฟงไม่ได้ตกใจเมื่อค้นพบพืชกินคนบนเกาะที่มีหมอก แต่เขารู้สึกอึดอัดใจเมื่อเขาถูกโจมตีโดยต้นวิลโลว์

" โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต้นวิลโลว์ขนาดใหญ่นั้น แม้แต่เทพสงครามระดับสูงก็ยังไม่สามารถสู้กับมันได้ "

" ถ้าต้นวิลโลว์สามารถโจมตีได้ ต้นไม้ส่วนใหญ่บนเกาะนี้ก็น่าจะโจมตีได้ด้วยเช่นกัน ถ้ามอนสเตอร์ตัวไหน ขึ้นมาบนเกาะ พวกมันก็จะถูกฆ่าโดยต้นไม้เหล่านี้ทันที " ลู่ฟงคิดกับตัวเอง

หลังจากช่วงยุคหายนะ ไม่มีใครอาศัยอยู่ในทวีปออสเตรเลีย

นี่ถือเป็นสวรรค์ของมอนสเตอร์

มอนสเตอร์อาจรู้ว่าเกาะนี้เป็นเกาะที่มีหมอกเป็นพิเศษ ดังนั้นพวกมันจึงไม่กล้าที่จะเข้ามา

อาจมีบางครั้งที่นักสู้มาที่นี่เพื่อฝึก

แต่จำนวนนักสู้ที่มาถึงทวีปออสเตรเลียมีน้อยเกินไป ทวีปขนาดยักษ์ของออสเตรเลียมีพื้นที่หลายพันกิโลเมตรและในแต่ละปีจะมีนักสู้เพียงไม่กี่คนที่มาที่นี่ ดังนั้นทวีปแห่งนี้ยังคงมีอีกหลายๆพื้นที่ 

ที่ยังไม่มีใครค้นพบ แต่ตอนนี้มีหนึ่งสถานที่ที่ลึกลับถูกค้นพบโดยลู่ฟง !

" หลี่หยู่ไม่มีความสามารถในการใช้พลังจิตวิญญาณ เขาไม่สามารถบินได้ และความเร็วในการขุดของเขาช้าเกินไป "

" ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะสามารถอยู่รอดบนเกาะที่มีหมอกได้หรือเปล่า ถ้าเขาประสบปัญหาฉันก็จะมอบการโจมตีครั้งสุดท้ายให้เขา " ลู่ฟงไม่คิดว่าวิธีการของเขานั้นโหดร้าย

ขณะที่เขาอยู่ใต้ดินเขาก็ปลอดภัย

ทันใดนั้นเขาก็ถอดโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลัง

" โทรศัพท์มือถือราคาแพงมีข้อดีของพวกมัน แม้ตอนที่ฉันอยู่ใต้ดิน แต่มันก็ยังมีสัญญาณที่ดีเหมือนเดิม " 

ลู่ฟงยิ้มขณะที่โทรหา

" สวัสดี "

" พี่ฟง ! " เสียงหัวเราะของน้องชาย ลู่ฮัวดังขึ้น " พี่ไปทำอะไรในทวีปออสเตรเลียอย่างงั้นเหรอ ? "

ก่อนหน้านี้ ลู่ฟงใช้โทรศัพท์มือถือของเขา เพื่อบอกครอบครัวว่าเขาจะอยู่ในทวีปออสเตรเลีย 

และจะไม่สามารถโทรหาพวกเขาได้

" พี่ไปทำอะไรงั้นเหรอ ? "

ลู่ฟงมองไปที่โขดหินรอบๆตัวเขาและมีน้ำหยดตลอดเวลา ขณะที่เขายิ้ม

" อื่ม สถานที่ที่พี่อยู่ตอนนี้ค่อนข้างปลอดภัย ฮ่า ฮ่า มีน้ำอยู่ที่นี่เยอะมากๆ "