spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 559 เข้าเมือง

ช่วงเวลาสามวัน ก็ถือว่าไม่นานมาก

ผ่านไปไม่นาน ช่วงเวลาสามวันก็ผ่านไปแล้ว

และคืนนี้ ก็คือวันที่นัดกันเอาไว้

เย็นวันนี้ ผมกำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน ผมบอกอาจารย์ว่า คืนนี้มีนัดต้องออกไปข้างนอก

อาจารย์ได้ยินว่าผมจะออกไปข้างนอก เขาก็เงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็ถามผมว่าจะไปที่ไหน ทำไมต้องออกไปตอนกลางคืน

ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็เอาเทียบเชิญที่เย่เฟิงให้ออกมา

แต่เทียบเชิญนี้เจอแสงไม่ได้ ผมไปอยู่ตรงมุมมืดของบ้าน จากนั้นก็แกะผ้าออก แล้วเอาเทียบเชิญด้านในออกมา

พออาจารย์เห็นเทียบเชิญแล้ว ก็อึ้งไปพักหนึ่ง เพราะเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพิเศษ โดยเฉพาะกลิ่นอายแห่งความตาย

ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ยังคิดจะเอื้อมมือมาแตะ !

แต่กลับโดนผมห้ามเอาไว้ก่อน นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มนุษย์จะแตะต้องปราณมรณะได้ยังไง ผมบอกอาจารย์ว่า นี่ก็คือเทียบเชิญผีที่เขาล่ำลือกัน มันรวบรวมปราณมรณะเอาไว้

พออาจารย์ได้ยินคำว่า “ เทียบเชิญผี ” สามคำนี้ เขาก็ทำหน้าตกใจในทันที

แล้วพูดว่า “ สะ เสี่ยวฝาน แกบอกว่า คืนนี้แกจะ จะไปงานเลี้ยงผีงั้นเหรอ ? ”

ผมพยักหน้าเบาๆ “ จะพูดแบบนั้นก็ได้ ผีที่เชิญผมร้ายกาจมาก ในวงการผี เขาถือเป็นบอสใหญ่คนหนึ่ง ! ”

“ ฮะ ” อาจารย์ตกใจ

เนื่องจากอาจารย์ไม่เคยสัมผัสโลกของผีมากไปกว่าผม เขาเลยรู้เรื่องพวกนี้น้อยมาก

แต่สำหรับเรื่องพวกนี้ผมก็ไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ ผมพูดต่อทันที “ อาจารย์ อาจารย์ไม่ต้องสนเรื่องนี้หรอก คืนนี้ผมก็ไม่ได้ไปแค่คนเดียว น้องศพก็ไปเป็นเพื่อนผมด้วย ! ”

พออาจารย์ได้ยินผมพูดถึงน้องศพ เขาก็หันหน้าไปมองทางป้ายวิญญาณ แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ เมียก็ไปด้วย อาจารย์ก็สบายใจ ! แกไปเถอะ ! แต่แกเป็นมนุษย์ ไปแล้วก็อย่าทำผิดกฎคนตายละ ! ”

“ เรื่องนี้ผมรู้อยู่แล้วน่าอาจารย์ อาจารย์วางใจได้ ! ” ผมพูด

“ อือ ” อาจารย์ตอบกลับสั้นๆ จากนั้นก็บอกให้ผมรีบไปรีบกลับ แล้วเขาก็ไม่สนใจผมอีก

ผมเก็บเทียบเชิญ มองดูเวลา ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว

ฟ้าเพิ่งเริ่มมืดนิดหน่อย ในเวลานี้มู่หลงเหยียนคงออกมาไม่ได้

ดังนั้นผมเลยไปรออยู่หน้าร้าน อาจารย์รู้ว่าผมกำลังรอใครอยู่ เขาเลยดูโทรทัศน์อยู่ในบ้าน และไม่หันมาสนใจผมอีก

หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง ฟ้ามืดสนิทแล้ว ในที่สุดคนที่ผมกำลังรออยู่ก็มาซะที

ทันใดนั้น ผมก็สัมผัสได้ถึงไอเย็น จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้า “ ตึกๆๆ ”

หลังมองไปทางต้นเสียง ผมก็พบว่าตรงสุดปลายถนน มีสาวสวยคนนึงปรากฎตัวขึ้น

ผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดเดรสยาวคลุมเข่าลายดอก รองเท้าส้นสูงสีขาว ในมือยังถือกระเป๋าเล็กๆสีดำอีกหนึ่งใบ เธอค่อยๆเดินมาที่ผมยืนอยู่

ผู้หญิงคนนี้ตัวสูง เธอเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

เธอไม่ใช่ใครอื่น เธอก็คือมู่หลงเหยียนคนที่ผมกำลังรออยู่

วันนี้มู่หลงเหยียนไม่ได้ใส่ “ ชุดผีผู้หญิง ” ที่เคยใส่ตามปกติ  เธอทันสมัยมาก แต่งหน้าอินเทรนด์เหมือนวัยรุ่น หรือแม้แต่ทรงผมของเธอ ก็ยังเป็นลอนเล็กน้อยด้วย

เดิมทีมู่หลงเหยียนก็สวยจนไม่มีใครเทียบได้อยู่แล้ว วันนี้ยังแต่งตัวแบบนี้อีก

พระเจ้า นี่มันสวยจนหายใจไม่ออกได้เลยนะ

ผมสูดหายใจเข้าทันที และในใจก็อดไม่ได้ที่จะมีเสียงดัง “ กึก ” สมแล้วที่เป็นนางฟ้าของผม เธอนี่งาม

ล่มเมืองได้ตลอดจริงๆ

รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าทันที ผมพูดกับมู่หลงเหยียนว่า “ น้องศพ ! ”

ขณะพูด ผมยังโบกมือให้เธอด้วย

มู่หลงเหยียนเห็นผมทักทาย เธอเลยกระพริบตาไปมา “ ยังยืนบื้ออยู่ทำไมฮะ ? ”

พอมู่หลงเหยียนมาถึง ผมก็ไม่ลีลาอีกต่อไป หันไปพูดกับอาจารย์ทันที “ อาจารย์ ผมไปแล้วนะ ! ”

อาจารย์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงมุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วโบกมือให้ผม

ส่วนผม ก็รีบวิ่งไปที่รถตู้ของตัวเองทันที จากนั้นก็สตาร์ทรถ แล้วขับออกไปทันที

พอขับรถมาถึงตรงหน้ามู่หลงเหยียนแล้ว ผมก็เปิดประตูตรงที่นั่งข้างๆคนขับ แล้วพูดกับเธอว่า “ ขึ้นรถซิ ! ”

มู่หลงเหยียนเองก็ไม่รอช้า เธอขึ้นมานั่งทันที

สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตคนคืออะไร บางทีอาจเป็นตอนนี้ละมั้ง !

ผมเห็นมู่หลงเหยียนนั่งได้ทีแล้ว ก็ยิ้มโง่ๆออกมาเล็กน้อย “ วันนี้เธอสวยจริงๆ ! ”

มู่หลงเหยียนกลับทำปากมุ่ย “ เมื่อก่อนฉันไม่สวยหรือไง ? ”

ผมทำหน้าตกใจ “ ไม่ไม่ไม่ ไม่ใช่นะ ! เธอไม่สวยเมื่อไหร่กัน ! ”

มู่หลงเหยียนเห็นผมตื่นเต้นแบบนั้น เลยหลุดหัวเราะออกมา “ ฮ่าๆ ” “ พอแล้ว ! ออกรถเถอะ ! ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก นายพาฉันเข้าเมืองหน่อย ”

หลังได้ยินมู่หลงเหยียนพูดแบบนั้น ผมก็ทำหน้าดีใจ พร้อมพูดออกมาว่า “ ได้ซิ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็สตาร์ทรถอีกครั้ง จากนั้นผมก็ขับรถตู้ของตัวเอง พาผีเมียเข้าเมือง

ระหว่างอยู่บนรถ ผมและมู่หลงเหยียนคุยกันนิดหน่อย และก็ถามถึงเรื่องน้องสาวของเย่เฟิง

มู่หลงเหยียนบอกว่า น้องสาวเย่เฟิงก็ถือเป็นผีที่ทรงพลังมากตนหนึ่ง แม้จะมีอายุเพียง 180 ปี แต่พลังของเธอสูงมากๆ จนเกือบเทียบเท่าเธอแล้ว

และเธอยังบอกว่างานเลี้ยงวันเกิดในคืนนี้ ผีตัวเป้งๆในระยะร้อยลี้นี้มาร่วมงานด้วย

หัวหน้าสุสาน ผู้เฒ่าเขาผี หัวหน้ามังกรเหล็ก ก็คงจะมาร่วมงานเช่นกัน

ส่วนปริมาณผีที่มาร่วมงาน ก็คงเหมือนงานฉลองวันเกิดอายุครบ 300 ปีของมู่หลงเหยียน

งานเลี้ยงใหญ่แบบนั้น เป็นการรวมตัวของบรรดาผีชัดๆ

มนุษย์อย่างผมได้ไปร่วมงาน เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยจริงๆ

แน่นอน สิ่งที่เกินคาดยิ่งกว่านั้น ยังเป็นตัวของน้องสาวเย่เฟิง

ต้องรู้ว่าระดับพลังของมู่หลงเหยียน อยู่ในขั้นเต้าจุนหรืออาจจะสูงกว่านั้นแล้ว

ผมคาดไม่ถึงจริงๆนอกจากเย่เฟิงจะร้ายกาจมากแล้ว น้องสาวของเขา ก็ยังเป็นตัวประหลาดแบบนั้นเช่นกัน

ระหว่างทางผมกับมู่หลงเหยียนคุยกันได้พักหนึ่ง แต่อยู่ในวงการนี้มานาน และยังเคยเห็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่มาแล้ว

ดังนั้น ผมเลยไม่ได้ตื่นเต้น หรือเคร่งเครียดมากนัก

กลับกันผมยังเพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่ผมได้อยู่กับมู่หลงเหยียนตามลำพัง ในสายตาของผม นี่เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

หลังผมขับรถเข้ามาในเขตเมืองแล้ว มันก็ยังดึกมาก เพิ่งสองทุ่มครึ่งเท่านั้น

ตามที่มู่หลงเหยียนพูด งานเลี้ยงจะเริ่มในเวลา 24.00 น. พวกเรายังมีเวลาหาความสุขอีกพักหนึ่ง

เพราะมู่หลงเหยียนอยากไปเดินในเมือง ผมเลยขับรถมายังพลาซ่าจินหลงที่มีชีวิตชีวาที่สุดของเมืองเรา

เพราะที่นี่มีช้อปปิ้งมอลล์ อาหาร ตู้เกม โรงหนัง คาราโอเกะ สปาและอื่นๆ มีทุกอย่างที่ควรมี

เมื่อมาถึงยามค่ำคืน ที่นี่ก็จะคึกคักจนผิดปกติ หนุ่มหล่อสาวสวย ล้วนมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ก่อนมายังที่นี่ ผมยังถามเธออีกหน่อย

บอกว่าจะไปสถานที่ที่คึกคักขนาดนั้น คนเยอะพลังหยางจะแรง มู่หลงเหยียนเป็นผี เธอจะรับสถานที่ที่มีพลังหยางแรงขนาดนั้นไหวไหม

ผลลัพธ์มู่หลงเหยียนกลับยิ้มอ่อน แล้วบอกให้พาเธอไปก็พอ

ดังนั้น ผมเลยไม่สนใจเรื่องอื่นอีกต่อไป จอดรถในที่จอดรถของห้างทันที

หลังจอดรถเสร็จแล้ว ผมกับมู่หลงเหยียนยังไม่ได้ลงจากรถ จากนั้นก็ได้ยินเสียงผมพูดว่า 

“ มู่หลงเหยียน เธอในตอนนี้ คนธรรมดามองเห็นได้ไหม ? ”

พอมู่หลงเหยียนได้ยินผมถามแบบนั้น เธอก็พยักหน้าเบาๆ “ ได้ซิ ! ไม่อย่างงั้นจะช็อปปิ้งได้ยังไง 

อีกเดี๋ยวนายพาฉันไปตรงที่ที่คึกคักที่สุดเลยนะ ฉันไม่ได้มาสถานที่แบบนี้นานมากแล้ว ! ”

มู่หลงเหยียนทำท่าทางตื่นเต้นและตั้งตารอ ผมพยักหน้าให้เธอ จากนั้นก็พามู่หลงเหยียนออกไปเดินข้างนอก……