spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 542 เจอหนอนพิษครั้งแรก

ผมตกใจมาก จู่ๆก็กลายเป็นทูตบงกชทมิฬอะไรนั่น

แต่ไม่รู้จริงๆว่าตาเฒ่าเซียงจู๋จาง อยู่ในลัทธิอะไรกันแน่

ผมทำตัวเลิ่กลั่ก แต่ก็ไม่อยากพัวพันกับเรื่องนี้นานนัก สิ่งที่พวกเราพอทำได้ในตอนนี้ ก็คือเอาแมลงชือหยินกลับไปให้เร็วที่สุด

สำหรับเรื่องอื่น ผมไม่ได้คิดมาก

ส่วนทูตบงกชทมิฬอะไรนั่น ผมไม่รู้สึกสนใจเลยสักนิด

หลังมีความคิดแบบนี้แล้ว ผมก็รีบพูดกับตาเฒ่าเซียงจู๋จางว่า “ ตาเฒ่าเซียงจู๋จาง ที่พวกเรามาในวันนี้ ก็เพื่อเอาแมลงชือหยินกลับไป ส่วนเรื่องทูต เพลิงบงกชทมิฬอะไรนั่น ผมไม่รู้เรื่องเลยสักนิด นี่เป็นแค่ของที่เพื่อนคนนึงของผมให้มาเท่านั้น ! ”

พอเซียงจู๋จางได้ยินผมพูดถึงขนาดนั้น เขาก็ไม่ได้คิดจะเถียงกับผม เพียงพยักหน้าให้แล้วพูดว่า “ ในเมื่อท่านทูตนำเพลิงศักดิ์สิทธิ์มาที่นี่ งั้นข้าน้อยก็ต้องยกแมลงชือหยินให้อยู่แล้ว ท่านทูตเชิญด้านใน คืนนี้ศัตรูคนหนึ่งกำลังตามมาฆ่าข้าน้อย พวกเราจะลงมือเร็วหน่อย ! ”

เซียงจู๋จางเอามือกดที่แผลเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังฝืนตัวเอง แต่ท่าทีที่ปฏิบัติต่อผมในเวลานี้ กลับดูสุภาพมากๆ

เมื่อก่อนตอนมาซื้อของที่ร้านตาเฒ่านี่ เขาไม่ได้แค่โกงเท่านั้น แต่ยังทำท่าทางหยิ่งยโสด้วย ไม่เคยทำท่าทางแบบนี้กับพวกเรามาก่อน

วันนี้ใบหน้าเขากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยชินเท่าไหร่

แต่ศัตรูที่ตาเฒ่าเซียงจู๋จางพูดถึง กลับทำให้ผมรู้สึกสนใจขึ้นมา

เมื่อกี้อยากถามว่าใครทำร้ายเซียงจู๋จางมา แต่เพิ่งเจอหน้ากันตาเฒ่านี้ก็ทำมือคารวะเลย

เอาแต่พูดว่าทูตบงกชทมิฬ ผมเลยไม่ทันได้พูดออกมา

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนเลยได้ยินเสียงพูดกับตาเฒ่าเซียงจู๋จางว่า “ ตาเฒ่าเซียงจู๋จาง ศัตรูเป็นใคร ร้ายกาจหรือเปล่า ? ”

หลังเซียงจู๋จางได้ยินผมพูดแบบนั้น เขาก็กุมบาดแผลไว้แล้วถอนหายใจออกมา “ เฮ้อ ! มันก็มาเพราะ

แมลงชือหยิน เป็นหมอผีที่มีวิชาควบคุมผีคนหนึ่ง คนส่วนใหญ่เรียกว่านักพรตเป่าชิง  หรือจะเรียกอีกชื่อว่าเป่าชิงหวัง ! ”

น้ำเสียงของเซียงจู๋จางฟังดูหดหู่หน่อยๆ แต่ก็เร่งฝีเท้ายิ่งกว่าเดิม พาพวกเราเข้ามาในตัวบ้าน

แต่พอพวกเราได้ยินคำพูดนี้แล้ว สีหน้ากลับเปลี่ยนไปทันที และเผยสีหน้าตกใจออกมา

เป่าชิงหวังงั้นเหรอ เอ๊ะ มันไม่ใช่หมอผีที่หนีไปได้เมื่อคืนเหรอ ทำไมวันนี้ถึงออกมาปรากฎตัวที่นี่ละ

เซียงจู๋จางเห็นสีหน้าของผมและเหล่าเฟิงเปลี่ยนไป จึงดูออกมาว่าพวกเราสองคนรู้จักเจ้าเป่าชิงหวัง 

เขาพูดต่อ “ เฮ้อ ! เจ้าเป่าชิงหวังร้ายกาจจริงๆนั่นแหละ แค่วิชาควบคุมผีก็ยากจะต่อกรได้แล้ว วิญญาณร้ายทั้ง 12 ตัวของเขา ดุร้ายมาก ข้าน้อยมีความแค้นส่วนตัวกับเจ้าหมอนั่นมานานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆเจ้าหมอนั่นก็หาข้าน้อยเจอ ข้าน้อยเลยไปตามนัด เพื่อกำจัดเจ้าหมอนั่นซะ ! ”

พอพูดมาถึงตรงนี้แล้ว เซียงจู๋จางก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ เฮ้อ ! แต่แล้วก็คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอเจ้าหมอนั่นมาหลายปี พลังของมันจะอยู่เหนือผมแล้ว ข้าน้อยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำ สุดท้ายเลยได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนมันก็ตามมาแล้ว อีกไม่นานคงมาถึงที่นี่ พวกเรารีบเอาแมลงชือหยินออกมา แล้วรีบออกไปกันเถอะ ! ”

หลังจากพูดจบ เซียงจู๋จางก็มายืนหยุดที่หน้าผนังบ้าน เขาเอามือลูบมัน บางทีคงหากลไกเปิดประตูลับอะไรบางอย่างอยู่

แต่หลังจากผมและเหล่าเฟิงตื่นจากความตกใจแล้ว เราก็กลับมาทำสีหน้าเรียบนิ่งอีกครั้ง

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเมื่อคืนเจ้าหมอนั่นหนีไปได้ มันคงตายด้วยเงื้อมมือพวกเราไปนานแล้ว วันนี้เจ้าหมอนี่ยังกล้าออกมาปรากฎตัวอีก ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องฆ่ามันให้ได้

ด้วยเหตุนี้ ผมเลยพูดกับเซียงจู๋จางเบาๆ “ ตาเฒ่าเซียงจู๋จาง ไม่ต้องเครียดขนาดนั้น เมื่อคืนเราได้สู้กับเจ้าหมอนี่มาแล้ว ถึงจะจัดการลูกน้องของมันได้ แต่สุดท้ายเจ้าหมอนั่นก็หนีไปได้ ถ้าเจ้าเป่าชิงหวังนั่นกล้ามาจริงๆ พวกเราต้องทำให้เขาได้เห็นดีแน่ ! ”

พอเซียงจู๋จางได้ยินแบบนั้น ก็อดตะลึงไม่ได้ “ ท่าน ท่านทูต พูดจริงหรือเปล่า ? ”

“ จริงอยู่แล้ว จะหลอกคุณให้ได้อะไรขึ้นมา ! ” ผมทำหน้าจริงจัง

เมื่อเซียงจู๋จางเห็นผมเป็นแบบนั้น ก็ตกใจขึ้นมาอีกรอบ เท่าที่เขารู้ ผมกับอาจารย์ไม่เหมือนกัน ตัวผมแทบไม่มีพลังเลยด้วยซ้ำ

นี่เพิ่งไม่ได้เจอกันแค่ปีครึ่ง ผมกลับสามารถสู้กับเป่าชิงหวังได้แล้ว

เซียงจู๋จางรู้สึกไม่อยากเชื่อ แต่ก็ไม่กล้าถาม

ผมเห็นเขาตะลึง และยังอยากคุยกับผมอีก

แต่ตอนนี้พวกเรากำลังรีบ ผมเลยกระตุ้นเขา “ ตาเฒ่าเซียงจู๋จาง รีบๆหน่อย ผมต้องเอาแมลงชือหยินไปช่วยคน ! ”

เซียงจู๋จางกลับมาได้สติอีกครั้ง “ ได้ๆๆ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ! ”

ต่อจากนั้น เซียงจู๋จางก็จับอิฐก้อนหนึ่งไว้ แล้วพูดกับว่านเหวยว่า “ ค้อน ! ”

ว่านเหวยเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เธอเลยยื่นค้อนให้เขาทันที

หลังรับค้อนไปแล้ว เซียงจู๋จางก็ทุบลงไปสองครั้ง ทันใดนั้นเจ้าอิฐก้อนนั้นก็แตกออกทันที

หลังจากนั้น เราก็เห็นด้านในเป็นช่องว่าง และมีขวดใบนึงวางเอาไว้

เซียงจู๋จางนำขวดใบนั้นออกมา จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ มันนี่แหละ ! ”

เซียงจู๋จางดูถนอมมันมาก จากนั้นก็หันมาพูดกับผมว่า “ คนนอกคิดว่า แมลงชือหยินเป็นสัตว์ชั่วช้า แต่สาวกบงกชทมิฬอย่างพวกเรากลับไม่ได้คิดแบบนั้น เราใช้เจ้าหนอนพันนี้เป็นสัญลักษณ์ของเทพศักดิ์สิทธิ์ 

ต้นกำเนิดแห่งบงกชทมิฬ แม้มันจะดูดกลืนพลังหยิน พลังชั่ว หรือชีวิต แต่มันก็สามารถปกป้องคุ้มครองดวงวิญญาณได้เช่นกัน ”

หลังจากพูดจบ เซียงจู๋จางก็เป่าไปที่ขวดหนึ่งครั้ง เพื่อเป่าฝุ่นออก

ขวดใบนี้ดูธรรมดามาก ไม่มีอะไรพิเศษเลยสักนิด เพียงแค่บนฝาขวด มีตราประทับสีแดงอยู่หนึ่งอัน

เซียงจู๋จางเอามาถือไว้ในมือ จากนั้นก็เปิดตราผนึกสีแดงนั้นต่อหน้าพวกเรา

เจ้าตราผนึกสีดำนี้เพิ่งโดนเปิดออก ก็มีไอความเย็นลอยออกมาจากขวดใบนั้นทันที

ไอเย็นนั้นเข้มข้นมาก พวกมันต่างไหลออกมาจากขวดใบนั้นอย่างต่อเนื่อง

เซียงจู๋จางทำท่าทางได้ใจมาก คอยจ้องที่ปากขวดไม่วางตา

ผ่านไปไม่นาน พวกเราก็เห็นหนอนดำตัวใหญ่ คลานออกมาจากขวดใบนี้

การเคลื่อนไหวของมันช้ามาก เหมือนหนอนตัวอ้วนๆกลมๆตัวหนึ่ง แต่แมลงชือหยินกลับมีหนวดสองเส้น และยังมีตาด้วย

มันเพิ่งโผล่หัวออกมา ก็มองรอบๆอย่างอยากรู้อยากเห็นทันที

เซียงจู๋จางยื่นมือเข้าไป “ เสี่ยวเฮย วันนี้ท่านทูตต้องการใช้เจ้า เจ้าตามท่านทูตกลับไปนะ ”

พอหนอนที่คลานออกมาได้ยินคำพูดนี้ มันก็ยกหัวขึ้นมาอย่างผิดธรรมชาติ จากนั้นก็พยักหน้าให้เซียงจู๋จาง อย่างกับคนไม่มีผิด

ผมและเหล่าเฟิงที่เห็นฉากนี้ ต่างตกตะลึงในทันที

พระเจ้า ! ทำแบบนี้ก็ได้เหรอ ตาเฒ่าเซียงจู๋จางคุยกับหนอนรู้เรื่องด้วย หรือเจ้าหนอนตัวนี้จะมีจิตวิญญาณขึ้นมาแล้ว

เพราะเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ผมเลยค่อยข้างประหม่า หัวใจเต้นแรงในทันที

เท่าที่อาจารย์พูด เจ้าหนอนนี่ชั่วร้ายมาก หากปีนขึ้นไปบนตัวใคร ใครคนนั้นก็จะโดนกลืนกินวิญญาณ 

น่ากลัวสุดๆ

แต่เซียงจู๋จางกลับไม่กลัวเลยสักนิด หรือแม้แต่ยังดูชอบเจ้าหนอนตัวนี้มาก ถึงกับแบมือให้มันลงไปคลานเล่น

พอเห็นเจ้าหนอนตัวนี้แล้ว ผมและเหล่าเฟิงก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันที พอได้มันมาแล้วของทั้งสามอย่างก็ครบแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นเราก็จะขับพิษปีศาจออกมาได้ ทำให้ท่านนักพรตตู๋ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป

แม้จะตื่นเต้น แต่ก็มองออก ว่าตาเฒ่าเซียงจู๋จางคนนี้ให้ความสำคัญกับหนอนตัวนี้มาก แม้จะใจร้อน 

แต่พวกเราก็ไม่ได้เร่งเขา

หลังเซียงจู๋จางลูบเจ้าหนอนสองสามครั้งแล้ว เขาก็หันมามองผมอีกครั้ง “ ท่านทูต ข้าน้อยเลี้ยงเสี่ยวเฮยมา 40 กว่าปีแล้ว ถึงจะไม่ทราบว่าเพื่อนของท่านทูตคนนั้นจะเอามันไปทำอะไร แต่บางทีคงเกี่ยวข้องกับความสามารถของมัน ถ้าท่านทูตใช้เสร็จแล้ว เสี่ยวเฮยยังไม่ตาย ท่านทูตก็ช่วยนำมันกลับมาให้ข้าน้อยด้วย ! ”

เซียงจู๋จางทำท่าทางอาลัยอาวรสุดๆ เป็นธรรมดาที่ผมจะไม่แย่งของรักจากคนอื่นอยู่แล้ว

ถ้ารักษาท่านนักพรตตู่หายแล้ว แล้วเจ้าหนอนตัวนั้นยังอยู่ เราก็ต้องเอามันกลับมาคืนเซียงจู๋จางแน่นอน

ดังนั้น ผมเลยพยักหน้ารับทันที “ วางใจได้ ผมต้องเอากลับมาให้แน่ ! ”

เซียงจู๋จางพยักหน้า จากนั้นก็พูดกับแมลงชือหยินว่า “ ไปเถอะ ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง เจ้าหนอนตัวนั้นก็ยกตัวขึ้น กำลังจะคลานขึ้นมาบนตัวของผม

แต่ใครจะรู้ในขณะที่เจ้าหนอนตัวนั้นยกตัวขึ้น เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

จู่ๆเป่าชิงหวังที่ตามมาฆ่าเซียงจู๋จาง ก็เข้ามาแย่งแมลงชือหยินไป ภายในชั่วพริบตา……