spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 530 เป่าชิงหวัง

พวกเรายืนอยู่อีกทางด้านหนึ่ง พอได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน พวกเราก็เข้าใจเรื่องราวประมาณ 70-80%

ที่แท้ปมในการฆ่าอู่ฮุ่ยฮุ่ย ก็เป็นเพราะการดังเปรี้ยงปร้างในช่วงนี้ของตัวเธอเอง

เมื่อสองวันก่อนผมก็ได้ยินข่าวว่า อู่ฮุ่ยฮุ่ยได้เซ็นสัญญากับบริษัทฟอร์มยักษ์แห่งหนึ่ง และบริษัทแห่งนั้นก็ดังติดอันดับหนึ่งหรือสองในประเทศ หรือแม้แต่พัฒนาศิลปินไปถึงระดับฮอลลีวูดด้วย

แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต แต่ก็เป็นถึงระดับฮอลลีวูด นอกจากบริษัทเทียนชิงแล้ว บริษัทอื่นในประเทศก็ยังไม่มีใครทำได้จริงๆ

ดูเหมือน ผู้หญิงที่ชื่อโจวจิ้งคนนี้ กำลังอิจฉาอู่ฮุ่ยฮุ่ย

เธอเข้าใจผิดคิดว่าการปรากฎตัวและฝีมือที่พัฒนาขึ้นของอู่ฮุ่ยฮุ่ย ทำให้เธอไม่ได้รับความนิยมอย่างที่ควรจะเป็น ขัดขวางเส้นทางการเป็นดาวเด่นของเธอ เธอถึงได้มีแรงจูงใจจ้างมือสังหารเกิดขึ้น

เธออยากให้อู่ฮุ่ยฮุ่ยตาย หลังจากนั้นเธอก็จะได้ผลประโยชน์ในวงการบันเทิงแทนอู่ฮุ่ยฮุ่ย ทำตามความฝันไต่เต้าไปถึงดาราดังที่เธอได้วาดฝันเอาไว้

หลังคิดได้แบบนี้แล้ว ผมก็อดรู้สึกหนาวขึ้นมาในใจไม่ได้

ใครๆก็บอกว่าในวงการบันเทิงมีกฎเกณฑ์มากมาย การแข่งขันรุนแรงผิดปกติ การเลี้ยงผีถือเป็นเรื่องปกติกันเลยทีเดียว

ดูเหมือนเรื่องพวกนี้ จะไม่ผิดไปเลยสักนิด

เพื่อแย่งชิงสิ่งต่างๆในวงการบันเทิง ถึงกับสามารถจ้างมือสังหารมาฆ่าคนอื่นได้ ในวงการนั่นยุ่งเหยิงจริงๆ

แต่ในขณะที่โจวจิ้งกำลังคุยกับตาแก่หนังเหี่ยวคนนั้น บอกให้เขาลงมือฆ่าอู่ฮุ่ยฮุ่ย พวกเราก็ได้ยินชื่อของหมอผีคนนั้น

“ นักพรตเป่าชิง ” ผมไม่เคยได้ยินชื่อนักพรตเป่าชิงอะไรนี่มาก่อน ผมเลยหันไปพูดเบาๆกับเหล่าเฟิงและ

หยางเฉ่ว “ เหล่าเฟิง หยางเฉ่ว เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนไหม ? ”

พอเหล่าเฟิงได้ยินผมถาม ก็ส่ายหัวเบาๆ “ ไม่ได้เคยยิน ! ”

หยางเฉ่วเองก็ส่ายหัว เธอเองก็บอกว่าไม่เคยยินมาก่อน

พอเห็นทั้งสองคนไม่เคยได้ยินมาก่อน ผมก็คิดว่าหมอผีคนนี้คงไม่มีชื่อเสียงอะไรในวงการ ในเมื่อไม่ใช่หมอผีที่มีชื่อเสียง งั้นพลังที่มีก็คงไม่เยอะมาก

หลังคิดได้แบบนี้แล้ว ผมก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มาอยู่ข้างๆอู่ฮุ่ยฮุ่ย

ส่วนอู่ฮุ่ยฮุ่ยในเวลานี้ เหมือนเธอจะดูเศร้ามาก หรือแม้แต่ร้องไห้ออกมา

ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึง ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างโจวจิ้ง จะเป็นคนจ้างหมอผีมาฆ่าเธอ

ผมเห็นเธอดูเศร้า เลยพูดกับเธอว่า “ อู่ฮุ่ยฮุ่ย ในเมื่อความจริงมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ก็ไม่มีอะไรเชื่อไม่ได้แล้วละ เธอไปอยู่ข้างหลังหน่อย เจ้าหมอผีคนนี้น่าจะร้ายอยู่ อีกเดี๋ยวพอพวกเราเริ่มสู้กันแล้ว เธอจะบาดเจ็บได้ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็หันหน้าไปอีกทางด้านหนึ่ง มองไปที่หมอผีชุดดำหน้าเหลืองคนนั้นอีกครั้ง

ส่วนเจ้าหมอผีคนนั้น ก็ดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับโจวจิ้ง แล้วหลังจากนั้นก็หันมาทันที

เขากับผมสบตากัน ทันใดนั้นมุมปากเขาก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์

ผมระแวงเขา เตรียมตัวลงมือตลอดเวลา

ส่วนหมอผีคนนั้น กลับพูดขึ้นมาเบาๆในเวลานี้ “ ข้าชื่อเป่าชิง แต่ข้าโลภมาก ชอบเติมชื่อให้ตัวเอง 

พวกเจ้าสามารถเรียกข้าว่าเป่าชิงหวัง หรือนักพรตเป่าชิงก็ได้ ”

พอพูดถึงตรงนี้ หมอผีที่บอกว่าตัวชื่อเป่าชิงหวังก็ฉีกยิ้มออกมา แล้วทำท่าทางสบายๆ “ ตอนนี้ลัทธิเต๋ากระจัดกระจาย นักพรตทุกท่านเอาชนะทาสผีของข้าได้ ถือว่ามีฝีมืออยู่บ้าง แต่ข้าเดินบนเส้นทางนี้แล้ว 

และรับเงินมาแล้ว ยังไงวันนี้ก็ต้องเอาชีวิตคนคนนี้ให้ได้ ”

“ แต่ก่อนที่ข้าจะลงมือ ข้าไม่อยากฆ่าคนวงการเดียวกันที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เอาแบบนี้ดีกว่านักพรตทั้งสามมีเสียงเรียงนามว่าอะไร หลังนักพรตทั้งสามตายแล้ว และเอาวิญญาณของพวกเจ้าไปทำเป็นทาสผีแล้ว ข้าจะตั้งชื่อเดิมให้ ”

หมอผีคนนั้นทำท่าทางสบายๆ คุยโวกับพวกเราซะยกใหญ่

แต่คำพูดพวกนี้ กลับทำให้ผมไม่สบอารมณ์

นี่มันเหตุผลบ้าบออะไร จะลงมือก็ลงมือซิ พูดมากทำเพื่ออะไร แถมยังอยากรู้ชื่อของพวกเรา 

บอกว่าอะไรนะ รอเขาฆ่าพวกเราเสร็จแล้ว จะเอาไปทำเป็นทาสผี ทาสผีบ้านแกซิ

พอถึงตอนนั้น ยังจะใช้ชื่อของพวกเราอีก ความคิดแบบนั้นอย่างกับคิดแทนพวกเราอย่างงั้น

ผมรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นอะไรที่หมดคำจะพูด

ผมยังรับมือได้อยู่ แต่ทางหยางเฉ่วกลับด่าขึ้นมาทันที “ ไอ้หมอผีชั่ว ใครจะอยู่ใครจะตายยังไม่แน่หรอก ! 

ยังอยากเอาพวกเราไปทำทาสผีอีก ฝันไปเถอะ ! ”

“ จะลงมือก็ลงมือ ไม่ต้องพูดมาก ! ” เหล่าเฟิงเองก็พูดออกมา

แต่หมอผีคนนั้นกลับโบกมือ “ ไม่ไม่ไม่ ข้าพเนจรไปทั่ว ไม่ชอบฆ่าคนโดยไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนาม แม้นักพรตทั้งสามจะอายุน้อย แต่ก็เก่งใช้ได้ ต่อไปพอมาเป็นทาสผีของข้าแล้ว อาจพัฒนาขึ้นได้อีก จำชื่อพวกเจ้าไว้ เวลาข้าทำให้พวกเจ้าเป็นทาสแล้ว จะได้ไม่เสียเวลาตั้งชื่ออีก ! ”

เจ้าหมอผีคนนั้นหัวเราะฮ่าๆอย่างมีความสุข ดูไม่มีจิตสังหารเลยสักนิด

แต่ผมกลับรู้สึกว่า ตาแก่คนนี้โรคจิต จิตใจวิปริต

ผมขี้เกียจฟังเขาพูดแล้ว เลยพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา “ เป่าชิงหวังซินะ ฟังให้ดีละ ฉันแซ่ติงชื่อฝาน ไม่มีสำนัก ฉันจะรอดูว่าแกจะมีฝีมือ มาเอาชีวิตฉันได้ไหม…… ”

เมื่อคำพูดนี้ดังขั้น ผมก็ตัวสั่น เปิดใช้วิชาเฟินเทียนกงอีกครั้ง จากนั้นก็ยกดาบไม้ขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปหาศัตรูทันที

เป่าชิงหวังเบิกตากว้าง มุมปากยกยิ้มแปลกๆเล็กน้อย จากนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะ “ ฮึๆๆ ” ออกมา 

“ ติงฝาน ไม่เลวๆ เจ้ามาเป็นทาสผีหมายเลข 13 ของข้าก็แล้วกัน ! ”

เสียงนี้เพิ่งเงียบลง เจ้าหมอผีคนนั้นก็ทำตาโต มือสองข้างขึ้นมาประสานอินดื้อๆ เขาทำมือเป็นรูปดาบ

ต่อจากนั้น เขาก็สูดหายใจเข้าหนึ่งครั้ง แก้วบวมขึ้นทันที สภาพเหมือนกบไม่มีผิด ใบหน้ามีก้อนกลมๆสองลูกปูดขึ้นมา

ขณะมองเหตุการณ์แปลกๆนี้ ผมก็อดตกใจไม่ได้ แต่ก็ยังรีบเข้าไปปะทะกับอีกฝ่ายเหมือนเดิม

หยางเฉ่วและเหล่าเฟิงก็พร้อมนานแล้ว ในเวลานี้เมื่อเห็นผมลงมือ พวกเขาเองก็พุ่งออกไปตั้งแต่วินาทีแรก เตรียมร่วมมือกับผมจัดการหมอที่ชื่อว่าเป่าชิงหวังคนนี้

แต่ในขณะที่ผมเข้าไปใกล้หมอผีได้ประมาณ 3 เมตร จู่ๆเจ้าหมอผีคนนั้นก็พ่นลมหายใจออกมา แก้มปูดๆพวกนั้นก็คลายออกทันที

ต่อจากนั้น เราก็ได้ยินเสียงดัง “ ฮู ” สายลมกระโชกแรงพัดเข้ามาทันที

ในระหว่างนั้น ผมรู้สึกเหมือนเดินอยู่ท่ามกลางทะเลทราย รอบๆมีใบไม้ปลิวไปมาอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ผมที่อยู่หน้าสุด รู้สึกเดินออกไปข้างหน้าได้ยากมาก หรือแม้แต่โดนลมพัดจนถอยออกไปหลายก้าว

ความรู้สึกแบบนั้น เหมือนตอนนี้ตรงหน้าผม มีพายุที่แรงสุดๆอยู่

นอกจากผมแล้ว แม้แต่เหล่าเฟิงและหยางเฉ่วที่อยู่ข้างหลังก็เป็นเช่นเดียวกับผม ต่างเดินมาข้างหน้าได้ยากมาก

ในช่วงเวลานั้น ผมใจสั่นขึ้นมาในทันที

เขาแค่พ่นลมหายใจออกมาเท่านั้น พวกเราก็รู้สึกเหมือนอยู่ในพายุที่แรงสุดๆแล้ว

ถ้าเขาจาม ฟ้าจะไม่ถล่มดินไม่ทลายเลยเหรอ

ผมตกใจมาก นี่มันวิชามารอะไรกันแน่ หรือเป็นคาถาอะไร ผมรู้สึกว่าคู้ต่อสู้ไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป

แต่เขาพ่นแบบนี้ออกมาทำไม เพราะนอกจากมันจะจำกัดการเคลื่อนไหวของพวกเราแล้ว ตัวเขาเองก็จะได้รับผลไปด้วย

แม้เขาจะทำให้เกิดพายุทอร์นาโดขึ้น มันก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้อยู่ดี

ผมไม่เข้าใจ แต่ในขณะที่ความคิดนี้ปรากฎขึ้น เจ้าหมอผีที่พ่นลมออกมาก็ได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง

จู่ๆสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เขาเผยใบหน้าแปลกๆออกมาเล็กน้อย

มือที่เคยประสานอยู่ด้านหน้า ก็มีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

เขาประสานอินเร็วมาก เร็วจนคนมองตาลาย เร็วยิ่งกว่าการประสานอินของท่านนักพรตตู๋ซะอีก

เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว มือทั้งสองข้างของเขาก็ประสานเป็นรูปแปลกๆ

มือประสานกันอย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้นก็มีเสียงเขาดังขึ้นตามมาติดๆ “ เพี้ยง ! ”

ในระหว่างนั้น พวกเราสามคนก็สัมผัสได้เพียงคลื่นพลังมหาศาลที่สาดเข้ามา

รู้สึกเจ็บที่ตัว จากนั้นพวกเราทั้งสามคนก็ถอยออกไปติดๆหลายก้าว

แต่เราไม่ได้เป็นอะไรมากนัก เพียงแค่ถอยออกไปเท่านั้น

แต่ในขณะที่พวกเรากำลังถอยออกไป จู่ๆรอบตัวของเจ้าหมอผีคนนั้น ก็มีหมอกดำระลอกแล้วระลอกเล่าปรากฎขึ้น ประมาณ 20-30 ครั้งได้

หมอกดำพวกนั้นเบาบาง ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยอะไร

แต่เพิ่งแปรสภาพสูงเท่าตัวคน พวกมันก็กลายเป็นผีร้ายแยกเขี้ยว ที่มีท่าทางดุร้ายตัวแล้วตัวเล่า……