spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 528 กลับมาเป็นฝ่ายสังหาร

ขณะสู้กับอีกฝ่าย รอบๆก็มีลมกระโชกแรง พัดใบไม้ที่อยู่รอบๆปลิวว่อน

ส่วนผม ก็รู้สึกชาตรงง่ามมือ และปวดแขน

เนื่องจากเจ้าหมอนี่แข็งแกร่งกว่าผมถึงสองขั้น ถึงจะใช้วิชาเฟินเทียนกงแล้ว ก็ยังต้องฝืนรับการโจมตีอยู่ดี

สู้มาถึงจุดนี้ได้ ก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว เพราะอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าผมถึงสองระดับ วิชาเฟินเทียนกงเองก็สามารถชดเชยความสามารถให้ผมอีกสองระดับ จะเห็นได้ว่าเจ้าวิชานี้น่ากลัวและร้ายกาจขนาดไหน

แต่หากคิดจะบดขยี้หรือสังหารอีกฝ่าย เป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้

ไม่ว่าจะพูดยังไง อีกฝ่ายก็เป็นผีร้ายที่อยู่ในขั้นชุดเหลืองแล้ว

แม้พลังของวิชาเฟินเทียนกงจะรุนแรงและดูบ้าบิ่น แต่มันก็เป็นเพียงแค่ “ ลักษณะ ” อย่างหนึ่งเท่านั้น

ในระดับเดียวกัน สามารถกดดันอีกฝ่ายได้ค่อนข้างเยอะ

แต่ในระดับที่อยู่เหนือกว่า มันไม่สามารถทำให้เราแข็งแกร่งเท่ากับศัตรูได้

แต่ หลังจากโจมตีครั้งนี้แล้ว ผมกลับเห็นความหวาดกลัว บนใบหน้าที่ดุร้ายของอีกฝ่ายเล็กน้อย

ดูเหมือนพลังเฟิงเทียน จะทำให้ผมรู้สึกถึงความแตกต่าง ทำให้ลืมตัวไปชั่วขณะ

ผมเป็นคน ไม่อาจรับรู้ได้ว่าพวกวิญญาณรู้สึกเกรงกลัวหรือได้รับผลกระทบยังไงจากพลังเฟิงเทียน

แต่ผมรู้ดี การที่จู่ๆอีกฝ่ายก็เสียสมาธิ นี่คือโอกาสของผม

ผมไม่ลังเลหรือรอช้าเลยสักนิด

อีกฝ่ายยังไม่ได้กลับมามีสมาธิอย่างสมบูรณ์ ผมก็ยื่นเท้าออกไปถีบเขาทันที

“ ปัก ” เท้าข้างนั้นเข้าไปที่หน้าท้องของอีกฝ่ายเต็มๆ พร้อมด้วยเสียง “ ปัง ” และร่างผีร้ายที่ล้มลงกับพื้น

ต่อจากนั้น ผมก็รีบตามเข้าไป ออกแรงที่ฝ่าเท้า กระโดดลอยตัว พร้อมเล็งดาบไปที่หัวของผีร้าย 

“ ไปตายซะ ! ”

ขณะพูด ผมก็แทงดาบลงไปอย่างรวดเร็ว

การกระทำทั้งหมดของผมในคราวนี้ สามารถพูดได้ว่าเป็นการทำรวดเดียว ไม่มีอุปสรรคใดๆเข้ามาขัดขวาง

แต่เจ้าผีร้ายตนนี้อยู่ในขั้นชุดเหลืองแล้ว ไม่อาจเทียบได้กับผีชุดขาวธรรมดา

เขาแข็งแกร่งมาก ในช่วงวิกฤตนี้ ยังมีสติตอบสนองได้ทันเวลา

เจ้าหมอนั่นตบพื้น เด้งตัวถอยไปข้างหลังอย่างกระทันหัน จากนั้นก็เคลื่อนตัวไปตามพื้นทิ้งระยะห่างกว่าสองเมตร

การโจมตีของผมในครั้งนี้ จึงแทงเข้ากับความว่างเปล่า ดาบติดอยู่กับพื้น

ส่วนเจ้าผีร้ายที่หลบได้ ก็ยืนขึ้นอีกครั้ง มันคำรามออกมาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็ยกกรงเล็บพุ่งเข้ามาหาผมอีกครั้ง

มันเคลื่อนไหวเร็วมาก บวกกับเมื่อกี้ใช้แรงมากเกินไป ดาบผมเลยจมลงไปค่อนข้างลึก ทางฝั่งผมยังไม่ทันดึงดาบออกได้

ผมก็เห็นเจ้าหมอนั่นใกล้มาถึงตัวแล้ว ในขณะที่ผมกำลังคิดจะทิ้งดาบแล้วหลบออกมา จู่ๆเสียงของหยางเฉ่วก็ดังขึ้น “ ยันต์จักรพรรดิ…… ”

เสียงนี้เพิ่งดังขึ้น ผมก็เห็นยันต์แผ่นหนึ่ง พุ่งผ่านหัวผม ตรงไปหาผีร้ายตนนั้น

เจ้าผีร้ายเห็นยันต์พุ่งเข้ามา มันเองก็ไม่กล้าประมาท จึงรีบหลบทันที

“ ทำลาย ! ” หยางเฉ่วตะโกนออกมาอีกครั้ง

“ ตูม ” ทันใดนั้นยันแผ่นนั้นก็ระเบิด ปลดปล่อยพลังหยางจำนวนมหาศาลออกมา

แต่เจ้าผีร้ายตัวนั้นหลบทัน ยันต์ของหยางเฉ่ว เลยไม่ได้ทำร้ายอีกฝ่าย

“ ตายตายตาย ตายให้หมด ! ” เจ้าผีร้ายค่อนข้างบ้าคลั่ง ท่าทางดุร้ายผิดปกติ เหมือนกับโมโหจนขาดสติไปแล้ว

เนื่องจากเขามีพลังเยอะที่สุด และยังอยู่เหนือผมถึงสองขั้น

ตามหลักแล้ว การที่พวกเราจะถูกเขาฆ่า ควรเป็นเรื่องที่ง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก

แต่ผลลัพธ์ที่ได้ละ เขาเกลือบโดนพวกเราฆ่า เรื่องนี้จึงทำให้เขาโมโหสุดๆ

ตอนนี้ เขายังคำรามออกมาอีกครั้ง

น้ำเสียงเย็นชาและบาดหูมาก มันดังก้องไปทั่วหุบเขาอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเดียวกัน พลังหยินที่เข้มข้น ก็เป็นเหมือนระลอกคลื่น พวกมันพุ่งตรงมาทางพวกเรา

โชคดีที่อีกทางด้านหนึ่ง เหล่าเฟิงและวิญญาณร้ายอีกสองตน สามารถมองเห็นฝ่ายที่จะแพ้ชนะแล้ว

เพื่อให้จบการต่อสู้ได้เร็วที่สุด เหล่าเฟิงใช้กระจกหยินหยาง

การส่องครั้งนี้ สามารถสังหารทาสผีตนหนึ่งได้ หลังจากนั้นเขาก็บดขยี้ศัตรูอย่างต่อเนื่อง ใช้ยันต์สังหารวิญญาณร้ายอีกตัวจนสิ้นซาก

เหล่าเฟิงเพิ่งชนะ ทางด้านผีชุดเหลืองตนนั้น ก็เข้ามาโจมตีผมและหยางเฉ่วอีกครั้งแล้ว

บนตัวผีร้ายเต็มไปด้วยพลังดำมืด เขามาใกล้อย่างรวดเร็ว ราวกับอยากจะฉีกพวกเราเป็นชิ้นๆ

ในขณะที่รับรู้ได้ถึงพลังหยินที่แปลสภาพเป็นกระแสน้ำพวกนั้น ผมและหยางเฉ่วก็ตั้งสติ

เหมือนพลังของอีกฝ่ายจะเพิ่มขึ้นไม่น้อย หากคิดจะใช้พลังเฟิงเทียนกับศัตรูอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่ามันแทบเป็นไปไม่ได้

กลิ่นอายพลังนี้ดูแข็งแกร่งมาก ผมยังดีหน่อย แต่ทางหยางเฉ่วกลับดูเหมือนจะกดดันจนแทบหายใจไม่ออกแล้ว ได้แต่ถอยไปด้านหลังอย่างต่อเนื่อง เพื่อเลี่ยงพลังเหล่านั้น

แต่ผมยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน

เมื่อหยางเฉ่วเห็นแบบนั้น เธอก็อดกังวลขึ้นมาไม่ได้

วิชาเฟินเทียนกงของผมค่อนข้างแปลกจริงๆ กลิ่นอายพลังก็ดูแข็งแกร่งมาก รุนแรงมาก ราวกับมีความสามารถในการสยบผีร้ายได้

แต่มันใช้ได้กับผีร้ายระดับต่ำเท่านั้น ตอนนี้เจ้าผีร้ายชุดเหลืองตัวนี้แข็งแกร่งมาก ความสามารถสยบของพลังเฟิงเทียนของผม ต้องโดนบั่นทอนลงอย่างแน่นอน

ในเวลานี้เมื่อเห็นผมยืนโง่อยู่ที่เดิม หยางเฉ่วก็กลัวผมจะไร้สมองจริงๆ อีกเดี๋ยวจะพาตัวเองไปตาย เธอจึงอดเครียดขึ้นมาไม่ได้ “ ติงฝาน นายทำอะไร รีบถอยออกมาซิ ! ”

“ ติงฝาน อันตราย ! ” แม้แต่อู่ฮุ่ยฮุ่ยที่ซ่อนอยู่หลังต้นไม้ ก็ยังเห็นว่าสถานการณ์อันตราย และก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา

ผมได้ยินเสียงของหยางเฉ่วและอู่ฮุ่ยฮุ่ยแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ขยับตัวเหมือนเดิม

ผมยังคงเป็นแบบนี้ ในมือจับดาบไม้ และจ้องอีกฝ่ายอย่างเยือกเย็น

เพียงแต่สีหน้าของผม กลับเปลี่ยนเป็นเย็นชา แกอยากเล่นใช่ไหม งั้นฉันจะเล่นเป็นเพื่อนแกจนกว่าจะพอใจเอง

อย่าคิดว่าวิชาเฟินเทียนกงเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายของฉัน ไพ่ในมือฉันมีเยอะจนแกคิดไม่ถึงแน่นอน !

ในระหว่างนั้น จู่ๆเจ้าผีร้ายก็คำรามออกมา กางกรงเล็บออก ในเวลาเดียวกันก็อ้าปากโชกเลือดขึ้น 

แล้วพุ่งตรงมาที่คอผม

“ ติงฝาน ! ” หยางเฉ่วพูดออกมาอีกครั้ง เมื่อเห็นถึงตรงนี้ เธอก็ตัวชาไปครึ่งหนึ่ง คิดว่าผมต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ

หากเป็นแบบนี้ต่อไป ผมจะไม่ต้องตายคาปากของเจ้าผีร้ายนี่เหรอ

อีกทางด้านหนึ่ง เหล่าเฟิงที่เพิ่งยุติการต่อสู้เสร็จเห็นภาพนี้เข้า หัวใจก็มีเสียงดัง “ ตึก ” อยากจะใช้กระจก

หยินหยางช่วยผมให้พ้นจากวิกฤต แต่เขากลับพบว่ามันสายไปแล้ว และตัวเขาก็อยู่ไกลไป เขาส่องไม่โดนอีกฝ่ายอย่างแน่นอน

แต่ผม กลับใจเย็นและรู้ว่าควรทำยังไงต่อ

ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกแล้ว นอกจากเชิญเซียนและเรียกผีเมียออกมาแล้ว ผมยังมีไพ่อีกอย่าง นั่นก็คือกระดิ่งทองแดง

ขณะผีร้ายที่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จู่ๆมุมปากผมก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย มือซ้ายหยิบของบางอย่างออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สั่นมันทันที

ในระหว่างนั้น เสียงกระดิ่งอันใสแจ๋ว ก็ดังก้องไปทั่วผืนป่า

“ กริ๊งๆๆๆ…… ”

เสียงกระดิ่งดังฟังชัด สามารถกระจายและสะท้อนกลับมาจากทั่วทั้งหุบเขาได้

ในเวลาเดียวกัน ในขณะที่กระดิ่งถูกสั่น เสียงประหลาดบางอย่าง ก็ออกมาผ่านช่องว่างที่หาเจอได้ยาก 

บนอักขระของตัวกระดิ่ง ราวกับเสียงนั้นสามารถทำให้ตัวผีร้ายเข้าไปอยู่ในกระดิ่งอันนั้น

เมื่อวินาทีก่อนเจ้าผีร้ายชุดเหลืองยังดูดุร้ายผิดปกติ ทำท่าคิดจะฉีกผมเป็นชิ้นๆ แต่เมื่อเสียงกระดิ่งดังขึ้น 

สีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปในทันที มันเผยให้เห็นใบหน้าที่หวาดกลัว

“ อ้า ” ปากก็กรีดร้องโหยหวนออกมา ตัวสั่น “ ปึก ” จากนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นทันที

ไม่ใช่แค่นั้น เจ้าหมอนี่ยังเอามือปิดหูตัวเอง เริ่มกลิ้งไปกลิ้งมากับพื้น ในเวลาเดียวกันก็ร้อง “ อ้า ! อ้า ! ” แบบนี้ออกมาอย่างต่อเนื่อง

“ นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ” อู่ฮุ่ยฮุ่ยบ่นพึมพำ คิดว่าผมแค่สั่นกระดิ่งเอง ทำไมเจ้าผีร้ายที่ดูดุร้ายตัวนั้น ถึงได้ลงไปกลิ้งกับพื้นได้ละ

แต่เธอจะรู้อะไรละ ว่าเจ้ากระดิ่งของผมอันนั้นมันไม่ใช่ของธรรมดา หรือมันร้ายกาจขนาดไหน

ตอนนี้ ผมสั่นกระดิ่งด้วยมือซ้าย มือขวาจับดาบ เดินเข้าไปทีละก้าว พร้อมตะโกนออกมาว่า 

“ เดรัจฉาน คิดจะฆ่า…งั้นเหรอ ฮึไปตายซะ ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ผมก็เล็งไปที่ผีร้ายที่กำลังดิ้นและกรีดร้องออกมาไม่หลุด จากนั้นก็แทงลงไปทันที

การแทงครั้งนี้ไม่โอนเอียงแต่อย่างใด มันตรงไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายทันที

เจ้าผีร้ายตัวแข็ง ดวงตาเบิกกว้าง ต่อจากนั้นเสียงระเบิดดัง “ ปัง ” ก็ดังขึ้น ร่างของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นแสงดวงเล็กๆ สุดท้ายก็วิญญาณแตกสลายไปจนหมด

ส่วนเหล่าเฟิงและหยางเฉ่วที่อยู่ด้านหลังผม ได้แต่มองกันตาค้าง

พวกเขาคิดไม่ถึง เห็นอยู่ชัดๆว่าผมกำลังจะโดนฆ่า แต่ในช่วงเวลาเป็นตายนั้น ผมกลับหยิบไพ่อีกใบออกมา เปลี่ยนสถานการณ์และสังหารอีกฝ่ายในไม่กี่วินาที เรื่องทั้งหมดนี้เลยทำให้พวกเขาสองคนค่อนข้างประหลาดใจ

แน่นอน หากลองคิดให้ดีแล้ว ทั้งสองคนก็จะเข้าใจ

เนื่องจากผมกำลังถืออะไรอยู่ละ ทั้งสองคนต่างรู้ดี

แม้อาวุธในมือผมชิ้นนี้จะดูเหมือนกระดิ่งธรรมดา แต่มันก็เป็นอาวุธลับชั้นดีอันหนึ่ง มีพลังมหาศาล 

สามารถสยบผีที่อยู่ต่ำกว่าผีชุดแดงลงมาได้……