spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 527 เจอผีชุดเหลืองอีกครั้ง
จู่ๆก็เห็นผีผู้ชายคนนั้นปรากฎตัวอีกครั้ง พวกเราทุกคนจึงตกตะลึงกันทันที
จะเป็นไปได้ยังไง เจ้าหมอนี่โดนพวกเราทำให้วิญญาณแตกสลายไปแล้วชัดๆ
ผมและเหล่าเฟิงแทงเจ้าหมอนี่ด้วยดาบกับมือ หยางเฉ่วเองก็ใช้ยันต์ โจมตีที่หน้าผากของเจ้าหมอนี่
พวกเราเห็นกันกับตา ว่าวิญญาณของเจ้าหมอนี่แตกสลายไปแล้ว
แต่ตอนนี้ ทำไมเขาถึงปรากฎตัวขึ้นอีกละ
“ ทำไมมันยังมีชีวิตอยู่ละ ? ” เหล่าเฟิงพูดด้วยความตกใจ พร้อมทำสีหน้าคิดหนัก
หยางเฉ่วเองก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ “ ใช่แปลกแฮะ บนโลกใบนี้ ไม่มีผีที่วิญญาณแตกสลายแล้ว ยังออกมาปรากฎตัวได้อีก หรือจะพูดอีกอย่างคือ ผีร้ายที่เราฆ่าตายเมื่อก่อนหน้านี้ ไม่ใช่ร่างจริงของมัน ! หรือเราไม่ได้ฆ่าอีกฝ่ายตายจริงๆ ”
ผมทำหน้าหนักใจ พอคิดได้ถึงตรงนี้ ผมเองก็ค่อนข้างเห็นด้วยกับความคิดของหยางเฉ่ว
หากวิญญาณแตกสลายแล้ว ก็ไม่มีทางออกมาปรากฎตัวได้อีกแน่นอน
ถึงจะเป็นเทพเซียน ก็คงฟื้นร่างที่วิญญาณแตกสลายไปแล้วกลับมาได้มั้ง
ดังนั้น ต้องมันต้องเป็นวิชาบางอย่างที่พวกเราเคยเจอมาก่อน หรือไม่ก็เป็นลูกไม้บางอย่าง
ที่เอามาทำให้พวกเราเข้าใจผิด คิดว่าตัวเองทำให้อีกฝ่ายวิญญาณแตกสลายแล้ว แต่ความจริงกลับไม่ใช่แบบนั้น
เช่นเจ้าหมอผีกุ่ยซานหยวนคนนั้น เจ้าหมอนั่นบอกว่าตัวเองเป็นอมตะไม่มีวันตาย แต่ถ้าหากวิเคราะห์จากเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา
เมื่อครั้งก่อนตอนท่านหลงฉวนตัวจริงลงมือ การที่เขาไม่สามารถกำจัดกุ่ยซานหยวนได้ เป็นเพราะในมือของกุ่ยซานหยวนมีธงประหลาด “ หว่างเหลี่ยง ” ทรงสามเหลี่ยมอยู่สองผืน
ผีร้ายตรงหน้าก็น่าจะเป็นเหมือนกับกุ่ยซานหยวน มันคงเป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษบางอย่าง เพียงพวกเรายังไม่เข้าใจก็เท่านั้น !
พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ เจ้าหมอผีคนนี้มีวิชาลวงตาอยู่ หยางเฉ่วพูดถูก ไม่มีผีที่วิญญาณแตกสลายไปแล้ว ยังออกมาปรากฎตัวได้อีก ไม่ว่าเจ้าหมอนั่นจะเป็นตัวอะไร ในเมื่อเราจัดการมันได้ครั้งนึงแล้ว งั้นเราก็จะจัดการมันอีกรอบ ! ”
ตอนพูดถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงของผมกดลงต่ำ พร้อมเผยสีหน้าเย็นชาออกมา ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยจิตสังหาร
พอเหล่าเฟิงและหยางเฉ่วได้ยิน ก็พยักหน้าทันที
สำหรับเรื่องที่ทำไมเจ้าผีร้ายตัวนั้นถึงได้ออกมาปรากฎตัวอีกครั้ง มันไม่มีอะไรให้เราสืบไปมากกว่านี้แล้ว
จะสนว่ามันปรากฎตัวไปทำไม ทำลายมันอีกรอบก็สิ้นเรื่อง
หลังจากนั้น พวกเราสามคนก็เริ่มจับตามองเจ้าผีร้ายตัวนี้
แต่จะว่าไปแล้ว คราวนี้แรงอาฆาตบนตัวของเจ้าผีร้าย ดูจะรุนแรงกว่าตอนที่อยู่ห้องอู่ฮุ่ยฮุ่ยมาก
จากกลิ่นอายของมันก็สามารถตัดสินได้ว่า ผีร้ายตรงหน้าตนนี้มีพลังในระดับเต้าชือขั้นกลางแล้ว และก็เกือบเข้าใกล้ขั้นสุดแล้ว
พลังสูงกว่าเหล่าเฟิงและหยางเฉ่ว เกือบคนละชั้น ต่างจากผม ก็สองระดับได้
หากเผชิญหน้ากับผีร้ายที่อยู่ในระดับแบบนี้ พวกเราสามคนสามารถร่วมมือกัน ก็ยังไม่อาจจัดการได้ง่ายๆ โอกาสชนะมีไม่ถึง 30%
แน่นอน หากใช้อาวุธดีๆในมือ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
นอกจากกระจกหยินหยางของเหล่าเฟิงและพวกยันต์ที่มีพลังร้ายกาจของหยางเฉ่วแล้ว ในมือผมยังมีกระดิ่งทองแดงอยู่
หากใช้กระดิ่งทองแดง สยบเจ้าผีร้ายตัวนี้ไว้ ก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรแล้ว
เพียงแต่หลังกลับมาจากเขาเขี้ยวหมาป่า บนตัวกระดิ่งก็มีรอยร้าวจำนวนมาก
เรื่องนี้ตัวผมเอาไปถามกับอาจารย์และมู่หลงเหยียนแล้ว พวกเขาบอกว่า เป็นตัวอาวุธที่มีปัญหาเอง
หลังจากใช้มันหลายครั้ง ในตัวมันก็ได้รับแรงเสียดทานติดต่อกันมาเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็จะสูญเสียคุณสมบัติเดิมของตัวเองไป
มันชัดเจนสุดๆ กระดิ่งที่มู่หลงเหยียนให้ผมมา ก็คืออาวุธอย่างหนึ่ง
ตอนนี้ผมแทบไม่กล้าใช้กระดิ่ง สาเหตุหลักก็เพราะตัวกระดิ่งมีรอยร้าวแล้ว
อีกอย่างคือ ผมอยากเก็บมันไว้เป็นอาวุธในยามที่ชีวิตตกอยู่ในอันตราย
ส่วนในสถานการณ์ปกติ หากไม่จำเป็นจริงๆผมก็จะไม่ใช้ ใช้หนึ่งครั้งก็เท่ากับเสียหายเพิ่มหนึ่งครั้ง
แต่สถานการณ์ในปัจจุบัน คงต้องเอากระดิ่งออกมาใช้แล้ว
ในสมองผมกำลังคิดถึงเรื่องพวกนี้ แต่ความคิดนี้เพิ่งผุดออกมา
เจ้าเสียงคลุมเครือนั้นก็ดังไปทั่วผืนป่าอีกครั้ง “ เริ่มเถอะ ! ให้ข้าดูหน่อย ว่าพวกเจ้าไม่กี่คน จะเอาชนะทาสผีของข้าได้ไหม ”
เสียงเพิ่งเงียบลง เจ้าผีร้ายชุดเหลืองตนนั้นก็เบิกตากว้าง และแหกปากพูดออกมาว่า “ ไปตายให้หมด ! ”
แม่แกซิ พูดแบบนี้อีกแล้ว
พวกเราไม่ได้ใส่ใจ หลังเอาตัวอู่ฮุ่ยฮุ่ยไปไว้ข้างหลังแล้ว เราก็จับดาบแน่น จากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที
พวกเราสามคน ดาบสามเล่ม ตรงเข้าหาผีผู้ชายตนนั้น
แต่คราวนี้ผีผู้ชายตนนั้นกลับดูบ้าบิ่นมากกว่าเก่า แรงอาฆาตโพยพุ่ง เคลื่อนไหวเร็วกว่าตอนอยู่ในห้อง
อู่ฮุ่ยฮุ่ยหลายเท่า
เพียงแค่กระพริบตาสองสามครั้ง เขาก็มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าของพวกเราแล้ว
เราได้ยินเพียงเสียงคำรามดัง “ โฮก ” จากนั้นเจ้าผีร้ายก็ยกกรงเล็บขึ้น แล้วตวัดไปทางหยางเฉ่ว
หยางเฉ่วไม่กล้าชักช้า รีบยกดาบขึ้นกันทันที
ผลลัพธ์เรากลับได้ยินเพียงเสียงดัง “ ปัง ” ดาบไม้ในมือหยางเฉ่ว โดนกรงเล็บของเจ้าหมอนั่นปัดจนหัก
แม้แต่ตัวหยางเฉ่วเอง ก็โดยซัดออกไป เธอถอยออกไปหลายก้าว
เมื่อเห็นถึงตรงนี้ ผมและเหล่าเฟิงก็ตกใจทั้งคู่ คิดไม่ถึงว่าเจ้าผีร้ายตนนี้จะเปลี่ยนมาแข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว
ผมไม่กล้าชักช้า รีบเข้าไปโจมตีผีร้ายจากสองด้าน
แต่ในเวลานี้ วิญญาณร้ายสองตนที่ถอยออกไปเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่รู้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกมันพุ่งเข้ามาที่ด้านหลังของเหล่าเฟิง
เหล่าเฟิงไม่ทันสังเกตเห็น แต่ผมเห็นแล้ว
ผมทำหน้าตกใจ รีบตะโกนขึ้นมาว่า “ เหล่าเฟิง ระวังข้างหลัง ! ”
เหล่าเฟิงใจสั่น รีบหันไปมอง แล้วตวัดดาบไม้กันตามที่สัญชาตญาณบอกทันที
โชคดีที่เหล่าเฟิงตอบสนองทันเวลา เขาสกัดให้เจ้าวิญญาณร้ายสองตนที่พุ่งเข้ามาถอยออกไปได้ ไม่อย่างงั้นเขาคงเจ็บตัวไปแล้ว
แต่ผมในตอนนี้ กลับต้องสู้กับเจ้าผีร้ายชุดเหลืองตัวนี้คนเดียว
มันคำรามออกมาอีกครั้ง พร้อมปลดปล่อยพลังหยินออกมา กรงเล็บที่ดูเหมือนคมดาบพวกนั้น ตวัดเข้ามาที่หน้าของผม
เจ้าหมอนี่ทำลายดาบไม้ของหยางเฉ่วได้ภายในครั้งเดียว จึงเป็นธรรมดาที่ผมจะไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย
ผมดึงหน้าเข้ม และแอบพูดว่า “ เปิด ! ”
ทันใดนั้น วิชาเฟินเทียนกงในตัวก็ถูกเปิดใช้งานขึ้นอีกครั้ง จุดลมปราณทั้ง 38 เชื่อมโยงกันทันที จุดวิญญาณทั้งเจ็ดเชื่อมต่อเป็นเส้นเดียว จากนั้นพลังวิญญาณของผมก็โดนเปลี่ยนเป็นพลังเฟิงเทียนอีกครั้ง
เพราะผมฝึกวิชาเฟินเทียนกงชุดแรกสำเร็จแล้ว ดังนั้นกระบวนการทั้งหมดนี้ ล้วนเสร็จสิ้นในครั้งเดียว
มันไม่เหมือนกับตอนฝึก ที่ต้องเคลื่อนพลังผ่านจุดลมปราณทีละนิดๆ
ในระหว่างนั้น ตัวผมก็แข็งแกร่งขึ้นทันที พลังเฟิงเทียนเอ่อล้น กลิ่นอายรุนแรงและแผ่ด้วยแรงกดดัน
พวกมันต่างพุ่งเข้าไปหาผีชุดเหลืองตนนั้นทันที
ผีชุดเหลืองตกใจ แม้ตอนนี้เขาจะมีพลังเยอะกว่าผม แต่พลังที่ผมปลดปล่อยออกมา กลับสยบพลังหยินของเขาได้
ส่วนตัวผม ได้จับดาบไม้ พลิกฝ่ามือ และตรงเข้าไปหาผีร้ายแล้ว
แม้ผีร้ายชุดเหลืองจะสัมผัสได้ถึงแรงกดดัน แต่เมื่อเข้ามาในสนามรบแล้วก็ต้องสู้ เขาได้แต่สู้กับผมเท่านั้น
“ ปัง ” ดาบไม้ในมือปะทะเข้ากับกรงเล็บของอีกฝ่าย
คลื่นพลังที่ต่างกัน ก็ปะทะเช่นกัน
ในระหว่างนั้น คลื่นพลังที่ปะทะกัน กลายเป็นระลอกคลื่น ผสมโรงกับสายลมอันเยือกเย็น ตอนนี้พวกมัน กำลังซาดซัดไปรอบๆอย่างต่อเนื่อง……