spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 523 ตัวซวย

ตอนอู่ฮุ่ยฮุ่ยฟังหยางเฉ่วพูดจบ เธอก็อึ้งไปในทันที

มันชัดเจนมาก ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่ใช่แค่สิ่งที่พวกเราคิดไม่ถึง แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังสับสนด้วยเช่นกัน

ถ้าวันนี้ไม่ได้เป็นเพราะพวกเรา อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็คงตายไปแล้ว และก็คงไม่มีใครรู้ว่ามีคนจ้างมือสังหารมาฆ่าเธอ ต้องตายอย่างหาสาเหตุไม่ได้ จนอยู่กับความคลุมเครือ

กระทั่งผ่านไปประมาณ 2-3 วินาที อู่ฮุ่ยฮุ่ยถึงได้เผยสีหน้าตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง แล้วสูดหายใจเข้าด้วยความตกใจทันที “ มี มีคนคิดจะฆ่าฉันงั้นเหรอ ? ”

พอเห็นอู่ฮุ่ยฮุ่ยทำท่าทางเครียดและเหมือนไม่อยากเชื่อ ผมก็พยักหน้าให้อยู่ด้านข้าง “ อือ ! ดังนั้นเรื่องนี้ยังไม่จบ ! เพื่อไม่ให้เจ้าหมอนั่นหนีไป เราต้องรีบไปหามันตอนนี้ คืนนี้เธอยู่ห้องนั่นแหละ แต่วางใจได้ 

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็หยิบยันต์ออกมาจากกระเป๋าหนึ่งแผ่น จากนั้นก็ยื่นมันให้กับอู่ฮุ่ยฮุ่ย “ เธอเก็บเจ้านี่ไว้ ! ”

อู่ฮุ่ยฮุ่ยรับยันต์ผมเอาไว้อย่างกับหุ่นยนต์ สภาพเธอเหมือนกับคนที่เสียจิตวิญญาณไปอย่างงั้น

แต่ตอนนี้เราไม่มีเวลาอธิบายให้อู่ฮุ่ยฮุ่ยฟังจริงๆ ดังนั้นหลังให้ยันต์กับอู่ฮุ่ยฮุ่ยเสร็จ ผมก็โบกมือให้ทุกคน และพูดออกมาอีกครั้ง “ ไปพวกเรา ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็หมุนตัวและรีบเดินต่อทันที

หยางเฉ่วและเหล่าเฟิงเองก็รีบเดินตามมาติดๆ แต่พวกเราสามคนเพิ่งเดินออกมาได้ 10 เมตร อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็ตะโกนเรียกพวกเราจากทางด้านหลัง “ รอก่อน ! ”

พอได้ยินเสียงอู่ฮุ่ยฮุ่ย พวกเราสามคนก็หยุดเดิน และหันกลับไปมองทันที

เราเห็นอู่ฮุ่ยฮุ่ยวิ่งเข้ามาพร้อมชุดนอนของเธอ

อู่ฮุ่ยฮุ่ยเห็นพวกเราหันมามอง เลยพูดกับพวกเราตรงๆ “ ฉันอยาก อยากไปกับพวกนายด้วย ฉันอยากรู้ว่า 

ใครคิดจะฆ่าฉัน ! ”

“ ฮุ่ยเอ๋อร์ มันอันตรายมากถ้าเธอตามเราไปด้วย ” หยางเฉ่วพูดตรงๆ เธอปฏิเสธคำขอของอู่ฮุ่ยฮุ่ย

แต่ฮุ่ยเอ๋อร์กลับทำหน้าเด็ดเดี่ยว “ ไม่ ฉันไม่กลัวอันตราย ถึงต้องตาย ฉันก็ไม่อยากตายแบบไม่รู้อะไร 

ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าใครคิดจะฆ่าฉัน ! ”

“ แต่ฮุ่ยเอ๋อร์ ตอนนี้คนที่พวกเราไปเจอ คือหมอผีที่โดนจ้าง เธอไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ! ” หยางเฉ่วพูดต่อ

แต่อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็ยังทำหน้าเด็ดขาดเหมือนเดิม “ ครั้งนี้ฉันจะตามพวกนายไปด้วย และ และพวกนายทิ้งฉันให้อยู่ที่นี่คนเดียว ฉัน ฉันกลัว ! ”

พอเห็นท่าทางของอู่ฮุ่ยฮุ่ย พวกเราก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี

แต่ทันใดนั้นเองจู่ๆเหล่าเฟิงก็พูดขึ้นมาว่า “ งั้นก็พาอู่ฮุ่ยฮุ่ยไปด้วยเถอะ ! เผื่อพวกเราเพิ่งออกไป เจ้าหมอนั่นอาจลงมือตอนพวกเราไม่อยู่ แบบนั้นฮุ่ยเอ๋อร์จะตกอยู่ในอันตรายนะ ! พาเธอไปด้วย ก็ถือว่าปลอดภัยอีกหน่อย เพราะพวกเรามีกันอยู่ตั้งสามคน ”

เหล่าเฟิงดูใจเย็น พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสบายๆ

พอได้ยินเหล่าเฟิงพูดถึงขนาดนั้น ผมก็ลองคิดให้ละเอียดอีกรอบ ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นได้จริงๆ

เมื่อกี้พวกเราคิดแต่จะไปต่อสู้ จนลืมเรื่องแบบนี้ไปซะสนิท

ถ้าเจ้าหมอนั่นรับเงินมาจริงๆ เขาก็ต้องฆ่าอู่ฮุ่ยฮุ่ยให้ตาย อือเหมือนจะเป็นแบบนี้ได้จริงๆ

ท้าเราต่อหน้า หลังจากนั้นรอให้พวกเราออกไปแล้ว ก็ค่อยลงมือกับอู่ฮุ่ยฮุ่ยอีกรอบ

พอช่วงเวลานั้นมาถึง อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็จะเสี่ยงอันตรายมากกว่าเดิม หรือแม้แต่ไม่มีทางรอดอีกครั้ง

พอคิดมาถึงตรงนี้ ในใจผมก็มีเสียงดัง “ กึก ” แอบพูดกับตัวเองว่ายังรอบคอบไม่พอ ทำอะไรวู่วามไปหน่อย

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็พูดกับหยางเฉ่วว่า “ หยางเฉ่ว เธอพาอู่ฮุ่ยฮุ่ยไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หากทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียว เธอได้ตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งจริงๆแน่ ! ”

เมื่อกี้หยางเฉ่วฟังการวิเคราะห์ของเหล่าเฟิงแล้ว เธอเองก็คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน

ตอนนี้ยังเห็นผมพยักหน้าเห็นด้วย จึงไม่มัวพูดมาก รีบพยักหน้าให้ผมทันที

หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับอู่ฮุ่ยฮุ่ยว่า “ ฮุ่ยเอ๋อร์ ไปเถอะ ! ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ”

อู่ฮุ่ยฮุ่ยเห็นพวกเราเห็นด้วย เธอจึงดูดีใจขึ้นมาทันที รีบพยักหน้า และขานรับว่า “ อือ ” จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนตึกกับหยางเฉ่วทันที

ผมและเหล่าเฟิง ยืนรออยู่ใต้ไฟถนนข้างล่างตึก

เหล่าเฟิงยื่นบุหรี่ให้ผมหนึ่งมวล จากนั้นก็เริ่มจุดไฟและสูบ

แม้ตอนนี้จะเงียบสงบ แต่สวรรค์รู้ดีว่าต่อไปพวกเราจะเจอกับอะไร

แต่หากต้องเผชิญหน้าจริงๆ ยังไงพวกเราก็ต้องสู้จนตัวตาย

ขณะรับรู้รสสัมผัสของบุหรี่ ใจที่เคยเคร่งเครียดของผม ก็ดูจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย

แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆเหล่าเฟิงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างๆผม ก็พูดขึ้นมาว่า “ เหล่าติง พูดตรงๆนะ ฉันคิดว่านายเป็นตัวซวยว่ะ ! ”

ในเวลานี้ผมเพิ่งสูบเข้าไปได้หนึ่งครั้ง เดิมทีหน้าผมยังดูเรียบนิ่งอยู่ แต่พอได้ยินคำพูดนั้น ผมก็สำลักออกมาในทันที

“ แค่กๆๆ นาย นายว่าอะไรนะ ฉันเป็นตัวซวยงั้นเหรอ ? ” ผมทำหน้างุนงง ผมกลายเป็นตัวซวยตั้งแต่เมื่อไหร่

เหล่าเฟิงยังทำตัวเย็นชาเหมือนเดิม หน้าเขาเต็มไปด้วยความเรียบนิ่ง เขาพูดขึ้นมาในขณะสูบบุหรี่ 

“ ตั้งแต่ฉันรู้จักนาย ก็ไม่ซวยตลอด…… ”

“ เฮ้ย หมายความว่าไง ” ผมกลอกตา

เหล่าเฟิงยังทำตัวเย็นชาเหมือนเดิม “ ไร้สาระ นายลองคิดดู ใครรู้จักนายแล้วไม่ซวยบ้าง อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็ไม่ใช่หนึ่งในนั้นเหรอ ? ”

ผมทำหน้าหมดคำพูด เอาเรื่องนี้มาโทษผมได้เหรอ

“ เหล่าเฟิง นายพูดบ้าอะไร ! เรื่องพันนี้จะมาโทษฉันได้งั้นเหรอ ? ”

“ ต้องโทษนายที่ดวงซวยนั่นแหละ ตั้งแต่รู้จักนายมา ไม่ล่าผีก็ต้องเจอกับปัญหา เมื่อก่อนฉันกับอาจารย์พเนจรไปทั่ว สามเดือนห้าเดือนยังไม่เจอปัญหาอะไรเลย แต่พอมารู้จักกับคนที่ดวงซวยอย่างนาย 

เรื่องเล็กน้อยเข้ามาไม่ขาดสาย เรื่องใหญ่ก็ตามมาไม่หยุดหย่อน วิญญาณร้าย วิญญาณอาฆาต ผีดิบ 

ปีศาจก็ได้เจอมาหมด…… ”

เจ้าเฟิงเฉ่วหานงี่เง่านี่ พูดเรื่องไร้สาระได้หน้าตาย ทำซะผมไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเลย

แต่ก็มีเรื่องนึงที่เขาพูดถูก ตั้งแต่ผมโดนผีน้ำจ้องเล่นงาน และเข้ามาในสายงานนี้ ผมก็เจอปัญหาต่างๆค่อนข้างเยอะ

แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม อย่างแรกเลยอาจารย์ผมเป็นคนปราบภูติผีที่มีชื่อเสียงในแถบนี้ ในช่วงสิบไมล์แปดหมู่บ้าน หรือแม้แต่เถ้าแก่ในเมือง ก็ยังมาหาอาจารย์ผมบ่อยๆ แบบนี้พวกเราก็ต้องมีปัญหาให้จัดการเยอะอยู่แล้ว

อีกอย่าง องค์กรตาผีก็เพิ่งมาสร้างสาขาอยู่ที่ถิ่นของพวกเราเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา ทางฝั่งน้องศพก็ช่วยต้านอีกแรง และเธอก็ยังปักหลักอยู่ที่ป่ากุ่ยหม่า

หลังจากนั้นเจ้าสำนักปีศาจก็เข้ามาหลอมยาในถิ่นของพวกเรา เจ้าหมอนี่ก็มาอยู่ในที่เดียวกัน 

แล้วแบบนี้ปัญหาที่ตามมามันจะไม่เยอะได้ยังไง

แล้วก็ ที่นี่ก็ใหญ่แค่นี้ แถมมีแค่ผม อาจารย์ แล้วก็นักพรตอีกไม่คน ส่วนที่เหลือก็เป็นแค่พวกต้มตุ๋น 

สุดท้ายแล้วเจ้าเรื่องพวกนี้ ก็ต้องให้พวกเราเป็นคนจัดการอยู่ดี

ตอนนี้ละ ผมกลับโดนเจ้าหมอนี่บอกว่าเป็นตัวซวย ราวกับผมเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นซะอย่างงั้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เจ้าหมอนี่ยังพูดเรื่องไร้สาระด้วยสีหน้าจริงจัง หน้าไม่เปลี่ยนสี ใจไม่เต้นแรง

แน่นอน เหล่าเฟิงไม่ได้คิดร้ายใดๆกับผม เพียงแค่อยากแขวะผมเท่านั้น นี่ถือเป็นหนึ่งในอารมณ์ขันอันเย็นชาของเจ้าหมอนี่

ในขณะที่ผมและเหล่าเฟิงกำลังเถียงกัน หยางเฉ่วและอู่ฮุ่ยฮุ่ยก็ลงมาจากตึกแล้ว

พอหันไปมอง อู่ฮุ่ยฮุ่ยได้เปลี่ยนเป็นชุดเล่นเรียบร้อยแล้ว เธอมัดผมรวบ ทำให้ดูอ่อนเยาว์งดงาม และเต็มไปด้วยพลังสุดๆ

พอเห็นทั้งสองคนลงมาแล้ว ผมก็ไม่เถียงกับเหล่าเฟิงต่อ ผมพูดกับทั้งสองคนว่า “ ในเมื่อคนครบแล้ว 

งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ ! ”

อู่ฮุ่ยฮุ่ยไม่ได้ถามมากความ เพียงพยักหน้าให้ผม “ อือ ! ฉันจะเชื่อฟังพวกนายทุกอย่าง ! ”

ขณะมองเธอ มุมปากผมก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นทุกคนก็รีบเดินออกไปจากที่พักแห่งนี้ทันที

แต่พวกเราเพิ่งออกจากที่นี่ มันก็เป็นเหมือนที่เหล่าเฟิงเดาเอาไว้จริงๆ กลุ่มควันสีดำเข้ามาร่วมตัวในห้อง

อู่ฮุ่ยฮุ่ยอย่างรวดเร็ว ผีผู้ชายที่โดนเรา “ ฆ่าตาย ” เมื่อก่อนหน้านี้ ได้ปรากฎตัวขึ้นในห้องอีกครั้ง……