spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 507 การโต้กลับในขณะที่กำลังใกล้ตาย

ขณะมองสาวกตรงหน้าที่กำลังร้องขอชีวิต สีหน้าของผมก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด ผมเพียงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเท่านั้น “ เอายายับยั้งสภาพสัตว์ออกมา ! ”

พอเจ้าสาวกคนนั้นได้ยินผมพูดแบบนี้ ก็เงียบไปพักหนึ่ง

ผมเห็นอีกฝ่ายเงียบ จึงเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “ ทำไม ? จะไม่ทำ ? ”

“ ไม่ไม่ไม่ ผมทำ ทำ…… ” สาวกคนนั้นรีบรับปาก เห็นได้ชัดว่าเขากลัวมาก

“ ยังไม่รีบอีก ! ” ผมขู่ต่อ ตอนนี้ท่านนักพรตตู๋ต้องการเจ้านี่มาก ยังไงผมก็ต้องเอาเจ้าสิ่งนี้มาให้ได้

เจ้าสาวกไม่รอช้า รีบยื่นมือเข้าไปในเสื้อ จากนั้นก็ค่อยๆหยิบขวดเล็กๆออกมาขวดหนึ่ง

“ ท่าน ท่านนักพรต…… ”

ผมมองมือที่ยืนขวดออกมาของอีกฝ่าย ทันใดนั้นม่านตาผมก็หดเล็กลงทันที ผมต้องการเจ้านี่แหละ

ผมดีใจ รีบเอื้อมมือไปจับทันที

ในสายตาของผม ผมเป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่าง ปีศาจตรงหน้าตนนี้ ไม่มีทางกล้าเล่นตุกติกแน่นอน

แต่ผลลัพธ์กลับออกมาเหนือความคาดหมาย ในขณะที่ผมเอื้อมมือไปจับขวดยาขวดนั้นมา เจ้าสาวกที่ดูหวาดกลัว ก็เปลี่ยนสีหน้า อ้าปากอย่างรวดเร็ว พร้อมพ่นควันสีดำมืดออกมา

เจ้าควันดำพวกมันไม่กระจายไปรอบๆ มันพุ่งตรงมาที่หน้าผมทันที

เพราะสมาธิทั้งหมดของผม ตกไปอยู่ที่ขวดใบนั้น ดังนั้นผมจึงไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเจ้าหมอนี่ และคิดไม่ถึงว่าเจ้าสาวกสำนักลื่อเย่ที่ดูหวาดกลัว ไม่กล้าทำอะไรตรงหน้า จะเป็นแค่การเสแสร้งเพื่อตบตาผม

ส่วนมือที่ยื่นออกไปข้างนั้น ก็ไปอยู่ในตำแหน่งที่จับได้พอดี

ผมคว้ายาขวดนั้นมาได้ แต่ในขณะที่กำลังผ่อนคลายอีกฝ่ายก็ลอบโจมตีผมทันที

ผมไม่รู้ว่าควันดำที่เจ้าหมอนั่นพ่นออกมาคืออะไร แต่ยังไงมันก็ต้องส่งผลร้ายอย่างแน่นอน

ผมตกใจ อยากจะหลบ แต่พอผมรู้ตัวอีกที มันก็สายไปแล้ว

เพราะเราอยู่ใกล้กันเกินไป และเจ้าควันดำพวกนั้นก็พุ่งมาที่หน้าของผมแล้ว

ถ้าต้องมาพลาดในวันนี้ คงเป็นอะไรที่รู้สึกผิดสุดๆ

ในวินาทีนี้ ตัวผมชาไปครึ่งหนึ่ง แอบพูดในใจว่าจบกัน……

แต่ในช่วงเวลาวิกฤตนั้น จู่ๆเสียงของอาจารย์ก็ดังขึ้นที่ข้างหูของผม “ หลบไป ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ผมก็สัมผัสได้ถึงแรงกระแทก

ต่อจากนั้นผมก็เห็นอาจารย์พุ่งเข้ามาจากด้านข้างๆ เบียดให้ผมล้มลง และเข้ามาขวางตรงหน้าของผมเอาไว้

ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในเวลาที่สั้นสุดๆ มันเป็นเวลาแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น

แต่เพียงเพราะการกระทำนี้ ทำให้ควันดำที่ปีศาจตนนั้นพ่นออกมา สัมผัสโดนกับหลังของอาจารย์

เจ้าควันดำพวกนั้นเพิ่งสัมผัสโดนหลังอาจารย์ ผมก็ได้ยินเสียงดัง “ ซ่า ”

ถึงอาจารย์จะใส่เสื้ออยู่ แต่มันเหมือนกลับไม่อาจต้านทานควันดำพวกนั้นได้

เพียงแค่เท่านี้ คราบเลือดก็ค่อยๆซึมออกมาตรงเสื้ออาจารย์ทันที

“ อ้า ! ” อาจารย์ทำหน้าทรมาน พร้อมเสียงกรีดร้องแบบกัดฟัน

ในเวลาเดียวกัน เราสองคนก็ล้มลงพื้น โดยมีอาจารย์ทับอยู่บนตัวผม

พอผมเห็นอาจารย์ทำหน้าทรมาน และตรงหลังของเขายังมีเสียง “ ซ่าๆๆ ” ดังขึ้นเบาๆ ผมก็อดตื่นตกใจไม่ได้ “ อาจารย์…… ”

เสียงของผมเพิ่งเงียบลง เจ้าสาวกที่พ่นควันดำออกมาคนนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้ว เขาเผยให้เห็นใบหน้าที่ดุร้าย ขณะเดียวกันก็ยกกรงเล็บขึ้น เล็งมาจากหลังอาจารย์ผม จากนั้นก็ตวัดกรงเล็บลงมา หวังจะฆ่าอาจารย์ผมให้ตาย

พอผมเห็นภาพนี้เข้า ก็ทำหน้าเหี้ยม แล้วตะโกนด่าออกมาทันที “ แม่มึงซิ ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ผมก็โยนดาบไม้ในมือออกไป ตัวดาบมีพลังของผมเคลือบอยู่ นี่เป็นการโจมตีที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

“ ฉึก ” ทันใดนั้นดาบไม้ก็เจาะทะลุหน้าอกของอีกฝ่าย

ร่างกายของสาวกปีศาจตนนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่า เขาตัวแข็งทื่อ ช็อกในทันที

ต่อจากนั้น เขาก็ค่อยๆก้มหน้า ทันใดนั้นเขาก็เห็นดาบที่ปักเข้าที่หน้าอกของตัวเองพอดี ตอนนี้เลือดสดๆค่อยๆไหลออกมาตามตัวดาบ……

เพิ่งเห็นถึงตรงนี้ ตรงมุมปากของเจ้าปีศาจตนนั้นก็มีรอยเลือดปรากฎขึ้น จากนั้นเขาก็ล้มลงนอนตายกับพื้น

ผมไม่ได้สนใจสาวกที่ตายไปตนนั้น ผมพลิกตัวขึ้นมา มองอาจารย์ที่กำลังกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ “ อาจารย์ อาจารย์…… ”

ผมตะโกนเรียกอาจารย์ไป และมองหลังของอาจารย์ไปพร้อมกัน

ผมพบว่าบนหลังของอาจารย์มีควันสีดำลอยออกมาอย่างต่อเนื่อง คราบเลือดขนาดใหญ่ และยังมีเสียง “ ซ่าๆๆ ” ดังอยู่อย่างงั้น

มันชัดเจนสุดๆ ควันพิษอะไรไม่รู้ที่เจ้าหมอนั่นพ่นออกมาเมื่อกี้ มีฤทธิ์ในการกัดกร่อน

บริเวณที่โดนพิษ เหมือนถูกสาดด้วยกรดซัลฟิวริกไม่มีผิด เนื้อกำลังถูกกัดกร่อนอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเดียวกันนั้น ทางหูเหมยก็จัดการคู่ต่อสู้เสร็จแล้ว

ตอนนี้ นอกจากปีศาจเสือดาวตัวนั้นแล้ว สาวกปีศาจตนอื่น ก็โดนพวกเราฆ่าหมดแล้ว

จากนั้นหูเหมยก็วิ่งเข้ามา พอเห็นหลังของอาจารย์ผิดปกติไป เธอก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

อาจารย์กัดฟัน เหงื่อเย็นๆแห่งความเจ็บปวดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง “ อา อาจารย์ไม่เป็นไร ! ”

พอเห็นอาจารย์เจ็บปวดแบบนั้น ผมก็รีบดึงมีดปลิดวิญญาณออกมา แล้วพูดกับอาจารย์ว่า 

“ อาจารย์ทนก่อนนะ ผมจะดูหลังอาจารย์หน่อย ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็ใช้มีดตัดเสื้อของอาจารย์ เผยให้เห็นแผลบนหลังเขา

ผมพบว่า บนไหล่ซ้ายของอาจารย์มีวงกลมขนาดใหญ่อยู่ ตอนนี้มันโดนกัดจนมีสภาพเป็นแผลเหวอะ

และหลังโดนกัดกร่อนเสร็จ ก็จะมีเลือดสีดำๆไหลออกมา หากมันไหลไปทางไหน ตรงนั้นก็จะโดนกัดกร่อนทันที และยังมีแนวว่ามันจะแพร่ระบาดไปอย่างต่อเนื่อง……

พอเห็นภาพนี้ ผมก็ตกใจทันที

หูเหมยตกใจจนตาโต บาดแผลของเขาน่าตกใจมาก

แต่ผมรู้ว่า ต้องทำความสะอาดบาดแผลก่อน ไม่อย่างงั้นบาดแผลที่หลังของอาจารย์ต้องเพิ่มไปมากกว่าเดิมแน่ๆ

และในตอนนั้นเอง จู่ๆหูเหมยก็หยิบกระบอกไม้ไผ่เล็กๆออกมา จากนั้นก็ยื่นมาให้ผม “ นี่เป็นยาสมานแผลที่หมอเฒ่าในหุบเขาเป็นคนทำ นายเอามันทาให้นักพรตติงซิ น่าจะได้ผลอยู่นะ ”

ขณะมองสีหน้าซีเรียสของหูเหมย ผมก็ไม่สนใจเรื่องอื่น รีบพยักหน้า แล้วรับมันมาถือไว้ทันที

“ อาจารย์อาจจะเจ็บหน่อยนะ ! ” ขณะพูด ผมก็เปิดขวดยานั่นออกแล้ว

“ มา มาเถอะ ! ” อาจารย์เส้นเลือดปูด เห็นได้ชัดว่าความเจ็บประเภทนี้ ทำให้อาจารย์ทรมานกว่าปกติ

ผมเองก็ไม่รอช้า รีบทายาสมานแผลลงที่บาดแผลของอาจารย์ทันที

ยาสมานแผลเพิ่งสัมผัสกับแผลบนหลังอาจารย์ อาจารย์ก็ร้องออกมาเสียงดังลั่น ดวงตาแทบถลนออกมา เหงื่อเย็นไหลผุดขึ้นมาทันที

แต่ดูเหมือนยาสมานแผลนี่จะได้ผล บาดแผลที่โดนกัดกร่อนอย่างต่อเนื่อง มีอาการหยุดกัดกร่อนทันที 

และยาสนามแผลนี้ก็มีฤทธิ์ช่วยหยุดเลือดได้ดีมาก แค่ทาลงไปก็ได้ผลแล้ว

อาจารย์ตัวสั่น แต่ในเวลานี้ก็กลั้นหายใจเอาไว้ แล้วพูดกับผมว่า “ เสี่ยว เสี่ยวฝาน อาจารย์ไม่ ไม่ตายหรอก พวกแก พวกแกไปช่วยพวกท่านเซียนเถอะ ”

พอเห็นบาดแผลของอาจารย์ดีขึ้นแล้ว ทางปู่หูลิ่วและยายหูชีกำลังสู้อยู่ ผมก็ไม่ลังเลมากนัก

ตอบกลับอาจารย์ทันที “ อือ ! อาจารย์ พักก่อนนะ คืนนี้เราต้องจัดการเจ้าปีศาจตัวนี้ได้แน่ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็จับมีดปลิดวิญญาณแน่น แล้วลุกขึ้นทันที

ส่วนหูเหมย เธอพุ่งออกไปหาปีศาจเสือดาวตนนั้นเรียบร้อยแล้ว……