spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 503 พัฒนาอย่างต่อเนื่อง

ผมดีใจมาก คิดว่าเป็นเพราะวิธีที่มู่หลงเหยียนบอก ทำให้ผมได้ผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้

ผมสงบความรู้สึกตื่นเต้นเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนพลังและกำหนดลมหายใจต่อ ผมทำทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน อยากให้ตัวเองพัฒนาไปอีกขั้น

แต่ผลที่ตามมา กลับทำให้ผมนั่งไม่ติด

หลังเคลื่อนพลังตามรูปแบบนี้แล้ว ผมก็พัฒนาต่อไปได้อย่างราบรื่น ความเร็วในการพัฒนา 

เร็วขึ้นจนผิดปกติ

ก่อนหน้าผมมีภูเขาขวางกั้นทางอยู่ หรือเหวลึกที่ไม่อาจปีนขึ้นไปได้ แต่ในเวลานี้พวกมันกลับกลายเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เหมือนการขี่ม้าบนพื้นราบ……

ผมพัฒนาติดต่อกันไปได้อีก 7 จุด จนกระทั่งตัวเองขึ้นไปถึงจุดที่ 31

และตอนที่ข้ามผ่านจุดที่ 30 ไปได้ จุดตันเถียนของผมก็สั่นอยู่พักหนึ่ง

ผมสัมผัสได้ว่า พลังที่อยู่ด้านในตัวเพิ่มมากขึ้น และหนาขึ้น

ผมรู้ดี นี่ก็คือขั้นต้นก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ความสำเร็จ

ผมรู้สึกรอคอยเป็นพิเศษ คิดว่าหลังจากฝึกวิชาเฟินเทียนกงสำเร็จแล้ว พลังของผมจะทรงพลังและพัฒนาอย่างก้าวกระโดดหรือเปล่า

แต่การพัฒนาในวันนี้เร็วเกินไป เร็วจนผมตกใจ

ต้องรู้ว่าภาพฝึกพลังภาพแรกของวิชาเฟินเทียนกง มีจุดลมปราณที่ต้องฝึกฝนทั้งหมด 38 จุด

แต่ในวันนี้ ผมกลับพัฒนาติดต่อกันไปถึง 8 จุด เรื่องนี้จึงทำให้ผมคาดไม่ถึง หรือแม้แต่แปลกใจสุดๆ

เพราะหลังพัฒนาไปถึงจุดที่ 20 การฝึกก็เปลี่ยนเป็นเรื่องยากขึ้นมาทันที

ยิ่งฝึกต่อไปเรื่อยๆ การพัฒนาก็มีระดับความยากมากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่อย่างงั้นผมก็คงไม่ติดอยู่ที่จุด 23 นานขนาดนั้น ไม่อาจก้าวข้ามไปได้สักที หรือหาทางไปต่อไม่ได้

ความรู้สึกแบบนี้ ที่สามารถพัฒนาไปได้ถึง 8 จุดในครั้งเดียว มันเป็นอะไรที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตั้งแต่ที่ผมเริ่มฝึกมา

เพราะเรื่องนี้ ทำให้อารมณ์ของผมเปลี่ยนแปลงอย่างแรง ผมรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ

ดังนั้นในวินาทีที่จะก้าวข้ามจุดที่ 32 ผมจึงทำล้มเหลว

แต่ผมรู้ว่า นี่เป็นเพราะอารมณ์ของผมเข้ามามีส่วนร่วมมากเกินไป

ถ้าฝึกเคลื่อนพลังและสภาพจิตใจก่อนหน้านี้ผมต้องทำสำเร็จแน่ๆ หรือแม้แต่พัฒนาต่อไปได้อีก

หลังลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ผมก็เคลื่อนพลังผ่าน 31 จุดนั้นสำเร็จแล้ว ยังเหลืออีกเพียง 7 จุดเท่านั้น ผมก็จะฝึกเดินลมปราณในแผนภาพแรกของวิชาเฟินเทียนกงสำเร็จแล้ว

เมื่อหันไปดูเวลา ผมก็พบว่าตอนนี้ผ่านไปเพียงประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น

หรือจะพูดอีกอย่างว่า ผมใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมง ก็สามารถพัฒนาไปได้ถึง 8 จุด

ความเร็วแบบนี้ เป็นอะไรที่น่าตกใจมาก แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่อยากเชื่อ

ผมก้มมองมือของตัวเอง จากนั้นก็บ่นพึมพำออกมาว่า วันนี้พัฒนาไปได้เร็วเว่อร์ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ 

หากยึดตามความเร็วในวันนี้ ไม่แน่อีกสองสามวันข้างหน้า  ผมอาจฝึกวิชาเฟินเทียนกงสำเร็จแล้วก็ได้

พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็เห็นว่าตอนนี้ยังไม่เย็นมาก จึงคิดจะลองฝึกต่อ ลองดูว่าจะพัฒนาต่อไปได้อีกไหม

ด้วยเหตุนี้ ผมเลยรีบนั่งลง และเตรียมจะฝึกต่อ

แต่ทันใดนั้นเอง ผมกลับตกใจ เพราะผมพบว่าตอนนี้มีดปลิดวิญญาณกำลังวางขวางอยู่ข้างขาผม

เมื่อคืนตอนนอน ผมเล่นมีดปลิดวิญญาณจนหลับไป ก่อนหน้านี้ตอนฝึก ก็ไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีดปลิดวิญญาณอยู่บนหน้าตักตัวเอง

ดังนั้น ผมเลยหยิบมีดปลิดวิญญาณขึ้นมา แล้ววางมันไว้บนเตียง

หลังวางมีดวิญญาณเรียบร้อยแล้ว ผมก็หลับตา เริ่มฝึกวิชาเฟินเทียนกงต่ออีกครั้ง

ผมทำตามที่มู่หลงเหยียนบอก ทำจิตใจให้สงบ จากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนพลัง

มันเป็นเหมือนก่อนหน้านี้ ทุกอย่างราบรื่นมาก ราบรื่นสุดๆ ไม่มีติดขัดเลยสักนิด

ผ่านไปไม่นาน ผมก็มาถึงจุดที่ 31

ถึงจะยังไม่พัฒนาไปจนถึงจุดที่ 32 แต่ตอนนี้ผมกลับพบว่าการควบคุมพลังในร่างกายเป็นเรื่องที่ง่ายมาก 

ผมสัมผัสได้ถึงคอขวดของจุดที่ 32 บางทีมันต้องการแค่ก้าวเดียวก็จะสำเร็จ

ดังนั้น ในขณะฝึกวิชาเฟินเทียนกง ผมจึงเคลื่อนพลังคิดจะก้ามข้ามจุดที่ 32 ไปให้ได้

แต่ในขณะที่ผมเคลื่อนพลังไปปะทะกับจุดที่ 32 เรื่องที่ไม่คาดคิดก็ปรากฎขึ้น

ความรู้สึกควบม้าบนพื้นราบอันนั้น กลับหายไป ในวินาทีที่พุ่งชนกับจุดที่ 32

ราวกับสิ่งที่ตรงหน้าตัวเอง เป็นภูเขาลูกใหญ่ ที่ไม่อาจสั่นคลอนมันได้ง่ายๆ

พลังที่อยู่ในตัวผม ก็สลายหายไปทันที

อย่าว่าแต่ทะลุคอขวดเลย แม้แต่สั่นคลอน มันก็เป็นไปไม่ได้

หลังจากล้มเหลว คิ้วผมก็ค่อยๆขมวดเข้าหากัน พร้อมเผยสีหน้างงงวยออกมา เห็นอยู่ชัดๆว่ารูปแบบการฝึกก็เหมือนกับครั้งแรก ทุกอย่างราบรื่น แต่ทำไมตอนปะทะถึงได้ล้มเหลวละ

ผมค่อนข้างงง จากนั้นก็ยังอยากลองอีกสองสามครั้ง ผลลัพธ์ที่ได้ก็เหมือนเดิม

ผมทำตามคำแนะนำของมู่หลงเหยียน การฝึกราบรื่นขึ้นมากกว่าเดิม หรือแม้แต่สบายดั่งใจคิด

แต่ทุกครั้งที่มาถึงคอขวด ไม่ว่าจะทำยังไงผมก็ทำไม่สำเร็จ หรือแม้แต่ไม่อาจสั่นคลอนมันได้เลยสักนิด

ผมสงสัยในใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เห็นอยู่ชัดๆว่าไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น ผมควบคุมลมปราณได้อย่างดีเยี่ยม แต่ทำไมถึงพัฒนาต่อไปไม่ได้ 

หรือว่าผมทำตรงไหนผิดไป

ผมลองคิดทบทวน หรือแม้แต่คิดถึงความรู้สึกแรกที่พัฒนา 8 จุดได้ติดต่อกัน ดูรูปแบบการเคลื่อนพลังและสภาพจิตใจไปทีละขั้นๆ

ผมพบว่าตอนฝึกเมื่อครั้งแรก ในตัวผมเหมือนจะมีกระแสความเย็นบางอย่างปรากฎขึ้นลางๆ

เหมือนกระแสความเย็นพวกนั้นจะเข้าไปผสมกับลมปราณของผม ต่อจากนั้นผมก็ฝึกเดินลมปราณวิชาเฟินเทียนกงสำเร็จมาเรื่อยๆ

แต่ครั้งที่สองและครั้งที่สาม กลับไม่มีกระแสความเย็นนี้ปรากฎขึ้น และผมเองก็พัฒนาต่อไปไม่ได้อีก

เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมก็ถามตัวเองว่า หรือว่าจะเป็นเพราะไม่มีความเย็นนั่น ดังนั้นพวกเองเลยไปต่อไม่ได้ แต่ในลมปราณ ก็ไม่มีกระแสความเย็นแบบนั้นอยู่ แล้วมันมาได้ยังไง หรือ หรือจะเป็นเพราะจิตใจของตัวเองยังไม่สงบพอ  พอไม่มีสภาพจิตใจแบบนั้น ดังนั้นก็เลยไม่มีกระแสความเย็นแบบนั้นเกิดขึ้น

ผมลองคิดทบทวนกลับไปกลับมา สุดท้ายก็ได้ผลสรุปแบบนี้

ผมขมวดคิ้ว พยักหน้าเบาๆ คิดว่าต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ

น่าจะเป็นเพราะสภาพจิตใจของตัวเองยังไม่นิ่งพอ หรือจิตใจไม่รวมเป็นหนึ่ง ถึงทำให้ล้มเหลว 

และไม่ได้เกิดจากสาเหตุอื่น

แน่นอน ผมสรุปผลออกมาได้แค่อย่างเดียว

แต่หากมองในทางกลับกันผมก็พัฒนาไปได้ถึง 8 จุดติดต่อกัน ลมปราณในร่างกายของผมก็มีเยอะมากขึ้น พลังในจุดตันเถียนก็เป็นเพราะฝึกวิชาเฟินเทียนกง มันถึงดูใหญ่ยิ่งกว่าเดิม

ด้วยเหตุนี้ ผมสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่าตัวเองใกล้ก้าวขึ้นไปขั้นเต้าชือแล้ว

ระยะห่างของผมกับขั้นเต้าชือในตอนนี้ อยู่ห่างกันแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

หรือแม้แต่สามารถเดาได้ว่า หากฝึกวิชาเฟินเทียนกงสำเร็จ ผมต้องสามารถก้าวขึ้นสู่ขั้นเต้าชือได้อย่างแน่นอน

จากความเร็วในตอนนี้ ผมใช้เวลาไม่ถึงครึ่งปี หรือภายในสองเดือนนี้ผมก็อาจก้าวขึ้นไปถึงขั้นเต้าชือได้แล้ว หากความรู้สึกในการพัฒนาก่อนหน้านี้ปรากฎขึ้นอีก การพัฒนาไปจนถึงขั้นเต้าชือ ก็อาจใช้เวลาเพียงแค่สองวันเท่านั้น

พอคิดว่าตัวเองจะก้าวขึ้นสู่ขั้นเต้าชือแล้ว ผมก็รู้สึกดีใจสุดๆ

ผมเพิ่งพัฒนามาถึงเต้าฉือขั้นสุดได้นานเท่าไหร่เชียว ในระยะเวลาไม่ถึงสองเดือนได้ แต่ตอนนี้ผมกลับเริ่มเข้าสู่เขตของขั้นเต้าชืออีกแล้ว

ความเร็วในการพัฒนาแบบนี้ ในบรรดารุ่นเดียวกัน ก็คงมีไม่กี่คนเท่านั้นที่เทียบได้มั้ง !

ในขณะที่ผมกำลังคิดแบบนี้ จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ ปังๆๆๆ ”

เสี้ยววินาทีต่อมา เสียงของอาจารย์ก็ดังตามมาติดๆ “ เสี่ยวฝาน ตื่นได้แล้ว อีกเดี๋ยวเราต้องไปทำงานกันแล้ว ! ”

พอได้ยินอาจารย์พูดแบบนั้น ผมก็ขานรับทันที “ ตื่นแล้วอาจารย์ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็รีบใส่เสือผ้า แล้วหยิบมีดปลิววิญญาณเตรียมตัวจะออกจากห้อง

แต่ในวินาทีที่มือของผมเอื้อมไปสัมผัสโดนมีดปลิดวิญญาณ กระแสความเย็นก็แล่นมาที่มือผมทันที

เมื่อความเย็นนี้ปรากฎขึ้น ใจผมก็เต้นแรงทันที ตัวแข็งทื่อไปพักหนึ่ง ภายในจุดตันเถียนเองก็มีความเย็นปรากฎขึ้น

ความ ความเย็นแบบนี้

ไม่ หากพูดให้ชัดเจน นี่คือความเย็นที่ผมสัมผัสได้ในตอนแรก กระแสความเย็นที่เข้าไปผสมกับลมปราณของผม……

พอคิดได้แบบนั้น ผมก็ตาโต หันไปมองมีดปลิดวิญญาณทันที……