spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 497 โหดเหี้ยม
ทุกคนมองมู่หลงเหยียนด้วยสายตาเหลือเชื่อ แต่ละต่างไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น
ท่านเทพแห่งสำนักลื่อเย่ที่แข็งแกร่งแบบนี้ กลับพ่ายแพ้ในวินาทีเดียว
แม้ทุกคนจะไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของมู่หลงเหยียน แต่พวกเขาก็รับรู้การมีตัวตนของเธอได้นานแล้ว และเคยเห็นพละกำลังของอีกฝ่ายมาก่อน
แต่จากการแสดงพลังในครั้งก่อน วิญญาณคุ้มครองบ้านที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนตนนี้ น่าจะไม่ได้แข็งแกร่งถึงขนาดนี้ซิ
แต่วันนี้ ทำไมเธอถึงกำราบปีศาจเสือดาวได้ภายในฝ่ามือเดียวเองละ
ทุกคนค่อนข้างตกใจ แต่มีเพียงผมคนเดียวที่รู้ดีแก่ใจ
นี่เป็นเพราะมู่หลงเหยียนทะลุคอขวดแล้ว เธอได้เลื่อนระดับไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว
เพียงแต่พลังของพวกเราน้อยเกินไป ไม่อาจตัดสินได้ว่ามู่หลงเหยียนอยู่ในระดับไหนกันแน่
แต่เท่าที่คาดเดา ระดับของมู่หลงเหยียน บางทีคงใกล้เข้าขั้นเต้าจุนแล้ว
ก่อนอื่น ลูกน้องของปีศาจเสือดาวต่างอยู่ในขั้นเต้าจวิ้นแล้ว
หากเป็นแบบนี้ ระดับพลังของปีศาจเสือดาวก็น่าจะอยู่ในขั้นเต้าหวางละมั้ง
ไม่ก็มากกว่าเต้าหวาง หรือก็คือเต้าจง
แต่หากอยู่ในขั้นเต้าจง ก็ไม่อาจเอาชนะเต้าหวางได้ภายในฝ่ามือเดียว
ด้วยเหตุนี้ ผมเลยสงสัยว่าระดับพลังของมู่หลงเหยียนในตอนนี้ น่าจะใกล้ถึงขั้นเต้าจุน หรือไม่ก็ถึงขั้นเต้าจุนแล้ว
หุ่นเชิดรุ่นแรกขององค์กรตาผี น่าจะมีระดับพลังและความสามารถที่ทรงพลังแบบนี้ได้ ไม่อย่างงั้นคำว่ารุ่นแรก คงเป็นแค่ลมปาก
ในเวลานี้ โดยเฉพาะซ่งซานเหอ
เขามองมู่หลงเหยียน ด้วยสายตาเหมือนเห็นสัตว์ประหลาด
คิดไม่ถึงว่าข้างกายนักฝึกฝนทั่วไปอย่างผม จะมีวิญญาณผีคุ้มครองที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้
แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังตกใจ มู่หลงเหยียนก็ประคองผมให้ลุกขึ้นแล้ว ในเวลาเดียวกันเธอก็พูดออกมาว่า “ ไม่เป็นไรใช่ไหม ? ”
“ ไม่เป็นไร คราวนี้ เธอช่วยฉันไว้อีกแล้ว ! ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
มู่หลงเหยียนกลับฉีกยิ้มอย่างสบายๆ “ ต่อไปก็ค่อยๆตอบแทนก็แล้วกัน ! ”
หลังจากพูดจบ มู่หลงเหยียนก็หมุนตัว เดินตรงไปหาปีศาจเสือดาวที่อยู่ข้างพุ่มไม้
ผมเองก็ไม่รอช้า เดินตามหลังมู่หลงเหยียน ตรงไปหาเขาเช่นกัน
คราวนี้มู่หลงเหยียนน่าจะลงมือหนักพอสมควร เจ้าหมอนั้นยังคงไอเป็นเลือดอยู่
ปีศาจหนูที่อยู่ข้างๆ กำลังช่วยตบหลังให้ปีศาจเสือดาวอย่างต่อเนื่อง
ส่วนคนที่เหลือ ก็เดินตามพวกเรามาเช่นกัน
ซ่งซานเหอมีนิสัยชอบวางอำนาจ ตอนนี้พอเห็นพวกเราเป็นฝ่ายได้เปรียบ เจ้าหมอนี่ก็เริ่มออกมาเสนอหน้าอีกครั้ง
“ เมื่อกี้พวกแกไม่ได้เก่งนักเหรอฮะ ? ทำไมตอนนี้หัวหดแล้วละ มาซิ ! มาสู้กับพวกเราซิ ปีศาจชั่ว
ดวงกุด…… ” ซ่งซานเหอพูดไม่หยุด ดูเหมือนอาการบาดเจ็บของตัวเอง จะดีขึ้นมาในทันที
ปีศาจเสือดาวตัวนั้นกำลังนั่งอยู่บนพื้น หลังพิงพุ่มไม้ ดวงตาเต็มไปด้วยไฟแค้น “ อย่าได้ใจให้มันเร็วนัก
ข้าข้ามน้ำข้ามทะเลมานับสิบปี ได้รับการสั่งสอนจากท่านประมุข และยังเป็นนายแห่งสำนักลื่อเย่เฉิน
แค่เด็กอมมืออย่างพวกแกไม่กี่คน ก็คิดจะฆ่าข้าได้งั้นเหรอ ? ”
“ ความตายมาถึงแล้ว ยังจะกล้าปากดีอีกนะ ” พี่เฟิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา เขาเองก็คิดจะลงมือกับเจ้าหมอนี่
ส่วนปีศาจหนูตนนั้นกลับลุกขึ้น แล้วเข้ามายืนขวางด้านหน้าปีศาจเสือดาว “ ท่านเทพรีบหนีไปก่อน ศิษย์จะสกัดพวกมันให้เอง ! ”
หลังจากพูดจบ เจ้าปีศาจตนนี้ก็ระเบิดพลังปีศาจที่เข้มข้นออกมาทันที เขาเตรียมจะสู้สุดตัวกับพวกเรา
เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนก็เลิกคิ้ว เตรียมเข้าไปล้อมเจ้าหมอนี่เอาไว้ แล้วจัดการมันให้สิ้นซาก
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเราคาดไม่ถึงเลยคือ ยังไม่รอให้พวกเราลงมือ เจ้าปีศาจเสือดาวที่นั่งพิงพุ่มไม้
กลับลุกขึ้นมาดื้อๆ มันเล็งมาที่คอของลูกน้อง จากนั้นก็เข้าไปกัดคอลูกน้องจากทางด้านหลังทันที
จู่ๆก็เห็นเหตุการณ์แบบนี้ พวกเราทุกคนเลยตกใจทันที
นี่มันกำลังทำอะไร ตอนนี้มันจะลงมือกับลูกน้องอย่างงี้เหรอ มันจะกัดอีกฝ่ายให้ตายเลยเหรอ เจ้านี่บ้าไปแล้วหรือเปล่าเนี่ย
ปีศาจหนูที่โดนกัด ร่างกายเริ่มผอมแห้งลงอย่างรวดเร็ว เหมือนกับพลังชีวิตกำลังถูกดูดออกไปจนหมด อาการซูบผอมลงของเขาเกิดขึ้นเร็วมาก มันเป็นเพียงเวลาแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น
ผิวหนังที่เคยมีกล้ามเนื้อ ในเวลานี้กลับเปลี่ยนเหมือนผิวของคนแก่ที่ซ้อนทับกันชั้นแล้วชั้นเล่า
“ ท่าน ท่านเทพ ทำ ทำไมท่าน…… ” ปีศาจหนูทำหน้าหวาดกลัว ในใจมีแต่คำถามเต็มไปหมด
เขาภักดีต่อเจ้านาย แต่สุดท้ายกลับโดนเจ้านายกัดคอ
ส่วนปีศาจเสือดาวกลับไม่พูดอะไร เขากัดลงไปแรงๆอีกครั้ง
ปีศาจหนูแหกปากร้องเสียงดังตามสัญชาตญาณ “ อ้า ” หลังจากนั้นเราก็เห็นร่างของเจ้าลูกน้องปีศาจตนนี้โดนดูดจนแห้ง ดวงตาคู่นั้นยังเหี่ยวแห้ง และเขาก็ตายในทันที
จนกระทั่งถึงตอนนี้ ปีศาจเสือดาวถึงยอมเปิดปาก เจ้าหมอนี่โยนร่างไปบนพื้น
ปีศาจหนู กลายเป็นศพแห้งๆไร้ชีวิตชีวาเรียบร้อย
“ เพื่องานใหญ่ของสำนัก เจ้าเลยจำเป็นต้องสละชีวิต…… ” ปีศาจเสือดาวพูดกับศพแห้งๆตรงหน้าเบาๆ
ทุกอย่างนี้ เกิดขึ้นในเวลาแค่สองสามวินาที
ภายนระยะเวลาสั้นๆแบบนี้ ลูกน้องปีศาจตนนี้ ก็โดนเจ้าหมอนี่สูบพลังจนเกลี้ยง เป็นอะไรที่น่ากลัวจริงๆ
ไม่รอให้พวกเราได้เคลื่อนไหว เจ้าปีศาจเสือดาวตนนั้นก็พูดกับพวกเราอีกครั้ง “ ข้าจำพวกเจ้าเอาไว้แล้ว
วันหน้าจะต้องไปเยี่ยมถึงที่แน่นอน ! ”
ปีศาจเสือดาวในตอนนี้ ไม่เหมือนกับคนที่ไอเป็นเลือดและมีสภาพร่างกายที่อ่อนแออีกต่อไปแล้ว หลังได้ดูดพลังจากพวกเดียวกันแล้ว ร่างกายของเขาก็ฟื้นตัวขึ้นมาเยอะมาก
พอทุกคนได้ยินถึงตรงนี้ ก็ได้สติกลับมาทันที
ในใจรู้สึกหดหู่ เจ้าปีศาจตนนี้โหดเหี้ยมจริงๆ
เพราะความอยู่รอด ถึงจะเป็นพวกเดียวกัน เจ้าหมอนี่ก็สามารถสังหารได้ทุกเมื่อ นำลูกน้องมาเป็นแหล่งพลังงานของตัวเอง
ตอนนี้จะเห็นได้ว่า เจ้าหมอนี่เป็นพวกที่โหดเหี้ยมและไร้หัวใจขนาดไหน
มู่หลงเหยียนเองก็ค่อยๆเลิกคิ้วขึ้น “ แกคิดว่าจะหนีรอดไปได้งั้นเหรอ ? ”
“ ฮ่าๆๆ ! หากข้าคิดจะหนี ก็ไม่มีใครมาขวางข้าได้ทั้งนั้น อย่าลืมละ ข้าคือปีศาจเสือดาวทมิฬ ภายใต้ความมืดในยามค่ำคืนไม่มีใครสามารถหยุดข้าได้ ” เจ้าปีศาจพูดอย่างเยือกเย็น
และหลังพูดจบ เจ้าปีศาจตนนั้นก็ปลดปล่อยหมอกดำหนาทึบออกมา
หมอกดำพวกนั้นเพิ่งปรากฎขึ้น มันก็ห่อหุ้มร่างปีศาจตนนั้นเอาไว้ด้านใน พร้อมกันนั้นเสียงคำรามสั้นๆก็ดังขึ้น
“ โฮก ! ”
พอมู่หลงเหยียนเห็นแบบนั้น ก็ตกใจในทันที “ แย่แล้ว มันคิดจะหนี ! ”
เสียงเพิ่งเงียบลง มู่หลงเหยียนก็ลงมือเรียบร้อยแล้ว
ส่วนทางพวกเราไม่กี่คน ต่างก็เริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกัน แต่ละคนไม่สนอะไรทั้งนั้น รีบพุ่งเข้าไปในหมอกดำ กะจะหยุดปีศาจเสือดาวเอาไว้ทันที
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หลังพุ่งเข้าไปในหมอกดำ เรากลับไม่เห็นร่างของเจ้าปีศาจตนนั้นอีกต่อไป
ไม่รู้เจ้าปีศาจตนนั้นใช้วิธีอะไร ในระหว่างที่หมอกดำปรากฎขึ้น เจ้าหมอนั้นก็ใช้หมอกดำ เป็นตัวช่วยในการหลบหนี
เมื่อเจอกับความว่างเปล่า ทุกคนก็ไม่พอใจในทันที
ส่วนหมอกดำพวกนั้น ก็จางหายไปตามเวลา
ทุกคนกวาดสายตามองรอบๆ แต่แล้วเราก็ไม่เห็นเงาใครสักคน แม้จะอยากตามหา แต่เราก็ไม่รู้จะไล่ตามไปจากทางไหน มีเพียงบนพื้นเท่านั้น ที่ทิ้งรอยรูปปากั้วเอาไว้
“ สมควรตาย เจ้าหมอนั้นหนีไปได้ยังไง ? ” ฉู่ยเฉิงจิงพูดด้วยความโมโห
“ วิธีหนีนี่ใช้ได้จริงๆ ” เหล่าเฟิงก็พูดเหมือนกัน เขาเองก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหนีไปได้ยังไง
ผมทำหน้าจริงจัง มองมู่หลงเหยียนที่อยู่ข้างๆ “ น้องศพ เธอดูออกไหมว่ามันหนีไปได้ยังไง ? ”
พอโดนผมถามแบบนั้น มู่หลงเหยียนก็ส่ายหัวเบาๆ เธอกำลังก้มมองรูปปากั้วที่พื้น ขณะเดียวกันก็พูดด้วยน้ำเสียงท้อใจ “ ไม่รู้ ! นี่น่าจะเป็นวิชาฉีเหมินตุ้นเจี่ยบางอย่าง หากไม่เข้าใจหลักการของฉีเหมิน ก็ไม่อาจรู้วิธีหนีและทิศทางที่เขาหนีไปได้ง่ายๆ…… ”