spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
*ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 476 สมุนปีศาจนับร้อย
ปัจจุบันหวังเฉิงกานเป็นนักพรตหวังระดับผู้อาวุโส และเป็นคนในสำนักใหญ่ ผู้อาวุโสแห่งสำนักอู่ตัง
อาจารย์ลุงของหยางเฉ่ว คนระดับนี้จะต้องมีฝีมือไม่น้อยแน่ๆ
สำหรับคนอย่างพวกเรา คนระดับท่านนักพรตหวังก็ถือเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่ง
ตอนนี้ท่านนักพรตหวังเปิดใช้พลังทั้งหมด คลื่นพลังมหาศาลสาดซัดไปรอบๆ กดดันทุกสิ่ง
ระดับพลังของผมอยู่แค่เต้าฉือขั้นสุด ยังไม่ถึงขั้นเต้าชือด้วยซ้ำ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสระดับนี้ มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยมาก
ดังนั้น ผมไม่อาจบอกได้เลยว่าอีกฝ่ายมีพลังขนาดไหน ระดับขั้นที่เท่าไหร่
คลื่นพลังที่แข็งแกร่งแบบนี้ ผมได้แค่คิดว่าท่านนักพรตหวังมีพลังมหาศาลที่ไม่อาจหยั่งถึงได้ และทรงพลังมาก ยังไงก็ต้องขั้นเต้าจวิ้นขึ้นไปแน่นอน
แต่ชายชุดดำที่นั่งอยู่บนนั้น กลับไม่เคลื่อนไหวเลยสักนิด หรือแม้แต่หัวเราะ “ ฮ่าๆๆ ” ออกมา
“ พลังแค่นี้ ก็ยังกล้ามา ไม่รู้จักเจียมตัว…… ”
เสียงของชายชุดดำเพิ่งเงียบลง ท่านนักพรตเฉินจื่ออี้แห่งสำนักเหมาชานก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
เขาเองก็ตัวสั่น เปิดใช้พลังทั้งหมดทันที
พลังที่รุนแรงระเบิดออกมาอีกครั้ง เขาเหมือนกันท่านนักพรตหวัง คลื่นพลังสาดซัดไปรอบๆ กดดันทุกสิ่ง
นักพรตเฉินมีสีหน้าเยือกเย็น “ ถ้ารวมข้าด้วยอีกคนละ ”
เสียงเพิ่งเงียบลง ปู่หูลิ่วและยายหูชีที่ยืนอยู่ข้างหน้าผม ก็ระเบิดพลังปีศาจอย่างรวดเร็ว
ในวินาทีนั้น คลื่นพลังปีศาจก็พุ่งขึ้นสูงทันที
มือทั้งสองข้างของปู่หูลิ่วและยายหูชี ก็เปลี่ยนเป็นกรงเล็บในช่วงเวลานั้นเช่นกัน เผยให้เห็นคมเขี้ยว
และแสดงพลังที่แข็งแกร่งของตัวเองออกมา เพื่อข่มขวัญศัตรู
เด็กๆอย่างพวกเราที่ยืนอยู่ด้านหลัง ต่างสัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งและคลื่นพลังปีศาจที่กวัดแกว่งไปมา
ตอนนี้ดูเหมือนระยะห่างระหว่างพวกเขากับพวกเรา จะไม่ใช่แค่ช่องว่างน้อยๆอีกต่อไป มันกลายเป็นหุบเหวลึกไปแล้ว
แม้จะใจสั่น แต่ทางฝั่งพวกเรายิ่งแข็งแกร่ง ก็ยิ่งดีไม่ใช่เหรอ
แบบนี้ โอกาสที่พวกเราจะชนะก็จะมีมากขึ้นไปอีก
ผมไม่ลังเล รีบเปิดใช้พลังเช่นกัน
แม้ระดับพลังของผมจะไม่ได้สูงมาก แต่ก็เป็นการแสดงความแข็งแกร่งได้เช่นกัน
เพิ่งขับเคลื่อนพลัง อาจารย์ ท่านนักพรตตู๋ เหล่าเฟิง หูเหมยและคนอื่นๆ ก็เปิดใช้พลังทั้งหมด พวกเขาเองก็คิดจะลงมือกับชายชุดดำคนนี้
ชายชุดดำคนนั้นกลับยิ้มอ่อน ราวกับไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา
ตัวเขาค่อยๆยืนขึ้น “ ข้าเคยพูดแล้ว พลังน้อยนิดของพวกเจ้า มันไม่พอ ! ”
เสียงนี้เพิ่งดังขึ้น บอร์ดี้การ์ดที่ถือตะขอเหล็กคู่ข้างๆชายชุดดำก็พูดต่อ “ นายท่าน ให้พวกข้าเป็นคนจัดการ นักพรตรนหาที่ตายพวกนี้เถอะ พวกข้าต้องเอาชีวิตของพวกมันได้แน่นอน ”
ยังไม่รอให้ชายชุดดำได้คุยกับบอร์ดี้การ์ด ท่านนักพรตเฉินแห่งสำนักเหมาชานก็พูดด้วยน้ำเสียงโมโห “ บัดซบ วันนี้ข้าจะลงทัณฑ์แทนสวรรค์ ฆ่าพวกแกทั้งหมด ! ”
เสียงเพิ่งเงียบลง นักพรตเฉินก็ยกดาบขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปทันที
พอหวังเฉิงกานเห็นนักพรตเฉินลงมือ เขาก็ไม่ลังเล ตะโกนออกมาว่า “ ฆ่า ! ”
เสียงเพิ่งดังขึ้น นักพรตหวังก็พุ่งออกไปเช่นกัน
นอกจากนี้ ปู่หูลิ่ว ยายหูชี ก็คำรามเสียงจิ้งจอกออกมา ยกกรงเล็บพุ่งเข้าไปหาชายชุดดำ
พวกเขาเพิ่งเคลื่อนไหว พวกเราเองก็ไม่ลังเลและไม่รอช้า ต่างแยกย้ายพุ่งเข้าไปเช่นกัน
เราคิดจะสังหารปีศาจไม่กี่ตัวนี้ก่อน แต่ทางฝั่งพวกเราเพิ่งขยับตัว บอร์ดี้การ์ดปีศาจสี่ตัวก็เข้าไปขวางตรงหน้าชายชุดดำไว้ แล้วตะโกนออกมาว่า “ ปกป้องท่านหลิง ! ”
น้ำเสียงหนักแน่นและทุ้มต่ำ และเสียงเพิ่งดังขึ้น กล่องไม้ที่อยู่ในโกดังก็มีการเคลื่อนไหวแปลกๆเกิดขึ้น
เสี้ยววินาทีถัดมาเสียง “ ปังๆๆ ” ก็ดังขึ้นไม่หยุด กล่องไม้แต่ละอันถูกบางอย่างดันกระเด็นออกมาจากด้านใน
หลังจากนั้น เราก็เห็นตัวคนร่างแล้วร่างเล่า ออกมาจากกล่องพวกนั้น
นี่ นี่มันสาวกสำนักชั่ว พวกมันแอบซ่อนตัวอยู่รอบๆ เป็นการป้องกันล่วงหน้า หรือเป็นการซุ่มโจมตีกันแน่
สาวกพวกนี้เพิ่งปรากฎตัว แต่ละคนก็คำรามออกมาทันที
“ โฮก โฮกๆๆๆ…… ”
เสียงดังมาก มันสะท้อนก้องไปทั้งโกดังอย่างต่อเนื่อง
เมื่อกวาดตามอง ภายในโกดังหลังนี้ มีกล่องที่เคลื่อนไหวผิดปกตินับร้อยใบ และสาวกสำนักชั่วก็ปรากฎตัวขึ้นคนแล้วคนเล่า
ต่อจากนั้น เราก็เห็นร่างกายของพวกเขาเปลี่ยนไป
ขนสัตว์งอกออกมาอย่างรวดเร็ว กรงเล็บและเขี้ยวปรากฎขึ้น ดวงตาของพวกมันต่างเต็มไปด้วยเลือด
สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ ในระหว่างนี้ ม่านตาของสาวกพวกนี้เปลี่ยนไป มันเปลี่ยนจากของมนุษย์เป็นของสัตว์
ผ่านไปไม่ถึง 10 วินาที สาวกพวกนั้น ก็เปลี่ยนสภาพกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่ใช่ทั้งคนและปีศาจ
และหลังจากที่เจ้าพวกนั้นเปลี่ยนเป็นสภาพนี้แล้ว ก็พุ่งเข้ามาหาพวกเรา ราวกับสัตว์ร้าย
ไม่เพียงแค่นั้น ตอนนี้ตรงประตูโกดัง ยังมีคนวิ่งเข้ามาอีกหลายสิบคน
คนพวกนี้ล้วนใส่ชุดยูนิฟอร์มของบริษัทหมิงโลจิสติกส์ เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้ คนพวกนี้แกล้งทำงานอยู่ข้างนอก แกล้งทำเป็นสาวกธรรมดา
หลังสาวกพวกนี้ปรากฎตัว พวกมันก็เหมือนสาวกที่ซ่อนตัวอยู่ก่อนหน้านี้ แต่ละคนต่างคำรามออกมา
แล้วร่างกายก็เปลี่ยนไปทันที ใบหน้าดุร้าย ไม่ใช่ทั้งคนและปีศาจ
และหลังจากที่พวกมันพุ่งเข้ามาแล้ว พวกมันก็ปิดประตูโกดังทันที
เมื่อเห็นฉากนี้ ผมก็ขมวดคิ้ว และมีความรู้สึกเหมือนโดนหลอกให้เข้ามาติดกับดักไม่ได้
แต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นซะทีเดียว ! การมาที่นี่ของพวกเรา เป็นสิ่งที่คิดขึ้นมาในช่วงเวลาสั้นๆ ตัดสินใจภายในวันนี้ และมาในทันที
อีกฝ่ายจะรู้ได้ยังไง ว่าพวกเราจะแอบเข้ามาที่นี่ และสังหารผู้นำ
ผมขมวดคิ้ว คิดว่ามีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น
นั่นก็คือหลังจากครั้งก่อนที่ผมและอาจารย์แอบเข้ามา สำนักลื่อเย่เฉินก็ได้มีการเตรียมการและป้องกันเผื่อเอาไว้แล้ว
พวกเขาให้คนพวกนี้แอบซุ่มอยู่รอบๆเตาเผา และแอบซ่อนอยู่ในกล่องนานแล้ว เผื่อปกป้องเตาเผาอันนี้
และป้องกันไม่ให้พวกเราแอบเข้ามาอีกครั้ง แล้วทำลายเตาเผา
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเข้ามาล้อมเยอะขนาดนี้ ท่าทางฮึกเหิมสุดๆ ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล
แต่ในช่วงเวลานี้ ท่านนักพรตหวัง ท่านนักพรตเฉิน ปู่หูลิ่ว และยายหูชี ได้เข้าไปปะทะกับอีกฝ่ายแล้ว
นักพรตหวังและนักพรตเฉินกำลังต่อสู้กับชายชุดดำที่โดนเรียกว่าท่านหลิง ส่วนยายหูชี ปู่หูลิ่ว
ท่านนักพรตตู๋และอาจารย์กำลังสู้กับบอร์ดี้การ์ดสี่คนนั้น
แต่ไม่รอให้พวกเราได้บุกไปข้างหน้า จู่ๆท่านนักพรตหวังก็พูดขึ้นมาว่า “ เฉ่วเอ๋อร์ เด็กอย่างพวกเธอคอยป้องกันด้านนอก หยุดลูกสมุนปีศาจพวกนี้เอาไว้ รอให้ฉันฆ่าหัวหน้าพวกมันได้แล้ว ฉันจะออกไปช่วยฆ่าปีศาจพวกนั้น……ทีละตัวๆ ! ”
พอหยางเฉ่วได้ยินแบบนั้น ก็ขานรับทันที “ ค่ะอาจารย์ลุง ! ”
“ เสี่ยวจิงเจ้าก็ไปด้วย ! ” นักพรตเฉินเองก็พูดกับฉู่ยเฉิงจิง
ฉู่ยเฉิงจิงไม่กล้ารอช้า รีบตามออกไปทันที
สำหรับผมกับเหล่าเฟิง และยังมีเจ้าจิ้งจอกน้อยกับเหล่าฉิน ก็เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ดี แม้จะไม่มีใครสั่งพวกเรา แต่พวกเราก็ตามไปปะทะกับลูกสมุนปีศาจนับร้อยพวกนั้น
เพียงแค่พวกเราสิบกว่าคน สู้กับสาวกปีศาจนับร้อย มันเป็นอะไรที่ผมไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ
ถึงจะคิดได้ แต่ใจผมก็ค่อนข้างสั่น และกลัวมาก
ต้องรู้ว่าครั้งก่อนตอนผมกับอาจารย์ เผชิญหน้ากับลูกสมุนปีศาจยี่สิบกว่าตัว เราก็แทบสู้ไม่ไหว เกือบเอาชีวิตไปทิ้ง
ตอนนี้เมื่อมาเผชิญหน้าเป็นร้อย แรงกดดันเลยมากกว่าเดิม
ถ้านักพรตหวัง นักพรตเฉิน และพวกอาจารย์ ไม่อาจจัดการตัวหัวหน้าและบอร์ดี้การ์ดชายชุดดำทั้งสี่คนนี้
แล้วใช้พลังอันทรงพลังพวกนั้นมาสนับสนุนพวกเราได้ทันเวลา
ไม่นานต่อจากนั้น พวกเราคงโดนสาวกปีศาจที่ไม่ใช่คนและปีศาจพวกนี้กัดตาย
แต่ตอนนี้คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะพวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ได้แต่ตะโกนออกมา ทำใจกล้า ยกดาบไม้เข้าไปสังหารปีศาจที่พุ่งเข้ามาตัวแรก……