spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 464 ตะลึง
สาวกสำนักลื่อเย่เฉินช็อกเป็นที่เรียบร้อย พวกเขาเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายมีพลังเหนือกว่า เห็นแล้วว่าพลังของตัวเองไม่อาจเทียบหรือแม้แต่คิดจะเอาชนะได้เลย
ระหว่างยกมือ ก็ฆ่าตายไปหลายสิบคนแล้ว
แต่ละคนเลยรู้สึกเหมือนเห็นภาพหลอน ไม่รู้ว่าเรื่องตรงหน้าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
แต่หลังจากพวกเขาได้สติแล้ว ทุกคนก็ตัวสั่นในทันที
นี่จะยังสู้ต่อได้งั้นเหรอ ? แค่พริบตาเดียวก็ฆ่าไปถึงหลายสิบคน แถมยังแค่ยกมือ ถ้าลงมือจริงๆ พวกเขาจะยังสู้ได้กับผีนะซิ
ในใจของแต่ละคนมีความหวาดกลัวเกิดขึ้น ระหว่างนั้นไม่มีใครกล้าเดินมาข้างหน้า หรือแม้แต่ถอยหลังตามสัญชาตญาณ
“ นี่ นี่…… ”
“ แข็ง แข็งแกร่งมาก…… ”
“ …… ”
ทุกคนตาโต มองมาทางพวกเราด้วยสีหน้าหวาดกลัว
ผมละไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง นี่ถึงจะเป็นความแตกต่างที่แท้จริง
เมื่อกี้พวกเรายังโดนรุมอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว
ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าเข้ามา เนื่องจากแตกต่างกันเกินไป ไม่มีโอกาสที่พวกเขาจะชนะได้เลยสักนิด
ถ้ายังเข้ามาอีก งั้นก็เป็นการรนหาที่ตายของจริงแล้ว
นอกจากความแข็งแกร่งของนางพญา จะทำให้สาวกสำนักลื่อเย่เฉินทุกคนช็อกแล้ว
สิ่งที่ทำให้ผมคิดไม่ถึงที่สุด คือฉากต่อไปนี้
ไฝดำที่ผมหยุดกระตุ้นไปก่อนหน้านี้ กลับไม่รู้เริ่มทำงานเองตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้มันกลายร่างเป็นรูปปลาหยินหยางแล้ว
และในเวลาเดียวกันนั้น ก็มีพลังหยินระเบิดออกมา
ในช่วงที่พลังหยินปรากฎขึ้น ร่างสีขาวของใครบางคนก็ปรากฎขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันความหนาวเย็นจนเข้ากระดูกก็เริ่มแพร่ไปรอบๆ
พอพวกสาวกสำนักลื่อเย่เฉินรับรู้ได้ถึงสิ่งนี้ ก็ทำหน้าหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะหันไปมองรอบๆ
“ หนาว หนาวมาก ! ”
“ เกิด เกิดอะไรขึ้น หิมะจะตกแล้วเหรอ ? ”
“ …… ”
ผมที่มองอยู่ ก็ตกใจสุดๆเช่นกัน
ขั้นตอนนี้ พลังแบบนี้
มัน มันคือ มันคือตอนที่มู่หลงเหยียนออกมานิ
เห็นอยู่ชัดๆว่าผมไม่ได้เปิดใช้งานไฝดำสองเม็ดนั้นแล้ว แต่มู่หลงเหยียนจะออกมาได้อีกงั้นเหรอ ?
ในขณะที่ผมกำลังตกใจ ร่างนั้นก็รวมตัวเสร็จแล้ว
มู่หลงเหยียนเป็นเธอ เธอยังสวย ราวกับนางฟ้า สาวงามล่มเมืองเหมือนเดิม ทำให้คนที่เห็นลืมทุกอย่าง
ผมจะตะโกนเรียกมู่หลงเหยียนตามสัญชาตญาณหนึ่งรอบ แต่กลับพบว่าร่างกายไม่ทำตามที่ผมสั่ง
ไม่อาจส่งเสียงได้เลยสักนิด
หลังมู่หลงเหยียนออกมาปรากฎตัว เธอก็หันมามองแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองอาจารย์ที่กำลังหอบหายใจอยู่ “ อาจารย์ ไอ้สถุลพวกนี้มันทำร้ายอาจารย์เหรอ ? ”
อาจารย์จำมู่หลงเหยียนได้ เลยพยักหน้าให้เบาๆ
ผลลัพธ์พออาจารย์พยักหน้า มู่หลงเหยียนก็หัวร้อนขึ้นมาทันที เธอหันหน้ามาอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเอง ลมกระโชกแรงอันหนาวเหน็บ ก็พัดผ่านเส้นผมมู่หลงเหยียน และใบไม้ที่อยู่รอบๆ
และแล้วผู้รอดชีวิตอีกสิบคนที่อยู่รอบๆ ก็โดนยึดร่างให้อยู่กับที่ ไม่อาจขยับตัวได้ง่ายๆ
ไม่ใช่แค่นั้น มู่หลงเหยียนก็ลงมือในวินาทีนี้เช่นกัน
เธอระเบิดพลังหยินที่รุนแรงออกมา เหมือนระลอกคลื่น ทันใดนั้นคนที่เหลืออีกสิบคนก็รู้สึกเจ็บท้อง
จนกระอักเลือดออกมา แล้วแยกย้ายล้มลงไปกับพื้น หลังกระตุกประมาณสองครั้ง พวกเขาแต่ละคนก็ไม่ขยับอีกเลย
เพราะนางพญาและมู่หลงเหยียนปรากฎตัว วิกฤตตรงหน้าเลยโดนกำราบทันที
นี่ก็คือความแข็งแกร่ง นี่ก็คือความทรงพลัง
และในตอนนี้เองนางพญาก็พูดกับผมว่า “ จินถง เหยียนเอ๋อร์มาแล้ว งั้นข้ากลับเลยแล้วกัน ไม่อย่างงั้นจะกินพลังเจ้ามากเกินไป ”
พอได้ยินนางพญาพูดแบบนั้น ผมก็ตอบกลับด้วยถ้อยคำที่ฟังดูเคารพสุดๆ “ น้อมส่งนางพญา ! ”
ขณะที่ผมพูด นางพญาก็พูดกับมู่หลงเหยียนและอาจารย์ของผมอีกครั้ง “ ท่านนักพรตติง เหยียนเอ๋อร์
จบเรื่องแล้ว ข้ากลับก่อนนะ ! ”
อาจารย์ทำมือคำนับนางพญา ส่วนมู่หลงเหยียนกลับพูดกับนางพญาว่า “ เซียนจิ้งจอก ท่านกลับไปรอก่อนนะ เดี๋ยวข้าก็กลับไปแล้ว ! ”
พอนางพญาได้ยินมู่หลงเหยียนพูดแบบนั้น เธอก็พยักหน้าเบาๆ ต่อจากนั้นผมก็รู้สึกว่าพลังในร่างหายไป
แล้วเสี้ยววินาทีต่อมา ผมก็รู้สึกว่าร่างกายไม่มีแรงเหลือเลย เหมือนกับพลังในร่างโดดดูดไปหมด
ผมเลยล้มตัวลงพื้นทันที
นี่คือผลที่ตามมาหลังนางพญาสถิตร่าง แต่เพราะคราวนี้เธอไม่ได้อยู่นาน ผลที่ตามมาเลยไม่ร้ายแรงมากนัก
พอมู่หลงเหยียนและอาจารย์เห็นภาพนี้ ก็รีบเข้ามาประคองผมเอาไว้ทันที
ต่อจากนั้นผมก็ค่อยๆกลับมาควบคุมร่างตัวเองได้อีกครั้ง ผมเลยยิ้มให้มู่หลงเหยียนทันที
“ น้อง น้องศพ เธอมาได้ยังไง ? ”
พอมู่หลงเหยียนได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็มองผมด้วยสายตาเย็นชาทันที “ ยังต้องพูดอีกเหรอยะ ! เมื่อกี้ฉันสัมผัสได้ถึงวงเวทย์ แต่จู่ๆนายก็ตัดไปดื้อๆ ทำให้ฉันต้องใช้วิธีของตัวเองมาที่นี่ และตอนนั้นพี่เซียนจิ้งจอกก็อยู่ที่นั้น ขนาดพี่เซียนจิ้งจอกยังมาแล้ว แล้วนายว่าฉันจะไม่มาดูบ้างหรือไง ? ”
พอได้ยินถึงตรงนี้ ผมก็ไล่ถามต่อทันที “ เธอหายดีแล้วเหรอ ? ”
มู่หลงเหยียนกลับขมวดคิ้ว “ หรือว่าที่นายตัดเวทย์เมื่อครู่ดื้อๆ เพราะกังวลเรื่องอาการบาดเจ็บของฉันเหรอ ? ”
ผมยิ้มอ่อน ถือเป็นการเงียบยอมรับ
มู่หลงเหยียนกระพริบตา หรือค่อนข้างซาบซึ้ง “ งี่เง่าเอ้ย ถ้าพี่เซียนจิ้งจอกไม่อยู่ และอีกฝ่ายร้ายกาจมากละ ?จะทำยังไง นายกับอาจารย์จะตายเอานะ ”
“ ตอน ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ ! ” ผมพูดด้วยรอยยิ้ม
อาจารย์เองก็ไอออกมาสองครั้ง เหมือนเขาจะกระอักกระอ่วนที่อยู่ข้างๆพวกเรา โชคดีที่เขาก้าวออกไปทางด้านหนึ่งโดยไม่พูดอะไรออกมา
ในเวลาเดียวกัน ร่างกายผมเองก็ฟื้นกลับมาพอสมควร ผมเลยเริ่มกลับมายืนได้เองอีกครั้ง
มู่หลงเหยียนกลอกตาให้ผม แล้วพูดออกมาอีกรอบ “ ฉันเพิ่งเลิกเก็บตัวเมื่อวาน แต่คนพวกนี้คือใคร ?
ทำไมถึงเป็นครึ่งคนปีศาจ ? ”
พอได้ยินมู่หลงเหยียนพูดแบบนั้น ผมก็ทำตัวเคร่งขรึมขึ้นมา “ คนพวกนี้เป็นสาวกของสำนักลื่อเย่เฉิน
กินยาที่ทำให้กลายร่างเป็นปีศาจเข้าไป ทำให้ตัวเองกลายเป็นครึ่งคนครึ่งปีศาจ ”
“ สำนักลื่อเย่เฉิน ” มู่หลงเหยียนทำท่าสงสัย
มันชัดเจน มู่หลงเหยียนเองก็ไม่เคยได้ยินชื่อสำนักนี้มาก่อน
ส่วนผมกลับรีบเล่าเรื่องที่ผมรู้และข้อมูลที่มีทั้งหมดให้มู่หลงเหยียนฟังทันที พอมู่หลงเหยียนได้ยินว่าสำนักนี่จะสู้กับองค์กรตาผี เธอก็อดเผยสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อยไม่ได้
แต่ผมกลับพูดว่า “ นี่ไม่ใช่เรื่องดีเหรอ ? ตาผีกับเจ้าสำนักลื่อเย่เฉินนั้น ไม่มีอันดีสักอัน ให้เสือสองตัวสู้กันเอง พวกเราก็จะได้รอรับผลประโยชน์ไง ! ”
มู่หลงเหยียนพยักหน้าเบาๆ “ อือกลับไปแล้ว ฉันจะให้คนไปสืบเรื่องพวกเขา ! ”
เสียงของมู่หลงเหยียนเพิ่งเงียบลง เสียงไอสองสามครั้งก็ดังขึ้นจากที่ห่างออกไป
“ แคกๆๆ ! ”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ พวกเราก็หันไปมองทันที
“ ยังไม่ตายงั้นเหรอ ! ” มู่หลงเหยียนพูดอย่างเย็นชา และจะลงมือทันที
แต่ผมกับอาจารย์กลับเห็นว่าคนที่กำลังไออยู่คือคุณหวง
อาจารย์รีบพูดขึ้นมาทันที “ ช้าก่อน ”
“ ทำไมละอาจารย์ ? ” มู่หลงเหยียนไม่เข้าใจ
ผมกลับอธิบายอยู่ข้างๆเธอ “ เป็นแบบนี้ เมียของชายคนนี้เชิญพวกเรามาช่วยเขา แต่เราดันไปเจอกับสำนักลื่อเย่เฉินนี่เข้า ”
พอพูดมาถึงตรงนี้ ผมก็เดินตามอาจารย์ และพามู่หลงเหยียนมาหาคุณหวง
ตอนพวกเรามาถึงตรงหน้าคุณหวง เราพบว่ามุมปากของคุณหวงมีคราบเลือดติดอยู่ และสภาพเหมือนคนกำลังจะตาย
เขาจ้องพวกเรา “ ตอน ตอนนี้ จะ จะฆ่าฉันแล้วซินะ ? ”
ผมเห็นท่าทางที่ใกล้หมดลมหายใจของเขา ที่จริงไม่ต้องทำอะไร เจ้าหมอนี่ก็โดนพลังหยินของมู่หลงเหยียนทำให้บาดเจ็บสาหัสแล้ว และก็คงรอดไม่ถึงพรุ่งนี้เช้า
ดังนั้น ผมเลยไม่ได้พูดอะไร
เพียงแต่อาจารย์ที่อยู่ข้างๆกลับถามว่า “ คุณหวง ข้าเคยบอกว่า เราเห็นใจคุณแต่ไม่ได้สงสารคุณ ตอนนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว คุณเสียใจไหม ? เสียใจที่ฆ่าคนพวกนั้น แล้วเอาชีวิตคนมาหลอมยา ”
พอคุณหวงได้ยินถึงตรงนี้ เขากลับหัวเราะออกมา “ ฮ่าๆๆๆ เสีย เสียใจงั้นเหรอ ? ฉัน ฉันมีทางเลือกด้วยเหรอ ? ฉันไม่มีทางเลือก ฉันโดนบังคับทั้ง ทั้งนั้น…… ”