spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 463 อาจารย์ระเบิด

ตอนนี้สถานการณ์เข้าสู่ขั้นวิกฤต หลังอาจารย์ได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลไม่หยุด

ไม่มีทางเลือก ผมได้แต่เรียกคนมาช่วยเท่านั้น

เพราะผมค่อนข้างสนิทกับมู่หลงเหยียน ดังนั้นผมเลยคิดถึงเธอเป็นคนแรก

ผมเดินพลัง กระตุ้นไฝดำที่ข้อมือซ้าย เตรียมเปิดใช้วงเวทย์ เรียกมู่หลงเหยียนออกมา

ต่อจากนั้น ผมก็ตะโกนออกมาว่า “ มู่หลงเหยียน…… ”

ทันใดนั้นเอง ไฝดำก็เริ่มทำงาน ไอเย็นลอยอยู่เหนือไฝดำบนข้อมือซ้ายของผม

ไฝดำเริ่มเปลี่ยนไป มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นรูปปลาหยินหยาง

แต่ทันใดนั้นเอง ผมกลับคิดว่าแบบนี้ไม่ถูกต้อง

เหมือนมู่หลงเหยียนยังเก็บตัวอยู่ ผมเรียกเธออกมาตอนนี้ จะทำให้เธอเสียสมาธิ รบกวนการรักษาตัวของเธอหรือเปล่า ? หรืออาจธาตุไฟเข้าแทรกได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจผมก็มีเสียงดัง “ กึก ” คิดว่าการเรียกมู่หลงเหยียนออกมาตอนนี้ไม่เหมาะสม

ดังนั้น ผมหลังจากตะโกนคำว่ามู่หลงเหยียนออกมาหนึ่งครั้งแล้ว ผมก็หยุดเดินพลัง ไม่กระตุ้นไฝดำต่อ

หลังไม่สนใจไฝดำแล้ว ผมก็ได้แต่เลือกวิธีที่ยุ่งยากกว่า คือเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง

ดังนั้น ผมเลยหันไปพูดกับอาจารย์ว่า “ อาจารย์ ช่วยคุ้มครองผมแป๊บนึง ผมจะเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง ! ”

พออาจารย์ได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็พยักหน้าให้ทันที “ ได้ ! มอบให้เป็นหน้าที่อาจารย์เถอะ ! ”

หลังจากพูดจบ จู่ๆอาจารย์ก็กัดลิ้น ประสานมือข้างเดียว “ ฮึก ” และยกดาบไม้ขึ้น

เขาพ่นเลือดใส่ดาบไม้หนึ่งครั้ง

ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ก็ใช้มือลูบไปตามคมดาบ จากนั้นก็เอานิ้วมาจิ้มที่คิ้วของตัวเอง แล้วตะโกนออกมาว่า “ ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง เปิด ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ก็มีพลังล้นออกมาจากตัวอาจารย์ เหมือนกับว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นไปอีกเท่าหนึ่ง

ผมสัมผัสได้เพียงคลื่นพลังที่รุนแรง ต่อจากนั้นก็เห็นพลังของอาจารย์ดูทรงพลังขึ้นมาก ดวงตาทั้งสองข้างก็ดูจะแดงหน่อยๆ

ไม่ใช่แค่นั้น หลังจากอาจารย์ทำท่าทางพวกนี้เสร็จแล้ว เหมือนพลังรบของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไม่น้อย

มีปีศาจสองตนที่ไม่กลัวตายกำลังพุ่งเข้ามาพอดี อาจารย์เลยยกดาบขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นดาบก็ตัดแขนข้างหนึ่งของปีศาจหนึ่งตน ส่วนปีศาจอีกตน ก็โดนอาจารย์ถีบกระเด็นออกไป

เมื่อเห็นภาพนี้ ผมก็อดตกใจไม่ได้

สุดยอด นี่มันวิชาอะไรเนี่ย ? ทำไมเพียงแค่พริบตาเดียวอาจารย์ก็ร้ายกาจขึ้นมาถึงขนาดนี้ได้

แม้จะสงสัย แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลาพอให้ไปสนใจหรือไล่ถาม

ภายใต้การคุ้มกันของอาจารย์ ผมรีบหยิบธูปหอมพิเศษออกมา มันยาวประมาณนิ้วมือได้

และรีบใช้ไฟแช็กจุด จากนั้นก็ปักลงดินทันที

ประสานมือทั้งสองข้าง แล้วท่องคาถาอัญเชิญเซียน

ช่วงเวลานี้ค่อนข้างยาวนานหน่อย ดังนั้นเวลาอยู่ในการต่อสู้ ผมเลยไม่ค่อยอยากเชิญเซียนสถิตร่าง

มันต้องเสียเวลาพักหนึ่ง ซึ่งในช่วงเวลานั้นอาจเกิดอะไรขึ้นมากมาย

ดังนั้น การเชิญเซียนในมาสถิตร่างชั่วคราว เลยเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก

แต่ดูเหมือนตอนนี้อาจารย์จะกลายเป็นนักรบผู้กล้าหาญคนหนึ่ง บวกกับตำแหน่งที่ผมอยู่ ก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน

ด้านหลังมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งพอดี เมื่อเป็นแบบนี้ อาจารย์ก็ไม่ต้องป้องกันด้านหลังผมแล้ว

เขาเพียงต้องป้องกันด้านหน้าของผม เขาเลยสามารถป้องกันผมได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ตอนนี้อาจารย์ดูทรงพลังมาก ฝีมือเหนือกว่า

ไม่ว่าจะดาบหรือเท้าก็รุนแรงทั้งนั้น ไม่เหมือนตาแก่คนนึงเลยสักนิด แต่เหมือนกับ “ ระเบิดในร่างมนุษย์ ”

วิชาที่ร้ายกาจขนาดนี้ ต่อไปต้องให้อาจารย์สอนให้ผมให้ได้

เรื่องก็เป็นแบบนี้ อาจารย์คอยป้องกันอยู่หน้าผมประมาณ 3-4 นาที

อย่าดูถูกเวลา 3-4 นาทีเชียว เพียงแค่ 3-4 นาทีนั้น ถึงอาจารย์จะร้ายกาจถึงขนาดนั้นแล้ว แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง

อาจารย์แทบจะใช้ร่างกายและชีวิตของตัวเอง ถ่วงเวลาให้ผมในช่วงเวลานั้น

หลังท่องคาถาอัญเชิญเซียนเสร็จ ผมก็ไม่ลังเลเลยสัดนิด มือประสานอินอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตะโกนออกมาว่า “ ศิษย์ติงฝาน ขอเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง ! ”

ทันใดนั้นป่าอันเงียบสงบ ก็มีสายลมพัดเข้ามา

“ ฮูๆๆๆ ” พัดป่ารอบๆสะท้อนเสียงแบบนี้ออกมาไม่หยุด

ไม่ใช่แค่นั้น ทันใดนั้นไอปีศาจที่ทรงพลังมากก็ปรากฎขึ้น มันเริ่มวนรอบตัวผม

และควันที่ออกมาจากธูปหอมอันนั้น ก็เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหัวจิ้งจอกขนาดใหญ่ตรงหน้าผม

หัวจิ้งจอกอันนั้นอ้าปากขึ้น แล้วพุ่งเข้ามาหาผมทันที

แต่พอเข้ามาใกล้ตัวผม มันก็หายเข้าไปในร่างผมอย่างรวดเร็ว

และในวินาทีนั้นเอง ผมก็ค่อยๆสูญเสียการควบคุมร่างกายตัวเอง

ผมกระพริบตา พบว่าเซียนจิ้งจอกมาสถิตร่างแล้ว

ส่วนจะเป็นใครนั้น ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ผมถามเซียนในร่างตัวเอง “ ศิษย์ติงฝาน ขอถามเป็นเซียนจิ้งจอกท่านไหนเหรอครับ ! ใช่ท่านปู่หูลิ่วไหมครับ ”

เพราะท่านปู่หูลิ่วเป็นองค์รักษ์คอยปกป้องผมที่ตำบลชิงฉือเต็มเวลา ดังนั้นเซียนที่ผมเชิญมา อาจเป็นปู่หูลิ่ว

แน่นอน ผมเป็นชูหม่าของเผ่าจิ้งจอก เซียนทั้งเผ่าจิ้งจอก ย่อมสามารถกุ่นเชี่ยวผม หรือมาสถิตร่างผมได้

ดังนั้นใครจะมากุ่นเชี่ยว ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน

ตอนนี้ เซียนจิ้งจอกกำลังควบคุมร่างผมกวาดสายตามองรอบ ยังไม่ได้ตอบกลับทันที เขายกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น คลื่นพลังปีศาจที่แข็งแกร่งก็ถูกพัดออกไปราวกับคลื่นสึนามิ

ปีศาจสามคนที่กำลังพุ่งมาหาพวกเรา ก็โดนพลังปีศาจนั้นซัดออกไปทันที พวกมันลงไปนอนกองกับพื้น ร้องโอดครวญออกมาไม่หยุด ท่าทางเหมือนจะลุกขึ้นไม่ไหว

อาจารย์หันมามองผมทันที “ ท่านเซียนจิ้งจอก ! ”

จนกระทั่งมาถึงตอนนี้ เซียนจิ้งจอกในร่างผมถึงยอมพูด “ ข้าเย่เสี่ยวซี ”

ตอนผมได้ยินคำว่า “ เย่เสี่ยวซี ” สามคำนี้ ผมก็ช็อกทันที

เย่เสี่ยวซี นี่เป็นชื่อของนางพญาจิ้งจอกเชียวนะ

คิดไม่ถึงว่าที่เชิญมาครั้งนี้ จะไม่ใช่ปู่หูลิ้ว แต่เป็นนางพญาจิ้งจอก

“ นาง นางพญา ? ” ผมค่อนข้างตกใจ

อาจารย์ทำมือคารวะนางพญาจิ้งจอก “ นางพญามาเยือน ข้าขอคารวะ ”

นางพญาควบคุมร่างของผม คลี่ยิ้มให้อาจารย์เล็กน้อย “ ท่านนักพรตไม่ต้องมากพิธี เจ้าพวกไม่ใช่คนไม่ใช่ปีศาจแบบนี้ มอบให้ข้าจัดการเองเถอะ ! ”

หากนางพญามาเยือนเอง อย่าว่าแต่พวกลูกกระจ๊อกสำนักลื่อเย่เฉินพวกนี้เลย

แม้แต่ชายชุดดำเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับนางพญาได้

แต่เห็นได้ชัดว่าสาวกสำนักลื่อเย่เฉินที่อยู่วงนอกพวกนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไร พวกเขาไม่เห็นมันเป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด

หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้นมาว่า “ เล่นละครบ้าอะไร ? คอยดูฉันฆ่าแกเถอะ ! ”

“ ไอ้ลูกหมาเอ้ย ฉันนี่แหละเป็นพ่อของแก ! ”

“ ใช่ เย่เสี่ยวซี ทำไมแกไม่ชื่อลื่อเสี่ยวซีไปเลยละฮะ ? ”

“ ไอ้โง่นี่ คงตกใจจนเสียสติไปแล้ว รอดูฉันฆ่าแกเถอะ…… ”

“ …… ”

พูดตรงๆ คนพวกนี้เพิ่งเข้าร่วมสำนักไม่นาน พวกเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบันเลยสักนิด

อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อของนางพญาจิ้งจอก และเรื่องกุ่นเชี่ยวมาก่อน

เป็นเพียงพวกหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการเท่านั้น ไม่เข้าใจว่า “ นางพญาเย่เสี่ยวซี ” ห้าคำนี้หมายความว่ายังไง

แต่ไม่รอให้พวกเขาได้ลงมืออีกครั้ง นางพญาก็เค้นเสียงดัง ฮึ เธอไม่เกรงใจเลยสักนิด

ถ้าเมื่อกี้อาจารย์เป็น “ ระเบิดในร่างมนุษย์ ” งั้นตอนนี้นางพญา ก็เป็นระเบิด…

นางพญาแข็งแกร่งมาก พลังก็เยอะมาก

ในฐานะนางพญาที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าจิ้งจอก นางพญาเพียงตัวสั่นครู่เดียว ทันใดนั้นพลังปีศาจมหาศาล 

ที่เหมือนกับคลื่นสึนามีขนาดยักษ์ ก็ควบคุมทุกคนทันที

ระหว่างยกมือขึ้น สายลมกระโชกแรงก็ปรากฎขึ้น ในวินาทีนั้นปีศาจหลายสิบตนก็โดนฆ่าในพริบตา

เป็นการ “ ฆ่า ” ไม่ใช่ “ สยบ ”

เหมือนฝ่ามือนี้ของนางพญา จะเป็นการระเบิดพลังปีศาจมหาศาล มันยิงไปที่ตัวของปีศาจพวกนั้นทันที

เสียงโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ละตัวต่างล้มลง และตายทันที หรือยังไม่ทันร้องออกมาด้วยซ้ำ

ที่เหลือมีเพียงสิบตนเท่านั้น คุณหวงเองก็รวมอยู่ในนั้น ตอนนี้พวกเขาตกตะลึงในทันที

แต่ละคนมือไม้อ่อน สีหน้าหวาดกลัว ตกใจ หรือแม้แต่ช็อกกับภาพตรงหน้า……