spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 459 แจ้งตำรวจ

สถานการณ์แบบนี้จะบอกว่าไม่อันตรายก็เป็นไปไม่ได้ พวกเราคนไหนจะกล้าหยุดอยู่ตรงนี้

เพราะไม่มีคนขวาง ดังนั้นพวกเราเลยรีบวิ่งไปทางที่รถตู้จอดอยู่ทันที

และปีศาจพวกนั้น ต่างออกมาไล่ตาม พวกเขาอยู่ห่างจากพวกเราไม่ถึง 50 เมตรแล้ว

“ จับพวกมันเอาไว้ ! ”

“ เร็วหน่อย ! ”

“ จะให้พวกมันหนีรอดออกไปไม่ได้เด็ดขาด ! ”

“ ฆ่าพวกมันซะ ! ”

“ …… ”

เสียงทั้งหมดดังขึ้นพร้อมกัน แค่โดนจับได้ ต้องตายแน่ๆ

“ เร็วเข้าเสี่ยวฝาน ! ” อาจารย์เตือน และจ้องพวกปีศาจที่ตามมาด้วยความประหม่า

ผมรีบหยิบกุญแจรถออกมาจากเสื้อ แล้วกดเปิดรถทันที จากนั้นก็พูดกับอาจารย์ว่า “ อาจารย์ขึ้นรถ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็เข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ แล้วรีบสตาร์ทรถทันที

เมื่อเห็นอาจารย์ขึ้นรถแล้ว ผมก็ไม่ลังเลเลยสักนิด รีบเหยียบคันเร่ง ได้ยินเพียงเสียงเครื่องยนต์ดัง “ บรื้น ”  จากนั้นรถก็แล่นออกไปจากที่นี่ด้วยความรวดเร็ว

ผมมองผ่านกระจกหลัง หลังจากพวกเราออกมาไม่นาน ปีศาจพวกนั้นก็วิ่งออกมาบนถนน

แต่คนพวกนั้นจะเร็วกว่ารถเหรอ หลังตามมาระยะนึง ก็ได้แต่ยืนจ้องพวกเราจากไปเท่านั้น

แต่ผมไม่ได้ประมาท ยังเพิ่มความเร็วอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ผมเพิ่มความเร็วรถตู้อย่างกับขับเฟอร์รารี่

หลังจากขับออกมาได้สักพัก เมื่อเห็นด้านหลังไม่มีการเคลื่อนไหวแปลกๆแล้ว และไม่มีรถตามมา 

ผมถึงได้ถอนหายใจออกมา และขับช้าลงมาหน่อย

“ อาจารย์ ตอนนี้พวกเราน่าจะปลอดภัยแล้ว ! ” ผมมองกระจกมองหลัง แต่ก็ยังพูดด้วยความกลัว

คราวนี้ถือว่าเซอร์ไพรส์อย่างหนึ่ง เราถึงกับได้แอบเข้าไปในฐานที่มั่นของสำนักชั่วแห่งหนึ่ง 

แม้จะโดนจับได้แต่สุดท้ายก็หนีออกมาได้

เพียงแต่ไม่รู้ว่าทั้งแปดคนที่ผมช่วยออกมา จะเป็นเหมือนพวกเราไหม ทุกคนจะหนีได้หรือเปล่า

แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะควบคุมได้แล้ว

พวกเราทำเรื่องที่พวกเราทำได้แล้ว

เป็นตายล้วนมีชะตากำหนด ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขา

อาจารย์เอนตัวพิงเบาะ เหล่ตามอง แล้วก็ถอนหายใจออกมาแรงๆเช่นกัน “ เฮ้อ ! คิดไม่ถึงเบื้องหลังเรื่องนี้ 

จะเกี่ยวข้องกับสำนักชั่ว ตอนนี้ก็ดีจริงๆ มีองค์กรตาผีแล้ว ยังจะมีสำนักลื่อเย่ขึ้นมาอีก ต่อไปโลกคงต้องวุ่นวายขึ้นแน่ๆ…… ”

อาจารย์พูดด้วยความท้อแท้ เต็มไปด้วยความรู้สึกจนปัญญา

ผมขับรถไป พูดกับอาจารย์ไป “ อาจารย์ ตอนนี้เราจะทำอะไรต่อ ? ”

อาจารย์ได้ยินผมพูดออกมาอีกครั้ง กลับทำตาเบิกกว้าง และหันมามองผมทันที “ ถึงพวกเราไม่เข้าไปจัดการเรื่องนี้ และช่วยคนไม่ได้ขนาดนั้น แต่ก็มีคนนึงที่จัดการได้ ”

“ ใครเหรอครับ ? ” ผมงงนิดหน่อย

อาจารย์กลับดวงตาเป็นประกาย “ ตำรวจ ”

“ ฮะ ? ตำรวจ ? ” เห็นได้ชัดว่าผมค่อนข้างตกใจ คนปราบภูติผีอย่างพวกเรายังจัดการไม่ได้ แล้วตำรวจจะทำอะไรได้

“ ใช่ ตำรวจนั่นแหละ เสี่ยวฝาน แกโทรไปแจ้งตำรวจเร็วเข้า ” อาจารย์พูดต่อ

“ อาจารย์ เรื่องแบบนี้ ตำรวจจะทำอะไรได้เหรอ ? นั่นคือสำนักชั่วนะ ถึงจะเป็นตำรวจ ก็คงทำอะไรไม่ได้ ” ตอนแรกผมยังไม่เข้าใจความคิดของอาจารย์

แต่อาจารย์กลับยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ เสี่ยวฝาน แกลองคิดดูดีๆ ตำรวจจัดการปีศาจชั่วพวกนี้ไม่ได้ 

แต่อย่างน้อยก็สร้างความวุ่นวายเล็กๆน้อยให้สำนักชั่วนั่นได้นะ หรือว่าช่วงเวลาที่พวกเราออกมา 

จะปล่อยให้พวกมันหลอมยาที่ใช้ชีวิตคนอะไรนั่นสำเร็จหรือไง ? ”

จู่ๆก็ได้ยินอาจารย์พูดแบบนั้น ผมเลยเข้าใจความคิดของอาจารย์ขึ้นมาทันที

อีกฝ่ายเป็นสำนักปีศาจชั่วแน่นอน แต่พวกเราก็สามารถใช้วิธีพูดอีกอย่างนึงได้ คือบอกว่าอีกฝ่ายคือแก๊งค้ามนุษย์

ขอแค่พวกตำรวจแทรกซึมเข้าไปข้างใน แบบนั้นก็อาจเข้าไปขัดขวางการหลอมยาของอีกฝ่ายได้

ไม่แน่ อาจช่วยชีวิตคนมากกว่าสิบชีวิต สร้างความวุ่นวายให้สำนักลื่อเย่นั่นได้

แน่นอน ต่อหน้าปีศาจที่รู้วิชามารหลากหลายรูปแบบเช่นนี้ อยากให้ตำรวจช่วยชีวิตคนเป็นโหล 

ความเป็นไปได้แบบนี้มีเพียงแค่น้อยนิดเท่านั้น

เพราะสำหรับคนทั่วไป มี “ วิธีปิดบัง ” ตั้งมากมาย เช่นสามารถหลอกตา หรือแม้แต่ใช้คาถาทำให้จิตใจคนสับสนก็ยังทำได้

แต่ ผมก็ยังหยุดรถข้างทาง จากนั้นก็โทรแจ้งตำรวจอยู่ดี

โทรศัพท์ถูกรับสายเร็วมาก ผมเองก็ไม่ลังเล อธิบายเหตุผลที่โทรมาทันที และบอกว่าอาจมีการค้ามนุษย์เกิดขึ้นที่บริษัทหมิงโลจิสติกส์ ให้พวกตำรวจเข้าไปตรวจสอบ

หลังจากพูดจบ ผมก็รีบวางสายทันที

พอวางสายแล้ว อาจารย์ก็พูดกับผมอีกครั้ง “ วิธีนี้กำจัดปีศาจพวกนี้ไม่ได้จริงๆ ถ้าปีศาจพวกนี้อยากเอาตัวรอด ยังไงก็ต้องใช้คาถาสารพัดรูปแบบแน่ๆ ดังนั้น เรื่องสำนักลื่อเย่เฉินนี่ ยังเป็นเรื่องของลัทธิเรา 

ยังไงก็ต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพวกสำนักใหญ่ๆต่างๆ ให้พวกนั้นส่งคน มาจัดการแทนพวกเรา ”

“ อือ อาจารย์วางใจได้ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปบอกหยางเฉ่วกับฉู่ยเฉิงจิง ให้พวกเธอเอาเรื่องนี้ไปบอกสำนักของพวกเธอ ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เมื่ออาจารย์ได้ยินถึงตรงนี้ ก็พยักหน้าเบาๆ แล้วถอนหายใจออกมา “ เสี่ยวฝาน ! พวกสำนักองค์กรชั่วพวกนี้ออกมาปรากฎตัวขึ้นเรื่อยๆ ทางลัทธิก็ต้องออกมาบรรเลงเลือดกันอีกแล้ว ! ทางเดินของแกในวันข้างหน้า คงต้องระวังให้มากแล้วละ ”

อาจารย์ดูท้อใจ แต่ผมกลับตื่นเต้น

แต่ไม่รอให้ผมได้พูดบ้าง อาจารย์ก็พูดกับผมอีก “ เสี่ยวฝาน พลังอำนาจของสำนักชั่วพวกนี้มีเยอะเกินไป ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างพวกเราจะเข้าไปยุ่งได้ แต่ในเมื่อเรารับเรื่องของคุณโจวแล้ว ยังไงเราก็ทำให้ถึงที่สุด 

อีกเดี๋ยวพวกเราก็กลับไปซุ่มอยู่ที่บ้านคุณโจว แล้วรอให้คุณหวงกลับมา จากนั้นพวกเราก็จับเขา เค้นถามวิธีแก้…… ”

สำหรับเรื่องนี้ ผมเห็นด้วยสุดๆ

ในเมื่อรับปากคุณโจวแล้ว เราก็ต้องจัดการให้เรียบร้อย

แม้จะมีสำนักขนาดใหญ่มากเกี่ยวข้อง แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องทำเรื่องของบ้านคุณโจวให้เรียบร้อย

หลังจากนั้นผมก็สตาร์ทรถอีกครั้ง แล้วเริ่มขับไปยังหน้าหมู่บ้านของคุณโจว และคอยจับตามองรอบๆตลอด

ถ้าคุณหวงกลับมา พวกเราก็จะลงมือทันที

พอเหลือบมองดูเวลา ตอนนี้เพิ่งสี่ทุ่มกว่า

ผมกับอาจารย์ เฝ้ากันแบบเงียบๆแบบนี้ จนกระทั่งเวลาค่อยๆดึกขึ้นเรื่อยๆ คนบนถนนก็ค่อยๆน้อยลง

ต่อจากนั้นประมาณตีหนึ่ง รอบๆก็ไม่มีคนเดินผ่านอีก

ภายใต้แสงไฟสลัวๆถนนโทรมๆปรากฎสู่สายตา มันทำให้สัมผัสถึงบรรยายเงียบสงบจนถึงกับวังเวง

แต่ผมและอาจารย์กลับเบิกตากว้าง มองไปรอบๆอย่างไม่วางตา

ทันใดนั้นเอง ผมก็เห็นในความมืดที่ห่างออกไปมีร่างสีดำของใครบางคนปรากฎขึ้น ผมเลยเริ่มตื่นตัวทันที

หลังรอให้ร่างสีดำนั้นเข้ามาใกล้ และได้ความช่วยเหลือของไฟบนถนน ทำให้ผมเห็นหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

เขาไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือคุณหวงที่พวกเรากำลังรออยู่

เห็นได้ชัดว่าคุณหวงค่อนข้างกระวนกระวาย เขาเดินเร็วมาก

เมื่อเห็นภาพนี้ ผมก็รีบบอกอาจารย์ที่อยู่ข้างๆทันที “ อาจารย์ คุณหวงมาแล้ว ! ”

อาจารย์เด้งตัวจากที่นั่งข้างคนขับ พร้อมบีบก้นบุหรี่ในมือทันที “ มาได้เวลาพอดี ไป ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผมกับอาจารย์ก็ไม่ลังเล เปิดประตูเบาๆ จากนั้นก็ออกมาจากซอยมืดๆแห่งหนึ่ง 

ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ตัวคุณหวงที่กำลังกลับบ้าน

แต่ในขณะที่คุณหวงกำลังเดินเข้ามาในหมู่บ้าน ผมกับอาจารย์ก็ปรากฎตัวตรงหน้าเขา เราขวางทางเดินของเขาเอาไว้

พอคุณหวงเห็นผมกับอาจารย์ เขาก็อดอึ้งไปพักหนึ่งไม่ได้

แต่ต่อจากนั้นก็เผยแววตาที่ดุร้ายออกมาเล็กน้อย และเปิดปากให้เห็นเขี้ยวในปากอันน้อยนิดนั่น เล็บพวกนั้นก็เริ่มยาวออกมาเช่นกัน “ ถ้าคิดจะปล้น พวกแกหาเรื่องคนผิดแล้ว ! ”

ผมอดยิ้มอย่างขมขื่นในใจไม่ได้ เจ้าหมอนี่เห็นผมกับอาจารย์เป็นพวกโจร

แต่ผมก็ไม่สนท่าทีของเขา เพียงจ้องคุณหวง แล้วพูดออกมาเบาๆ “ สำนักลื่อเย่เฉิน คุณคงเพิ่งกลายร่างในขั้นแรกซินะ ? ”

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น คุณหวงที่ดูจะโหดหน่อยๆ ก็ทำหน้าตกใจ อดไม่ได้ที่จะถอยไปข้างหลังสองก้าว 

พร้อมมองผมกับอาจารย์ด้วยสีหน้าตกตะลึง “ พวก พวกแกเป็นใคร ? ”