spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 457 หนี

หลังจากชายคนนั้นโดนผมห้ามเอาไว้ ก็เห็นได้ชัดว่าเขาเดิมตามหลังด้วยท่าทีหวาดระแวง

ส่วนตัวผม กลับรีบเปิดโลงที่สอง

ในโลงที่สองก็ใส่คนเอาไว้

แต่ครั้งนี้เป็นหญิงสาว แถมยังหน้าตาสะสวยอีกด้วย

แต่ตอนนี้ ผมกลับไม่มีอารมณ์มามองความงดงามของเธอ ผมรีบแกะยันต์ที่ตัวเธอออกทันที

เธอเหมือนกับคนแรก หลังแกะยันต์ออกมาแล้ว ก็ปิดปากอีกฝ่าย ไม่อย่างนั้นเธออาจร้องออกมาได้

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นกลัวมาก เธอพยายามดิ้นสองสามครั้ง ขณะเดียวกันก็ร้อง “ อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน ” ด้วยคำพูดแบบนี้ไม่หยุด

แต่หลังจากผมอธิบายและเตือนเสร็จแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยๆสงบลง

เรื่องก็เป็นแบบนี้ หลังช่วยคนที่สองเสร็จแล้ว

ผมก็ใช้วิธีแบบนี้ เปิดโลงและช่วยอีกแปดคนติดๆกัน

ทั้งแปดคนนี้ตัวสั่น ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ฐานะของผม แม้ใบหน้าจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสงสัย 

แต่เพราะความหวาดกลัวที่อยู่ในใจ พวกเขาเลยไม่มีใครกล้าพูดออกมา

พวกเขามองรอบๆอย่างต่อเนื่อง มีสองสามคนที่ตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว

ส่วนผมก็ไม่สนใจพวกเขา เตรียมจะไปช่วยคนที่เก้าต่อ

แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆอาจารย์ก็พุ่งเข้ามา แล้วพูดกับผมว่า “ เสี่ยวฝาน รีบหนีเร็ว มีคนมา ”

จู่ๆก็ได้ยินอาจารย์พูดแบบนั้น ผมเลยอดไม่ได้ที่จะเครียด จากนั้นก็หันไปมองอาจารย์ 

“ แต่ แต่ยังมีคนอีกตั้งเยอะ ”

อาจารย์กลับขมวดคิ้ว ทำหน้าซีเรียส “ มัวสนใจพวกเขาไม่ได้แล้ว  รีบหนีเร็ว ไม่อย่างงั้นถ้าโดนจับได้แล้วละก็ อย่าหวังว่าพวกเราจะหนีรอดไปได้สักคน ! ”

น้ำเสียงของอาจารย์จริงจัง เห็นได้ชัดว่าเขาค่อนข้างกังวล

ส่วนอีกแปดคนที่เหลือก็เริ่มลนลาน “ ทำยังไงดี ทำยังไงดี ”

“ พวก พวกเรารีบหนีกันเถอะ ! ”

“ ใช่ใช่ใช่ พวกเรารีบหนีกันเถอะ…… ”

คนพวกนี้เริ่มพูดไม่หยุด ท่าทางดูหวาดกลัวมาก

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงคนนึง เธอดึงเสื้อผม ขอร้องให้ผมพาพวกเธอออกไป และยังบอกว่าบ้านเธอมีลูกชายอายุสามขวบ เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ และยิ่งไม่อยากโดน “ พวกค้ามนุษย์ ” จับตัวกลับไป

แม้จะไม่พอใจ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมเองก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้

กำลังมีจำกัด สิ่งที่ผมพอทำได้ ก็มีแค่เท่านี้แล้ว

เหมือนกับที่อาจารย์พูดไว้ ถ้าโดนจับได้

อย่าว่าแต่ช่วยคนเลย แม้แต่พวกเราเองก็ยากที่จะหนีออกไปจากที่นี่ได้

ผมกัดฟัน พูดกับทุกคนว่า “ ตามผมมา อย่าส่งเสียง ไม่อย่างนั้นพวกเราได้ตายกันหมดแน่ ! ”

คนพวกนี้โดนสำนักชั่วแห่งนี้ใช้ทุกวิธีทาง จับมาที่นี่

ตอนนี้เพื่อเอาชีวิตรอด ย่อมไม่กล้าส่งเสียง ต่างพยักหน้าให้ผมทันที

ส่วนผม ก็พาทั้งแปดคนออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

เพิ่งมาถึงตรงประตู อาจารย์ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ เร็วเข้า มีคนจำนวนมากกำลังเข้ามา ไปทางนี้ ระวังกันหน่อย อย่างส่งเสียงออกมา…… ”

ขณะพูด เขาก็ชี้ทางหนีให้คนพวกนี้ ส่วนผมก็เป็นคนเดินนำ

หลังคนพวกนี้เดินออกมาแล้ว อาจารย์ก็ล็อกประตู แล้วรีบตามมาทันที

พวกเราเดินตามทางขามา

ใช้สิ่งของหรือพวกที่อยู่รอบๆมากำบังตัวเอง และรีบวิ่งไปยังหน้าต่างที่ปีนเข้ามาอย่างรวดเร็ว

พวกเราไม่กล้าทำอะไรเสียงดัง บวกกับทุกคนไม่อยากตายอยู่ที่นี่

ดังนั้น ทุกอย่างเลยผ่านไปอย่างราบรื่น

เมื่อมาถึงหน้าต่างแล้ว ผมก็กวาดสายตามองรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีคนผมก็กระโดดออกไปคนแรก

ด้านนอกหน้าต่างคือความมืดมิด และยังไม่มีแสงไฟ ไม่มีใครสังเกตเห็นตรงนี้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นรอบๆไม่มีคน ผมก็ส่งสัญญาณให้แปดคนนั้นกระโดดตามออกมา

หน้าต่างไม่สูงมาก สำหรับพวกวัยรุ่น มันไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต

ผ่านไปสักพัก ทุกคนก็กระโดดออกมาจนหมด

แต่ในขณะทุกคนเพิ่งออกมาจากหน้าต่างจนครบ ด้านในโกดังก็มีเสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้น 

“ ใครก็ได้ช่วยด้วย ! คนของเราโดนทำร้ายจนสลบไปแล้ว…… ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ในโกดังก็มีการเคลื่อนไหวทันที

ส่วนกลุ่มของพวกเรา กลับมีผมเป็นผู้นำ วิ่งตรงไปที่กำแพงแล้ว

แต่เพิ่งมาถึงกำแพง เสียง “ วูๆ ” ของสัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้น และมันยังดังมาก

พวกปีศาจในบริษัทหมิงโลจิสติกส์ โดนกระตุ้นให้ตื่นตัวกันทั้งหมด

เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทุกที่ และมีเสียงร้องตะโกนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง “ เกิดอะไรขึ้น ? ”

“ ใครกดสัญญาณเตือนภัย ? ”

“ เกิดอะไรขึ้นฮะ ? ”

“ …… ”

เสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนกลุ่มของพวกเรากลับประหม่ามาก เวลาที่เหลือให้พวกเรามีไม่มากแล้ว

ในสายตาของคนพวกนี้ พวกเขาโดนพวกค้ามนุษย์จับมา พวกมันอยากจะชำแหละร่างของพวกเขา 

แล้วเอาอวัยวะต่างๆไปขาย

ตอนนี้สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นแล้ว คนพวกนี้เลยตกใจจนเหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว

ส่วนผมรีบพูดกับคนพวกนี้ทันที “ อย่าตกใจ ปีนจากตรงนี้ออกไป จากนั้นก็วิ่งขึ้นไปทางเหนือก็จะถึงในเมือง ที่จะมีทางหลวงอยู่ ”

เสียงเพิ่งเงียบลง เด็กหนุ่มคนหนึ่งกลับพูดกับผมและอาจารย์ว่า “ ผู้มีพระคุณทั้งสอง ไม่ทราบพวกคุณชื่ออะไร ? ถ้าวันนี้ผมหลวงต้าฟาหนีจากเงื้อมมือพวกค้ามนุษย์ได้ ผมต้องตอบแทนพวกคุณอย่างดีแน่นอน ”

“ ใช่ผู้มีพระคุณ อย่างน้อยก็หาทางติดต่อเอาไว้ ต่อไปพวกเราต้องตอบแทนพวกคุณอย่างแน่นอน ” ชายหนุ่มอีกคนพูดขึ้น

แต่อาจารย์ผมกลับกังวลสุดๆ ผมโบกมือให้พวกเขาทันที “ ตอบแทนหรือไม่ก็ไม่สำคัญ รีบหนีออกไปก่อนเถอะ ! ถ้าพวกนายยังไม่รีบหนีอีก จะหนีออกไปไม่ได้แล้วนะ ”

พอผู้ชายสองสามคนได้ยินคำพูดนี้ ก็ไม่สนใจมากแล้ว

พวกเขาไม่ลังเลเลยสักนิด กระโดดจับขอบกำแพงแล้วปีนออกไปทันที

ชายหนุ่มสองคนที่บอกว่าจะตอบแทนพวกเรา ตอนนี้ก็ไม่มัวพูด หนีเอาชีวิตรอดสำคัญที่สุด พวกเขาเองก็กระโดดปีนกำแพง หลังจากนั้นก็กระโดดลงไปข้างนอกแล้ววิ่งหนีต่อทันที

แต่ในบรรดาคนพวกนี้ กลับมีผู้หญิงสองคนและเจ้าอ้วนอีกหนึ่งคน

พวกเขากำลังมองกำแพงสูงสองเมตร ท่าทางเหมือนจะไม่มีแรงปีนขึ้นไป

ตอนนี้ผมเองก็ไม่สนเรื่องชายหญิงอะไรพันนั้น ผมจับเอวผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วยกตัวเธอขึ้นทันที

ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดว่าผมจะทำแบบนั้น เธอเลย “ กรี๊ด ” ออกมาทันที และยังคิดว่าผมจะลวนลามเธอ

“ อย่าร้อง ฉันจะอุ้มขึ้นกำแพง ปีนไหล่ฉันออกไป ! ” ผมรีบพูด

พอผู้หญิงคนนั้นได้ยินคำพูดของผม เธอถึงได้สงบสติอารมณ์ลง

จากนั้นก็ขานรับ “ อือๆ ” แล้วทำตามที่ผมพูด ค่อยๆปีนขึ้นบนตัวผม แล้วปีนขึ้นไปบนกำแพงทันที

อาจารย์อุ้มผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเองก็เริ่มปีนออกไปข้างนอกเช่นกัน

แต่ใครจะรู้ในวินาทีนั้น เพราะเสียงร้องของผู้หญิงคนนี้ ทำให้ปีศาจบริษัทหมิงโลจิสติกส์สองคนวิ่งมาถึงตรงนี้

ตอนเห็นพวกเรา สีหน้าพวกเขาก็เปลี่ยนไป และตะโกนออกมาทันที “ นั่นใคร ? ”

หลังจากพูดจบ ปีศาจสองตนนั้นก็วิ่งเข้ามาหาพวกเราทันที

เมื่อเห็นภาพนี้ ผมและอาจารย์ก็อดตกใจไม่ได้ เราคิดไม่ถึงว่าจะโดนจับได้ในเวลาสำคัญแบบนี้

ไม่รอให้ผู้หญิงสองคนนั้นพร้อม เราก็ออกแรง ดันตัวพวกเธอออกไปทันที

ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ก็ดึงดาบไม้ออกมา แล้วพูดกับผมว่า “ เสี่ยวฝาน แกไปส่งพวกเขาออกไป ฉันจะไปถ่วงพวกมันเอาไว้ ! ”

หลังจากพูดจบ อาจารย์ก็วิ่งไปทางปีศาจสองตนนั้น

พอปีศาจสองตนนั้นเห็นภาพนี้ นอกจากจะวิ่งมาทางพวกเราแล้ว ยังตะโกนออกมาเสียงดังลั่น “ ใครก็ได้ รีบมาที่นี่เร็วเข้า ”

“ มีผู้บุกรุก มีผู้บุกรุกอยู่ที่นี่ ”

เสียงเพิ่งเงียบลง อาจารย์ก็ยกดาบเข้าไปปะทะแล้ว

ส่วนเจ้าสองคนนั้นถือท่อนไม้ พอเห็นอาจารย์พุ่งเข้ามาพร้อมดาบ เขาก็รีบรับการโจมตีทันที

ส่วนผม กลับออกแรงยกเจ้าอ้วนคนนั้น

เจ้าอ้วนคนนั้นหนัก 100 โลเป็นอย่างต่ำ อ้วนอย่างกับถังน้ำ ถึงจะเคลื่อนพลังแล้ว แต่ผมก็ยังรับน้ำหนักเขาไม่ไหว

ขณะยกเจ้าหมอนี่ขึ้น เรื่องใช้พลังแบบสุดตัวคงไม่ต้องพูดถึง แต่ผมแทบยกเจ้าหมอนั้นแทบไม่ไหวด้วยซ้ำ

เจ้าหมอนี่ก็เงอะงะ เคลื่อนไหวช้าอย่างกับอะไรดี

ตอนนี้พอเหยียบบนไหล่ผมได้แล้ว กว่าจะปีนขึ้นไปได้เจ้าหมอนั้นก็ใช้เวลาอยู่นานสองนาน

ผมพูดเร่ง “ เจ้าอ้วน แม่งเอ้ย เร็วๆหน่อยซิวะ…… ”

“ สูง สูงหน่อย ฉัน ฉันปีนขึ้นไปไม่ได้…… ” เจ้าอ้วนรีบพูด

ทำอะไรไม่ได้ ผมได้แต่ออกแรงเพิ่ม ยืนตัวตรง

แต่น้ำหนัก 170-180 โลแบบนี้ กดอยู่บนตัวอย่าว่าแต่ยืนตรงเลย แม้จะหอบหายใจแล้ว ผมก็รู้สึกว่ามันกินแรงมาก

ทางอาจารย์ ตอนนี้เขาเริ่มสู้กับสาวกชั่วสองคนนั้นแล้ว

ถึงเจ้าสองคนนั้นจะไม่ร้ายกาจมาก แต่เพิ่งเริ่มสู้ ร่างกายของพวกมันก็เปลี่ยนไปทันที

สิ่งที่เห็นชัดที่สุดคือ ขนสัตว์ที่อยู่บนหน้า เขี้ยวที่งอกออกมาจากปาก และกรงเล็บที่แหลมคมในมือ

บนตัว ปล่อยไอแปลกๆออกมา อีกคนหนึ่งมีหางหนูที่คล้ายกับแม่คุณโจวออกมาด้วย สภาพดูผิดมนุษย์สุดๆ

เมื่อคนธรรมดาเห็นแล้ว ต้องตกใจอย่างแน่นอน

เหมือนปีศาจแต่ก็ไม่ใช่ปีศาจ เหมือนคนแต่ก็ไม่ใช่คน สาวกสำนักชั่วพวกนี้ ล้วนอยู่อย่างครึ่งคนครึ่งปีศาจทั้งนั้น

แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องที่สำคัญก็คือ จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้ามาทางพวกเรา และต่อจากนั้นก็มีสิบกว่าคนปรากฎตัวออกมา

พวกเขาเพิ่งมาถึง ก็เห็นพวกเรา

หนึ่งในผู้นำ ตะโกนออกมาทันที พร้อมเผยให้เห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของสัตว์ร้าย “ กล้าบุกสำนักของพวกเรา ฆ่าไม่เว้น ฆ่า…… ”