spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 456 การแสดง

ผมกับอาจารย์ซ่อนตัวอยู่ข้างๆ หลังได้ยินปีศาจสองตนนี้คุยกันแล้ว ใจเราก็อดไม่ได้ที่จะมีเสียงดัง “ กึก ”

ดีจริงๆ นี่มันสำนักลื่อเย่เฉินบ้าบออะไร มันยังเป็นสำนักธรรมดาอยู่ที่ไหน

คนบ้าอะไรปล่อยให้คนในสำนักกลายเป็นปีศาจ กลายร่างเป็นปีศาจนี่มันยังไงกันแน่

เหมือนตอนที่เจ้าจางจึเทามีกายเนื้อไม่มีผิด เดิมทีเป็นมนุษย์ กลับยอมละทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ 

ทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวประหลาดครึ่งคนครึ่งสัตว์

แต่จากคำพูดของอีกฝ่าย ผมพบว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายเหมือนของเจ้าจางจึเทา ต่างเป็นเพราะป่วย

และยังเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ หลังจากนั้นเพราะสาเหตุบางอย่าง ทำให้พวกเขาได้ติดต่อกับองค์กรชั่ว

องค์กรชั่วร้ายพวกนี้ก็ใช้จุดอ่อนของคนพวกนี้ ทำให้พวกเขาต้องเข้ากับองค์กรชั่ว กลายเป็นหุ่นเชิดใต้กำมือ

ต่อจากนั้นก็ถ่ายทอดวิชามารให้พวกเขา ทำให้พวกเขากลายเป็นปีศาจ เป็นสาวกของสำนักลื่อเย่เฉิน

และเมื่อกี้ชายคนนั้นก็พูดแล้ว ถ้ากลายร่างเป็นปีศาจสำเร็จแล้ว จะสามารถควบคุมตัวเองได้ดั่งใจ 

แต่สุดท้ายก็ต้องกินยาตามกำหนด

แบบนี้ คนพวกนั้นก็จะตกอยู่ในกำมือสำนักชั่วนั่นอย่างสมบูรณ์ จากศรัทธากลายเป็นทาสรับใช้

แต่กฎสวรรค์ไม่อาจเปลี่ยน แต่ละคนย่อมมีอายุขัยของตัวเอง

ความทุกข์บนโลกมนุษย์ ก็คือมีทุกข์มีสุขมีอยู่ก็ต้องมีวันจากลา เกิดแก่เจ็บตาย

ทุกคนต้องเผชิญทั้งนั้น แต่หากฝืนคิดจะทำลายกฎนี้ ใช้วิชามารยืดชีวิตตัวเอง

และทำร้ายคนอื่นแบบนี้ นั่นเป็นสิ่งที่จะปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

ในความเชื่อของผม ความทุกข์ในชีวิตนี้ เป็นเพราะเวรกรรมจากชาติที่แล้ว

ขอแค่มีจิตใจที่ดีงาม ถึงจะอายุสั้นหน่อย แต่ขอแค่สะสมบุญบารมีทำความดีแล้ว สร้างกรรมดีเอาไว้ 

หลังจากโลกไปแล้วก็จะได้รับการตอบแทนที่ดี

อย่างปีศาจพวกนี้ พวกมันได้ละเมิดกฎแล้ว

ทำตัวเองให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดไม่ใช่ทั้งคนและปีศาจ ทำร้ายคนอื่นเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดต่อไป 

เป็นสิ่งต้องห้ามที่ไม่แหกกฎโดยสิ้นเชิง

เพราะพวกเราโดนเรียกว่านักพรตเต๋า คนปราบภูติผี เป็นผู้พิทักษ์ที่คอยดูแลความสงบบนโลกมนุษย์

ผมค่อยๆขมวดคิ้ว จากนั้นก็พูดกับอาจารย์ที่อยู่ข้างๆว่า “ อาจารย์ พวกเราเริ่มลงมือกันเถอะ ! ”

หลังฟังผมพูดจบ อาจารย์ก็พยักหน้ารับ

ตอนนี้รอบๆไม่มีคน เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการลงมือ

ต่อจากนั้น ผมและอาจารย์ก็แยกกันไปทางซ้ายและขวา เริ่มเข้าใกล้ปีศาจสองตัวนั้น

พวกมันทำหน้าสบายใจ และไม่มีพลังอะไร ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังเข้ามาใกล้เลย

ตอนอยู่ห่างจากปีศาจทั้งสองตนไม่มากแล้ว ผมก็เดินออกมาจากที่ซ่อนตรงๆ

ไม่ใช่แค่นั้น ผมยังทำหน้ายิ้มดีใจ ท่าทางสบายๆ เข้ามาใกล้พวกชั่วสองตัวอย่างเปิดเผย

ที่ผมทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะรนหาที่ตาย แต่เป็นแผนที่วางไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

คนที่ทำงานอยู่ที่นี่คงมีหลายสิบคน และหากดูจากภายนอก พวกเขาก็เหมือนคนธรรมดาทุกอย่าง

ผมสามารถใช้จุดนี้ แกล้งปลอมตัวเป็นพวกเดียวกันกับพวกมัน

ภายในระยะเวลาสั้นๆ สามารถหลอกให้อีกฝ่ายสับสน หรือแม้แต่ดึงดูดความสนใจจากอีกฝ่าย

ด้วยเหตุนี้ อาจารย์ก็จะสามารถเข้าไปใกล้จากทางด้านหลังได้เงียบๆ และหาโอกาสลงมือได้

นี่ก็คือแผนของผมกับอาจารย์ ตอนนี้ผมเดินออกมาแล้ว และยังเริ่มทักทายยานสองคนนั้นก่อน 

“ ฮ่าๆๆ สวัสดีพี่ชายทั้งสอง ”

ผมทำตัวไร้เดียงสา ในมือยังถือซองบุหรี่อีกหนึ่งซอง ทำท่าเตรียมจะยื่นมันให้พวกเขา

ปีศาจทั้งสองตนก็เห็นผมตั้งแต่วินาทีแรกเช่นกัน ทั้งสองคนอดหันมามองหน้ากันไม่ได้

จากนั้นผมก็เห็นคนที่กลายเป็นปีศาจครึ่งตัวพูดกับผมว่า “ แกเป็นใคร ? เมื่อก่อนไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน 

แล้วก็ ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่ แกไม่รู้หรือไง ? ”

ผมโดนอีกฝ่ายดุ ในเวลาเดียวทั้งสองคนก็ทำท่าระวังผม

แต่ผมกลับยังทำหน้ายิ้มไม่เปลี่ยน และทำท่าทางไม่มีผิดภัยเหมือนเดิม “ พี่ชายทั้งสอง เอ่อคือ ผมเพิ่งเข้ามาใหม่ ขนของด้านนอกเสร็จแล้ว แต่ดันเดินหลงมาถึงที่นี่ พอเห็นพี่ชายทั้งสองดูฉลาดและทรงพลัง ก็เลยอยากเข้ามาทำความรู้จัก ต่อไปต้องฝากพี่ชายทั้งสองช่วยดูแลด้วยนะครับ ”

ปีศาจทั้งสองตนก็ไม่ใช่คนโง่ พวกเขาไม่ได้โดนหลอกเพราะคำพูดไม่กี่ประโยคของผม

สำหรับผม พวกเขายังทำท่าทีระวังต่อไป

โดยเฉพาะคนที่กลายร่างเป็นปีศาจแล้วเขาเอาอุ้งมือออกมา เผยให้เห็นเล็บที่แผลมคม หากผมทำอะไรตุกติก ก็อาจโดนอีกฝ่ายโจมตีทันที

ไม่ใช่แค่นั้น ปีศาจอีกตนหนึ่งยังพูดกับผมว่า “ มาใหม่ซินะ ? มาเมื่อไหร่ รหัสคืออะไร ? ”

รหัส ? ผมจะไปรู้เรื่องรหัสบ้าบอนั่นได้ยังไง

แต่ผมก็ไม่ได้ลนลาน เพราะผมพบว่าอาจารย์มาอยู่ข้างหลังทั้งสองคนแล้ว เขาห่างจากพวกนั้นไม่ถึงสามเมตร

ขอแค่ผมดึงดูดความสนใจจากพวกเขาต่อ ก้าวต่อไป ก็จะส่งพวกเขากลับบ้านเก่าได้แล้ว

ด้วยเหตุนี้ ผมยังฉีกยิ้มมีความสุขต่อไป “ ใช่ใช่ใช่ มาใหม่ครับ เอ่อ เอ่อรหัสคืออะไร…… ”

พอพูดถึงตรงนี้ จู่ๆท่าทีของผมก็เปลี่ยนไป มุมปากยกยิ้มอย่างเย็นชา “ รหัสก็คือ พวกแกสองคนมันโง่จริงๆไงละ…… ”

พอคำพูดนี้ดังขึ้น สีหน้าของทั้งสองคนก็เปลี่ยนไป เป็นใบหน้าโกรธจัดทันที

เจ้าคนที่มีร่างปีศาจครึ่งตัว พูดขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชา “ กล้าด่าพวกเรางั้นเหรอ ? รอดูว่าฉันจะ…… ”

ผลลัพธ์ยังไม่ทันพูดจบ อาจารย์ก็ได้เข้ามาปรากฎตัวอยู่ข้างหลังเขาราวกับภูติผี เขาฟาดหมัดไปที่คอของอีกฝ่ายทันที

ได้ยินเพียงเสียงดัง “ ปัก ” ปีศาจที่ดูเหมือนจะดุร้ายตนนั้น โดนอาจารย์ต่อยจนลงไปนอนสลบกับพื้นทันที

พอคนที่อยู่ข้างๆเห็นเพื่อนตัวเองล้มลงไปแล้ว ก็ทำท่าตกใจ อยากจะตะโกนส่งสัญญาณให้พวกพ้องทันที

แต่มันสายไปแล้ว ในวินาทีที่เขาอ้าปากจะตะโกน ผมก็เปิดใช้พลังทั้งหมด พุ่งเข้าไปหาเขาทันที

ไม่รอให้เจ้าหมอนั้นได้ทำอะไรทั้งสิ้น หลังจากกระโจนเข้าไปแล้ว ผมก็เตะอัดคางเจ้าหมอนั้นทันที

“ ปัก ” อีกนิดเดี๋ยวก็เกือบทำฟันเขาร่วงหมดปากแล้ว

และชายคนนั้นก็ล้มลงไป พร้อมกับปากที่เต็มไปด้วยเลือด

อาจารย์พลิกฝ่ามือ เข้าไปบีบคอเจ้าหมอนั้นต่อ

ปกติอาจารย์ดูเหมือนเซียนเฒ่า เป็นเพียงแค่คนแก่คนหนึ่ง

แต่พอได้สู้กับพวกภูติผีแล้ว เขาก็ไม่เคยปราณีเลยสักนิด

หลังจากบีบคอเจ้าหมอนั้นแล้ว เขาก็เคลื่อนพลัง ต่อยไปที่ขมับของเจ้าปีศาจตนนี้อีกหนึ่งหมัด

ไม่รอให้เจ้าหมอนี่ได้ส่งเสียงเลยสักแอะ เจ้าหมอนั้นก็ทรุดตัวนอนแนบกับพื้น เสียการควบคุมตัวเองไปทันที

ในเวลานี้พวกเรากำลังรีบ จึงไม่สนความเป็นตายของเจ้าสองคนนั้น

เราหากุญแจเจอจากบนตัวปีศาจตนหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นำร่างของเจ้าสองคนนี้ไปซ่อนไว้ด้านข้าง

โดยมีอาจารย์เป็นคนเฝ้า ส่วนผมไปเปิดประตู

แต่หลังเปิดประตูบานนี้ออก ผมกลับพบว่าด้านในเป็นห้องขนาดใหญ่ และในนั้นยังมีโลงวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบอยู่ทั้งหมด 23 โลง

ผมเองก็ไม่กล้าชักช้า รีบเข้าไปเปิดโลงใบหนึ่งดูทันที

วินาทีที่เปิดฝาโลงออก ผมพบว่าด้านในมีผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่

ชายคนนั้นเหมือนกับคนกำลังนอนหลับ นอนอยู่ในโลงอย่างสงบ

แต่ตรงหัวของเขา กลับมียันต์แปะอยู่แผ่นหนึ่ง

แม้จะไม่รู้ว่านี่คือยันต์อะไร แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว มันน่าจะเอาไว้ใช้สะกดชายคนนี้

ผมไม่ลังเล รีบดึงยันต์แผ่นนั้นออกทันที

ในขณะที่ผมดึงยันต์แผ่นนั้นออก ชายที่นอนหลับสนิท ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

ตอนลืมตามาเห็นผม เขาก็ทำหน้าหวาดกลัว หรือแม้แต่ยังร้องตะโกนออกมา

ผมเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว ผมเอามือเข้าไปปิดปากเขาเอาไว้ทัน จากนั้นก็ทำท่าบอกให้เงียบๆ แล้วกดเสียงลงต่ำ “ ผมมาช่วยคุณ ถ้าไม่อยากตาย ก็อย่าร้อง เข้าใจไหม ? ”

ผมทำตาโต พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

หลังผู้ชายที่โดนผมปิดปากเอาไว้ได้ยินอย่างงั้น ก็เผยสีหน้าตกใจ แต่ก็ยังพยักหน้าให้ผมรัวๆ

พอเห็นเขาพยักหน้าแล้ว ผมถึงได้ปล่อยมือ

ต่อจากนั้น ผมก็ประคองอีกฝ่ายออกมา เจ้าหมอนั้นก็เดินตามผม ทำท่าทางหวาดกลัว เดิมทีคิดจะเอ่ยปากถาม แต่กลับโดนผมห้ามเอาไว้

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูด ผมเองก็ไม่ได้มีเวลามาอธิบายเยอะขนาดนั้น

และหลังจากห้ามอีกฝ่ายแล่ว ผมก็รีบเดินไปที่โลงอีกโลงหนึ่ง……