spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 448 ตกใจ

ขณะมองเสี่ยวม่านเดินจากไป และตอกบัตรเข้าไปในหมู่บ้าน ผมก็ไม่ได้คิดจะอยู่ต่อ

ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมตอนสุดท้ายเสี่ยวม่านถึงด่าผมว่า “ ปัญญาอ่อน ” แต่เราสองคนเป็นอะไรกันละ ? 

เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนะ ถึงก่อนหน้านี้จะไม่ระวังทำให้เสี่ยวม่านไม่พอใจ แต่หลังผ่านไปสองสามวันมันก็ถือว่าไม่เป็นอะไรแล้ว

ผมคิดในใจแบบนี้ ผ่านไปไม่นานผมก็ลืมเรื่องนี้ ไม่เห็นว่าเป็นเรื่องที่ต้องเก็บมาคิดเลยสักนิด

ตอนนี้สิ่งที่ผมกำลังคิดถึงมากที่สุด ควรจะเป็นเรื่องของท่านเฮ่ยไป่อู่ฉาง และตราอู่ฉาง

พอคิดถึงเหตุการณ์ในคืนนี้ มันก็แปลผันได้เรื่อยๆจริงๆ

ได้เจอ “ การโจมตีขนาบข้าง ” ของคู่รักสองคู่ จากนั้นก็โดนพวกเขาจับวิญญาณไป

ตัวเองก็โดนจับได้เพราะเปิดตาสวรรค์ สุดท้ายท่านเฮ่ยอู่ฉางหรือฟ่านอู่จิ้ว ก็ดึงวิญญาณออกจากร่างเอาดื้อๆ

พอเห็นว่าไม่รอดแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าคำว่า “ นักพรต ” สถานะนี้จะช่วยชีวิตผมเอาไว้ได้

ท้ายที่สุดยังมีโชคจากเรื่องซวยๆครั้งนี้ ได้ “ ตราอู่ฉาง ” มาจากเฮ่ยไป่อู่ฉาง

พอคิดได้แบบนี้ มันก็เหมือนการผจญภัยแบบหนึ่ง

ผมคิดไปขับรถไป คิดว่าเวลาผ่านไปไม่นาน ผมก็เข้ามาในตำบลชิงฉือแล้ว

อาจารย์หลับไปนานแล้ว พอเข้ามาในบ้านผมก็จุดธูปให้น้องศพและเผ่าจิ้งจอก จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำเข้านอน

พอล้มตัวลงนอน ผมก็เข้าไปดูในแชทกลุ่มเพื่อน

พบว่าตอนบ่ายเหล่าเฟิงได้ส่งรูปจักรพรรดิเข้ากลุ่ม ด้านล่างยังมีข้อความของฉู่ยเฉิงจิง เฟิงเฉ่วหานพี่ชายขอร้องละ และยังมีอีโมจิหน้าตาน่าสงสารอีกหลายตัว

ผลลัพธ์เหล่าเฟิงตอบกลับเพียงสามคำ เธออ่อนเอง

หลังจากนั้นฉู่ยเฉิงจิงก็ส่งอีโมจิรูปไฟมาหลายรูป ผมเลยคิดว่ามันน่าสนใจดี

หลังดูแชทกลุ่มเพื่อนเสร็จแล้ว ผมก็เตรียมจะวางโทรศัพท์แล้วเข้านอน

แต่นิ้วก็ยังกดเลื่อนไปกดดูข้อความใหม่ไม่ได้ ผลลัพธ์ข้อความใหม่ในครั้งนี้ เป็นแชทของเพื่อนคนหนึ่ง

เธอก็คือเสี่ยวม่าน มันเป็นแค่ความสั้นๆ และให้ความรู้สึกมึนงง

ข้อความมีอยู่ว่า ปัญญาอ่อนปัญญาอ่อนปัญญาอ่อน โง่โง่โง่

ผมอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ เลยส่งอีโมจิรูปหน้ายิ้มกลับไป พร้อมถามว่า ใครเหรอ

ผลลัพธ์เพิ่งส่งออกไป เสี่ยวม่านก็ตอบกลับมาเพียงคำเดียว “ ฮึ ”

ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และหาสาเหตุไม่เจอด้วย

มีความรู้สึกจนปัญญาเป็นพิเศษ พอเห็นเสี่ยวม่านไม่พูดต่อ ผมก็ขี้เกียจถามอีก เลยวางโทรศัพท์และเริ่มเข้านอน

เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นมาถึง ผมก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง

ไม่กล้าลืมเรื่องของท่านเฮ่ยไป่อู่ฉาง พวกเขากำหนดเวลาให้ผมแล้ว

ถ้ากล้าเมิน คราวหน้าตอนผ่านมาแถวที่พวกเราอยู่ ก็อาจมาคิดบัญชีกับผม หรือแม้แต่จับวิญญาณผมไปด้วย

ดังนั้น หลังแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบออกมาจากห้องทันที

เพิ่งมาถึงหน้าห้อง ผมก็เห็นอาจารย์กำลังต้มน้ำ เหมือนกำลังจะทำก๋วยเตี๋ยว

อาจารย์เห็นผมตื่นแล้ว เลยส่งเสียงทักทาย “ โห ! พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกแล้วมั้ง ? ทำไมวันนี้ถึงได้ตื่นเช้าขนาดนี้ละ ? ไม่นอนต่ออีกหน่อยหรือไง ? ”

พอได้ยินอาจารย์พูดแบบนั้น ผมก็ฝืนยิ้มทันที “ อาจารย์ ดูพูดเข้า แต่เรื่องที่ผมไปเจอมาเมื่อคืน ถ้าพูดออกไปอาจารย์คงไม่อยากเชื่อแน่ๆ ”

“ โห เมื่อคืนแกไปไล่จับผีมาอีกหรือไง ? ” อาจารย์หันหลังให้ผม พูดด้วยท่าทางไม่แยแส

“ ไม่ใช่ ! ”

“ ไม่ใช่งั้นเหรอ ? หรือแกไปเจอพวกเศษเดนขององค์กรตาผีมาอีกแล้ว ? ” อาจารย์ยังหันหลังพูดกับผม

“ ไม่ใช่ ! ” ผมหัวเราะคิกๆ คิดถึงตอนที่ผมเล่าเรื่องของเฮ่ยไป่อู่ฉางออกมา อาจารย์จะทำหน้าตกใจขนาดไหนนะ

อาจารย์เองก็เงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็หันมามองผม “ ไม่ใช่เหมือนกันเหรอ งั้นอะไรละ ? ”

“ อาจารย์ เมื่อคืน ผมไปเห็นยมทูตจับวิญญาณมา ! ” ผมพูดช้าๆทีละคำๆ

ตอนอาจารย์ฟังจบ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที ม่านตาขยายใหญ่ ดวงตาแทบจะหลุดออกมา 

“ อะ อะไรนะ แกเห็น เห็นยมทูตจับวิญญาณงั้นเหรอ ? ”

พอพูดถึงประโยคสุดท้าย จู่ๆเสียงของอาจารย์ก็เบาลงเยอะมาก เหมือนกับกลัวใครจะมาได้ยิน

แต่ผมกลับพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ ใช่ เห็นยมทูตจับวิญญาณ เห็นกับตาด้วย ที่ข้างนอกร้านเหล้าในตัวเมือง วัยรุ่นทำผมสไตล์ร็อคสี่คนโดนจับวิญญาณไป ”

อาจารย์ขมวดคิ้ว ไม่สนเรื่องทำอาหารแล้ว “ แก แกไปเห็นจริงเหรอ ? เรื่องแบบนี้ จะเอามาพูดเล่นไม่ได้นะ ? ”

อาจารย์ทำตาโต พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“ เห็นจริงๆ และผมยังเห็นตัวยมทูตด้วย ! ” ผมพูดความจริง

พออาจารย์เห็นผมเป็นแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ “ งั้น งั้นแกไม่ได้โดนจับได้ใช่ไหม 

เรื่องแบบนี้จะไปมองไม่ได้นะ ถ้าโดนยมทูตจับได้ขึ้นมา แกก็จะโดจับวิญญาณไปด้วยนะ ! ท่าทางแกจะไม่ได้โดนจับได้ละซิ แบบนั้นก็ดี แบบนั้นก็ดี…… ”

ผมกลับยิ้มอ่อน “ อาจารย์ ผมไม่ได้แค่เห็นนะ แต่ยังโดนพวกเขาจับได้อีกด้วย ”

“ อะไรนะ โดนจับได้ ? ” อาจารย์ทำหน้าตกใจ อ้าปากค้างทันที

ผมพยักหน้า อาจารย์ตัวแข็งทื่อ หายใจทางปากไม่หยุด

จนกระทั่งผ่านไปสองสามวินาที ผมถึงได้ยินอาจารย์พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ เสี่ยวฝาน เรื่องแบบนี้จะเอามาล้อเล่นไม่ได้นะ และห้ามเอามาพูดเล่นด้วย มีเทพคอยจับตาดูเราอยู่เสมอนะ ”

“ อาจารย์ อาจารย์คิดว่าผมล้อเล่นกับอาจารย์เหรอ ? ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด และยมทูตจับวิญญาณที่ผมเจอยังเป็นเทพเฮ่ยไป่อู่ฉางที่มีให้กราบไหว้อยู่ในศาลเจ้าต่างๆด้วย ”

พออาจารย์ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าใจเขาเต้นแรงนานแล้ว ตกใจซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ งั้น งั้นแกกลับมาอย่างปลอดภัยได้ยังไง ? ” อาจารย์พูดออกมาอีกครั้ง

พอเห็นท่าทางตกใจมากของอาจารย์ จนดวงตาแทบจะถลนออกมา ผมก็ไม่กล้าทำให้อาจารย์ตกใจไปมากกว่านี้แล้ว

จากท่าทางของเขา ผมละกลัวว่าอีกเดี๋ยวเขาจะหัวใจวาย หรือความดันขึ้นสูงจริงๆ

ดังนั้นผมเลยพูดต่อทันที “ อาจารย์ ไม่ต้องตกใจ และไม่ต้องเครียดขนาดนั้น ถึงเรื่องของผมมันจะฟังดูลึกลับ ไม่น่าเชื่อ แต่มันเป็นเรื่องจริงแน่นอน และผมไม่ได้ไม่เป็นอะไรเท่านั้น แต่ผมยังได้โชคมาจากเรื่องร้ายนี้ด้วย ! ”

“ ได้โชคงั้นเหรอ ? ” อาจารย์ทำหน้าสงสัย

แต่ผมกลับยิ้มออกมา จากนั้นก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในร้านเหล้าแห่งนั้นให้อาจารย์ฟัง

ตอนผมพูดถึงช่วงที่ท่านเฮ่ยอู่ฉางดึงวิญญาณของผมออกไปดื้อๆ อาจารย์ก็ตกใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาแทบหยุดหายใจ เอามือกำหน้าอกแน่น

แต่อาจารย์ตั้งใจฟังมาก ไม่เพียงไม่ให้ผมหยุด แถมยังบอกให้ผมเล่าต่อไปเรื่อยๆ

ผมเองก็สรุปสั้นๆ รีบเล่าเรื่องทั้งหมดให้จบไวๆ

พอฟังมาจนถึงตอนสุดท้าย อาจารย์ก็เงียบไปพักใหญ่ แล้วสุดท้ายก็ถอนหายใจออกมายาวๆ “ พระเจ้าช่วย ! เสี่ยวฝาน แก แกได้โชคมาจริงเหรอ ? ไหน รีบเอาตราอู่ฉางอันนั้นให้อาจารย์ดูหน่อย ”

เมื่ออาจารย์จะดู ผมก็ไม่รอช้า แหวกเสื้อตรงหน้าอกออกมาทันที

และตรงบริเวรหน้าอกของผม ก็มีคำว่า “ อู่ฉาง ” ที่มีลักษณะคล้ายลอยสักสีดำอยู่จริงๆ

อาจารย์มือสั่น เขาลูบเบาๆสองสามครั้ง จากนั้นก็อดพูดด้วยความตกใจไม่ได้ “ พระเจ้า เสี่ยวฝาน ! แกนี่มันโชคดีจริงๆ ถึงกับได้โชคก้อนโตมา ! ”

หลังจากพูดจบ อาจารย์ก็ดึงมือกลับ

ผมปล่อยมือจากเสื้อ แล้วหัวเราะ “ แฮะๆ ” “ ผมบอกแล้วว่าไม่ได้หลอกอาจารย์ ท่านเจ็ดบอกว่า ด้านในตรานี้มีพลังของพวกเขาอยู่เล็กน้อย ต่อไปถ้าได้เจอกุ่ยซานหยวนอีกครั้ง ผมจะอัดมันให้ตายคาที่เลย ”

ผมทำหน้าได้ใจ อาจารย์กลับถลึงตาใส่ผม “ อย่ามาเหลวไหล การฝึกยังต้องพึ่งตัวเอง พละกำลังยังต้องพึ่งตัวเองสะสมขึ้นมาทีละนิด ถึงแกจะมีชะตาชีวิตที่ดี แต่มันก็เป็นเพราะแกยังอยู่ในนักพรตฝ่ายธรรมะ ”

“ ถ้าแกทำชั่ว บุญไม่พอ ท่านอู่ฉางจะปล่อยวิญญาณแกกลับเข้าร่างเหรอ อีกอย่างตราอู่ฉางอันนี้ห้ามให้คนนอกรู้เด็ดขาด เก็บเอาไว้เผื่อตอนฉุกเฉิน ในเวลาสำคัญมันน่าจะช่วยชีวิตได้ ”