spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 440 รถหรูและลูกเศรษฐี

ที่จริง ช่วงหลายวันมานี้ ก็ถือว่าเงียบสงบพอสมควร

ตั้งแต่กลับมาจากเขาเขี้ยวหมาป่า องค์กรตาผีก็เงียบไปเยอะ

ออกจากบ้านครั้งนี้ ผมเองก็ไม่กลัวว่าสมุนขององค์กรตาผีจะมาแก้แค้น

ผมขับรถตู้ของตัวเอง ฟังเพลงไป เดินทางสบายๆไปตลอดทาง

พอมาถึงตัวเมือง ผมก็เห็นเวลากำลังดี เพิ่งสิบโมงกว่าๆ

เลยคิดว่าอีกเดี๋ยวจะไปรอเสี่ยวม่านที่บริษัท หลังจากนั้นค่อยออกไปกินข้าวพร้อมกัน

ถ้าตอนบ่ายเธอว่าง ผมก็จะพาเธอไปดูหนังต่อ ทำตามสัญญาที่เธอช่วยดูแลพวกเราในตอนนั้น

ถ้าเธอไม่ว่าง งั้นผมก็จะรอจนถึงตอนเย็น

ไม่ว่ายังไงผมก็มีเวลาเยอะ เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่

บริษัทของเสี่ยวม่าน ผมแค่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ยังไม่เคยไปสักครั้ง

รู้แค่ว่าบริษัทที่เธอทำงานอยู่ในตอนนี้ คือบริษัทลูกของพวกเธอ ชื่อว่าฮงหยูนพัฒนา ค้าขายด้านอสังหาริมทรัพย์โดยเฉพาะ

ผมเปิดจีพีเอส ขับตรงไปหาจุดหมายทันที

บริษัทของเธอตั้งอยู่บนถนนเศรษฐกิจของเมืองเรา ทางเข้ากว้างมาก ส่วนใหญ่เป็นอาคารสำนักงานและบริษัทต่างๆ

ทำงานที่นี่ได้ ล้วนเป็นบุคลากรที่มีความสามารถ หรือระดับผู้จัดการอะไรประเภทนั้น

หลังมาถึงที่หมาย ผมกลับต้องตะลึง

บริษัทฮงหยูนพัฒนาที่ว่า เป็นตึกสูงระฟ้า

เพิ่งลงจากรถ ผมก็ตะลึงทันที “ แม่เจ้า แบบนี้ก็เรียกบริษัทลูกเหรอ บริษัทลูกยังใหญ่ขนาดนี้ แล้วบริษัทแม่จะขนาดไหนนะ”

ผมบ่นพึมพำคนเดียว ไม่เคยคิดฝัน ว่าธุรกิจบ้านเสี่ยวม่านจะใหญ่โตถึงขนาดนี้

มันเป็นอะไรที่จินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ บริษัทแม่ของบ้านเสี่ยวม่านจะใหญ่ขนาดไหนนะ 

เป็นบริษัทอะไรกันแน่

ในเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่เคยถามมาก่อน รู้แค่ว่าบ้านของเธอทำธุรกิจใหญ่มาก และรวยมาก

มีลูกน้องจำนวนมาก เวลาเจอหน้าก็เรียกเธอว่าคุณหนูใหญ่ ราวกับเป็นคนที่สูงส่งมาก

ผมยืนอยู่ข้างล่างตึก มองตึกสูงระฟ้าด้วยหน้าช็อก ในสมองเต็มไปด้วยความคิดพวกนั้น

แต่ในตอนนั้นเอง จู่ๆข้างๆก็มีเสียงเหยียดของใครบางคนดังขึ้น “ ไอ้หน้าจืด ! ”

พอได้ยินคำพูดนี้ ผมก็หันไปมองทันที

ทันใดนั้นผมก็พบว่าหลังรถตัวเอง มีรถเฟอร์รารี่สีแดงมาจอดต่อตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

และข้างตัวรถเฟอร์รารี่ ก็มีชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งยืนอยู่

เด็กหนุ่มคนนั้นใส่แว่นกันแดด ท่าทางดูหล่อมาก

ในมือถือกุญแจรถเฟอร์รารี่ ตอนนี้กำลังจ้องผมแบบไม่สบอารมณ์

ผมเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็ไม่สนใจอีก

รู้สึกว่าก็แค่ลูกเศรษฐีเจ้าสำราญคำหนึ่ง ในสายของพวกเขา ขอแค่ไม่มีเงินเท่าพวกเขา ก็จะโดนมองว่าเป็นคนธรรมดาไม่เอาไหน เห็นแล้วขัดหูขัดตาไปซะหมด

ผมเองก็ยืนพิงรถตู้ของตัวเอง เล่นพวงกุญแจรถ SGMW ในมือตัวเองต่อไป

เจ้าหมอนั้นเห็นผมทำท่าทางแบบนั้น เลยยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “ ไอ้หน้าจืด มารอคนเหรอ ? ”

ผมได้ยินเจ้าหมอนั้นพูดกับผม ผมเลยกวาดตามองเขา จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไม่ใยดี “ อือรอคน ”

หลังเจ้าหมอนั้นได้ยินผมตอบกลับ มันก็เคาะรองเท้าหนังสีขาวของตัวเอง จากนั้นก็หยิบบุหรี่ออกมาสูบ “ ฉันเองก็กำลังรอคนอยู่ แต่ที่ฉันรอ คือว่าที่แฟนสาว แล้วนายละมารอใคร ? ”

“ เพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง ” ผมพูดต่อ

เจ้าหมอนั้นจุดบุหรี่ พ้นควันออกมาดื้อๆ “ ฉันเดาว่าคงเป็นผู้หญิงละซิ ! นายน่าจะยังตามจีบเธออยู่ละซิ…… ”

เจ้าหมอนี่คิดเองเออเองทั้งนั้น คิดว่าตัวเองฉลาดไปซะหมด ผมเองก็ไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ คิดว่าเจ้าหมอนี่ก็เหมือนคนปัญญาอ่อน

ส่วนเจ้าหมอนั้น เห็นได้ชัดว่ากำลังมั่นใจ อยากหาความรู้สึกสำเร็จจากตัวคนอื่น

ผมยิ้มอ่อน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เจ้าหมอนั้นเห็นผมไม่พูด เลยเริ่มพูดแนะนำ “ แต่ อย่าว่าพี่ด่านายเลยนะ ผู้ชายธรรมดาหน้าตาบ้านๆแบบนาย ขับรถขยะแบบนี้มา พี่ว่าหมดหวังแล้วละ ”

“ ผู้หญิงสมัยนี้เรื่องเยอะ ไม่มีรถไม่มีบ้าน ใครเขาจะไปคบกับนาย นายดูฉัน รถเฟอร์รารี่ 458 ราคาตามท้องตลาด 5 ล้านได้ ! ขอแค่ขับรถแบบฉัน ถึงจะหาแฟนได้ ”

“ ที่นายหาคือผู้หญิงหน้าเงินละซิ ” ผมแนะนำสั้นๆ

ผลลัพธ์เจ้าหมอนี้กลับไม่เห็นด้วย “ ผู้หญิงสมัยนี้ใครบ้างไม่ชอบเงิน พอดีเลย ว่าที่แฟนของฉันคนนั้นก็ทำงานที่ตึกนี้ ถึงพวกเราจะแค่มีวาสนาได้เจอหน้ากัน แต่รอให้เธอออกมาแล้ว เห็นรถรถเฟอร์รารี่ 458 ของฉัน เธอจะไม่รีบมาขึ้นเหรอฮะ ? ถึงตอนนั้นก็พาไปดื่มสักสองสามแก้ว ตกกลางคืนจะไม่ใช่ฉันเหรอที่ได้เป็นใหญ่ ? ”

เจ้าหมอนี่ท่าทางเป็นพวกแสแสร้ง กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นพวกเจ้าเล่ห์ด้วย

แต่จะว่าไปแล้ว เจ้าหมอนี่ก็พูดถูกนะ

ในสมัยนี้ ไม่มีรถไม่มีบ้าน การหาแฟนสักคนก็เป็นเรื่องยากจริงๆนั่นแหละ แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นแบบนี้ทั้งหมด

และดูจากเงื้อนไขของเจ้าหมอนี่ ขอแค่เปิดประตูรถ คงมีสาวๆหน้าเงินขึ้นรถเยอะมากแน่ๆ

แต่ในความรู้สึกของผม ผมไม่ชอบพฤติกรรมแบบนี้สุดๆ ไม่สบอารมณ์ที่จะคบหากับคนประเภทนี้

ดังนั้นผมเลยไม่สนใจเขา หรือแม้แต่ขี้เกียจจะพูดกับเจ้าหมอนี่ต่อ

อาจเป็นเพราะรออยู่ที่นี่จนเบื่อแล้ว เจ้าหมอนี่เห็นผมเองก็รอคนอยู่ที่นี่ด้วย เลยเริ่มถามผมอีกรอบ 

“ น้องหน้าจืด ในเมื่อพวกเรามีวาสนาได้เจอกันแล้ว งั้นพวกเรามาแลกวีแชทกันไหม ถ้าอีกเดี๋ยวพี่ชายทำสำเร็จ พี่จะให้นายยืม 458 ไปขับสักสองวัน ถึงตอนนั้นจะได้โอบสาวๆขึ้นรถ นายเองก็จะได้ลองลิ้มรสดูบ้าง ว่าเป็นยังไง ”

ไม่พูดไม่ได้ เจ้าหมอนี่น่ารังเกียจจริงๆ

ผมโดนเจ้าหมอนี่พูดพร่ำมานานสองนาน เลยรู้สึกรำคาญเช่นกัน

ผมดึงหน้าลง แล้วพูดกับเจ้าหมอนี่ตรงๆ “ ไส้หัวไปไกลๆ ถ้ายังไม่หุบปากอีก ฉันจะอัดแกแน่ ! ”

ผมนี่ตัวชา ขนาดมีแค่รถเฟอร์รารี่ยังพูดพร่ำอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ แล้วถ้ามีโรลส์รอยซ์ขึ้นมา มันจะไม่ตัวลอยขึ้นฟ้าไปเลยหรือไง

ดูจากท่าทางของมัน เหมือนคนขับรถตู้อย่างพวกเรา จะหาแฟนไม่ได้แล้วอย่างงั้น

ถ้าเป็นไปได้ ผมละอยากปล่อยเมียตัวเองออกมา ทำให้เจ้าหมอนี่ตกใจตายไปเลย

ผมคิดในใจแบบนั้น แต่เจ้าลูกเศรษฐีคนนั้นกลับอึ้ง คิดไม่ถึงว่าผมจะกล้าขู่เขาแบบนั้น

ปกติหยิ่งยโสจนเคยตัว ตอนนี้พอได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที “ ไอ้หน้าจืด เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ? ”

ขณะพูด เจ้าหมอนั้นก็ยกมือชี้หน้าผม

พอเห็นเจ้าหมอนี่กล้าชี้หน้าผม ถ้าไม่ได้เป็นเพราะตรงนี้คนเยอะ ผมคงได้หักนิ้วของเจ้าหมอนี่ไปแล้ว

ผมกดไฟในใจเอาไว้ “ บอกให้แกหุบปาก ไสหัวไปไกลๆได้เท่าไหร่ยิ่งดี พูดพล่ามนานสองนาน อย่างกับคนโง่ ”

เจ้าหมอนี่ได้ยินผมด่าเขาอีกรอบ เขาเลยหัวร้อนขึ้นมา “ แม่งเอ้ย ไอ้หน้าจืด ดูเหมือนถ้าฉันไม่ทำให้แกรู้ฤทธิ์ของฉันสักหน่อย แกคงไม่รู้ว่าตายเขียนยังไงซินะ ! ”

พอพูดจบ เจ้าหมอนั้นก็ถอดแว่นกันแดดออก ทำท่าทางอยากจะมีเรื่องกับผม

แต่หลังจากเจ้าหมอนี่ถอดแว่นกันแดดออก ผมกลับพบว่าเจ้าหมอนี่ตาตี่มาก

ถึงว่าทำไมใส่แว่นกันแดด ที่แท้ก็เอาไว้ซ่อนความน่าเกลียดนี่เอง

เมื่อเห็นเจ้าหมอนี่คิดจะมีเรื่อง ผมก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง หันไปมองหน้าเขาทันที จากนั้นก็รอให้เจ้าหมอนี่ต่อยเข้ามาก่อน

แต่ไม่รอให้เจ้าหมอนี่ได้เข้ามา ทันใดนั้นเสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังมาถึงหูผม

“ เอ๊ะ นายมาได้ยังไง ! ”

พอได้ยินเสียงนี้ ผมก็หันไปมองทันที

ตรงประตูที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล มีสาวสวยในชุดทำงานกำลังยืนอยู่

ตัวสูง หน้าตาสะสวย ไม่ใช่ใครอื่น เธอก็คือเสี่ยวม่าน

พอเห็นเสี่ยวม่าน ผมก็คลี่ยิ้มเล็กน้อย กำลังจะอ้าปากพูด

ผลลัพธ์เจ้าลูกเศรษฐีที่กำลังจะมีเรื่องกับผม กลับดูตื่นเต้นขึ้นมา

เจ้านั้นโบกมือทักทายเสี่ยวม่าน “ เฮ้เสี่ยวม่าน ฉันมารับเธอไปกินข้าวโดยเฉพาะเลย ! ”

หลังจากพูดจบ เจ้าหมอนี่ก็รีบใส่แววกันแดด เอาช่อดอกกุหลาบออกมาจากรถ แล้วเดินตรงไปทางเสี่ยวม่านทันที

ผมตกใจ ว่าที่แฟนสาวที่เจ้าหมอนี่พูดถึง คือเสี่ยวม่านงั้นเหรอ ?

ผมทำหน้าหนักใจ นิสัยแบบนี้ เสี่ยวม่านชอบเขาลงเหรอ ? ถ้าเป็นผมตีให้ตายผมก็ไม่ยอมชอบ

อย่าพูดว่าขับรถเฟอร์รารี่ 458 เลย ด้วยนิสัยของเจ้าลูกเศรษฐีคนนี้ ถึงจะขับฮิวอายร่าก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาหรอก

ไม่รอให้ผมได้ตอบสนองใดๆ เจ้าหมอนั้นยังทำหน้าได้ใจ หันมาพูดกับผมว่า “ ไอ้หน้าจืด เห็นไหมฮะ ? 

นี่เรียกว่าเสน่ห์ วันนี้ถือว่าแกโชคดี อย่าให้ฉันเจอหน้าแกอีกละ ! ”

ขณพูด เจ้าหมอนั้นก็เดินไปหาเสี่ยวม่านแล้ว

ส่วนเสี่ยวม่านเองก็ดูดีใจมาก รีบวิ่งมาทางพวกเราทันที……