spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 411 ร่างใหม่

ผมโผล่ไปครึ่งหัวอย่างระมัดระวัง ตอนเห็นหน้าจางจึเทาชัดๆ ผมก็อดใจสั่นไม่ได้

แต่จางจึเทาในเวลานี้ ไม่มีร่างกายแล้ว เป็นแค่วิญญาณตนหนึ่งเท่านั้น

ตอนนี้เขาเอามือไพล่หลัง เท้าลอยจากพื้น จ้องมองดอกไม้ประหลาดตรงหน้าอยู่อย่างงั้น

ส่วนสาวกไม่กี่คนที่อยู่ข้างหลังเขา ก็ไม่ขยับไปไหน เหมือนจะเป็นลูกน้องของเขาทั้งหมด

พวกเราไม่กล้าขยับตัวมากกว่านี้ ได้แต่ซ่อนตัวเงียบๆอยู่แบบนี้

ผ่านไปพักหนึ่ง เราก็ได้ยินเสียงถอนหายใจของจางจึเทา “ ดอกไม้วิเศษเอ๋ยดอกไม้วิเศษ เมื่อไหร่เจ้าจะบานนะ ”

เสียงของจางจึเทาเพิ่งเงียบลง สมุนตัวผอมดำคนหนึ่งก็เดินขึ้นมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พร้อมพูดกับจางจึเทาว่า “ นายน้อย ไม่ต้องกังวล วันนี้ดอกไม้วิเศษโตเร็วมาก อีกไม่นานก็คงบานแล้วครับ พอถึงเวลานั้น 

การกลับมาของกายเนื้อของนายน้อย ก็จะอยู่ไม่ไกลแล้วครับ ”

จู่ๆก็ได้ยินคำพูดนี้ พวกเราทุกคนเลยอดขมวดคิ้วไม่ได้ และเผยท่าทางตกใจและสงสัยออกมา

กายเนื้อกลับมาอีกครั้ง ล้อเล่นอะไร กายเนื้อจะกลับมาใหม่ได้อีกเหรอ แกเห็นมันเป็นแม่พิมพ์ที่คิดจะพิมพ์ออกมาเมื่อไหร่ก็ทำได้หรือไง

แล้วเจ้าจางจึเทามีฐานะเพิ่มเป็น “ นายน้อย ” ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน นี่มันเรื่องอะไรกัน

ผมทำหน้าสงสัย แอบสังเกตจางจึเทาต่ออย่างเงียบๆ

จางจึเทากลับถอนหายใจออกมาอีกครั้ง หรือแม้แต่คลี่ยิ้มอย่างขมขื่น “ กายเนื้อกลับมาอีกครั้งเป็นเรื่องง่ายที่ไหนละ ถึงจะบอกว่าดอกไม้วิเศษมีความสามารถพิเศษแบบนั้น แต่มันก็เป็นแค่ข่าวลือ จะเป็นแบบนั้นจริงๆหรือเปล่าก็พูดยาก ”

“ แต่ขอแค่เจ้านี่ทำให้วิญญาณของฉันรวมเข้ากับกายเนื้ออื่นได้อย่างสมบูรณ์ ฉันก็พอใจแล้ว ส่วนเรื่องกายเนื้อกลับมาใหม่อีกครั้ง ฉันไม่ได้หวังเท่าไหร่…… ”

จางจึเทาจ้องดอกไม้ยักษ์ ด้วยท่าทางตั้งตารอ

แต่พอคำพูดพวกนี้มาเข้าหูเรา แต่ละคนกลับช็อกทันที

ดอกไม้ประหลาดขนาดยักษ์นี่ สามารถหลอมรวมวิญญาณได้ หรือแม้แต่สร้างกายเนื้อกลับมาได้อีกครั้งงั้นเหรอ

ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง ไม่ว่าเจ้าดอกไม้นี่จะมีความสามารถไหน มันก็เป็นของที่แหกกฎฟ้าสุดๆ

แม้แต่ในลัทธิเต๋า วิชายืมศพคืนวิญญาณที่แพร่สะพัดไปทั่ว ก็ยังไม่สามารถทำให้หลอมรวมวิญญาณกับกายเนื้อได้อย่างสมบูรณ์เลย

ผมกำลังคิดในใจแบบนั้น ส่วนสมุนอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆจางจึเทาก็พูดขึ้นมาว่า “ ได้แน่นอนครับ

นายน้อย องค์กรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรามีดวงตาศักดิ์สิทธิ์อยู่ ขอแค่เปิดดวงตา ทุกเรื่องก็ต้องสำเร็จ 

กายเนื้อของนายน้อย ต้องกลับมาใหม่ในเร็วๆนี้แน่ครับ ”

พอจางจึเทาได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ค่อยๆขมวดคิ้ว แล้วทำหน้าดุร้ายออกมา “ ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้าติงฝาน ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่ได้เสียกายเนื้อไปแบบนี้หรอก ”

“ ใช่ครับนายน้อย ผมยินดีไปลอบสังหารไอ้ติงฝาน เพื่อแกแค้นให้นายน้อย ” สมุนที่อยู่ข้างหลังพูดต่อ

แต่จางจึเทากลับโบกมืออย่างท้อแท้ “ ช่างเถอะ ถ้าสำเร็จ เจ้าติงฝานก็คงตายไปนานแล้ว ข้างกายของ

เจ้าติงฝานยังมีผีผู้หญิงที่แข็งแกร่งสุดๆคอยคุ้มครองอยู่ แถมยังมีองครักษ์เผ่าจิ้งจอกและประตูนรกอีก 

ครั้งก่อนตอนเจ้าแมวเทาเข้าไป มันแทบตายอยู่ตรงนั้น ถ้าพวกแกเข้าไป ต้องตายอยู่ในนั้นแน่ ”

จางจึเทาค่อยๆพูด แต่เสียงเพิ่งเงียบลง ฉู่ยเฉิงจิงและเหล่าเฟิงที่อยู่ข้างๆ กลับอดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามองผม

เหล่าเฟิงอยู่กับผมมานานขนาดนี้ เขาย่อมรู้ดีว่าข้างกายผมมีผีผู้พิทักษ์อยู่หนึ่งคน

เพียงแค่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และผมเองก็ไม่ยอมพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็เลยไม่เคยถามอะไรมากนัก

แต่ทางฉู่ยเฉิงจิงกลับไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ตอนนี้เธออดมองผมไม่ได้ จากนั้นก็ใช้มือสะกิดผม 

“ ติงฝาน ข้างๆนายมีผีผู้หญิงคอยปกป้องอยู่เหรอ ? ทำไมฉันไม่เห็นละ ? ”

พอได้ยินฉู่ยเฉิงจิงถามแบบนี้ ผมก็ทำมือบอกให้เธอเงียบเสียง

ผมไม่คิดจะอธิบายให้ฉู่ยเฉิงจิงฟัง เรื่องของน้องศพ ตอนนี้ไม่เปิดเผยจะเป็นการดีที่สุด

ตัวตนของเธอและความสัมพันธ์ระหว่างผม ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่พิเศษมาก

ฉู่ยเฉิงจิงเห็นผมไม่พูด เลยทำปากมุ่ย แล้วกลอกตาใส่ผม แต่เธอก็ไม่พูดต่อ

ต่อจากนั้น จางจึเทาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ พอเถอะ เปิดวงเวทย์สัตว์ทั้งสี่เถอะ วันนี้ควรใส่ปุ๋ยได้แล้ว ”

จางจึเทาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ หลังจากสมุนด้านหลังได้ยิน ก็ทำมือคำนับจางจึเทาทันที “ ครับ นายน้อย ! ”

หลังจากพูดจบ สมุนสี่คน ก็แยกย้ายไปที่ด้านข้างตัวรูปปั้นสัตว์ทั้งสี่ หลังหันมามองหน้ากัน ทันใดนั้นแต่ละคนก็ประสานมือทันที

สุดท้ายก็ชี้ไปที่ท้องของเจ้าสัตว์ประหลาดทั้งสี่ ปลายนิ้วเพิ่งสัมผัสกับตัวเจ้าสัตว์ประหลาด สมุนสี่คนนั้นก็ตะโกนออกมาพร้อมกัน “ หลิน ปิง โต้ว เจอะ เจีย เจิ้น เลี่ย เฉียน ฉิง เปิด ! ”

คำพูดพวกนี้เพิ่งดังขึ้น รูปปั้นหินสี่ตัวนั้น ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างผิดแปลก

จู่ๆตรงสถานที่ที่พวกเขาชี้มือลงไป ก็มีอักขระยันต์ปรากฎขึ้น ต่อด้วยแสงสีทอง ที่ไหลออกมาจากตัวสัตว์ประหลาดอย่างต่อเนื่อง

สุดท้ายดวงตาของสัตว์ประหลาดพวกนั้น ก็เริ่มเปล่งแสงแปลกๆออกมา

พอเห็นภาพนี้ พวกเราทุกคนก็ตะลึงจนตาค้างกันเลยทีเดียว

คิดไม่ถึงว่ารอบๆสระเลือดแห่งนี้ จะมีวงเวทย์อยู่

รูปปั้นสัตว์ประหลาดหินที่ดูธรรมดาทั้งสี่ตัว กลับเป็นตัวเปิดปิดวงเวทย์

ในขณะที่ตาของพวกสัตว์ประหลาดส่องแสง กลิ่นแปลกๆก็ค่อยๆปรากฎขึ้น

ผ่านไปประมาณ 20-30 วินาที จู่ๆเสียง “ ปัง ” ก็ดังขึ้นกลางอากาศ

ต่อจากนั้น ม่านแสงจางๆก็ค่อยๆปรากฎขึ้น

ม่านแสงพวกนั้นดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ทันใดนั้นเองพวกเราก็พบว่า ม่านแสงเหล่านั้นปกคลุมไปทั่วทั้งสระเลือดและดอกไม้ปีศาจยักษ์ดอกนั้น

ในขณะที่ม่านแสงปรากฎขึ้น ดวงตาของสัตว์ประหลาดทั้งสี่ก็เริ่มเปลี่ยนสี

ต่อจากนั้นช้าๆ ม่านแสงพวกนั้นก็ค่อยๆหายไป รอบๆกลับมาสงบอีกครั้ง

แต่กลิ่นฉุนของคาวเลือดกลับปะทุออกมา พลังหยินที่อยู่ในสระเลือดนั้น ก็ทะลักออกมาเป็นเกลียวคลื่น 

ไหลตลบอบอวลไปทั่วทั้งถ้ำ สามารถพูดได้ว่ามันเข้มข้นมาก

สมุนรูปร่างผอมดำที่ยืนอยู่ข้างๆจางจึเทา เห็นม่านแสงหายไปแล้ว เลยโบกมือให้คนข้างหลัง 

“ เอาอาหารเลือดเข้ามา ”

หลังจากเสียงนี้ดังขึ้น ก็มีคนเดินเข้ามาจากนอกถ้ำ

แต่ถ้ามองให้ดีๆ ในหมู่คนพวกนี้ มีหลายคนที่เป็นคนธรรมดา

ใบหน้าของพวกเขาหมองคล้ำ ตอนนี้โดนสาวกสองคนคุมเอาไว้ ได้แต่เดินเข้ามาทีละก้าวๆ

นอกจากนี้ ยังมีสาวกอีกสองคน เอากวางซีกาสองตัวเข้ามาจากข้างนอก

คนและสัตว์พวกนี้เพิ่งถูกนำตัวเข้ามาในถ้ำ สาวกผอมดำคนนั้นก็ออกคำสั่งต่อทันที “ เอาเดรัจฉานสองตัวนี้ลงไปก่อน ให้ดอกไม้วิเศษได้เรียกน้ำย่อย ”

เสียงเพิ่งเงียบลง กวางซีกาสองตัวนั้นก็โดนสาวกสองคนลากไปที่ข้างสระเลือด แล้วจากนั้นก็ผลักพวกมันลงไปทันที

กวางซีกาสองตัวนั้นเพิ่งตกลงไปในน้ำ มันก็ร้อง “ เอิงเอิงเอิง ” และพยายามดิ้นรนไม่หยุด

ขณะมองเหตุการณ์นี้ ทุกคนต่างอดขมวดคิ้วไม่ได้

โดยเฉพาะเสี่ยวเหมย เดิมทีเธอก็เป็นสัตว์เผาพันธุ์จิ้งจอก เธอเลยมีความรู้สึกกับสัตว์พวกนี้มากกว่าใครเพื่อน

ตอนนี้พอเห็นกวางซีกาโดนลากลงไปในสระ มุมปากของเธอก็มีเขี้ยวปรากฎออกมา

เราคิดว่า กวางซีกาสองตัวนี้อาจจมน้ำตายในสระ

แต่วินาทีต่อมา พวกเราทุกคนก็ตะลึงจนปากค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

กวางซีกาสองตัวนั้นเพิ่งดิ้นได้ไม่นาน จู่ๆในสระเลือดแห่งนั้นก็มีเกลียวคลื่นปรากฎขึ้น เหมือนกับมีอะไรบางอย่างกำลังว่ายอยู่ในน้ำ

พอจางจึเทาเห็นแบบนั้น มุมปากก็ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ ดอกไม้วิเศษ เพลิดเพลินกับอาหารรสเลิศของเจ้าเถอะ ! ”