spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 395 ขอบคุณ

ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในเวลาอันสั้น พวกเราไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ

หลังจากธงสองผืนนั้น หายไปพร้อมกับวิญญาณของจางจึเทาและยัยป้าคนสวย พวกเราถึงทำหน้าตกใจและสงสัยออกมา

หลงฉวนตัวจริงขมวดคิ้ว “ สมควรตาย คิดไม่ถึงว่าเจ้าหมอผีนั้นจะมีของสิ่งนี้ ! ”

ส่วนตาลุงข้างๆผมกลับถอยหายใจออกมา ได้ยินเขาพูดกับหลงฉวนที่อยู่ห่างออกไปว่า “ ใช่ ! แต่ในเมื่อเจ้าสิ่งนี้ออกมา งั้นก็แปลว่าเจ้าพวกนั้นไม่ได้หายไปตลอดกาล ! ”

พอหลงฉวนตัวจริงได้ยินคำพูดนี้ ก็พยักหน้าเบาๆ และไม่พูดอะไรออกมาอีก

เขาหยิบกระเป๋าออกมาแทน กระเป๋าใบนั้นเหมือนกับกระเป๋าเหอเปา ด้านบนมีลวดลายปากว้าเล็กมากๆปักเอาไว้

เขาเอากระเป๋าวางไว้บนฝ่ามือ จากนั้นก็กวาดสายตามองผีร้ายหลายสิบตัวที่อยู่รอบๆ

แต่พวกมันเสียพลังรบไปหมดแล้ว ภายใต้การปราบของหลงฉวนตัวจริง ตอนนี้พวกมันกำลังตัวสั่น 

ไม่มีตัวไหนหนีไปเลยสักตัว

ต่อจากนั้น หลงฉวนตัวจริงก็เปิดกระเป๋าออก พร้อมพูดออกมาเบาๆ “ เก็บ ! ”

ทันใดนั้น ผีร้ายหลายสิบตัวที่อยู่รอบๆ ก็ถูกดูดเข้าไปในกระเป๋าทั้งหมด

เรื่องเก็บผี พวกเราทำได้ทุกคน

แต่ภายในชั่วอึดใจเดียว และยังเป็นการเก็บผีหลายสิบตัวในเวลาเดียวกัน พลังระดับนี้ไม่ใช่เล่นๆ 

มันแตกต่างหลายเท่าตัวถึงจะทำได้

แต่พวกเราด้านชาแล้ว หลงฉวนตัวจริงสร้างความน่าตกใจให้พวกเราเยอะมากแล้ว พลังที่น่าเกรงขามจนเกินจะคาดคิด สามารถทำลายวิญญาณกุ่ยซานหยวนด้วยมือเพียงข้างเดียว

ถึงตอนนี้หลงฉวนตัวจริงจะบอกผมว่าเขาไปเที่ยวในนรกมา ผมก็คงไม่รู้ว่ามันน่าแปลกตรงไหนแล้ว

หลังจากผีร้ายหลายสิบตัวโดนเก็บแล้ว ร่มดำที่พุ่งขึ้นฟ้าไปเมื่อกี้ ก็ค่อยๆล่วงลงมา ต่อจากนั้นมันก็โดนหลงฉวนตัวจริงรับเอาไว้ตรงๆ

หลังจากหลงฉวนตัวจริงถือร่มดำไว้ในมือแล้ว เขาก็เหมือนจะพูดอะไรกับร่มดำอีกนิดหน่อย

แต่เสียงเบามาก ผมไม่ได้ยิน……

ในเวลานี้ ผมรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะแล้ว ลุงวัยกลางคนคนนั้นช่วยประคองผมขึ้นมา

ผมรีบพูดขอบคุณ จากนั้นก็วิ่งไปหามู่หลงเหยียนทันที

ร่างจิตของมู่หลงเหยียนโดนกุ่ยซานหยวนสะกดวิญญาณเอาไว้ ในเวลานี้ได้แต่อยู่ในสภาพเดิม ไม่อาจสลายร่าง กลับไปหาร่างจริงของเธอได้ทันที

“ น้องศพ น้องศพเธอเป็นยังไงบ้าง ? ” ผมรีบถาม

มู่หลงเหยียนกลับฉีกยิ้มเล็กน้อย “ ฉันไม่เป็นอะไร นายช่วยดึงหมุดกักวิญญาณที่หลังของฉันก็พอแล้ว ! ”

ผมรีบพยักหน้า แล้วหมุนตัวมู่หลงเหยียน หลังเธอมีหมุดสีดำอยู่อันหนึ่งจริงๆ

ผมไม่ลังเล รีบดึงมันออกทันที

หมุดกักวิญญาณเพิ่งหลุดออก มู่หลงเหยียนก็เผยสีหน้าผ่อนคลาย ท่าทางเหมือนเธอจะสบายตัวขึ้นเยอะ

“ ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง ? ”

“ ดีขึ้นเยอะแล้ว ! ”

หลังจากพูดจบ มู่หลงเหยียนก็จับมือผมลุกขึ้น จากนั้นก็ทำมือคารวะหลงฉวนตัวจริงและตาลุงคนนั้น “ ข้าน้อยขอขอบคุณพวกท่านนักพรตทั้งสองที่ช่วยชีวิตเราเอาไว้มากค่ะ ! ”

หลงฉวนตัวจริงและตาลุงอีกคนหันมามองหน้ากัน พวกเขาอดยิ้มออกมาไม่ได้

ต่อจากนั้นเราก็ได้ยินตาลุงหน้าหล่อคนนั้นพูดว่า “ เธอโดนหมุดกักวิญญาณเข้าไป รีบสลายร่างเถอะ ! ไม่อย่างนั้นร่างจริงของเธอจะบาดเจ็บได้ ! ”

พอมู่หลงเหยียนได้ยินถึงตรงนี้ ก็พยักหน้า พูดขอบคุณออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็บอกลาพวกเขา

ตอนมู่หลงเหยียนจะจากไป เธอหันมามองผม บอกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย บอกให้ผมรีบกลับไปเร็วๆ

ผมตอบรับ “ อืม ” สั้นๆ จากนั้นก็เห็นร่างจิตของมู่หลงเหยียนสลายหายไปจากที่นี่

พอมู่หลงเหยียนจากไปแล้ว เหล่าเฟิงและพี่เฟิงก็ดูดีขึ้นหน่อย พวกเขารีบเดินมาทางนี้ทันที

ทั้งสองคนขอบคุณนักพรตทั้งสองท่านที่ช่วยชีวิตเอาไว้แบบซาบซึ้งใจสุดๆ ถ้าวันนี้ไม่ได้เจอกับพวกเขา พวกเราก็คงตายด้วยมือกุ่ยซานหยวนแล้ว

นักพรตทั้งสองท่านก็สุภาพมาก ไม่วางท่าเลยสักนิด

ตอนไม่แสดงพลัง พวกเขาไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดา

เพราะรู้ชื่อของหนึ่งในนั้นแล้ว หลงฉวนตัวจริงนักพรตเต๋าผู้ชอบธรรม และมีวิชาสุดน่าทึ่ง

ส่วนอีกคนหนึ่ง ผมรู้แค่ว่าเสี่ยวม่านเรียกเขาว่าลุงฉิน ส่วนเขาจะมีชื่ออะไรนั้น ผมเองก็ยังไม่รู้

ดังนั้นผมเลยพูดกับลุงหน้าหล่อด้วยความเคารพ “ ท่านผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าท่านมีนามและฉายาว่าอะไร 

ถ้าเป็นไปได้ วันหน้าผมต้องไปขอบคุณถึงที่แน่นอนครับ ”

เมื่อตาลุงโดนผมถามขนาดนั้น เขาก็หัวเราะฮ่าๆออกมาสั้นๆ “ ฉายาไม่มีหรอก ฉันแซ่ฉิน ชื่อเย่เพียงตัวเดียว ฉันว่านายก็น่าจะเคยได้ยินแซ่ของฉันแล้วนะ ! เอาแบบนี้ก็แล้วกัน นายเรียกฉันว่านักพรตฉินก็พอ และก็ไม่ต้องเรียกผู้อาวุโสหรือผู้น้อยอะไรนั่นอีก ! ”

ตอนพูดถึงตรงนี้ ท่านนักพรตฉินก็ส่งสายตามองผมแบบมีความนัยน์

พอเห็นสายตาของท่านพรตฉิน ในใจของผมก็มีเสียงดัง “ กึก ”

ผมเคยได้ยินจากที่ไหนละ มันชัดเจนสุดๆ ท่านนักพรตฉินกำลังบอกว่า ก็ตอนที่อยู่ในบ้านเสี่ยวม่าน 

ตอนที่ผมซ่อนอยู่ในห้องครัวไงละ

ไม่อย่างงั้นเขาจะพูดแบบนี้ได้ยังไง ถึงจะไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่ตอนนั้นผมก็รู้สึกเขินหน่อยๆ

เหล่าเฟิงที่อยู่ข้างๆกลับเริ่มครุ่นคิด เขาทวนคำว่า “ ฉินเย่ ” ซ้ำ ท่าทางเหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน

ผมเกาหัว “ เอ่อ เอ่อคือตอนนั้นการเคารพมันเทียบไม่ได้กับการทำตามคำสั่งนะครับ ท่านนักพรตฉิน ! ”

ท่านนักพรตฉินก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงพยักหน้าให้เท่านั้น

แต่ในเวลานี้ พี่เฟิงกลับถามนักพรตทั้งสองท่านด้วยความสงสัย “ ท่านหลงฉวน ท่านนักพรตฉิน ไม่ทราบว่าทำไมกุ่ยซานหยวนถึงฆ่าไม่ตาย แล้วธงสองผืนเมื่อกี้คืออะไร ? ”

พอได้ยินพี่เฟิงถามแบบนั้น ผมและเหล่าเฟิงก็ทำหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

พวกเราเองก็สงสัยมาก ด้วยพลังของท่านหลงฉวน การฆ่ากุ่ยซานหยวนเป็นเรื่องง่ายเพียงพลิกผ่ามือ

แต่มันกลับไม่ตาย และยังปล่อยให้ศัตรูใช้ธงแปลกๆหนีไปได้

และยังไม่หนีไปคนเดียวด้วย ยังลากวิญญาณยัยป้าคนสวยและจางจึเทาไปด้วย

หลงฉวนตัวจริงไม่ได้ตอบกลับทันที กลับกันเขาหันไปมองทางท่านนักพรตฉินที่กำลังยืนเงียบอยู่ข้างๆ

ท่านนักพรตฉินถอนหายใจออกมา จากนั้นก็พูดว่า “ กุ่ยซานหยวนน่าจะเป็นศิษย์ของสำนักโลหิตเซียน 

ฝึกวิชาแบบพวกโลหิตเซียน ”

“ สำนักโลหิตเซียน วิชาโลหิตเซียน ? ” พวกเราอยากรู้มาก ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักนี่คืออะไร และไม่รู้ว่าเจ้าวิชานี้จะฝึกขึ้นมาได้ยังไง

ฟังจากชื่อแล้ว น่าจะเป็นสำนักชั่ว ทำเรื่องต่ำทรามแน่ๆ

ท่านนักพรตฉินพยักหน้าเบาๆ “ ใช่ สำหนักโลหิตเซียน วิชาโลหิตเซียน คนที่ฝึกวิชามารแบบนี้ 

ไม่ใช่คนเป็น พวกเขาออกจากร่างของตัวเอง เพื่อฝึกฝนจิตวิญญาณของตัวเอง ”

“ วิญญาณยิ่งแข็งแกร่งเท่าไหร่ ก็ยิ่งฆ่ายากเท่านั้น ถือเป็นพวกที่ไม่ใช่คน ไม่ใช่ผี และไม่ใช่ศพ 

สำนักโลหิตเซียนยังมีอาวุธอยู่ชนิดหนึ่ง คือธงหว่างเหลี่ยงเอ้อร์ หรือก็คือธงสองผืนเมื่อกี้ 

ธงสองผืนนี้สามารถแย่งร่างของคนอื่นไปได้ หรือแม้แต่มีพลังของเลือดชั่วที่ทรงพลัง…… ”

เหมือนท่านนักพรตฉินจะรู้จักสำนักโลหิตเซียนและเจ้าธงหว่างเหลี่ยงเอ้อร์เป็นอย่างดี ตอนนี้เขาเล่าให้พวกเราฟังอย่างละเอียด

ตอนพูดถึงตรงนี้ จู่ๆท่านนักพรตฉินก็ถอนหายใจออกมา “ โชคดีที่ตอนนี้กุ่ยซานหยวนยังมีพลังไม่พอ 

ไม่อาจควบคุมธงหว่างเหลี่ยงเอ้อร์ได้เต็มที่ ไม่งั้นผลที่ตามมาต้องเป็นหายนะแน่ๆ…… ”

พอได้ยินถึงตรงนี้ พวกเราถึงได้เข้าใจที่มาของปรมาจารย์ผีเพิ่มอีกหน่อย

ในปัจจุบัน ไม่มีใครรู้ที่มาของปรมาจารย์ผี รู้เพียงว่าเจ้าหมอนี่ชอบเลี้ยงผี และเป็นคนชั่วสุดๆ

แต่คิดไม่ถึงว่า เจ้าหมอนี่จะเป็นศิษย์ในสำนักชั่วสำนักหนึ่ง

และเจ้าหมอนี่ยังไม่ใช่คน แต่เป็นไม่ใช่ทั้งคนและผี

หลังจากท่านนักพรตฉินอธิบายเสร็จ พวกเราก็เงียบกริบ เพราะกำลังย่อยข้อมูลที่ได้มา

แต่ทันใดนั้นหลงฉวนตัวจริงกลับพูดขึ้นว่า “ โอเคแล้ว พวกนายไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ! เจ้าหมอนั้นโดนฉันเล่นงานไปไม่น้อย พวกนายจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ ! ฉันจะส่งคนมาจัดการเจ้าหมอนี่เอง 

พวกนายก็ไม่ต้องเข้ามายุ่งแล้ว…… ”