spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 380 บ้านเจ้าอ้วน

พอเจ้าอ้วนเห็นผมตกลง หน้าที่เศร้าหมองเมื่อกี้ ก็เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาทันที

“ เยี่ยม เยี่ยมไปเลยครับ ! ท่านนักพรตติง ขอแค่คุณออกโรง ต่อไปครอบครัวของผมต้องอยู่กันอย่างมีความสุขแน่นอนครับ ! ” เจ้าอ้วนพูดอย่างมีความสุข

ผมฉีกยิ้มให้เขา “ บ้านนายอยู่ที่ไหน พวกเราจะเข้าไปดูได้เมื่อไหร่ ? ”

“ ท่านนักพรตติง ผมยังมีลูกค้าอีกสองสามคน เอาแบบนี้ก็แล้วกันครับ ! ตอนห้าโมงเย็น หลังจากที่ผมเลิกงานแล้ว เราไปดูพร้อมกันเป็นยังไงครับ ? ” เจ้าอ้วนทำตาโต พูดอย่างจริงจัง

ผมเงียบไปครู่หนึ่ง คิดว่าแบบนี้ก็โอเคอยู่

เรื่องแบบนี้มีแต่ฟ้ามืดแล้วเท่านั้น ถึงจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน

กลางวันแสกๆแบบนี้พลังหยินแรงจะตาย และยังพลาดได้ง่ายด้วย

ดังนั้นผมเลยไม่คิดมาก พยักหน้าตกลงทันที

เจ้าอ้วนเห็นผมตกลง เขาก็ขอบคุณรัวๆ “ ขอบคุณท่านนักพรตมากที่เห็นใจ ขอบคุณท่านนักพรตมาก 

แต่ท่านนักพรตติง คุณจะคิดค่าตอบแทนเท่าไหร่ครับ ? ”

“ ค่าตอบแทนเหรอไม่มีอะไรมาก พวกเราสองคนออกโรง ดูจากงานแล้ว แค่ยันต์สะกดให้บ้าน 

สองพันก็แล้วกัน ! ถ้าบ้านนายมีของไม่ดีจริงๆ พวกเราต้องคิดตามความยากของเจ้าสิ่งนั้น คิดแยกอีกที ! ” ผมพูดสบายๆ

แน่นอน เราเห็นอยู่ชัดๆว่าเรื่องนี้มันไม่ได้แพงขนาดนั้น

เพียงแต่เห็นเจ้าหมอนี่เป็นคนคดโกง เราเลยจงใจตั้งราคาสูงแบบนี้

พอเจ้าอ้วนได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็คิดว่าราคานี้มันพอรับได้สำหรับเขา

ดังนั้นเขาเลยไม่คิดมาก ตอบตกลงทันที

หรือแม้แต่ไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นเงินสองพันให้ผมสองคนตรงนั้นเลย

เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเที่ยง และยังมีเวลาเหลืออีกทั้งบ่าย

หลังจากคุยกันเรียบร้อยแล้ว ผมและเหล่าเฟิงก็วางแผนจะไปขับรถเล่นกัน รอให้เจ้าอ้วนเลิกงานแล้ว 

ผมเลยค่อยติดต่อเขาอีกที

หลังจากตัดสินใจเรียบร้อย ผมและเหล่าเฟิงก็ออกจากที่นี่

ผมขับรถได้นานแล้ว ถึงจะไม่มีทักษะดีเลิศ แต่ก็ไม่ได้แย่

พอได้ขับรถของตัวเองครั้งแรก ผมก็ดีใจจนพูดไม่ออกจริงๆ

ผมขับรถวนรอบย่านขายรถสองรอบ หาที่ทานข้าวกลางวัน หลังจากนั้นก็ทักแชทกลุ่มเพื่อน แล้วโทรศัพท์บอกอาจารย์ หลังจากอธิบายสถานการณ์ของพวกเราเสร็จ ผมก็ขับรถไปที่เขตชานเมือง

เพราะในเมืองรถเยอะมาก ไม่เหมาะกับการหัดขับรถ

ดังนั้นเรื่องเลยเป็นแบบนี้ เหล่าเฟิงนั่งเป็นเพื่อนผม จนกระทั่งไปหัดขับรถที่ถนนชานเมืองในช่วงบ่าย

เหล่าเฟิงขับรถไม่เป็น แต่เขาก็ค่อนข้างสนใจในการขับรถ

ผมเห็นเขาสังเกตท่าทางผมไม่หยุด เลยลองถามเขาดูว่าอยากลองขับไหม

เจ้าเหล่าเฟิงก็ไม่เกรงใจ บอกว่าอยากทันที

พอเห็นเหล่าเฟิงอยากลองขับ ผมก็ให้เหล่าเฟิงลองขับดูพักหนึ่ง

ผลลัพธ์ผมพบว่า ถึงเหล่าเฟิงจะหัดขับรถครั้งแรก แต่เจ้าหมอนี่กลับเก่งสุดๆ

หลังจากให้เขาลองทำดูสองสามครั้ง เขาก็ฝึกทักษะขับรถได้อย่างชำนาญแล้ว

ตอนแรกช้ามาก แต่การประสานงานระหว่างคันเร่งกับคลัตช์ กลับทำได้ดีกว่ามือใหม่ที่ขับได้สองเดือนซะอีก……

จนกระทั่งสี่โมงกว่าๆ เจ้าอ้วนถึงได้โทรมาหาเราอีกครั้ง

บอกว่าเขากำลังจะเลิกงานแล้ว และยังบอกว่าไปดูได้ในตอนนี้เลย

ผมให้เขาส่งที่อยู่มาให้เรา  จากนั้นผมก็ขับรถไปยังที่หมายทันที

สถานที่เป็นอาคารที่อยู่อาศัยชั้นสูงในเขตเมือง เราเข้าไปในเวลานี้ พอเหมาะกับช่วงที่คนส่วนใหญ่เลิกงานพอดี

เราดันดวงซวย นอกจากรถติดแล้ว ยังเจออุบัติเหตุอีกสองสามครั้ง

เดินทีขับรถสี่สิบนาทีก็ถึงแล้ว แต่พวกเรากลับใช้ไปถึงสองชั่วโมง

หลังพวกเรามาถึงที่หมาย ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว ฟ้ามืดจนไม่มีแสงพระอาทิตย์แล้ว

เราจอดรถด้านนอกตัวอาคาร จากนั้นก็เดินเข้าไปแทน

ส่วนเจ้าอ้วน เขามารอเราอยู่ที่หน้าอาคารนานแล้ว

พอเห็นผมและเหล่าเฟิงเดินเข้ามา เขาก็ฝืนยิ้ม แล้วรีบเข้ามาต้อนรับทันที

พอเห็นเจ้าอ้วนเดินเข้ามา ผมก็พูดกับเขาสั้นๆ “ ขอโทษทีเจ้าอ้วน ปล่อยให้นายรอนานเลย ! ”

“ แฮะๆๆ ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรครับ ท่านนักพรตยอมมาได้ ก็ถือเป็นเกียรติกับผมมากแล้วครับ ! 

เชิญทางนี้ครับ เชิญทางนี้ครับ ! ” เจ้าอ้วนพูดไปหัวเราะไป

ผมเองก็ไม่พูดมาก ส่งสัญญาณให้เจ้าอ้วนนำทางทันที

พอเข้าไปในอาคารแล้ว พวกเราก็กวาดสายตามองรอบๆ

จากฮวงจุ้ย ผู้คนที่อยู่อาศัย แบบแปลน และพืชพันธุ์ต่างๆ

และทุกอย่างในตัวอาคารที่พวกเราอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งอยู่ในเมือง ทำเลทอง คนอยู่เยอะ แถมคนที่เข้ามาพักก็มีอยู่เป็นจำนวนมาก

เพราะที่ตั้ง พื้นที่สีเขียวในสถานที่แห่งนี้จึงมีน้อยมาก หรือแทบไม่มีที่ให้พักผ่อนหย่อนใจด้วยซ้ำ

ด้วยเหตุนี้ สถานที่แห่งนี้เลยมีคนพลุกพล่าน คนอยู่กันอย่างหนาแน่น ดังนั้นที่นี่ เลยมีพลังหยางแรงมาก

ในสถานที่ประเภทนี้ เราจะเจอผีเร่ร่อนได้ยากมาก หรือแม้แต่ผีร้ายก็หาได้ยากเช่นกัน

เพราะพลังหยางแรงมาก หากมีผีร้ายก่อตัวในสถานที่แห่งนี้ คนตายก็ต้องมีแรงแค้นแรงมาก ถึงจะสามารถสยบพลังหยางแบบนี้ได้

ถ้าตรงข้ามบ้านเจ้าอ้วน มีผีร้ายอยู่จริงๆ งั้นก็ต้องเป็นผีร้ายที่ดุร้ายสุดๆ

ขณะหอบหัวใจที่กำลังเต้นตุ๊มๆต่อมๆ พวกเราก็เดินเข้ามาในลิฟท์

บ้านของเจ้าอ้วนอยู่ชั้น 18 พอมาถึงชั้น 18 เราก็ระวังตัวในทันที

ก่อนอื่นคือสังเกตว่ารอบๆมีพลังชั่วร้ายไหม ถ้าหากมี ก็แสดงว่าบนชั้นนี้มีผีร้าย งานต่อจากนี้ก็จะค่อนข้างยุ่งยากหน่อย

ถ้าไม่มี ถึงจะมีผีอยู่ แต่ก็เป็นแค่ผีธรรมดา แบบนี้จัดการได้ไม่ยาก

แต่หลังจากที่พวกเรากวาดตามองอย่างละเอียดแล้ว กลับไม่เจอพลังชั่วร้ายเลยสักนิด

ผมและเหล่าเฟิงหันมามองหน้ากัน  เหล่าเฟิงส่ายหัวเบาๆ

พอเห็นแบบนี้ ผมก็อดถอนหายใจด้วยความโล่งอกไม่ได้ ขอแค่ไม่มีผีร้ายก็ดีแล้ว

ต่อจากนั้น พวกเราก็เดินตามเจ้าอ้วนมาอีกพักหนึ่ง

พอเห็นประตูที่ถูกปิดตาย เจ้าอ้วนก็ชี้ไปที่ประตูบานนั้นอย่างสั่นๆ “ ตรง ตรงนี้แหละครับ ตอนนั้นเพื่อนบ้านผมตายตรงนี้แหละครับ เลือดยังกระเซ็นมาติดประตูบ้านผมด้วยนะครับ ”

ผมและเหล่าเฟิงกวาดสายตามองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ และไม่รู้สึกถึงพลังหยินเลยสักนิด

แต่ก็ยังสรุปไม่ได้ว่าที่นี่ไม่มีผี ดังนั้นเรายังต้องเข้าไปดูในบ้านเจ้าอ้วน

ตอนนี้ เจ้าอ้วนเปิดประตูบ้านเสร็จแล้ว

ประตูบ้านเพิ่งเปิดออก เสียงตื่นเต้นของเด็กน้อยคนนหนึ่งก็ดังออกมาทันที “ ป๋า ! ”

จากนั้นเราก็เห็นเด็กผู้ชายอายุประมาณ 5-6 ขวบ วิ่งเข้ามากอดขาของเจ้าอ้วน

แม้เจ้าอ้วนจะเป็นคนคดโกง แต่พอเห็นเด็กน้อย 5-6 ขวบคนนี้ เขาก็ทำหน้าตาใจดีทันที

เอื้อมมือไปอุ้มขึ้นมา แล้วถามว่าวันนี้ตอนอยู่ที่โรงเรียนเป็นเด็กดีไหม เชื่อฟังคุณครูหรือเปล่า

ในเวลาเดียวกันยังบอกให้เด็กน้อยเรียกผมและเหล่าเฟิงว่าคุณลุง เด็กผู้ชายคนนั้นอ้วนจ้ำม่ำหน้ารักมากเลยทีเดียว

หลังจากเรียกพวกเราหนึ่งครั้งแล้ว เจ้าอ้วนก็เชิญผมและเหล่าเฟิงเข้าไปในบ้าน

เพิ่งเข้ามาในบ้าน เจ้าอ้วนก็พูดกับผู้หญิงอ้วนในบ้านว่า “ เธอ วันนี้มีแขกมา ! ”

ผมและเหล่าเฟิงเพียงฉีกยิ้มเล็กน้อย เพื่อเป็นการแสดงมารยาท

ผู้หญิงอ้วนไม่รู้จักพวกเรา เธอเลยค่อนข้างเลิ่กลั่ก

ต่อจากนั้น เจ้าอ้วนก็ปล่อยเด็กลง แล้วมาอยู่ตรงหน้าภรรยา พูดกับภรรยาอีกสองสามประโยค

หลังจากภรรยาของเขาฟังจบ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตกใจ มองผมสองคนอย่างตกตะลึง

จากนั้นเราก็เห็นหญิงอ้วนคนนี้ รีบวิ่งเข้ามาหา

ไม่รอให้ผมสองคนเริ่มพูด เราก็ได้ยินหญิงอ้วนทำท่าทางสุภาพ รีบพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน 

“ สะ สวัสดีค่ะท่านนักพรตทั้งสองท่าน ! หลาย หลายวันนี้ลูกชายของฉันชอบร้องไห้ตอนกลางคืน 

และยังพูดจาเหลว ! เมื่อกี้ ลูกฉันก็เพิ่งพูดว่าเป็นคุณป้าข้างบ้าน และยังบอกว่าคุณป้าหอมแก้มเขาด้วย 

ท่านนักพรตทั้งสอง พวกคุณว่าลูกชายของฉัน โดนผีตามรังควานหรือเปล่า ? ”