spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 362 พี่หูมาเยือน

มู่หลงเหยียนมาเร็วไปเร็ว

คำพูดนี้เพิ่งเงียบลง ผมยังไม่ทันได้ตอบกลับ “ ตูม ” ร่างเธอก็ระเบิด กลายเป็นควันสีเขียว แล้วจางหายไปในทันที

ลมหายใจอันเยือกเย็นในห้อง ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

โจวหยุนก็คือผีสาวที่มีสุสานอยู่แถวอ่างเก็บน้ำ เธออยู่ในยุคเดียวกันกับมู่หลงเหยียน น่าจะมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกัน

ผมคิดว่าที่มู่หลงเหยียนไปหาเธอ ก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องการวางแผนโจมตีองค์กรตาผี

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ กวาดสายตามองห้องที่ว่างเปล่า จากนั้นก็ค่อยๆนั่งลงบนเตียง

ครึ่งปีกับระดับขั้นเต้าชือ

แม้จะเป็นแค่ลำดับเล็กๆ แต่ต้องรู้ว่า ทุกลำดับชั้นมีช่องว่างขนาดใหญ่กั้นขวางอยู่

ดูเหมือนต่อไป ต้องขยันให้มากกว่าเดิม สู้กับผีร้ายให้มากกว่าเดิมแล้ว

ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ ผมคิดว่ามีเพียงการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ถึงจะทำให้พัฒนาได้เร็วที่สุด

ทุกครั้งที่ได้ต่อสู้ ผมจะรู้สึกได้ว่าพลังในร่างกายเพิ่มขึ้น มันดีกว่าการที่ผมฝึกลมปราณอยู่บ้านหนึ่งเดือนซะอีก

ผมคิดในใจ วางแผนว่าจะไปหาผีร้ายให้เยอะขึ้นกว่าเดิม ใช้พวกมันขัดเกลาฝีมือ ทำให้ตัวเองพัฒนาขึ้นได้เร็วๆ

พอคิดได้แบบนี้ ผมก็เปลี่ยนชุด แล้วลงไปนอนบนเตียง

พอตื่นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

ควรทำอะไรก็ทำอย่างนั้น เปิดร้านเฝ้าร้าน ใช้ชีวิตไปวันๆ

แต่ ผมกลับใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกลมปราณ

อาจารย์เคยบอกว่า การพัฒนาและเติบโตของความแข็งแกร่ง เกิดจากความเพียรพยายามที่สะสมปะปนกันมาวันแล้ววันเล่า ต้องทำแบบนี้ผมถึงจะพัฒนาได้

ในช่วงสองวันนี้ ผมรู้สึกได้ลางๆ ว่าตัวเองกำลังจะก้าวข้ามไปอีกขั้นแล้ว

สามารถทะลุไปถึงขั้นเต้าฉือขั้นสุดได้ตลอดเวลา ขอแค่ผมทะลุไปถึงเต้าฉือขั้นสุดได้ ผมก็จะมีระดับพลังเท่ากับหยางเฉ่วและเหล่าเฟิง

แต่ยังไม่รอให้ผมได้เลื่อนระดับ พี่หูเจ้าหนี้หน้าเลือดก็มาหา

นี่เป็นวันที่สามหลังจากที่ผมร่ายมนต์ เพิ่งมาถึงช่วงเที่ยง รถเก๋งคันหนึ่งก็มาจอดที่หน้าประตูร้านเรา

ตอนแรกผมยังคิดว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่ไหน เลยลุกขึ้น เตรียมต้อนรับ

แต่ผมเพิ่งลุกขึ้น กลับเห็นคนที่เดินลงมาจากรถ

ชายวัยกลางคน ที่คอมีรอยสัก ใบหน้าซูบผอม ขอบตาดำทั้งสองข้าง

ไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือพี่หูเจ้าหนี้ดอกเบี้ยสูง และคนที่ลักพาตัวเด็ก

พอเห็นว่าเป็นพี่หู ผมก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นก็คลี่ยิ้มอย่างเย็นชา

มาเร็วดีนิ เพิ่งผ่านไปสามวันก็มาหาถึงบ้านแล้ว

พี่หูเพิ่งลงจากรถ ก็เห็นผมยืนอยู่ที่หน้าประตู

ทำสีหน้าดีใจ แล้วรีบวิ่งเข้ามาหาผมทันที “ อาจารย์ อาจารย์อภัยให้ผมด้วย อาจารย์อภัยให้ผมด้วย ! ”

ยังไม่ทันพูดจบ อีกฝ่ายก็มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว

ไม่พูดพร่ำทำเพลง “ บึก ” เขาคุกเข่าลงกับพื้น แล้วเปิดประเด็นกับผมทันที “ ผมมันมีตาหามีแววไม่ อาจารย์อภัยให้ผมด้วย อาจารย์อภัยให้ผมด้วย ! ”

“ ฮ่าๆๆ ! นี่มันไม่ใช่พี่หูที่ปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเหรอ ? แล้วจะให้ฉันให้อภัยอะไรนายละ ? ” ผมพูดจา

เหน็บแนม ในเวลาเดียวกันผมก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด

“ อาจารย์ อาจารย์ผมไม่ปล่อยเงินกู้อีกแล้ว ใช่ ใช่แล้ว นี่เป็นเงินของคุณ ผม ผมเอามาคืนครับ ! ” ขณะพูด 

พี่หูคนนี้ก็รีบหยิบเงินสามหมื่นออกมาจากกระเป๋า แล้วส่งมาให้ผมทันที

ผมเหลือบมอง แต่ก็ไม่ได้รับเอาไว้ “ ข้างนอกมันหนาว ไปคุยข้างในเถอะ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็เดินตรงเข้าไปในร้าน จากนั้นก็หย่อนก้นลงบนโซฟา

พี่หูคนนี้ก็ตามเข้าไป เขาวางเงินสามหมื่นเอาไว้บนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าผมอย่างระมัดระวัง

“ อา อาจารย์ นี่ นี่คือเงินสามหมื่นของคุณ ใช่ ใช่แล้ว ยังมี ! ” หลังจากพูดจบ พี่หูก็เอากระเป๋าออกมาอีกครั้ง

ผ่านไปแค่แป๊บเดียว เขาก็หยิบเงินออกมาก้อนหนึ่ง ท่าทางน่าจะประมาณหนึ่งหมื่น

“ อาจารย์ ก่อนหน้านี้ทำให้คุณไม่พอใจแล้ว เงินหนึ่งหมื่นนี้ คุณได้โปรดรับเอาไว้ด้วย ! ขอ ขอแค่คุณปล่อยผมไป ผม ผมไม่อยากเห็นเจ้าพวกนั้นแล้วจริงๆ พวกมัน พวกมันมาอยู่กับผมทุกวัน ผม ผมไม่ได้นอนมาสามวันแล้ว ” พี่หูขอร้อง ดวงตาแดงก่ำ หน้าโทรมสุดๆ

ผมเค้นเสียงดัง ฮึ เงินหนึ่งหมื่นก็คิดจะจัดการฉันได้แล้วงั้นเหรอ

ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี่ไปทำร้ายใครเอาไว้บ้าง และบีบบังคับเอาเงินจากพวกเขามาเท่าไหร่

แต่ผมไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆเพิ่มเติม เพียงพูดเบาๆเท่านั้น “ ช่วงสองสามวันไปเจออะไรมาบ้างละ ?

ไหนเล่าให้ฟังหน่อยซิ…… ”

พี่หูไม่กล้ารอช้า รีบพูดทันที “ อา อาจารย์ ช่วงสามวันนี้ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ตาผมเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น และเมื่อวันก่อนผมขับรถผ่านเหตุรถชนคนตาย วันนั้นตอนผมกลับ เขายังมาทักทายผมอยู่ที่ข้างถนนเลยครับ อาจารย์ ขอร้องละครับ ช่วยผมด้วย ! ผมไม่อยากเห็นพวกมันแล้ว…… ”

พี่หูพูดไม่หยุด เขาแทบจะคุกเข่าตรงนั้น

ผมเห็นว่ามันพอสมควรแล้ว และขี้เกียจนั่งคุยกับเขานานกว่านี้ เลยพูดออกไปตรงๆ “ พูดกับนายตามตรงนะ ! เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับฉัน วันนั้นฉันเห็นบางอย่างบนตัวนายแล้วละ แต่พอเห็นนายขวางโลกขนาดนั้น ฉันก็เลยไม่ได้แก้ให้ วันนี้ฉันจะบอกนายให้นะ นายทำชั่วเยอะเกินไป ดังนั้นนายเลยเห็นพวกมัน นี่เพิ่งเริ่มต้นนะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป อย่าว่าแต่มาทักทายนายเลย เจ้าพวกนั้นจะลากนายไปอยู่ด้วยก็ยังได้ ! ”

ประโยคหลังๆผมเพิ่มน้ำเสียงขึ้นไปอีก พี่หูไม่ได้นอนมาสามวันแล้ว สติสตังไม่อยู่กับร่องกับรอยแน่นอน ตอนนี้เขากำลังกลัวสุดๆ

ในเวลานี้เขาโดนผมขู่จนตกใจหมดแล้ว ดวงตาของพี่หูเบิกกว้าง ก้นนั่งลงไปกับพื้นทันที

“ ไม่ ไม่อาจารย์ คุณต้องช่วยผมนะ ช่วยผมด้วย ! วันนั้นผมมันไม่มีตาเอง ไม่รู้ว่าอาจารย์เป็นผู้สูงส่ง 

เลยทำเรื่องน่าละอายลงไป อาจารย์ได้โปรดช่วยผมด้วยเถอะนะครับ ! ” พี่หูขอร้องต่อ

“ ช่วยนายน่ะมันได้ แต่มันมีค่าใช้จ่ายนะ และค่าใช้จ่ายก็ค่อนข้างสูงด้วย ! เพราะฉันต้องชำระหนี้แค้นจากผีให้นาย ”

คนประเภทนี้ ผมจะฆ่ามันวันนี้ไม่ได้ !

“ ได้ได้ได้ งั้นก็รบกวนอาจารย์แล้วนะครับ อาจารย์คิดว่า จะ จะต้องใช้เงินเท่าไหร่เดี๋ยวผมโอนให้ครับ ” 

พี่หูรนรานไปหมด

ผมเองก็ไม่ไร้สาระ เล่นใหญ่ในทันที “ ตามที่พูดมาพอมีเงินแล้วก็สามารถไล่ผีออกไปได้ นายพูดมาถึงขนาดนั้น สถานการณ์ของนายคงร้ายแรงมาก งั้นก็เอาเป็นสักล้านนึงก็แล้วกัน ! ”

“ ฮะ ! ทำ ทำไมมันเยอะถึงขนาดนี้ ? ” พี่หูตกใจหน้าเหวอ

“ นายไม่มีเงินหนึ่งล้าน ? ”

“ ไม่มี ! ”

“ แปดแสน ? ”

“ ไม่มี ! ”

“ …… ”

“ หนึ่งแสน ? ”

“ ไม่มี ”

“ งั้นนายมีเงินอยู่เท่าไหร่ ? ” ผมขมวดคิ้ว คิดว่าเจ้าหมอนี่ให้กู้เงินดอกเบี้ยสูงน่าจะมีเงินเยอะถึงจะถูก ผลลัพธ์เจ้าหมอนี่เอาเงินออกมาแสนหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ

สุดท้ายผมก็ได้ยินพี่หูพูดว่า “ อา อาจารย์ ตอนนี้ผมเหลือเงินแค่ห้าหมื่นเท่านั้น ”

“ ทำไมน้อยขนาดนี้ นายหลอกฉันละซิ นายไม่ได้ให้กู้เงินดอกเบี้ยสูงหรือไง ? แล้วเงินน้อยขนาดนี้ 

ฉันจะช่วยนายได้ยังไง ? ” ผมไม่เชื่อ

พี่หูเริ่มกลัวแล้ว ตอนนี้เขาเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้ายอยู่ตรงหน้า

เขาอ้อนวอนกับผมอีกรอบ หลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดบัญชีให้ผมดู

แถมยังพูดว่าเงินที่เขา “ ได้ ” มา โดนพวกเพื่อนเลวใช้ไปอย่างสุรุ่ยสุร่ายหมดแล้ว

พอผมเห็นพี่หูไม่มีเงินจริงๆ สุดท้ายก็ไม่เกรงใจ บอกให้เขาโอนเงินห้าหมื่นที่เหลือมาให้ผม

หลังจากโอนเงินเสร็จ พี่หูก็ถามกับผมอย่างตื่นเต้น “ อาจารย์ ตอนนี้ผมโอนเงินให้คุณแล้ว รีบ รีบช่วยผมเถอะ ! ”

ระหว่างพูด เจ้าหมอนี่ก็ทำตาโต จนลูกกะตาจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

ผมยิ้มในใจ ช่วยแกเหรอฮะ ตอนนี้ฉันเพิ่งคิดบัญชีเรื่องเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเท่านั้น เรื่องที่แกลักพาตัวเล็ก 

ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเลย !

ผมทำหน้าเย็นชา “ ได้ งั้นตอนนี้นายก็ไปสารภาพที่สถานีตำรวจซิ ! ”

“ สาร สารภาพ ? ” พี่หูทำหน้าตกใจ เขาเงียบไปชั่วขณะ

“ นายทำอะไรลงไป นายรู้ดีแก่ใจ และฉันเองก็รู้เหมือนกัน ตอนนี้เงินที่นายให้ฉัน มันชดใช้แค่เรื่องเงินกู้เท่านั้น เรื่องพวกนั้นที่นายทำไว้ ยังต้องให้นายไปชดใช้เอง ! ขอแค่นายไปสารภาพ ของพวกนั้นก็จะหายไปเอง ! เพราะที่นั้นมีพลังหยางแรงมาก อีกฝ่ายก็เห็นนายสำนึกผิดแล้ว ยังไงก็ไม่มารังควานนายอีกหรอก ”

ผมยิ่งเยือกเย็นแค่ไหน พี่หูก็ยิ่งร้อนรนมากเท่านั้น

ความทรมานสามวันสามคืน ทำให้จิตใจของเขาสับสนวุ่นวายไปหมด

พอคิดถึงเสียงแปลกๆที่ข้างหู ภาพหน้าตาขาวซีดพวกนั้น เขาก็อดตัวสั่นไม่ได้

บวกกับเขาคิดถึงเรื่องขายเด็กเมื่อเร็วๆนี้ มันจึงทำให้เขาหวาดกลัวยิ่งกว่าเก่า

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ อา อาจารย์ มี มีทางอื่นอีกไหม ? ผม ผมไม่อยากติดคุก ! ”

ขณะพูด เจ้าหมอนี่ก็ร้องไห้ออกมา

“ ไม่มี ! ” ผมตอบกลับอย่างชัดเจน

พอพี่หูได้ยินแบบนั้น ก็ตัวอ่อน ลงไปนั่งกับพื้นทันที

ผมไม่ได้กระตุ้นเขา เพียงนั่งสูบบุหรี่ตรงโซฟาต่อไป

ด้านหนึ่งก็คิดว่าตัวเองไปสารภาพแล้วต้องติดคุก แต่สามารถหนีเจ้าวิญญาณเร่รอนพวกนั้นได้ เจ้าพวกนั้นทำให้ข่มตาหลับไม่ได้ เพราะกลัวว่าจะโดนอะไรบางอย่าง

อีกด้านหนึ่งคือเขาจะต้องกลัวอยู่กับความกลัวนี้ต่อไป ต้องทรมานทั้งกายและใจ

พี่หูลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่ในตอนนั้นเอง จู่ๆข้างหูของเขาก็มีเสียงประหลาดดังขึ้นอีกครั้ง

เขาร้องตะโกนออกมาทันที มองรอบๆด้วยความหวาดระแวง “ ไม่ ไม่ต้องมาหาฉัน ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้ทำร้ายพวกแก ฉันจะไปสารภาพ ฉันจะไปสารภาพเดี๋ยวนี้ ! อย่า อย่าเข้ามา…… ”

ขณะพูด พี่หูก็รีบติดเกียร์หมาออกไปจากร้านทันที

พอเห็นท่าทาง ที่เริ่มเสียสติของเขาแล้ว

ผมก็เชื่อทันทีว่าเขาต้องไปสารภาพอย่างแน่นอน

ถ้าเขาไม่ไป ผมก็จะไม่คายคาถาให้เขา ทำให้เขาอยู่กับความกลัวนี้ไปตลอดกาล ไม่อย่างนั้นเขาก็จะไปทำร้ายคนอื่นอีก……