spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 355 ปล่อยมันฆ่า

ผมคาดไม่ถึงจริงๆว่า สุดท้ายแล้วพิธีที่ผมแอบทำลับๆจะโดนจับได้

น่าเสียดายมาก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้

ตอนนี้เมื่อได้ยินกุ่ยซานหยวนพูดแบบนั้น ผมก็ทำหน้าเย็นชาทันที

ผมทนความรู้สึกเจ็บที่แขนและท้องเอาไว้ จากนั้นก็พูดออกมาอย่างดุดัน “ ถ้า ถ้าคืนนี้ฉันไม่ตาย วัน วันหน้าจะต้องเป็นวันตายของแก ! ”

“ ฮ่าๆๆ ! คนอย่างแกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ อยู่ต่อหน้าฉัน แกก็เป็นแค่มดปลวกเท่านั้นแหละ ! ” 

พอพูดถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงของกุ่ยซานหยวนก็เย็นชา แล้วยื่นมือมาทางผม

ทันใดนั้น หมอกสีดำก็ไหลเข้ามา

เส้นลมปราณโดนผนึกเอาไว้ ร่างกายโดนกดเอาไว้ ผมไม่อาจหลบหรือซ่อนได้เลย

ผมได้แต่มองหมอกสีดำที่กำลังพุ่งเข้ามา ตอนหมอกดำพวกนั้นเข้ามาสัมผัสตัวผม ผมก็รู้สึกเหมือนร่างกายโดนดาบนับไม่ถ้วนแทงเข้าไปเล่มแล้วเล่มเล่า มันเจ็บปวดมาก

“ อ้า…… ”

ผมทนไม่ไหวจริงๆ วินาทีนั้นผมแหกปากดังลั่น และเป็นเสียงร้องที่ยาวนาน ตัวผมกลิ้งไปกับพื้นตามสัญชาตญาณ

ผมไม่รู้ว่า พลังของกุ่ยซานหยวนไปถึงขั้นไหนแล้ว แต่ฝีมือของเขา เป็นของจริง

พอฉู่ยเฉิงจิงที่ยืนอยู่อีกทางด้านหนึ่งเห็นผมทรมานถึงขนาดนั้น เธอก็เผยสีหน้าตกใจออกมาทันที 

“ ติงฝาน ! ”

หลังจากพูดจบ เธอก็วิ่งมาหาผม ด้วยสีหน้ากังวลสุดๆ

ผลลัพธ์เพิ่งวิ่งออกไปไม่กี่ก้าว กุ่ยซานหยวนก็หมุนตัว คว้าข้อมือของฉู่ยเฉิงจิงเอาไว้ “ น้องสาว อย่าเพิ่งรีบร้อน เจ้าเด็กนี่ยังไม่ตายหรอกน่า ! ”

“ ปล่อยฉันนะ ! ” หลังจากพูดจบ เธอก็ยกมือที่มียันต์อีกข้างหนึ่ง ไปทางกุ่ยซานหยวน

แต่พลังของฉู่ยเฉิงจิงไม่ต่างอะไรจากผมมาก แล้วเธอจะทำร้ายกุ่ยซานหยวนได้ยังไง

ผลลัพธ์เธอเพิ่งยกมือขึ้น ก็โดนมืออีกข้างหนึ่งของนักพรตกุ่ยจับเอาไว้ ยันต์แผ่นนั้นล่วงลงสู่พื้นทันที

ไม่ว่าฉู่ยเฉิงจิงจะพยายามดิ้นรนขนาดไหน เธอก็ไม่อาจหนีจากเขาได้

นักพรตกุ่ยคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ กวาดสายตามองยันต์แผ่นนั้นแวบหนึ่ง “ โห ! ยันต์ซานชิง สำนักเหมาชาน ฮ่าๆๆ ! แต่มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี ”

หลังจากพูดจบ นักพรตกุ่ยก็ออกแรง ผลักตัวฉู่ยเฉิงจิงล้มลงกับพื้นข้างๆผม

ฉู่ยเฉิงจิงกลัวมาก แต่พอเห็นผมทรมานกลิ้งอยู่กับพื้น เธอก็ยังเหลือสติเรียกผม “ ติงฝาน ติงฝาน…… ”

ขณะพูด ฉู่ยเฉิงจิงก็สกัดจุดให้ผมหลายที่ ทำให้ความเจ็บปวดบนตัวผม ลดลงไม่น้อยและรวดเร็วมาก

กุ่ยซานหยวนกลับไม่สนใจเรื่องนี้ เขาค่อยๆเดินมาทางพวกเรา

พอฉู่ยเฉิงจิงเห็นแบบนั้น เธอก็ดูกลัวกุ่ยซานหยวนมาก แต่ในเวลานี้ก็ยังหยิบยันต์ออกมา ขวางหน้าผมเอาไว้ ทำท่าพยายามปกป้องผมด้วยชีวิต

“ อย่า อย่าเข้ามานะ ! ”

ผมเห็นเต็มสองตา จึงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

ผมอยากจะลุกขึ้น แต่วิชามารของเจ้านักพรตกุ่ยนั้นก็ร้ายกาจอยู่ดี นอกจากผมจะไม่มีแรงแล้ว ตอนนี้ผมแทบจะขยับส่วนต่างๆของร่างกายไม่ได้แล้ว

กุ่ยซานหยวนไม่สนใจเลยสักนิด เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “ พอได้แล้ว เวลาของข้าเหลือไม่มากแล้ว ตอนนี้ข้าจะเก็บเจ้าเด็กนี่ ทำให้มันเป็นทาสผี ส่วนเจ้า ! อีกเดี๋ยวข้าจะควบคุมวิญญาณของเจ้า พาเจ้ามาอยู่ข้างกายข้า ”

ขณะพูด กุ่ยซานหยวนก็ยกมือขึ้นข้างหนึ่ง แล้วประสานมือเป็นรูปดาบ

ดวงตาเบิกกว้าง ระเบิดหมอกดำออกมา และตะโกนว่า “ เพี้ยง ! ”

เสียงเพิ่งออกมา หมอกพวกนั้นก็พุ่งเข้ามาทันที

ผมและฉู่ยเฉิงจิงตัวแข็งทื่อ วินาทีนั้นพวกเราถูกตรึงเอาไว้กับที่

ไม่เพียงไม่สามารถขยับได้ แม้แต่ปาก ก็ยังอ้าไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

วินาทีนี้ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมกังวลมาก

คิดไม่ถึงว่าการจัดการตุ๊กตาผีสามตัว จะทำให้ผมต้องมาเจอกับหมอผีชั่วตัวเบ้งอย่างกุ่ยซานหยวน

ตอนนี้มันชัดเจนจนไม่ต้องพูดอะไร เจ้าหมอนี่ต้องเป็นคนเลี้ยง เจ้าตุ๊กตาผีสามตัวนี้อย่างแน่นอน

ตอนนี้ผมโดนผนึกพลังเอาไว้ ร่างกายโดนตรึง เชิญเซียนและเรียกวิญญาณสองวิธีนี้ไม่มีอย่างไหนที่ผมทำได้เลย

ผมคิดว่า ตัวเองเกือบมาถึงทางตันแล้ว

เหงื่อเย็นๆผุดออกมาจากหน้าผากไม่หยุด

การสัมผัสกับความตาย ไม่ใช่เรื่องที่น่ารื่นรมจริงๆ

ผมหันกลับไปมองกุ่ยซานหยวน เขามาอยู่ตรงหน้าพวกเราแล้ว

แต่เขาข้ามฉู่ยเฉิงจิงมาตรงๆ ค่อยๆคุกเข่าลงตรงหน้าผม

ค่อยๆยกมือข้างหนึ่งขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าชายชราที่เหี่ยวย่น เขาพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา 

“ เจ้าเด็กน้อย มาเป็นทาสผีของข้าเถอะ ! ”

หลังจากพูดจบ เขาก็คิดจะเอามือมาจับกลางกระหม่อมผม

พระเจ้าถ้าโดนฝ่ามือนี้เข้าไป ผมต้องตายแน่ๆ

ระหว่างนั้น ตัวผมเย็นเฉียบ……

แต่ ผมก็ดวงแข็ง

ในขณะที่กุ่ยซานหยวนยกมือขึ้น “ ตูม ” ประตูวิหารที่เคยปิดสนิท ก็ถูกถีบเข้ามาจากด้านนอก

เงาของคนสามคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอก ในเวลาเดียวกัน เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “ เดรัจฉาน หยุดเดี๋ยวนี้ ! ”

ตอนได้ยินเสียงนี้ ผมใจสั่น ไฟแห่งความหวังลุกโชยขึ้นมาในดวงตาทันที

เสียงนี้ คำพูดที่ใช้ด่าคนแบบนี้ เป็นของอาจารย์ อาจารย์มาแล้ว

ผมพยายามหมุนลูกตา ทันใดนั้นผมก็พบว่าที่หน้าประตู มีคนยืนอยู่สามคน

สามคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากอาจารย์แล้ว ยังมีท่านนักพรตตู๋และเหล่าเฟิงด้วย

ทั้งสองคนทำหน้าตรึงเครียด ปนความโมโห

ตุ๊กตาผีทั้งสามตัวก็ตอบสนองตั้งแต่วินาทีแรก พวกมันเข้ามาขวางทั้งสามคน มือเท้าติดดิน เงยหัวกรีดร้องออกมา

อาจารย์และคนอื่นไม่ลังเลเลยสักนิด ดึงหน้าลง แล้วเข้าไปฆ่าทันที

ตุ๊กตาผีทั้งสามตัวก็พุ่งเข้าไปปะทะอย่างรวดเร็ว พวกมันบล็อกการโจมตีของทั้งสามคนเอาไว้

แม้ตุ๊กตาผีสามตัวนั้นจะร้ายกาจ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ พวกมันก็ไม่มีพิษสงแต่อย่างใด

เพิ่งปะทะกัน พวกมันก็โดนอาจารย์และท่านนักพรตตู๋อัดจนร้อง “ อ้าๆ ” ออกมา และกลิ้งไปกับพื้นทันที

แม้แต่เหล่าเฟิง ที่ยังไม่หายเป็นปกติ ตอนนี้ก็ปราบตุ๊กตาผีตัวนึงได้แล้ว

นักพรตกุ่ยต้องการปลิดชีวิตผม แต่ไม่ได้ฆ่าผมตายในฝ่ามือเดียว

ตอนนี้เขากำลังค่อยๆลุกขึ้น จ้องอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ “ เป็นพวกแกอีกแล้ว ”

“ ไอ้หมอผีชั่ว ! ” ท่านนักพรตตู๋พูดอย่างเย็นชา ไม่คิดจะพูดมาก เขายกดาบพุ่งเข้ามาทางนี้ทันที

คนที่ตามมาติดๆคืออาจารย์ เมื่อตาแก่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน กุ่ยซานหยวนเองก็ต้องให้ความสนใจเช่นกัน

เมื่อก่อนกุ่ยซานหยวนใช้ร่างศพ กุ่ยซานหยวนถึงได้สู้กับพวกอาจารย์ได้ และได้ชัยชนะกลับไป

แต่ภายใต้ร่างวิญญาณนี้ พลังของเขาย่อมต้องลดลงอย่างแน่นอน

ในเวลานี้เมื่อปะทะกัน กุ่ยซานหยวนก็โดนบีบให้ถอยหลังไปแล้ว

แต่กุ่ยซานหยวนเป็นเป็นหมอผีชั่วมานาน เขาย่อมมีลูกเล่นเยอะ ในเวลานี้เขาสู้กับอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ไป แล้วก็ทำท่าประสานมือท่าแล้วท่าเล่า

ลมกระโชกแรง หมอกดำแพร่สะพัด

หากประมาทเพียงเล็กน้อย โดนฝ่ามือนักพรตกุ่ยเข้าไปสักครั้ง ผลลัพธ์จะต้องร้ายแรงมากแน่ๆ

อีกทางด้านหนึ่ง ตุ๊กตาผีสองตัวที่ถูกซัดออกไป ตอนนี้กำลังไปหาเหล่าเฟิงแล้ว

ต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งเหล่าเฟิงยังพอรับมือได้ แต่ตอนนี้สามต่อหนึ่ง เขาจึงค่อนข้างลำบากเลยทีเดียว

บวกกับอาการบาดเจ็บที่ยังไม่หายดี ทำให้ตอนนี้เขาค่อนข้างลำบาก

ผมและฉู่ยเฉิงจิงถูกตรึงเอาไว้ ได้แต่มองการต่อสู้ ในเวลาเดียวกันก็หวังว่าเหล่าเฟิงจะรับมือไหว

แต่ตอนที่แรงกดดันของเหล่าเฟิงเพิ่มเป็นสองเท่า และเริ่มรับมือไม่ไหว จู่ๆเสียงใครบางคนก็ดังขึ้นจากตัวเหล่าเฟิง “ เจ้าขยะ สู้กับผีกระจอกขนาดนี้ยังไม่ไหว ! ”

เสียงนี้เพิ่งเงียบลง ตัวเหล่าเฟิงก็สั่น และมีพลังหยินที่แข็งแกร่งไหลออกมาทันที

ต่อจากนั้น ร่างของใครบางคนก็พุ่งออกมาจากตัวเหล่าเฟิง

เขาไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือวิญญาณดวงที่สองในร่างเหล่าเฟิง หานเฉ่วเฟิง หรือพี่เฟิง……