spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 353 กระดิ่งสะกด

เป่าหลิน ก็คือกระดิ่งกุมวิญญาณที่มู่หลงเหยียนให้ผมมา

สิ่งนี้เป็นของที่มู่หลงเหยียนให้ผมเอาไว้ป้องกันตัว อาจารย์ก็บอกให้ผมพกติดตัวเอาไว้

ดังนั้นเจ้าสิ่งนี้จึงกลายเป็นเครื่องประดับของผมไปแล้ว ไปไหนมาไหนกับผมทุกที่

ตอนนี้ เป็นเวลาเหมาะกับการใช้เจ้าสิ่งนี้พอดี

ผมหยิบกระดิ่งออกมา มันน่าจะสะกดตุ๊กตาผีสามตัวตรงหน้าได้

ต้องรู้ว่าเจ้าสิ่งนี้สามารถกำราบได้แม้กระทั่งผีชุดเหลือง เป็นอาวุธที่หายากชิ้นหนึ่งเลยทีเดียว

พอฉู่ยเฉิงจิงที่อยู่ข้างๆได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็ทำหน้าสงสัยทันที “ เป่าหลิน ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ผมก็หยิบกระดิ่งออกมา

“ เจ้ากระดิ่งนี่จะใช้ได้เหรอ ? ” ฉู่ยเฉิงจิงจ้องกระดิ่งในมือผมด้วยความสงสัย

แต่ผมกลับดึงเทปข้างในออก “ อย่ามองว่ามันเป็นแค่กระดิ่งธรรมดา มันเป็นของล้ำค่าเลยนะ ! ”

ผมเพิ่งพูดจบ ตุ๊กตาผีสามตนตรงหน้าก็เลียปาก แล้วพูดออกมาว่า “ กิน อร่อย ! ”

เสียงยังคงทุ้มต่ำ และไม่น่าฟังสุดๆ

และเสียงนี้เพิ่งเงียบลง มันก็ยันพื้นอย่างแรง “ โฮก ” คำรามออกมาดังลั่น พุ่งเข้ามากัดพวกเรา

ฉู่ยเฉิงจิงเห็นอีกฝ่ายจู่โจมเข้ามาแล้ว เธอจะกล้าประมาทได้ยังไง เธอรีบยกมือขึ้นตั้งรับอีกฝ่ายทันที

แต่ผมกลับกำกระดิ่งไว้ในมือ แล้วสั่นใส่ตุ๊กตาสามตัวนั้นทันที

ทันใดนั้นเสียง “ กริ๊งๆๆๆ ” ของกระดิ่งทองแดงก็ดังก้องไปทั้งวิหาร

เสียงใสน่าฟัง แต่พวกตุ๊กตาผีที่กำลังพุ่งเข้ามา กลับเหมือนได้ยินเสียงคร่าชีวิต

พวกมันหน้าเปลี่ยนสี ร้องโอดครวญออกมาทันที “ ปักปักปัก ” จากนั้นร่างที่ลอยเข้ามาก็ล่วงลงพื้นทันที

ไม่เพียงแค่นั้น พวกมันยังทำหน้าทรมาน ปิดหูตัวเองอย่างเจ็บปวด “ อ้า ! อ้า ! ”

“ ปวดมาก ปวดหัวมาก…… ”

“ เลิกเขย่าได้แล้ว เลิกเขย่าซะที ! ”

ตุ๊กตาผีสามตัวนั้นตะโกนด้วยความทรมาน กุมหัวกลิ้งไปกลิ้งมากับพื้น

ผมมองฉากตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมามากนัก

ผีชุดเหลืองยังทนเสียงกระดิ่งอันนี้ไม่ได้ แล้วตุ๊กตาผีสามตัวจะทนได้ยังไง

ส่วนฉู่ยเฉิงจิงที่อยู่ข้างๆ ได้อึ้งจนอ้าปากค้างไปนานแล้ว

เธอจะคิดได้ยังไงว่า กระดิ่งที่ดูแสนธรรมดาในมือผมอันนี้ จะทรงพลัง และร้ายกาจถึงขนาดนี้

“ นี่ นี่มัน มันเป็นอาวุธวิเศษอะไรกันแน่ ทำไม ทำไมถึงได้ร้ายกาจถึงขนาดนี้เนี่ย ! ” ฉู่ยเฉิงจิงถามด้วยความประหลาดใจ

แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออาวุธอะไร และผมก็ไม่รู้ที่มาของเจ้านี่ด้วย รู้เพียงว่าบนกระดิ่งที่มู่หลงเหยียนให้ผมมา มีอักขระพิเศษจำนวนมากสลักเอาไว้

อาจารย์ นักพรตตู๋และคนอื่นๆต่างเคยเห็น พวกเราล้วนบอกว่าอักขระแต่ละตัวเป็นรูนอักขระ ภาพที่สลักเอาไว้ด้านบนคือวงเวทย์

เพราะมีวงเวทย์พวกนี้อยู่ เสียงกระดิ่งถึงมีพลังแบบนี้ และมีความสามารถในการสะกดสิ่งชั่วร้ายเป็นพิเศษ

ผมยิ้ม พูดกับฉู่ยเฉิงจิงว่า “ นี่คือสมบัติที่สืบทอดกันมาของครอบครัวของฉัน อย่ามัวพูดอยู่เลย กำจัดเจ้าเด็กสามตัวนี้ก่อนเถอะ ! ”

ผมพูดตามตรง ให้ฉู่ยเฉิงจิงรีบลงมือหน่อย

ฉู่ยเฉิงจิงสูดหายใจเข้าหนึ่งครั้ง จากนั้นก็ไม่รอช้า

เธอหันไปอย่างรวดเร็ว มองตุ๊กตาผีสามตัวที่กำลังกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น

ตวัดดาบไม้ในมือเป็นแนวนอน พร้อมพูดเสียงต่ำ “ เอาชีวิตมาซะ ! ”

หลังจากพูดจบ เธอก็ยกดาบไม้พุ่งเข้าไปโจมตีทันที

ผลลัพธ์เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ฉู่ยเฉิงจิงเพิ่งลงมือ ประตูวิหารที่เคยปิดสนิท ก็มีคนผลักเข้ามาจากด้านนอก “ ปัง ”

หลังจากนั้นหมอกสีดำก็ลอยเข้ามาในวิหารทันที

ยังไม่รอให้เราตอบสนองใดๆ หมอกดำพวกนั้นก็กวาดมาอยู่ข้างหน้าตุ๊กตาผีสามตัว

ดาบไม้ในมือฉู่ยเฉิงจิง แทรกเข้าไปในหมอสีดำพวกนั้นพอดี

แต่ดาบเพิ่งเข้าไปในหมอก มันก็ค้างเติ่งลงดื้อๆ เหมือนกับโดนคีมหนีบเอาไว้ ไม่อาจขยับไปข้างหน้าได้ง่ายๆ

ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นเร็วมาก โคตรเร็วเลยละ จนพวกเราไม่ทันรู้ตัวเลยสักนิด

พอเราได้สติ หมอกสีดำพวกนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว และกำลังก่อตัว ค่อยๆเป็นรูปคน

พอเห็นสิ่งนี้ ผมและฉู่ยเฉิงจิงก็ตะลึงไปแป๊บหนึ่ง

ตอนได้สติกลับมา ร่างของใครคนนั้นก็ก่อตัวจนเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

ใครคนนี้อยู่ในชุดคลุมสีดำ แยกไม่ออกว่าเป็นหญิงหรือชาย และดาบที่ฉู่ยเฉิงจิงแทงเข้าไป ใครคนนี้ก็ใช้นิ้วจับไว้พอดี

ฉู่ยเฉิงจิงออกแรงดึงสองสามครั้ง แต่แล้วเธอก็พบว่าตัวเองไม่สามารถดึงดาบกลับมาได้

เธอขมวดคิ้ว ตะคอกในทันที “ แกเป็นเจ้าชั่วตัวไหนฮะ ? ถึงได้กล้ามาหยุดข้ากำจัดเจ้าชั่วพวกนี้ ! ”

ตอนนั้น ผมเองก็หวาดระแวงขึ้นมา ยกดาบเหรียญขึ้นไปทางใครคนนั้น

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ร่างจิต แต่เป็นแค่ร่างวิญญาณเท่านั้น

และพลังของเจ้านี่ ก็ต้องแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว แถมมันยังเป็นพวกเดียวกันกับเจ้าตุ๊กตาผีสามตัวนี้อีกด้วย

ในขณะที่ผมกำลังแอบสังเกตอีกฝ่าย ใครคนนั้นกลับส่งเสียงหัวเราะ “ ฮึฮึฮึ ” อันน่าขนลุกออกมา

หลังจากนั้นก็ใช้เสียงตาแก่อันแหบแห้งพูด “ เด็กๆไม่รู้เรื่อง พวกเจ้าจะลงมือฆ่าได้ยังไงฮึ ? ”

ในขณะพูด อีกฝ่ายก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น

แต่ตอนผมได้ยินเสียงของอีกฝ่าย และเห็นหน้าที่อีกฝ่ายค่อยๆเงยขึ้น

“ พรึบ ” สีหน้าผมก็เปลี่ยนไปทันที ในสมองของผมมีพายุพัดเข้ามาลูกโตๆ

หน้าตาแบบนี้ เสียงแบบนี้ มัน มันไม่ใช่เจ้าหมอผีชั่วที่หายไปนาน กุ่ยซานหยวน นักพรตกุ่ยเหรอ

ผมเผยสีหน้าหวาดกลัว คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมาเจอกุ่ยซานหยวนอีกครั้งที่นี่

ตอนอยู่ที่เฟิ๋งเจียโกว ถ้าไม่ได้เป็นเพราะจู่ๆก็มีนกตัวใหญ่บินมาส่งสารให้กุ่ยซานหยวน และโดน 

“ ประมุขเชิ่ง ” เรียกตัว ผมก็คงตายคามือศัตรู

แต่คิดไม่ถึง ว่าจะได้มาเจอตาเฒ่านี่ที่นี่

และเจ้าตุ๊กตาผีสามตัวนี้ ก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้านักพรตกุ่ยนี่แน่ๆ

แต่ฉู่ยเฉิงจิงที่อยู่ข้างๆกลับไม่รู้จักอีกฝ่าย ตอนนี้เธอยังทำหน้าเหมือนน้ำแข็ง “ แกเป็นนักพรตชั่วคนไหนฮะ ? ถ้ายังกล้าเข้ามายุ่งกับข้าอีก ข้าจะทำลายร่างวิญญาณของเจ้า และตามไปทำลายร่างจริงของเจ้าด้วย ! ”

เสียงของฉู่ยเฉิงจิงเพิ่งเงียบลง ผมก็พูดขึ้นมาอยู่ข้างๆ “ เขาเป็นหมอผีชั่วที่ใครๆก็อยากฆ่า กุ่ยซานหยวน ! ”

เรื่องของกุ่ยซานหยวน ตอนแรกผมรู้มาจากท่านนักพรตตู๋ เจ้าหมอนี่ทำชั่วจนบาปหนานานแล้ว ขึ้นชื่อเรื่องความชั่ว ถูกสำนักต่างๆตามไล่ล่า ทุกคนอยากจำกัดเจ้าหมอนี่ทั้งนั้น

ในฐานะศิษย์ของสำนักเหมาชาน ฉู่ยเฉิงจิงต้องรู้จักชื่อ “ กุ่ยซานหยวน ” อยู่แล้ว

ตอนนี้พอได้ยินผมพูดแบบนั้น หน้าที่เคยแสดงถึงความโมโหของเธอ ก็เผยสีหน้าหวาดกลัวออกมาเล็กน้อย

เธอปล่อยมือจากดาบไม้ แล้วถอยไปข้างหลังสองสามก้าวตามสัญชาตญาณ “ กุ่ย กุ่ย กุ่ยซานหยวน 

นักพรตกุ่ยที่ก่อกรรมทำชั่วไปทั่วงั้นเหรอ ? ”

กุ่ยซานหยวนเห็นท่าทีของฉู่ยเฉิงจิง ที่ดูเหมือนมันจะได้ผลสุดๆ จึงปล่อยมือจากดาบไม้ทันที ปล่อยให้ดาบไม้ตกลงพื้น

ในเวลาเดียวกันก็หัวเราะออกมา “ ฮ่าๆๆ นั่นเป็นสิ่งที่พวกเจ้าไม่เข้าใจข้า ที่จริงข้า เป็นคนดี…… ”

เสียงอันแหบแห้ง ปกด้วยน้ำเสียงยอมจำนน

และเขาเพิ่งพูดถึงคำนี้ กุ่ยซานหยวนก็มองไปที่ฉู่ยเฉิงจิง

จู่ๆใบหน้าที่เหี่ยวย่น ก็มีสีหน้าปรากฎขึ้นเล็กน้อย

ในดวงตาทั้งสองข้าง ยิ่งมีแสงเปล่งประกายออกมา……