spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 350 เฝ้าต้นไม้รอกระต่าย

ในขณะที่คุยกัน ผมก็ได้รู้อะไรเกี่ยวกับฉู่ยเฉิงจิงคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาเดียวกันผมก็ได้รู้เบื้องหลังหยางเฉ่วจากปากฉู่ยเฉิงจิงไม่น้อย

เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงทั้งนั้น มันผิดคาดสุดๆ

แต่พอมองดูเวลา ผมก็พบว่าตอนนี้เป็นช่วงหัวค่ำแล้ว ฟ้ามืดแล้ว พวกเราไม่กล้าพูดอยู่ที่นี่ต่อ ต่างคนต่างเริ่มเตรียมตัวทำงาน

ดังนั้นผมเลยเดินไปปิดประตูวิหาร หลังจากนั้นก็เดินขึ้นไปข้างบน จนสุดท้ายพวกเราก็ใช้ผ้าขี้ริ้วทำเป็นเชือกแล้วไต่ขึ้นไปข้างบนคาน

ด้านบนนี้สกปรกพอสมควร แต่พวกเราสองคนก็ไม่ได้ใส่ใจ หลังจากทรงตัวได้แล้ว ฉู่ยเฉิงจิงก็หยิบดาบเหรียญออกมาจากกระเป๋า หลังจากนั้นก็ยื่นให้ผม “ นายถือเอาไว้ อีกเดี๋ยวต้องได้ใช้มันแน่ๆ ! ”

ผมเองก็ไม่เกรงใจ รับไว้ทันที

ต่อจากนั้น ฉู่ยเฉิงจิงยังหยิบยันต์ออกมาให้อีกหนึ่งแผ่น บอกผมว่าอีกเดี๋ยวค่อยใช้

พอผมเห็นยันต์แผ่นนั้น ก็ตะลึงในทันที

ผมเคยเห็นยันต์แผ่นนี้มาก่อน ตรงหน้ามีอักษรคำว่า “ ปิด ” เมื่อก่อนหยางเฉ่วเคยใช้ ตอนนั้นเธอใช้ยันต์แผ่นนี้ ซ่อนตัวจากกองทัพผี

หยางเฉ่วก็เคยพูดว่า ยันแผ่นนี้ร้ายกาจมาก

ในสภาพแวดล้อมพิเศษ เราสามารถใช้มันปิดกั้นลมหายใจได้ในเวลาสั้นๆ

ใช้หลบสายตาพวกธาตุหยิน ใช้ซ่อนตัวได้ดีสุดๆไปเลยละ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร

ตอนนี้เมื่อเห็นฉู่ยเฉิงจิงหยิบออกมา ผมก็อดถามเธอไม่ได้ “ ฉู่ยเฉิงจิง ยันต์แผ่นนี้เรียกว่าอะไรเหรอ ? ”

ฉู่ยเฉิงจิงเงียบไปครู่หนึ่ง “ ยันต์ปิดลมหายใจ สามารถใช้ปกปิดลมหายใจของเราได้ แต่มันอยู่ได้ไม่นาน ตอนนี้ฉันมีอยู่แค่สองใบ อีกเดี๋ยวพอถึงเวลาเหมาะแล้วค่อยใช้นะ ! ”

พอได้ยินแบบนี้ ผมก็ตอบรับ “ อือ ” จากนั้นก็ถือยันต์เอาไว้ เตรียมตัวพร้อมใช้มันตลอดเวลา

เพราะในเวลานี้ฟ้ามืดแล้ว พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าตุ๊กตาผีพวกนั้นจะมาตอนไหน

เลยกลัวว่าเสียงพูดจะทำให้พวกมันตกใจ ดังนั้นเราเลยซ่อนอยู่บนคานและไม่ขยับหรือส่งเสียงใดๆ เพียงรออีกฝ่ายออกมาปรากฎตัวอย่างเงียบๆ

แต่อากาศหนาวมาก รอไปแป๊บๆเวลาก็ผ่านไปสามชั่วโมงแล้ว

เมื่อลองมองดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว

ในสถานที่รกร้างเช่นนี้ สี่ทุ่มถือว่าดึกมากแล้ว ด้านนอกไม่มีเสียงอะไรเลยสักนิด

และพลังหยินในวัดร้างแห่งนี้ก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ และหนาวขึ้นเรื่อยๆ

ผมและฉู่ยเฉิงจิงต่างหนาวจนหน้าซีด ตัวสั่นไม่หยุด

แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย แต่พวกเราก็ยังคงนอนรออย่างเงียบๆ

ผ่านไปอีกประมาณ 10 นาที จู่ๆด้านนอกก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น

พอได้ยินเสียงนี้ ผมและฉู่ยเฉิงจิงก็ทำท่าเคร่งขรึม ระแวดระวังขึ้นมาทันที

ผมไม่ลังเลแต่อย่างใด เอายันต์ในมือแปะที่หน้าอกทันที และรีบเปิดตาอย่างรวดเร็ว

ส่วนมืออีกข้างหนึ่งของผม ก็กำดาบเหรียญแน่น กลั้นลมหายใจ เตรียมลงมือ

ทางด้านฉู่ยเฉิงจิง ก็เป็นเหมือนผม เธอเองก็เริ่มระแวงขึ้นมาเหมือนกัน

สักพัก เสียงด้านนอกก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาเดียวกันยังมีเสียงฝีเท้าด้วย

ตอนได้ยินเสียงฝีเท้า ผมเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ตุ๊กตาผีเป็นวิญญาณร้าย จะมีเสียงฝีเท้าได้ยังไง

ผมหันไปมองตาฉู่ยเฉิงจิง พวกเราขมวดคิ้วทั้งคู่ แต่ก็เราก็ไม่ได้ขยับไปไหน

ผ่านไปไม่นาน เสียง “ แอด ” ก็ดังขึ้น ประตูวิหารถูกเปิดออก

ต่อจากนั้น เราก็เห็นร่างคนไม่กี่คนเดินเข้ามา ทั้งหมดห้าคน

มีคนเดินนำคนหนึ่ง คนข้างหลังอีกสี่คนกำลังถือกระเป๋าดำเอาไว้สองใบ ไม่รู้ว่าใส่อะไรเอาไว้

ผมสงสัยในใจ แต่ตอนเห็นหน้าตาของคนพวกนั้นอย่างชัดเจน

ผมก็ใจสั่นเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะทำหน้าตกใจ

เพราะผมพบว่าคนที่เข้ามาไม่กี่คนนั้น มีสามคนที่ผมรู้จัก

พวกเขาก็คือคนทวงหนี้หน้าเลือด ที่จู่ๆก็เข้ามาทวงเงินจูจู ที่ร้านชาบูเมื่อตอนกลางวัน

ผมขมวดคิ้ว ทำหน้าสงสัย

รอมาตั้งนาน ตุ๊กตาผีไม่มา แต่เจ้าพวกหน้าเลือดนี่กลับมาแทน

แล้วก็ เจ้ากระเป๋าที่พวกมันกำลังถืออยู่ใส่อะไรเอาไว้

ในเวลาเดียวกัน จู่ๆพี่หูที่เป็นผู้นำ ก็พูดกับสี่คนข้างหลังว่า “ สหายทำได้ไม่เลว เวลากำลังพอดี 

รอให้แลกเปลี่ยนเจ้าละอ่อนสองคนนี้เสร็จแล้ว พวกเราก็จะได้รับเงินก้อนโตจริงๆแล้ว ! ”

แลกเปลี่ยนละอ่อน สองคนงั้นเหรอ

ผมคิดว่ามันผิดปกติแล้ว จึงกวาดตามองกระเป๋าสองใบนั้น ด้วยความสงสัย

ละอ่อนคืออะไร มันก็คือเด็กนิ

หรือว่าที่อยู่ในนั้น คือเด็กงั้นเหรอ

ช่วงหลายวันมานี้ในเมืองมีเด็กหายตัวไป หรือว่ามันเกี่ยวข้องกับเจ้าพวกนี้งั้นเหรอ

จู่ๆในใจของผมก็คิดถึงเรื่องพวกนี้ คิดว่ามันอาจเป็นไปได้สุดๆ

แต่ผมยังนิ่งเหมือนเดิม ในเวลาเดียวกันก็ส่งสัญญาณให้ฉู่ยเฉิงจิงว่าอย่าเพิ่งขยับ

ผมอยากรอดูต่อ ว่าเจ้าพวกนี้จะทำอะไรอีก

ถึงวันนี้ตุ๊กตาผีพวกนั้นจะไม่มา แต่ได้จัดการไอ้พวกค้ามนุษย์ ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

แต่เพิ่งคิดถึงตรงนี้ จู่ๆก็มีสายลมอันเยือกเย็นพัดเข้ามา

มันเป่าฝุ่นและเศษใบไม้ลอยคลุ้ง ภายใต้สายลมพวกนั้น ผมและฉู่ยเฉิงจิงสัมผัสได้ถึงพลังชั่วร้ายลางๆ

ผมตัวเกร็ง แอบพูดว่าไม่ดีแล้ว มีสิ่งชั่วร้ายกำลังเข้ามาใกล้ อาจเป็นเจ้าตุ๊กตาผีพวกนั้น

ไม่รอให้พวกเราได้ทำอะไร จู่ๆพี่หูที่อยู่ข้างล่างก็พูดว่า “ คนรับของมาแล้ว สหาย พวกเรากลับ ! ”

พอพูดจบ พี่หูก็โบกมือ พาอันธพาลไม่กี่คนนั้นออกไปจากวิหารทันที

ไม่รอให้พวกเราได้สติกลับคืนมา เสียงหัวเราะ “ คิคิคิ ” ก็ดังขึ้นจากข้างนอก

ในสถานที่รกร้างแบบนี้ จะมีเสียงหัวเราะของเด็กได้ยังไง หรือว่าจะเป็นตุ๊กตาผี

พี่หูโดนยันต์ของผมเข้าไป ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวเขาก็ต้องมาหาผม

แต่ตอนนี้ต้องจัดการเจ้าตุ๊กตาผีพวกนี้ก่อน

ดังนั้นผมเลยไม่สนใจพี่หูที่หนีไป เพ่งสมาธิทั้งหมดไปที่ประตูทันที

ช่วงเวลานี้ ผมสัมผัสได้ถึงพลังหยินที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ผ่านไปไม่นาน ผมก็เห็นหัวคนหัวหนึ่ง โผล่ออกมาที่หน้าประตู

ทุกอย่างนี้อยู่ในสายตาของผมและฉู่ยเฉิงจิงทั้งหมด ตอนพวกเราเห็นหัวหัวนั้น ใจก็สั่นทันที

หัวหัวนั้นเป็นหัวเด็ก มีผมบางๆ ดวงตาเหมือนตาปลาตาย จ้องกระเป๋าดำตาไม่กระพริบ ริมฝีปากออกสีเขียว

ผิวขาวซีดจนน่าตกใจ เหมือนกับสีกระดาษไม่มีผิด

พวกเรากำลังนอนหมอบอยู่บนคาน เมื่อเห็นฉากนี้ ใจก็เต้นแรงขึ้นมาทันที

เย็นวาบที่หลัง ไม่กล้าขยับตัวเลยสักพัก และไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา

มาแล้ว ในที่สุดตุ๊กตาที่รอมาตั้งนานก็มาถึงแล้ว

เพิ่งคิดได้แบบนี้ อีกฝั่งของประตูวิหาร ก็มีหัวเด็กอีกสองหัวโผล่ออกมา

เจ้าตุ๊กตาผีสามตัวนี้กำลังมองเข้ามาในวิหาร จากนั้นก็หันหลังไปมองตากันอีกครั้ง แล้วก็ส่งเสียงหัวเราะ “ คิคิคิ ” ออกมา ทันใดนั้นร่างของเจ้าเด็กสามตนนี้ก็พุ่งเข้ามาในวิหาร

ตอนเจ้าตุ๊กตาสามตนนี้เข้ามาในวิหาร ข้ามผ่านพวกเราไป พวกเราก็เห็นรูปร่างของพวกมันอย่างชัดเจน

พวกมันไม่ใส่เสื้อผ้า ใส่เพียงแค่ผ้าเอี๊ยมเด็กสีแดง

และพวกมันก็ไม่ได้กำลังเดิน แต่เป็นแขนขาติดพื้น กำลังคลานเข้ามาในวิหาร

จากข้อมูลของฉู่ยเฉิงจิง ตุ๊กตาผีสามตัว ได้มาครบแล้ว

พวกมันเพิ่งคลานเข้ามาในวิหาร ก็เข้าไปล้มกระเป๋าดำสองใบนั้นไว้ทันที ต่อจากนั้นก็ใช้มือลูบเบาๆ

แต่มือน้อยๆของพวกมันกลับเปลี่ยนเป็นเล็บที่แหลมคม เหมือนกับกรงเล็บของสัตว์ร้าย

ไม่เพียงแค่นั้น ตอนนี้พวกมันยังกวัดแกว่งมือ เหมือนกำลังดีใจมาก และหัวเราะ “ คิคิคิ ” ออกมาไม่หยุด

พวกมันยังอ้าปากออกมาเป็นครังคราว ยื่นลิ้นออกมาเลียกระเป๋าสองใบนั้น

ราวกับได้เจอกับอาหารอันโอชะ และดูเหมือนกับได้เจอพวกเดียวกัน ไม่ว่ายังไงพวกมันก็ดูดีใจมาก

แต่พวกมันกลับไม่ได้สังเกตเห็นพวกเราที่อยู่บนคาน ยังคงหัวเราะ “ คิคิคิ ” อยู่ตรงนั้นไม่หยุด

ฉู่ยเฉิงจิงเคยสู้กับพวกมันมาก่อนแล้ว ตอนนี้พอเห็นเจ้าตุ๊กตาผีสามตัวมาครบแล้ว เธอก็ส่งสัญญาณมือให้ผม ความหมายคือพอเห็นนับถึงสามแล้ว ให้ผมทำตามแผน……