spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 336 เป็นยายแก่อีกแล้ว

จู่ๆอากาศรอบๆก็เปลี่ยนไป อากาศหนาวเย็นขึ้นมาทันตา เสียงลมโบกสบัดรอบตัว

ไม่เพียงเท่านี้ เสียงยายแก่คนหนึ่งกลับดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

ตอนได้ยินเสียงนี้ “ พรึบ ” หน้าผมก็เปลี่ยนสีทันที

ทำไม ทำไมเสียงนี้มันถึงฟังดูคุ้นหูขนาดนี้ นี่มันไม่ใช่เสียงของยัยแก่สาวกขององค์กรตาผีเหรอ

จิตใต้สำนึกของผมบอกให้หันไป ผลลัพธ์พอหันไปมอง เราก็เห็นคนห่างออกไปไม่ไกล ในเวลานี้มียายแก่สวมชุดคลุมสีดำคนหนึ่งกำลังยืนอยู่

ยัยแก่ยังคงเหมือนเมื่อก่อน ในมือถือไม้เท้าสีดำ แต่ไม้เท้าสีดำอันนี้ไม่เหมือนกับของยายโม่ ไม่ได้เป็นไม้เท้าหัวมังกร แต่เป็นไม้เท้าหัวกะโหลกคน

ภายใต้ผ้าคลุม พวกเราเห็นเพียงคางเหี่ยวๆของยัยแก่เท่านั้น

ยัยนี่ ไม่ใช่ยัยแก่สาวกองค์กรตาผีเหรอ ป้าที่เรียกตัวเองว่าคนสวย จะมีใครได้อีก

“ ยัยแก่ เป็นแกอีกแล้วเหรอ ! ” ผมเผลอพูดออกมา

ตอนนั้นก็เป็นเธอที่ทำลายวิญญาณของเชี่ยนเชี่ยนผีสาวในตึกร้าง ต่อมาเธอยังไปก่อเรื่องเอาไว้ที่ตำบลหม่าหวาง และยังคิดจะเอาพวกเราไปทำเป็นทาสผีของเธอ เพื่อใช้เป็นตัวเก็บพลังความแค้นให้เธอ

ไปๆมาๆแบบนี้ พวกเราก็ถือว่าเคยเจอกันมาหลายครั้งแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่า พวกเราจะเจอกันเร็วขนาดนี้ แถมยังเจอกันในหุบเขาที่ห่างไกลผู้คนอีก

แต่ภายใต้ดวงตาสวรรค์ พวกเราพบว่ายัยแก่ยังคงเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่ได้มาด้วยร่างจริง

แต่เป็นเพียงร่างจิต ที่เธออกมาปรากฎตัวที่นี่ ก็คงเป็นเพราะเจ้าแมวแก่ตัวนี้เรียกมา

เพิ่งคิดถึงตรงนี้ เจ้าแมวแก่ก็รีบพูดออกมาทันที “ นายท่านช่วยข้าด้วย…… ”

ในน้ำเสียง ปนไปด้วยการอ้อนวอน

ส่วนยัยแก่นั่นกลับกวาดสายตามองเจ้าแมวแก่ แต่ไม่ได้ตอบกลับใดๆ

จากนั้นเธอก็หันกลับมามองผม แล้วหัวเราะ “ ฮ่าฮ่าฮ่า ” ออกมา “ เจ้านี่ไม่มีมารยาทตลอดเลย ครั้งก่อนก็บอกเจ้าแล้ว ต้องเรียกข้าว่าป้าคนสวย ! ในเมื่อเจ้าไม่กลับใจ แถมยังทำร้ายสัตว์เลี้ยงของข้า งั้นวันนี้ป้าคนสวยก็จะสั่งสอนเจ้าเอง ! ”

“ เดรัจฉาน ศิษย์ของข้าก็ต้องให้ยัยแก่ชั่วอย่างแกสั่งสอนเหรอฮะ ? วันนี้ฉันจะทำลยร่างจิตของแก และฆ่าแมวของแกเอง ! ” อาจารย์พูดออกมาอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยกดาบแล้วขึ้นแล้วพุ่งไปหายัยแก่ทันที

ยัยแก่เห็นอาจารย์พุ่งเข้ามา ก็เค้นเสียงดัง ฮึ จากนั้นก็ตัวสั่นสะท้านขึ้นมาทันที

ในระยะเวลาสั้นๆนี้ พลังหยินมหาศาลก็ทะลักออกมา เหมือนกับระลอกคลื่น ที่สาดซัดเข้ามาตลอดเวลา

ท่านนักพรตตู๋ก็ขมวดคิ้ว ในเวลาเดียวกันก็พูดว่า “ พวกเธอสามคนไปจัดการเจ้าแมวนั่น ฉันจะไปช่วย

เหล่าติง ! ”

หลังจากพูดจบ ท่านนักพรตตู๋ก็ตามหาอาจารย์ไป เตรียมจัดการยัยแก่ชั่วคนนี้

พอเห็นการต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง พวกเราก็ไม่ได้ลังเลอะไรมากนัก ต่างแยกย้ายกันลงมือใส่เจ้าแมวตัวนั้นทันที

พลังของเจ้าแมวตัวนี้ไม่ได้สูงขนาดนั้น ตอนนี้น่าจะถึงเต้าชือขั้นสุดแล้ว

หรือก็คือมีพลังพอๆกับพี่เฟิงในตอนนี้ แต่พี่เฟิง ผม และเหล่าฉินร่วมมือกัน ก็น่าจะจัดการเจ้าแมวแก่นี่ได้แล้ว

พอการต่อสู้เริ่มขึ้น พวกเราก็แยกย้ายกันลงมือ จนสุดท้ายก็เข้ามาในรัศมีฆ่าเจ้าแมวแก่ได้แล้ว

ในเวลานี้เจ้าแมวตัวนั้นก็บ้าคลั่งขึ้นมา ร้อง “ เมี๊ยวเมี๊ยว ” ออกมาสองครั้ง จากนั้นก็ยกกรงเล็บขึ้นมาฟาดฟันใส่ร่างกายของพวกเรา

มันคมจนน่ากลัว หากโดนเข้าสักครั้ง ต้องเป็นแผลเหวอะอย่างแน่นอน

ถึงพวกเราจะได้เปรียบ แต่ก็ไม่กล้าประมาท

เราสามคนเข้าไปล้อมเอาไว้ พยายามเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ทำให้แมวแก่ตัวนี้ไม่มีโอกาสทำร้ายเราได้

ต่อจากนั้นพวกเราก็ค่อยๆบีบเจ้าแมวแก่ให้จนมุม ขอแค่พวกเราไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม พอบีบเจ้าแมวแก่ไปถึงมุมบับอับแล้ว เราก็สามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย

ส่วนอาจารย์ที่อยู่ด้านหลังพวกเรา ตอนนี้พวกเขาได้เริ่มปะทะกับยัยแก่นั่นแล้ว

ยัยแก่คนนี้ร้ายกาจมาก แม้จะเป็นแค่ร่างจิต ไม่ใช่ร่างจริง แต่พลังของเธอก็ยังแข็งแกร่งเหมือนเดิม

อาจารย์ผมและท่านนักพรตตู๋ร่วมมือกัน ก็ยังไม่อาจเอาชนะอีกฝ่ายได้ แถมตอนนี้ยังดูเหมือนกำลังต่อสู้แบบเรื่อยเปื่อยไม่คิดจะเอาชนะ

แต่แค่นี้ก็พอแล้ว เป้าหมายของพวกเราในครั้งนี้มีเพียงแค่เอาแก่นหยินแดงกลับไปเท่านั้น

ขอแค่ได้แก่นหยินแดงกลับมา พวกเราจะไม่สนใจกับเจ้าร่างปลอมนี่เลย

หลังจากนั้นประมาณสองนาที ในที่สุดเจ้าแมวแก่ตัวนี้ก็โดนบีบจนจนมุม

ตรงนี้ ไม่มีที่ว่างเหลือให้มันเลยสักนิด มันได้แต่ปัดป้องการโจมตีเท่านั้น

ตอนนี้วิชามารที่มันเก่งที่สุด วิชาร่างจริงห้าชีวิตอะไรนั้นโดนทำลายไปแล้ว

ตอนนี้พอได้ปะทะกับเราตรงๆ ก็เห็นได้ชัดว่ามันรับมือไม่ไหว

เห็นเพียงเหล่าฉินตวัดดาบอย่างดุดัน คราวนี้ดาบกดร่างของมันลง แม้มุมจะไม่กว้างมาก แต่มันก็มีที่ว่างพอสำหรับเจ้าแมวแก่

พอผมและพี่เฟิงเห็นแบบนั้น ก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสให้เจ้าแมวแก่

พี่เฟิงกวาดดาบเป็นแนวนอน ไปตรงคอของเจ้าแมวแก่ตัวนั้น

เจ้าแมวแก่ตกใจมาก มันรีบหดคออย่างรวดเร็ว ทำท่าหลบการโจมตีครั้งนี้

ดาบของพี่เฟิง เฉียดตัวอีกฝ่ายไป

แต่ ผมกลับเล็งเห็นโอกาศ ผมใช้เพลงดาบที่มู่หลงเหยียนสอนมา ผมเลือกมุมที่ดูยุ่งยาก จากนั้นก็แทงเข้าไปที่ท้องของมันทันที

มุมนี้ยุ่งยากมาก บวกกับพวกเราโจมตีสามครั้งติด พื้นที่ของเจ้าแมวตัวนั้นก็มีจำกัดมาก

พอเจ้าแมวตัวนี้เห็นดาบของผม มันก็สายไปแล้ว

ได้เพียงส่งเสียงร้องอย่างอนาถ “ เมี๊ยว ” และเลือดที่กระเซ็นออกมา

ดาบไม้ในมือของผม แทงเข้าไปท้องของเจ้าแมวแก่เต็มๆ

ถึงเจ้าแมวแก่จะทรมาน แต่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ยืนอยู่โง่ มันจับดาบไม้ของผม แล้วออกแรงหักมัน

“ ก๊อก ” เจ้าแมวแก่หักดาบไม้ของผม

ยังไม่จบเท่านี้ สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ วินาทีที่ดาบหัก จู่ๆอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ที่อยู่ด้านหลังก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ ระวังข้างหลัง ! ”

พอได้ยินเสียงนี้ ทุกคนก็สัมผัสถึงความเย็นที่กำลังเคลื่อนมาจากทางด้านหลัง

อันตรายที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกำลังแล่นไปทั่วร่าง หลังจากมีความรู้สึกนี้ จิตใต้สำนึกก็บอกให้ผมหลบไปข้างๆทันที

ผลลัพธ์ผมเพิ่งเบี่ยงตัวหลบ ยันต์ดำแผ่นหนึ่งก็ลอยผ่านหน้าผมไป พุ่งชนเข้ากับหินด้านข้างดัง “ ตูม ” 

มันระเบิดออกในทันที

อีกทางด้านหนึ่ง พี่เฟิงหูตาไว วินาทีที่ผมเบี่ยงตัวหลบ เขาเองก็ประสานมือเป็นรูปดาบ

แล้วตะโกนออกมาทันที “ ทำลาย ! ”

ยันต์ดำที่ลอยมาทางเขา ก็ “ ตูม ” ระเบิดลุกเป็นไฟสีเขียว แล้วจางหายไปในทันที

นอกจากพวกเราจะหลบการโจมตีได้อย่างราบรื่นแล้ว ทางเหล่าฉินกลับไม่โชคดีเหมือนเรา

อย่างแรก เขาไม่มีพลังเหมือนพี่เฟิง อย่างที่สองคือ เขาไม่เหมือนกับผม ไม่ได้หลบตามสัญชาตญาณ

เหล่าฉินหันหน้าไปมองตามสัญชาตญาณ พอเห็นยันต์ดำลอยเข้ามา เขากลับทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็คิดจะเอาดาบมาขวางเอาไว้

แต่ยันต์ดำนั้นเร็วมาก การยกดาบขึ้นไปกัน จะทันได้ยังไง

ผลลัพธ์ดาบยังไม่ทันขึ้นมา ยันต์ดำแผ่นนั้นก็แปะลงที่ไหล่ซ้ายของเหล่าฉินแล้ว

เหล่าฉินตกใจมาก เขาคิดจะเอื้อมมือไปแกะออก

แต่มันสายไปแล้ว เขายังไม่ทันลงมือ ยันต์ดำแผ่นนั้นก็ระเบิดดัง “ ตูม ” มันระเบิดตรงไหล่เหล่าฉินทันที

เหล่าฉินร้องโอดครวญ ภายใต้แรงระเบิดที่ทรงพลัง ตัวเขาล้มกระแทกกับพื้น และสลบไปในทันที

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มไฟสีเขียวก็ปรากฎขึ้น มันเผาแขนเขาไปครึ่งหนึ่ง

“ ลุงฉิน ! ” ผมตะโกนด้วยความตกใจ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ผ่านไปเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

ผมเพิ่งตะโกนออกมา แมวกาที่โดนผมแทง ก็ใช้โอกาสนี้ ออกแรงที่ต้นขา กลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ 

แล้วกระโดดข้ามหัวผมไป มันคิดจะหนีจากการกักขังของพวกเรา……