spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 333 ไล่ล่าแมวแก่

จู่ๆก็มีแมวแก่ปรากฎตัวขึ้น พวกเราทุกคนเองก็คาดไม่ถึง หลังจากรู้ตัว อีกฝ่ายก็กระโดดผ่านกำแพง และวิ่งหนีไปข้างนอกแล้ว

ทุกคนตกใจทันที ล้อเล่นอะไรกัน แก่นหยินแดงนี้มีค่าขนาดไหน มันคือสิ่งที่พวกเราแลกมาด้วยชีวิตเลยนะ

ตอนนี้พี่เฟิงเพิ่งสาบานกับสวรรค์ไปหยกๆ เขากำลังจะได้แก่นพลังหยินตามที่ตกลงกันไว้อยู่แล้ว และต่อไปเหล่าเฟิงก็จะไม่มีอะไรมากวนใจอีก

แต่ในเวลานี้ กลับมีแมวแก่ที่ไหนก็ไม่รู้มาแย่งไปดื้อๆ แล้วแบบนี้จะให้พวกเรายอมได้ยังไงละ

พี่เฟิงดึงหน้า และด่าออกมาทันที “ กล้ามาแย่งของของข้า ข้าจะถลกหนังแกให้ได้ไอ้แมวชั่ว ! ”

ขณะพูด พี่เฟิงรีบวิ่งออกไป กระโดดข้ามกำแพงตรงๆ แล้วหลังจากนั้นก็ไล่ตาม เจ้าแมวแก่ตัวนั้นไปทันที

ในเวลาเดียวกัน พวกเราก็ได้สติกลับมา

แม้จะไม่รู้ว่าเจ้าแมวแก่ตัวนั้นมาจากที่ไหน แล้วทำไมถึงต้องแย่งแก่นหยินแดงกับพวกเราด้วย

แต่แก่นหยินแดงเป็นของหายาก เราไม่มีทางปล่อยให้ตกอยู่ในมือเจ้าแมวตัวนั้นอย่างแน่นอน

อาจารย์พูดขึ้นมาทันที “ ตามไป ! ”

เสียงเพิ่งเงียบลง ทุกคนก็เริ่มวิ่งตามล่ากันทันที

พวกเราย่อมไม่รอช้า ต่างแยกย้ายตามไปทันที ยังไงก็ต้องชิงแก่นพลังหยินกลับมาให้ได้

หลังรั้วสุสานก็คือป่า

ดังนั้นพวกเราจึงวิ่งเข้าป่าไปทันที แมวแก่หายตัวไปนานแล้ว พวกเราจึงได้แต่ตามร่องรอยของพี่เฟิงที่ไล่ตามไปเท่านั้น

เพื่อให้แม่นยำยิ่งกว่าเดิม พวกเราเพิ่งออกนอกรั้ว ก็หยิบขวดน้ำตาวัวออกมาเปิดตาทันที

อาจารย์และท่านนักพรตตู๋ก็ใช้วิชาเข็มทิศออกมา เพื่อหาทิศทางของเจ้าแมวแก่ตัวนั้น

“ บ้าเอ้ย ทำไมถึงมีเจ้าแมวแก่อยู่แถวพวกเราได้นะ ! ซวยจริงๆเลย ! ” เหล่าฉินวิ่งไปด่าไป

พออาจารย์ได้ยิน ก็พูดต่อทันที “ เวรจริงๆ ช่วงนี้มีแต่เรื่อง มีมาไม่จบไม่สิ้นจริงๆ ! ”

“ ใช่ไหมละ เจ้าแมวนั้นคงโดนพลังของแก่นหยินนั้นล่อมา แต่คิดไม่ถึงว่า ในตำบลของเราจะมีแมวที่บำเพ็ญจนสำเร็จแล้วอยู่ด้วย ! ” ท่านนักพรตตู๋ก็พูดเช่นกัน เขาทำหน้าหนักใจ

หลังฟังตาเฒ่าทั้งสามพูดจบ ผมกลับขมวดคิ้วแน่น

ผมคิดว่าเรื่องนี้มันบังเอิญเกินไปแล้วมั้ง พวกเราไม่เคยเห็นเจ้าแมวแก่ตัวนี้มาก่อน หรือแม้แต่ไม่เคยเห็นร่องรอยของมันเลย

แต่ทำไม เจ้าแมวตัวนี้ถึงออกมาพอดีแบบนี้ละ ทำไมถึงต้องเป็นตอนที่เราเอาแก่นหยินแดงออกมา 

ในเวลาแลกเปลี่ยน แล้วจู่ๆมันก็ออกมาปรากฎตัว

เรื่องนี้มันบังเอิญเกินไปแล้วมั้ง จู่ๆแมวที่บำเพ็ญสำเร็จหนึ่งตัวก็ออกมาปรากฎตัว แล้วยังมาขโมยแก่นหยินแดงของพวกเราในเวลานั้นอีก

โอกาสที่จะเป็นไปได้ของเรื่องนี้เป็นเหมือนการถูกลอตเตอรี่ไม่มีผิด มันจะโชคดีขนาดไหนเนี่ย

แน่นอน ผมคิดว่ายังมีเรื่องหนึ่งที่เป็นไปได้

ถ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ การปรากฎตัวของเจ้าแมวแก่ตัวนี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นเรื่องนี้ก็ทำให้ผมคิดถึงศัตรูคู่อาฆาตของพวกเราแล้วละ “ องค์กรตาผี ”

พวกเราและองค์กรชั่วเคยพัวพันกันมาหลายครั้ง หรือแม้แต่จางจึเทาสมาชิกในองค์กรนั้นก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับผมด้วย

เจ้าจางจึเทารู้ที่อยู่ของผมอย่างแน่นอน หลังจากกันในโรงงานร้างครั้งนั้น เขาก็ไม่ออกมาปรากฎตัวอีกเลย

บางทีเจ้าพวกนั้นคงกังวลว่าที่นี่อยู่ใกล้กับถนนหยิน แล้วจะไปขัดขวางแผนการของพวกมัน

แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่า เขาจะไม่ลงมืออะไรกับผม

เจ้าแมวแก่ตัวนี้ อาจเป็นสาวกในองค์กรตาผี หรือจะบอกว่าเป็นคนสอดแนมที่เจ้าจางจึเทาส่งมาจับตาดูพวกเราก็ได้ เพื่อจะได้คว้าโอกาสดีๆแล้วลงมือทันที

แน่นอน ว่านี่เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น

แต่ตอนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ผมกลับเดาว่า

การปรากฎตัวของเจ้าแมวแก่นี่ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน มันไม่ได้ผ่านทางมาหรือเป็นเพราะเรื่องอย่างอื่น แต่เป็นเพราะรับคำสั่งมา ให้คอยจับตาดูพวกเรามานานแล้ว

พอเห็นแก่นหยินแดง มันก็เลยลงมืออย่างกระทันหัน แย่งแก่นพลังหยินไปจากเราทันที

สำหรับอสูรร้าย เจ้าสิ่งนี้ดึงดูดใจมาก

ขอแค่อสูรพวกนี้กินมันเข้าไปหนึ่งเม็ด ก็จะสามารถเพิ่มพลังและความสามารถได้อย่างรวดเร็ว มันดียิ่งกว่าการบำเพ็ญตบะสักสิบปีซะอีก

แต่สิ่งพวกนี้เป็นเรื่องที่ผมเดาเองล้วนๆ ไม่มีหลักฐานใดๆ ทำได้เพียงรอให้จับเจ้าแมวตัวนั้นให้ได้ก่อน 

ถึงจะเค้นความจริงออกมาได้

พวกเราเข้าไปในป่าเรื่อยๆ ในเวลาเดียวกันอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ก็ใช้เข็มทิศ กำหนดทิศทางของเจ้าแมวแก่นั้นได้แล้ว

ตอนนี้ มันหนีไม่พ้นเงื้อมมือของพวกเราแล้ว

ในเวลานี้สิ่งเดียวที่พวกเรากังวลก็คือ เจ้านั้นจะกินแก่นหยินไปแล้วหรือยัง หรือทำลายมันไปแล้วหรือเปล่า

หากเป็นแบบนั้น ถึงจะฆ่าเจ้าแมวตัวนั้นไป เราก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

ทุกคนหอบความกังวล ไล่ตามไปอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากตามมาได้ประมาณสี่สิบนาที พวกเราก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง

เมื่อก่อนผมกับอาจารย์เคยมาที่นี่มาก่อน มันอยู่ในส่วนที่ลึกมากของภูเขา ปกติแทบไม่มีใครเดินทางมาถึงที่นี่

แต่เพิ่งมาถึงตรงนี้ เราก็ได้ยินเสียงการต่อสู้และเสียงคำรามดังขึ้น

โดยเฉพาะเสียงร้อง “ เมี๊ยวเมี๊ยว ” นั้น ฟังแล้วรู้สึกขนลุกทันที

“ อยู่ข้างหน้านี่แหละ เร็วหน่อย ! ” อาจารย์ตะโกน จากนั้นก็เก็บเข็มทิศ แล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าทันที

ทุกคนไม่ได้พูดอะไร จิตใต้สำนึกบอกให้เพิ่งความเร็วยิ่งกว่าเดิม ทุกคนวิ่งไปต่อข้างหน้าเรื่อยๆ

ผ่านไปไม่กี่นาที พวกเราก็เข้ามาถึงภายในหุบเขา

ผ่านตาสวรรค์ เราเห็นเงาสองเงากำลังสู้กันอยู่

หนึ่งในนั้นเป็นเงาที่คุ้นตามาก เขาไม่ใช่ใครอื่น ก็คือเงาของเหล่าเฟิงนั่นเอง

แต่ในเวลานี้คนที่คุมร่างของเขา น่าจะเป็นพี่เฟิง

ส่วนอีกคนหนึ่ง กลับเป็นเหมือนสัตว์ป่า สี่ขาติดดิน ร้อง “ เมี๊ยวเมี๊ยว ” ออกมาเป็นครั้งคราว และกำลังใช้กรงเล็บฟาดฟันใส่พี่เฟิง

นี่ก็คงเป็นเจ้าแมวแก่ตัวนั้นที่ไร้ที่มา ที่แย่งแก่นหยินแดงจากพวกเราไป

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนก็ไม่รอช้า หยิบดาบไม้ออกมา แล้วพุ่งเข้าไปโจมตีทันที

ตอนพวกเราเข้าไปใกล้อีกหน่อย ถึงได้เห็นสภาพที่แท้จริงของเจ้าแมวแก่ตัวนั้น

ตัวคนหน้าแมว ตอนนี้มันได้มีขนาดเท่าคนปกติแล้ว

ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยขน ตรงก้นยังมีหางลายอีกหนึ่งอัน

เจ้านี่ต้องเป็นแมวปีศาจอย่างแน่นอน แต่พอมองจากพละกำลังแล้ว ถือว่าร้ายกาจอยู่พอสมควร ในเวลานี้มันกำลังต่อสู้อย่างสูสีกับพี่เฟิง

พวกเราเข้าไปโจมตีอย่างกระทันหัน ในช่วงเวลานั้นอาจารย์ตะโกนว่า “ เจ้าเดรัจฉาน ! ”

หลังจากพูดจบ อาจารย์แทงดาบเข้าไปที่ตัวปีศาจแมวทันที

“ เดรัจฉาน วันนี้ข้าจะฆ่าแกให้ได้ ! ” เหล่าฉินก็ตะโกนออกมา แล้วพุ่งเข้าไปทันที

ผมและท่านนักพรตตู๋ ไม่ได้พูดอะไร เพียงทำหน้าเข้ม แล้วรีบเข้าไปล้อมเจ้าแมวแก่นั้นเอาไว้

เจ้าแมวแก่ตัวนั้นเห็นพวกเราเข้ามาล้อม จึงรู้สึกได้ถึงอันตราย เลยคิดจะหนีออกไป

แต่พี่เฟิงกลับเค้นเสียงดัง ฮึ กระโดดขึ้น แล้วจับหางของเจ้าแมวที่กำลังจะหนีเอาไว้

เมื่อเจ้าแมวนั้นโดนจับหาง มันก็ร้อง “ เมี๊ยว ” ออกมาหนึ่งครั้ง แล้วหันกลับไปคิดจะกัดมือพี่เฟิง

พี่เฟิงไม่ได้คิดจะหลบ เขาตะโกนออกมาหนึ่งครั้ง “ ไสหัวกลับไป ! ”

ขณะพูด เขาก็ออกแรงดึงหางเจ้าแมวตัวนั้น

วินาทีนั้น ร่างของมันโดนยกขึ้นสูง ลอยเคว้งกลางอากาศ และสุดท้ายก็ “ ปัง ” กระแทกลงกับพื้น

“ เมี๊ยว ! ” แมวตัวนั้นร้องเสียงหลง แรงกระแทกทำให้มันมึนทันที

ในเวลาเดียวกัน ดาบของพวกเราก็พุ่งเข้าไป ที่ร่างของเจ้าแมวแก่

พอเจ้าแมวแก่เห็นฉากนี้ ดวงตาสองข้างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

มันจะกล้าประมาทได้ยังไง วินาทีนั้นมันรีบกลิ้งไปกับพื้นสองตลบ หลบอย่างต่อเนื่อง คิดจะหลบการโจมตีของพวกเรา

แม้มันจะหลบพ้น แต่ก็ยังโดนแทงเข้าไปหนึ่งครั้ง

แต่ดาบนี้ไม่ได้ทำให้มันบาดเจ็บหนัก เพียงแค่ทิ้งรอยแผลเอาไว้ที่ขาของมันเท่านั้น

หลังจากพวกเราโจมตีเสร็จ เจ้าแมวตัวนั้นก็เห็นโอกาส จึงเอาอุ้งมือทั้งสี่วางลงพื้น แล้วกระโดดขึ้นอย่างแรง

ตัวของมันกระโดดไปอยู่บนหินที่อยู่ห่างออกไป อุ้งเท้าทั้งสี่ติดพื้น ใบหน้าดุร้าย ขนพองทั้งตัว แยกเขี้ยวอันแหลมคม และร้องเสียงแมวออกมา “ เม๊ยวเมี๊ยว ”……