spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 304 ปีศาจตัวที่สาม

วินาทีที่ร่างของผีตานีกลายเป็นควันสีเขียวและจางหายไปนั่น ก็มีแสงสีเขียวพุ่งขึ้นท้องฟ้า  หลังจากนั้นก็ลอยหายเข้าไปในป่าลึกอย่างรวดเร็ว

ผมรู้ดี แสงสีเขียวนี่ก็คือร่างเดิมของผีตานี

และผีตานีตนนั้นก็ยังไม่ตาย เพียงแค่ร่างปีศาจโดนทำลาย และตัวเธอก็บาดเจ็บสาหัส

หากอยากจะกำจัดอีกฝ่ายให้สิ้นซาก ยังไงก็ต้องไปทำลายเหง้าของมัน

ไม่อย่างนั้นปีหน้าต้นกล้วยก็จะเติบโตและออกปลีอีกครั้ง ถึงเวลานั้นผีตานีก็จะออกมาปรากฎตัวอีกครั้ง

ผมจดจำทิศทางที่ลำแสงลอยหายไป คิดว่าอีกเดี๋ยวค่อยตามไปตัดรากถอนโคลนก็ยังไม่สาย

แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมเป็นห่วง ยังเป็นเหล่าเฟิง

เมื่อกี้เขาเข้าไปปะทะกับผีตานี สุดท้ายยังโดนผีตานีตบจนล้มกลิ้ง กระเด็นออกไปไกลมาก เห็นได้ชัดว่าเขาต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่

ผมรีบหมุนตัว วิ่งไปทางเหล่าเฟิง เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา

“ เหล่าเฟิง เป็นยังไงบ้าง ? ” ผมวิ่งไปพูดไป

หน้าเหล่าเฟิงค่อนข้างซีด มีรอยช้ำตามตัวเล็กน้อย ตอนนี้มีหยางเฉ่วประคองอยู่

เพียงแค่แขนซ้ายของเขา ดูเหมือนจะยุบลง ห้อยต่องแต่งอย่างกับคนไร้กระดูก สูญเสียความสามารถในการควบคุมไปแล้ว

สีหน้าท่าทางของเหล่าเฟิง เห็นได้ชัดว่ากำลังทรมานมาก หายใจหอบเหนื่อยอย่างต่อเนื่อง……

เขาจ้องผม พร้อมพูดอย่างคนทรมาน “ แขนขวา แขนขวาเคลื่อน ขยับไม่ได้แล้ว ! ”

ผมรีบเข้าไปข้างหน้า ช่วยกันตรวจดูอาการของเหล่าเฟิงกับหยางเฉ่ว

เราพบว่านอกจากรอยข่วนบนไหล่แล้ว แขนขวาของเขาก็เคลื่อนอย่างไม่ต้องสงสัย และไม่ได้หักอย่างแน่นอน

แต่เหมือนเขาจะสูดพลังปีศาจไปเยอะพอสมควร บวกกับใช้พลังไปมากเกินไป ตอนนี้เลยค่อนข้างอ่อนแอ

“ นายทนหน่อยนะ ! ฉันจะย้ายกระดูกกลับมาให้ ” ขณะพูด ผมก็เตรียมตัวจะลงมือ

หยางเฉ่วหยิบกิ่งไม้มาให้เหล่าเฟิงกัด เพื่อไม่ให้เขากัดลิ้นตัวเอง ในเวลาเดียวกันเธอก็ปรับท่าประคองเขาให้ดี

ผมเห็นเหล่าเฟิงพร้อมแล้ว หลังจากขยับแขนขวาของเขาสองสามครั้ง ผมก็เริ่มออกแรง “ กึกกึก ” 

ย้ายกระดูกแขนที่เคลื่อนของเหล่าเฟิงกลับมาทันที

เหล่าเฟิงเจ็บจนเหงื่อออก กิ่งไม้โดนกัดจนเห็นเป็นรอยฟันลึก

แต่เหล่าเฟิงแมนมาก เขาไม่ร้องลั่นเลยสักนิด

“ เหล่าเฟิง นายลองขยับดู ! ”

เหล่าเฟิงเจ็บจนตัวสั่นอยู่บ้าง แต่เขาก็พยักหน้า พยายามควบคุมแขน ให้มันขยับสองสามครั้ง

แม้แขนจะบวม และยังต้องการพักฟื้น แต่ดูจากสภาพในตอนนี้ มันก็กลับมาขยับได้ดังเดิมแล้ว

“ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว พวกนาย พวกนายสองคนรีบไปช่วยอาจารย์ฉันกับพวกท่านลุงติงเถอะ ! อย่าชักช้าอยู่เลย ฉันไม่ตายหรอก ” เหล่าเฟิงทำหน้าจริงจัง ขณะพูดก็หยิบดาบจักรพรรดิขึ้นมาอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันก็ผลักผมครั้งหนึ่ง

ตอนนี้ผีตานีสามตน โดนจัดการราบคาบไปแล้วหนึ่งตน อีกตนบาดเจ็บหนักสูญเสียงพลังรบ เหลือเพียงแค่ไปทำลายเหง้ามันเท่านั้น

ตอนนี้ เหลือแค่ผีตรงหน้าตัวสุดท้ายแล้ว

และผีตัวนี้ ก็เป็นตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผีทั้งสาม ผีตานีที่ฆ่าคนตายคาบ้าน

พวกอาจารย์ และปีศาจตนนี้สู้กันมานานขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังไม่รู้ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ จะเห็นได้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งขนาดไหน

ผมรู้ว่ามันร้ายแรงขนาดไหน หากไม่กำจัดผีตัวนี้ให้สิ้นซาก พวกเราก็ไม่อาจอยู่อย่างปลอดภัยได้ หรือแม้แต่มีอันตรายถึงชีวิต

ผมมองเหล่าเฟิงที่กำลังหายใจหอบเหนื่อย และพยายามลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก จากนั้นผมก็พูดขึ้นมาว่า “ ได้ ! นายพักผ่อนก่อนนะ ! ”

พอพูดจบ ผมก็มองหยางเฉ่ว “ หยางเฉ่ว พวกเราไป ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็ยกดาบไม้ขึ้นแล้ววิ่งไปทางที่พวกอาจารย์อยู่ทันที

หยางเฉ่วหันมาพยักหน้าให้เหล่าเฟิง จากนั้นก็รีบวิ่งตามไป

เหล่าเฟิงตัวสั่น เขาเองก็อยากไปช่วย

แต่เมื่อกี้เขาสู้กับผีตานีตนนั้นหนักเกินไป บวกกับเขาสูญเสียพลังไปกับกระจกหยินหยางค่อนข้างเยอะ 

และสูดพลังปีศาจเข้าไป แถมยังมีปัจจัยอื่นๆอีก

ผลลัพธ์เขาเพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ “ ปัก ” ล้มลงกับพื้น และสลบไปในทันที

ฝั่งของอาจารย์และท่านนักพรตตู๋ ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

แม้ว่าอาจารย์และท่านนักพรตตู๋จะเป็นมีวิชาอาคมเก่งกล้า แต่พวกเขาก็ยังไม่อาจปราบปีศาจตนนี้ได้

ผมและหยางเฉ่วมาถึงสนามรบอย่างรวดเร็ว พอเห็นโอกาสโจมตีพวกเราก็เข้าไปทันที

แม้เราสองคนจะไม่พลังไม่สูงมาก แต่พวกเราก็มาถึงขั้นฉือเต้าจงและเตียนเฟิงแล้ว

ถ้าสู้ตัวต่อตัวละก็ เราสามคนไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของผีตานีตนนี้ได้เลย

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ไม่เหมือนกัน มีพวกอาจารย์เป็นตัวหลัก ส่วนพวกเราก็คอยลอบโจมตี 

ในเวลาเดียวกันก็สามารถช่วยลดแรงกดดันได้บ้าง

เดิมทีเป็นการสู้ที่รับมือยากมาก ไม่อาจหาฝ่ายแพ้ชนะได้สักที

แต่หลังจากผมและหยางเฉ่วเข้ามา สถานการณ์ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง

ผีตานีตนนี้จะต้องแบ่งสมาธิมาคอยระวังผมและหยางเฉ่ว ดังนั้นเธอจึงเริ่มตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

ตอนแรกผีตานีตนนี้ยังคิดว่าผมและหยางเฉ่วอ่อนแอ จึงโจมตีใส่พวกเราสารพัดวิธี คิดจะฆ่าเราสองคนก่อน

แต่ผมสองคนก็ไม่ได้โง่ พอยัยปีศาจนี่เข้ามาพวกเราก็ถอยหนี ขณะเดียวกันพวกอาจารย์ก็จะเข้าไปกันข้างหน้าเอาไว้

ทำให้ผีตานีจนปัญญา ได้แต่คำราม “ โฮกโฮกโฮก ” ด้วยความโมโห

เธอในตอนนี้ ไม่อาจสู้ได้ จะถอยก็ถอยไม่ได้ ได้แต่กัดฟันปะทะกับพวกเราต่อไป

แต่จากสถานการณ์แบบนี้ การที่ผีตานีตนนี้จะโดนฆ่าเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว

เหมือนการต่อสู้จะผ่านไปราวๆสิบนาทีกว่าๆ จู่ๆหยางเฉ่วก็ได้โอกาส เธอเล็งไปที่ร่างผีตานี พร้อมหยิบยันต์ขึ้นมาหนึ่งแผ่น

หยางเฉ่วใช้วิชายันต์ผนึกเก่งที่สุด ตอนนี้พอยันต์ลอยออกจากมือ เธอก็ยกมือข้างเดียวทำเป็นรูปดาบ

พร้อมพูดขึ้นมาว่า “ ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง เพี้ยง ! ”

คาถาเพิ่มดังขึ้น ยันแผ่นนั้นก็เปล่งแสงออกมา “ ตูม ” ทันใดนั้นเองมันก็เข้าไปที่หลังผีตานี

ผีตานีตนนี้แข็งแกร่งที่สุด มันก็รับรู้ได้ถึงอันตราย จึงหมุนตัวพ่นควันสีเขียวออกมา คิดจะเป่ายันต์ให้ปลิว

ราวกับยันต์แผ่นนี้ติดปีก มันลอยผ่านม่านควันสีเขียว พุ่งตรงไปหาผีตานีอย่างเดียว

ผีตานีทำหน้าหวาดกลัว รีบกางกรงเล็บ คิดจะฉีกยันต์แผ่นนี้ทิ้ง

แต่มือของเธอเพิ่งสัมผัสกับยันต์ หยางเฉ่วก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ ทำลาย ! ”

“ ตูม ” เสียงระเบิดดังขึ้น ยันต์แผ่นนั้นระเบิดในทันที

พลังของยันต์ ทำให้กรงเล็บที่ง้างออกไป โดนระเบิดเป็นแผลหลายแห่ง เลือดสดๆไหลหยดตามนิ้ว

เมื่อเห็นภาพนี้ ผมก็พุ่งเข้าไป ยังไม่รอให้ผีตานีรู้ตัว ดาบของผมก็เกือบประชิดตัวเธอแล้ว

แม้ผมจะทำได้สมบูรณ์แบบขนาดไหน แต่การเคลื่อนไหวของปีศาจตนนี้ก็เร็วเกินไป วินาทีที่ผมกำลังจะแทงโดนเธอ เธอก็เบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว

ดาบไม้เฉียดคอเธอไป ทิ้งเอาไว้เพียงรอยบาดเล็กน้อย

การโจมตีครั้งนี้ไม่อาจฆ่าเธอได้ ช่างน่าเสียดายมาก แต่ผมก็ยังมีลูกเล่นอีกอย่าง

วินาทีที่ผีตานีเบี่ยงตัวหลบ ผมก็ใช้มือขวา “ แปะ ” แปะยันต์ทำลายเข้าไปที่เอวของอีกฝ่าย

ดวงตาของอาจารย์ ก็เห็นฉากนี้

บวกกับยันต์ของผม เป็นวิชาที่อาจารย์ถ่ายทอดให้ทั้งหมด เมื่อเห็นผมแปะยันต์ทำลายลงบนเอวผีตานี 

เขาก็ดีใจขึ้นมาทันที

พวกเราสู้กันมาตั้งนาน ยังหาโอกาสเข้าใกล้อีกฝ่ายไม่ได้เลย

ผลลัพธ์กลับคิดไม่ถึงว่าผมและหยางเฉ่วที่เพิ่งเข้ามาได้แค่สิบกว่านาที กลับลงมือทำสำเร็จทั้งคู่

อาจารย์ไม่คิดอะไรมากนัก เสกคาถายันต์ทำลายก่อนผม แล้วสุดท้ายก็ประสานมือเป็นรูปดาบ และพูดขึ้นว่า “ ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง ทำลาย ! ”

เสียงเพิ่งดังขึ้น แสงสีขาวก็ทอประกาย

“ ตูม ” ยันต์ทำลายระเบิดในทันที

ต่อจากนั้นเสียงกรีดร้อง “ อร๊าย ” ของผีตานีก็ตามมาติดๆ พลังเวทอันทรงพลังระเบิดทำให้ผีตานี้กลิ้งไปนอนกองกับพื้นทันที

พลังของอาจารย์มีเยอะกว่าผมและหยางเฉ่ว ยันต์ที่เขาเป็นคนท่องคาถา ย่อมทรงพลังกว่าของผมอยู่แล้ว

หรือจะบอกว่ายันต์แผ่นนี้ มีพลังมากกว่าตอนผมเสกคาถาถึงสองเท่า

พลังเวทอันทรงพลัง ทำให้เอวผีตานีโดนระเบิดจนเป็นแผลเหวอะ เลือดไหลไม่หยุด ตัวสั่นไปหมด

ท่านนักพรตตู๋และเหล่าฉินที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งล้วนเป็นคนเจนสนาม พวกเขากำลังรอโอกาสนี้อยู่ 

จึงเป็นธรรดาที่พวกเขาจะไม่ปล่อยมันไป

ทั้งสองคนต่างแยกย้ายลงมือ ยังไม่รอให้ผีตานีได้ลุกขึ้นมา พวกเขาก็พุ่งเข้าไปหาแล้ว

ดาบเล่มหนึ่งปักลงที่หน้าอกของผีตานี ดาบอีกเล่มหนึ่งก็ปักลงบนหน้าผากผีตานี

ผีตานีตนนั้นตัวสั่น ยังไม่ทันได้ร้องออกมา ร่างปีศาจของเธอก็กลายเป็นควันสีเขียว แล้วลอยหายไปในอากาศ……