spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 292 อำนาจของแพทย์

เหมือนพ่อแม่ของซุนเสี่ยวหลินคว้าฟางเส้นสุดท้ายได้ หลังฟังอาจารย์พูดจบ เขาก็ไม่ลังเลใดๆทั้งสิ้น 

รีบไปรินน้ำมาทันที

อาจารย์ยื่นยันต์ให้ผม บอกให้ผมเป็นคนทำ

ส่วนตัวเขาและท่านนักพรตตู๋ก็ไปปรึกษากันกับเหล่าฉินที่ข้างหน้าต่างแล้ว เนื่องจากสถานการณ์เปลี่ยนไป มีคนที่ต้องช่วยเพิ่มมาอีกหนึ่งคน แรงกดดันเลยเพิ่มมากขึ้น

แผนทั้งหมดที่วางเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ ตอนนี้ต้องเปลี่ยนแล้ว

ผมถือยันต์และรับแก้วน้ำมาถือเอาไว้ เลียนแบบท่าทางของอาจารย์ ท่องคาถาออกมาสองสามประโยค จากนั้นก็เผายันต์ ผสมลงในน้ำ

หลังทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ ผมก็ยื่นน้ำมนต์ให้คุณนายซุน บอกให้เธอนำสิ่งนี้ให้ซุนเสี่ยวหลินดื่ม

แต่ในตอนนี้เอง ทีมแพทย์กลุ่มหนึ่งก็เข้ามาในห้อง พวกเขามีประมาณเจ็ดแปดคนได้

หลังเข้ามาในห้อง จู่ๆก็เห็นในห้องมีคนกลุ่มหนึ่งเพิ่มขึ้นมาจึงหยุดเดินทันที เมื่อคิดได้ว่าพวกเราอาจเป็นญาติผู้ป่วย ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

ในเวลาเดียวกัน หมอวัยกลางคนที่เดินอยู่ข้างหน้าสุด กำลังฟังพยาบาลคนข้างๆรายงานอาการผู้ป่วย

“ ท่านผู้อำนวยการโจว วันนี้ผู้ป่วยยังไม่ฟื้นเหมือนเดิมค่ะ ทางโรงพยาบาลได้ประกาศแล้วค่ะว่าอาการของผู้ป่วยเข้าขั้นวิกฤต ! ”

คนที่ถูกเรียกว่าผู้อำนวยการโจวพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็หันมาพูดกับพวกเราว่า “ ญาติทุกท่าน ! แม้ทางโรงพยาบาลจะประกาศว่าเข้าขั้นวิฤกตแล้ว ! แต่พวกคุณ ! ไม่ต้องกังวล ทีมแพทย์ของเรารวมคนที่เก่งที่สุดจากทั่วทั้งประเทศ ตัวผมเองก็เป็นหมอระดับโลก พวกเราจะพยายามรักษาชีวิตคนไข้สุดความสามารถ ! 

เพื่อคนไข้ เราจะสร้างปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ขึ้นมา ”

หมอคนนี้พูดได้น่าฟังมาก แต่ทุกคนเข้าใจในทันที  เขาไม่มีทางช่วยซุนเสี่ยวหลินได้แล้ว ตอนนี้ได้แต่ดูอาการวันต่อวัน พวกเขาได้แต่ยื้อชีวิตซุนเสี่ยวหลินอย่างสุดความสามารถ และหวังว่าวันหนึ่งจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเท่านั้น

สีหน้าของคุณซุนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

แต่หลังจากผู้อำนวยการโจวพูดเสร็จ เขากลับพบว่าคุณนายซุนกำลังจะป้อนน้ำสีดำให้ซุนเสี่ยวหลิน

เขาจึงอดตกใจไม่ได้ จากนั้นก็รีบพูดขึ้นมาทันที “ ญาติผู้ป่วย คุณกำลังทำอะไรอยู่ ? คนไข้ยังไม่หายดี 

และมีอาหารเหลวแล้ว ไม่จำเป็นต้องดื่มน้ำ อีกอย่าง ทำไมน้ำของคุณถึงเป็นสีดำละ ? ”

คุณนายซุนมองผู้อำนวยการโจว “ นี่คือน้ำมนต์ ท่านนักพรตบอกให้ดื่มน้ำนี่ ลูกฉันก็จะตื่น ! ”

เมื่อแพทย์และพยาบาลในห้องได้ยินแบบนั้น ก็ตะลึงกันทันที

ในเวลาเดียวกัน ผู้อำนวยการโจวที่ยืนอยู่แถวหน้าสุดก็ทำเสียงดุขึ้นมาทันที “ เหลวไหล ญาติผู้ป่วยคุณต้องเชื่อในฝีมือหมอของเรา เชื่อในวิทยาศาสตร์และเชื่อทีมแพทย์ของผม ไสยศาสตร์พันนี้ ทำได้แค่ทำให้คนไข้อาการแย่ลงเท่านั้น เสี่ยวหลี่ เอาเจ้านั่นไปเททิ้งซะ ! ”

หลังจากพูดจบ หมอหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาจะไปคว้าแก้วน้ำมนต์

เหล่าเฟิงกลับออกมาขวางเอาไว้ แล้วพูดอย่างเย็นชา “ ไสหัวไปทางโน้น ! ”

หมอหนุ่มคนนั้นจึงหยุดยืนนิ่งอึ้งในทันที และไม่อาจเถียงหรือใช้กำลังได้ เขาจึงหันไปมองผู้อำนวยการโจวด้วยความลำบากใจ

ผู้อำนวยการโจวกลับพูดต่อ “ ญาติผู้ป่วย พวกคุณจะทำอะไรไร้สาระแบบนี้ไม่ได้นะ มันจะทำให้อาการแย่ไปกว่าเดิมนะ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณไปหานักพรตที่ไหนมา แต่พวกคุณต้องเชื่อผม ผมเป็นถึงหมอที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยไอโอวาของอเมริกาเลยนะ ”

“ ถึงจะเป็นญาติ พวกคุณก็ต้องฟังผมผู้อำนวยการโจวคนนี้ พวกคุณทำเรื่องเหลวไหลแบบนี้ จะทำให้คนไข้ทรมานกว่าเดิม หรือแม้แต่เป็นอันตรายถึงชีวิตนะ ! ”

“ ใช่ ผู้อำนวยการโจวของพวกเราจบจากมหาวิทยาลัยไอโอวา นั่นเป็นมหาวิทยาลัยด้านการแพทย์ระดับโลกเชียวนะ ! ”

“……”

พวกหมอและพยาบาลในห้อง ต่างพูดพล่ามกันไม่หยุด แต่คนละต่างบอกให้พวกเขาหยุดทำเรื่องเหลวไหล ให้คุณนายซุนวางแก้วน้ำมนต์นั่นลงซะ

คุณนายซุนก็ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรให้ลูกดื่มดีไหม

อาจารย์และคนอื่นๆที่อยู่ตรงริมหน้าต่าง ก็หยุดคุยกันเช่นกัน

ท่านนักพรตตู๋ดึงหน้าลง แล้วด่าขึ้นมาทันที “ หมอตะวันตกเข้าใจกับผีนะซิ บรรพบุรุษทิ้งวิชาไว้ไม่เรียน 

ได้เรียนวิชาแพทย์ขี้หมาเข้าหน่อยก็ปีกกล้าขาแข็งโวยวายเป็นวักเป็นเวน ! คุณนายซุน ไม่ต้องสนเขา 

รีบให้เขาดื่มเร็วเข้า ! ”

ผู้อำนวยการโจวคนนี้ภูมิใจในตัวเองที่สุด แต่พอเจ้าแพทย์มหาวิทยาลัยไอโอวาอะไรนี่ โดนท่านนักพรตตู๋ด่าว่าเป็นของไร้ค่า เขาเลยอารมณ์เสียขึ้นมาทันที

นี่เป็นการดูถูกใบปริญญาของเขา เหยียบย้ำศักดิ์ศรีของเขา และดูหมิ่นอำนาจทางการแพทย์ของเขา

บวกกับน้ำมนต์นั่น เป็นสีดำขุ่น ในสายตาคนปกติ คนป่วยไม่อาจดื่มของสิ่งนี้เข้าไปได้จริงๆ

ผู้อำนวยการโจวก็ดึงหน้าลง เห็นคุณนายซุนกำลังจะให้คนไข้ดื่มจริงๆ เขาจึงตะโกนออกมาทันที 

“ ยังยืนบื้ออยู่ทำไม ? รีบเข้าไปห้ามพวกเขาซิ แล้วก็เรียกรปภ.มาด้วย ”

หลังจากพูดจบ หมอสองสามคนที่อยู่ข้างๆผู้อำนวยการโจวก็พุ่งเข้าไปทันที

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้บุกเข้ามา ผมและเหล่าเฟิงก็เข้าไปขวางเอาไว้ทันที เข้ามาหนึ่งคนเราก็จะผลักออกไปหนึ่งคน

ช่วงเวลานั้นในห้องวุ่นวายขึ้นมาทันที มีปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่า ผมและเหล่าเฟิงลงมือเบามาก เพียงแค่ผลักพวกเขาล้มไปเท่านั้น ไม่ได้ทำให้พวกเขาบาดเจ็บเลยสักคน

ในสังคมปัจจุบัน จะให้ทุกคนเชื่อเรื่องวิชาอาคม เชื่อเรื่องภูติผีปีศาจ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

ความคิดของพวกเขาไม่ใช่เรื่องผิด จุดเริ่มต้นก็ดีเช่นกัน แต่พวกเราไม่มีเวลามานั่งอธิบาย มีเพียงผลลัพธ์เท่านั้นที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ดีที่สุด

ย้อนกลับไปมองคุณนายซุน เมื่อเห็นพวกเราห้ามพวกหมอเอาไว้ และมีคุณนายหลงคอยช่วยและกระตุ้น 

เธอก็ป้อนน้ำมนต์ให้ซุนเสี่ยวหลินดื่มในที่สุด

ผู้อำนวยการโจวคนนี้เห็นซุนเสี่ยวหลินดื่มน้ำมนต์เข้าไปแล้ว จึงโมโหควันออกหูทันที

“ พวก พวกคุณมันเป็นพวกงมงายไสยศาสตร์ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ทางโรงพยาบาลของเรา ทางโรงพยาบาลของเราจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น ! ”

มุมปากผมกลับยกยิ้ม “ ผู้อำนวยการโจวใช่ไหม ! มีโรคบางอย่าง ที่หมออย่างพวกคุณไม่สามารถรักษาได้ น้ำมนต์ของเราจะได้ผลไหม อีกเดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง ! ”

“ น้ำมนต์ของพวกคุณ พูดแบบนี้งั้นพวกคุณก็ไม่ใช่ญาติผู้ป่วยน่ะซิ พวกคุณเป็นนักพรตงมงายพวกนั้นซินะ ? ” ผู้อำนวยการโจวทำสีหน้าสงสัย ที่นี่เขาเป็นใหญ่ แต่กลับโดนกลุ่มนักพรตของเราท้าทาย 

และยังทำร้ายลูกน้องของเขา ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก

ผมยกมือขึ้นสองข้าง “ ใช่แล้ว พวกเราเป็นนักพรต ส่วนงมงายหรือไม่ นั่นมันเป็นคำพูดของคุณ ! ”

ผมพูดแบบสบายๆ แต่ผู้อำนวยการโจวกลับจ้องพวกเราตาไม่กระพริบ “ พวกแกรอก่อนเถอะ ผมเรียกรปภ.แล้ว อีกเดี๋ยวจะเอาตัวพวกแกออกไปสถานีตำรวจให้หมด…… ”

ผลลัพธ์เสียงของผู้อำนวยการโจวเพิ่งเงียบลง คุณซุนและคุณนายซุนที่อยู่ข้างเตียงก็ตะโกนขึ้นมาอย่างกระทันหัน “ ตื่นแล้วตื่นแล้ว ลูกเราตื่นแล้ว ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็หันไปมอง และแล้วทุกคนก็เห็นซุนเสี่ยวหลินที่ไร้ทางเยียวยา นอนหลับไหลมาโดยตลอด ได้ตื่นขึ้นมาแล้วจริงๆ

แววตาของผู้อำนวยการโจวมีแสงสว่างวาบ เผยท่าทางตกใจ

“ แม่ พ่อ ! พวก พวกพ่อแม่ร้องไห้ทำไม ? ” หลังจากตื่นขึ้นมา ซุนเสี่ยวหลินก็พูดออกมาอย่างงงๆทันที

เมื่อคุณซุนและคุณนายซุนได้ยินถึงตรงนี้ พวกเขาก็ตื่นเต้นมาก

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ถึงซุนเสี่ยวหลินจะตื่นขึ้นมา แต่เขาก็เหมือนคนไม่มีสติ พูดจาเพ้อเจ้อ 

ไม่เคยตื่นมาพูดจาเป็นปกติแบบนี้มาก่อน

ในเวลานี้เมื่อได้ยินซุนเสี่ยวหลินพูดแบบนี้ แม้น้ำเสียงจะอ่อนแรง แต่มันก็ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ดีใจมาก ส่วนพวกเรา คิดว่าซุนเสี่ยวหลินต้องโดนผีตานีเล่นงานอย่างไม่ต้องสงสัย

“ แม่ แม่กำลังดีใจ ในที่สุดลูกก็ตื่นขึ้นมา ! ”

“ ใช่แล้วเจ้าลูกชาย แกตื่นขึ้นมาก็ดี ! มีนักพรตทุกท่านอยู่ แกจะไม่เป็นอะไรแน่นอน ”

“ แม่พ่อ ! นี่มันที่ไหน ? ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ? เหมือนผมจะฝันไปนานมาก นานมากนานมาก…… ” 

ซุนเสี่ยวหลินพูดต่อ

ผู้อำนวยการโจวที่ยืนอยู่ตรงประตู เริ่มพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ คนไข้ฟื้นแล้ว นี่เป็นผลงานของโรงพยาบาลและทีมแพทย์ของเรา รีบให้ผมดูเร็วเข้า ! ”

หลังจากพูดจบ ผู้อำนวยการโจวก็คิดจะเข้ามา

ผลลัพธ์คุณซุนกลับเข้าไปขวางผู้อำนวยการโจวเอาไว้ทันที “ ไสหัวออกไป ไอ้หมอลวงโลก ฉันจ่ายเงินให้ที่นี่ตั้งเท่าไหร่ พวกแกกลับบอกว่าลูกชายฉันเป็นบ้า และยังบอกว่าลูกของฉันหมดทางช่วยแล้ว 

พวกแกเห็นแล้วใช่ไหม ? แค่ดื่มน้ำมนต์ของท่านนักพรต ลูกชายของฉันก็ตื่นแล้ว ”

“ ญาติผู้ป่วย เรื่องนี้จะต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน คุณต้องเชื่อเรา…… ”

“ บังเอิญกับผีนะซิ รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ! ”

หลังจากพูดจบ คุณซุนก็เดินเข้าไปด้วยความโมโห ไล่ผู้อำนวยการโจวและแพทย์พยาบาลคนอื่นๆออกไปทันที

เหตุการณ์นี้ทำให้เราลำบากใจไม่น้อย มันไม่ใช่ว่าผู้อำนวยการโจวและทีมแพทย์กลุ่มนี้ไม่มีความสามารถ

พวกเขาสามารถทำงานในโรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้ได้ นั่นก็พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาเก่งขนาดไหน

เพียงแต่ปัญหาคือ ซุนเสี่ยวหลินไม่ได้ป่วย แต่โดนผีดูดพลังไปก็เท่านั้น

นี่ไม่ใช่สิ่งที่หมอหรือวิชาแพทย์ธรรมดาจะรักษาได้ ดังนั้นพวกเราเลยอธิบายให้คุณซุนฟังสั้นๆ 

บอกให้เขาไม่ต้องหัวเสียขนาดนั้น จึงบอกสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้ไป

ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ ท่านนักพรตตู๋ และคนอื่นก็มาอยู่ที่เตียงซุนเสี่ยวหลิน แล้วทำความเข้าใจ 

“ อาการป่วย ” ของเขา

ในเวลาเดียวกันก็อยากทำความเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา จะได้สะดวกต่อการวางแผนต่อไป……