spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 288 จัดการกับปีศาจสาว

ของสองอย่างที่ผมและเหล่าเฟิงเตรียมเป็นของมีประโยชน์มาก ฟางใช้เป็นคนตัวปลอม ส่วนเชือกแดงเป็นเครื่องหมายคำสัญญาที่ใช้กับผีต้นกล้วย

ถ้าแผนในคืนนี้ล้มเหลว พวกเราก็ยังสามารถใช้เชือกแดง ทำตามแผนสองที่วางเอาไว้ได้

แต่หลังพวกเราออกจากบ้านถึงได้พบว่า สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่หมู่บ้านในชนบท อย่างพูดถึงเชือกแดงเลย แม้แต่ฟางก็มีน้อยมาก

สำหรับเหล่าเฟิงที่เป็นคนหาเชือกแดง ก็ได้แต่ไปถามหาจากร้านขายวัสดุก่อสร้างหรือร้านขายของชำ 

เพราะอาจารย์และท่านนักพรตตู๋พูดเอาไว้แล้ว ว่าหาเชือกแดงมาได้เยอะเท่าไหร่ยิ่งดี

ถ้าแผนแรกล้มเหลว เชือกแดงจะเป็นตัวช่วยหาวิญญาณต้นกล้วยตนนั้นได้เร็วและแม่นยำกว่าเดิม

หลังออกจากหมู่บ้าน ผมก็แยกจากเหล่าเฟิง เพราะแถวนี้หาฟางได้ยากจริงๆ จึงต้องไปหาจากร้านที่ขายของงานศพเท่านั้น

ร้านขายของงานศพพวกนี้ พอจะมีฟางอยู่บ้าง เพราะปกติต้องนำมาใช้ “ ปัดฝุ่น ” หรือ “ เผาเพื่อเซ่นไหว้ ”

หลังจากถามคนอื่นมาตลอดทาง ในที่สุดผมก็หาร้านขายของงานศพร้านหนึ่งเจอ

แต่เมื่อมาถึงร้าน พอคนขายได้ยินว่าผมจะมาซื้อฟาง เขาก็ดึงหน้าใส่ทันที

บอกว่าบ้านไม่มีใครตาย จะมาหาร้านพวกเขาทำไม และยังให้ผมรีบไสหัวออกไปจากร้านพวกเขาด้วย

ตอนนั้นผมโมโหขึ้นมาทันที แต่เพราะมีงานต้องทำ ผมก็เลยได้แต่เก็บเอาไว้

พอบอกว่าฟางหนึ่งกำหนึ่งร้อยหยวน เจ้าของร้านนั้นก็เป็นนักพรตชั่วโลภเงิน

เห็นผมมีเงินเข้าหน่อย หน้าก็เปลี่ยนสีทันที ฉีกยิ้มหัวเราะฮ่าๆแล้วก็เอาฟางออกมาให้ผมสามกำ

เงินสามร้อนหยวน ซื้อฟางได้แค่สามกำมือ นี่ฆ่าผมชัดๆ กลับไปแล้วต้องให้สกุลหลงคิดบัญชีให้ผมหน่อย

ตอนซื้อฟางเสร็จ ฟ้าก็มืดแล้ว ผมจึงรีบกลับทันที

เมื่อมาถึงวิลล่า เหล่าเฟิงก็กลับมาแล้วเช่นกัน เขาหาเชือกมาได้ก้อนโต ใหญ่ประมาณสองกำปั้นได้เลย

อาจารย์และคนอื่นๆ กำลังทำยันต์ต่างซ่อนเอาไว้ในบ้าน ในเวลาเดียวกันก็วาดยันต์จำนวนมากไว้บนตัวหลงอ้าวเทียน ทำซะเขามีสภาพไม่ต่างอะไรจากคนโดนสักไปทั้งตัวเลย

แต่เพื่อให้รอดพ้นจากนางตานี ก็ต้องทำแบบนี้เท่านั้น

มีเพียงแค่คุณหลงและคุณนายหลงเท่านั้นที่ไม่ได้ทำอะไร ได้แต่มองพวกเราอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วก็อึ้งแล้วอึ้งอีก

อาจารย์เห็นผมเอาฟางกลับมาแล้ว จึงรีบลงมือทันที ทำหุ่นฟางขึ้นมา แล้วมัดด้วยสายอวนอีกที

ขณะเดียวกัน เหล่าฉินก็บดผงชาดเอาไว้มากพอแล้ว ผงชาดพวกนี้ถูกเหล่าฉินและพวกอาจารย์ทาลงในตัวหุ่นฟางทีละนิดๆ จนออกมาละเอียดมาก

เมื่อทำเรื่องพวกนี้เสร็จ ก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว

คืนนี้อาจารย์ให้คุณหลงและภรรยาออกไปข้างนอก ทิ้งหลงอ้าวเทียนเอาไว้ที่นี่ก็พอ

คุณหลงและภรรยาไม่ค่อยวางใจ จึงอยากอยู่ด้วย แต่สุดท้ายก็โดนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นี่คือการจัดการกับปีศาจสาว หากเกิดอะไรบางอย่างขึ้นมา สิ่งที่พวกเราเตรียมเอาไว้ 

จะสูญเปล่าทั้งหมด

คุณหลงและภรรยาไม่มีทางเลือก ทำได้แค่พูดปลอบหลงอ้าวเทียนสองสามประโยคเท่านั้น หลังจากนั้นก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

หลงอ้าวเทียนกลัวพอสมควร ถามผมว่าเขาจะตายไหม แต่ผมกลับกลอกตาให้เขา เจ้าหมอนี่กำลังตั้งคำถามกับความสามารถในการทำงานของพวกเราเหรอ ?

ผมบอกให้เขาหยุดคร่ำครวญ ฟังที่พวกเราบอก เราบอกอะไรเขาก็ต้องทำอย่างงั้น

เมื่อทำแบบนี้แล้วไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังทำให้เขาหลุดพ้นจากนางตานีอีกด้วย

หลงอ้าวเทียนกลัวจนเสียสติ เพียงตอบกลับ “ อืออือ ” ด้วยความตกใจเท่านั้น

หลังจากหาอะไรกินในบ้านเล็กน้อยแล้ว ช่วงประมาณสี่ทุ่ม อาจารย์ก็ให้หลงอ้าวเทียนหยดเลือดลงบนหุ่นฟางสองสามหยด ในเวลาเดียวกันก็ใช้แผ่นยันต์ เขียนวันเดือนปีเกิดของเขา แล้วนำไปใส่ในหัวหุ่นฟาง

และบอกกับหลงอ้าวเทียนว่า “ เสี่ยวหลง คืนนี้ปีศาจสาวตัวนั้นจะต้องมาแน่นอน ถึงตอนนั้นพอเธอเห็นแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ ! และหุ่นฟางตัวนี้ก็มีวันเดือนปีเกิดของนายอยู่  ตอนเธอมานายแค่ไปหาที่ซ่อนก็พอ 

แต่นายต้องจำเอาไว้ให้ดี หุ่นฟางไม่มีชีวิต ไม่สามารถพูดได้ หากนางปีศาจตนนั้นถามอะไร 

เธอค่อยตอบให้ดีๆ ห้ามให้เธอเห็นพิรุธเด็ดขาดนะ…… ”

แม้ชื่อหลงอ้าวเทียนจะดูดุดัน แต่เจ้าหมอนี่กลับปอดแหกอย่างกับเป็นแค่หนูตัวเล็กๆ ยอมแพ้ตั้งแต่วินาทีแรกแล้ว

ถามว่าทำได้ไหมกลับไม่ตอบ สุดท้ายเลยต้องพูดด้วยความเย็นชา “ อยากตายก็ไม่ต้องพูด ถ้าอยากอยู่ก็ทำตามที่พวกเราบอก ! ”

หลงอ้าวเทียนไม่ได้ดุดันเหมือนตอนอยู่ในโรงแรมหนานเทียนแล้ว เขามองพวกเราด้วยความตกใจ 

กลืนน้ำลายหนึ่งครั้ง แล้วจากนั้นถึงตอบว่า “ ได้ ” ด้วยเสียงที่สั่นเครือ

ต่อจากนั้น พวกเราก็นำหุ่นฟางไปวางไว้ที่โซฟาในห้องรับแขก ส่วนตัวพวกเราก็ซ่อนอยู่รอบๆแถวนั้น

อาจารย์และท่านนักพรตตู๋ให้ผมและเฟิงเฉ่วหานดูหลงอ้าวเทียนเอาไว้ พวกเราซ่อนอยู่ใต้โต๊ะข้างๆโซฟา

ซึ่งมีผ้าคลุมกั้นเอาไว้อีกที และในเวลาเดียวกันก็แปะยันต์เอาไว้ด้วย ถึงปีศาจสาวตัวนั้นจะเข้ามาแล้ว ก็มองไม่เห็นพวกเราอยู่ดี

ขอแค่หลงอ้าวเทียนให้ความร่วมมือ ทำตามที่พวกเราบอก หลอกผีตนนั้น ใช้หุ่นฟางตัวนี้จัดการนางตานีตนนั้นก็น่าจะไม่มีปัญหาใหญ่อะไรตามมาแล้ว……

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือเพียงแค่รอให้นางตานีออกมาปรากฎตัวอย่างเงียบๆเท่านั้น

ผมและเหล่าเฟิงไม่เคยเห็นผีตานีมาก่อน จึงตั้งตาคอยอยากดูว่าเจ้าสิ่งนี้มีหน้าตาเป็นยังไง

เวลาค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็มาถึงเวลาเที่ยงคืนครึ่งแล้ว

ตอนนี้ในบ้านเงียบสนิท แม้แต่เสียงลมพัดผ่านก็ยังไม่มี

แต่ทุกคนไม่มีทีท่าว่าจะง่วงนอน กลับกันยังตั้งสติเต็มร้อย คอยระวังรอบๆอยู่ตลอดเวลา

เวลาไม่แน่นอน ผีตานีตนนั้นอาจปรากฎกายเมื่อไหร่ก็ได้……

หลังจากรออีกประมาณ 20 นาทีกว่าๆ ใกล้จะถึงตอนตีหนึ่ง จู่ๆตรงประตูบ้านก็มีเสียงดัง “ แก๊ก ” 

นั่นคือเสียงเปิดประตูบานนั้น

เสียงนี้ไม่ดังมาก แต่ในบ้านที่เงียบสนิท กลับฟังดูดังเป็นพิเศษ

เสียงนี้เพิ่งดังขึ้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที ขณะเดียวกันม่านตาก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว

พวกเราใช้รอยต่อของผ้าที่ซ้อนทับกันเห็น ประตูที่ปิดเอาไว้อย่างแน่นหนา เปิดออกแล้ว

ผมและเหล่าเฟิงเปิดตาแล้ว ดังนั้นจึงมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่หลงอ้าวเทียนที่โดนเบียดอยู่ตรงกลาง กลับประหม่าจนตัวสั่น กอดเข่าตัวเองไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

ประตูบ้านถูกเปิดออกทีละนิด ขณะเดียวกันเราก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ค่อยๆเดินเข้ามาในบ้าน

หลังเข้ามาในบ้านแล้ว ก็ไม่ได้ดูรีบร้อนอะไร แต่บิดคอไปมา เลียริมฝีปาก ทำท่าน่าขยะแขยงออกมาก่อน

แต่ ตอนผมและเหล่าเฟิงเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นแล้ว ในใจก็มีเสียงดัง “ กึก ” ตกใจทันที

เพราะพวกเราสองคนเห็น หน้าตาของผู้หญิงคนนั้น เหมือนเสี่ยวม่านเป๊ะ

ถ้าจะพูดถึงความแตกต่างเพียงอย่างเดียว ก็น่าจะเป็นดวงตาคู่นั้นแล้ว

ม่านตาของเสี่ยวม่านเป็นสีดำ แต่เสี่ยวม่านตรงหน้าคนนี้กลับมีม่านตาสีเขียวและยังเป็นสีเขียวเรืองแสงอีกด้วย

ผมและเหล่าเฟิงสูดหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง รู้ดีแก่ใจว่า เสี่ยวม่านคนนี้เป็นตัวปลอม

เป็นผีตานีที่หลงอ้าวเทียนดึงดูดออกมา ตอนเขาดึงผีตานีออกมา ในใจต้องกำลังคิดถึงเสี่ยวม่านแน่ๆ 

ดังนั้นพอผีตานีตนนี้ปรากฎตัว เลยมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเสี่ยวม่าน

ผมกวาดสายตามองหลงอ้าวเทียนที่กำลังตัวสั่นอยู่ข้างๆแวบหนึ่ง อยากจะถีบเจ้าหมอนี่จริงๆ ครั้งก่อนตอนโดนอัดไม่ให้ลวนลามเสี่ยวม่าน คงเอาไปจำฝั่งใจเลยละซิ

ถึงได้ไปเอาผีตานีที่แปลงกายเป็นเสี่ยวม่านออกมา ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นผีตานีปรากฎตัว ผมจะต้องเข้าไปอัดเจ้าหมอนี่สักยกแน่นอน

เหล่าเฟิงเห็นผมอารมณ์เสีย  จึงสงสัญญาณให้ผมเก็บอารมณ์เอาไว้ อย่าลืมแผนที่วางเอาไว้

ผมอารมณ์เสีย แต่ก็ไม่ได้ลืมแผน ผมพยักหน้า ส่งสัญญาณว่าตัวเองรู้ดีว่าควรทำยังไง

ในเวลาเดียวกัน พวกเราก็มองผีตานีที่อยู่ในบ้านต่อ

หลังจากผีตานีตนนั้นทำท่าทางน่าขนลุกเสร็จแล้ว ก็เดินด้วยรองเท้าส้นสูง “ ต๊อกต๊อกต๊อก ” ไปทางหุ่นฟางบนโซฟา

ใบหน้าหวานของเธอเปื้อนยิ้ม เข้ามาใกล้โซฟาแล้ว จู่ๆเธอก็พ่นควันสีเขียว ไปตรงหัวหุ่นฟาง

ต่อจากนั้นก็ได้ยินเพียงเสียงหวานหยดย้อย “ พี่อ้าวเทียน อย่าเพิ่งหลับ ควรตื่นมาออกกำลังแล้วนะ…… ”