spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 276 เพื่อนเลว

ผมรอภายใต้ลมหนาวมานานขนาดนี้ ในที่สุดนักพรตชั่วคนนี้ก็ออกมาปรากฎตัวสักที

แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดไม่ถึงเลยก็คือ เพิ่งเจอหน้ากัน อีกฝ่ายก็สร้าง “ เซอร์ไพรส์ ” สุดอลังการให้ผมแล้ว

เพราะเจ้าหมอนี่ รู้จักชื่อของผม

ต้องรู้ว่า  เราคุยกันในแชท แค่ไม่กี่ประโยคเท่านั้น และชื่อในวีแชทยังเป็นชื่อที่สร้างขึ้นมาอีกด้วย

อีกฝ่ายไม่เคยถามหาชื่อของผม แล้วเขาจะมารู้ชื่อผมได้ยังไง ?

แต่นอกจากเรื่องนี้แล้ว ผมยังรู้สึกว่า เหมือนเคยได้ยินเสียงเขามาจากที่ไหนมาก่อน  มันให้ความรู้สึกคุ้นเคยกับผม

แต่ผมคิดไม่ออกในทันที ได้แต่ทำหน้าสงสัยและตกตะลึงเท่านั้น

คนในชุดคลุมดำเห็นผมยืนอึ้งอยู่กับที่ เลยหัวเราะ “ ฮ่าฮ่าฮ่า ” อย่างเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็พูดว่า “ หัวโล้นๆของแกนี่บื้อจริงๆ ตอนแรกฉันยังจำไม่ได้ ! แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแกจริงๆ ! ”

เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น ฝ่ามือของผมก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

แต่เสียงที่แหบและทุ้มของอีกฝ่าย ทำให้ผมไม่รู้จริงๆว่าเสียงนี้เป็นของใครกันแน่

แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ก็ได้แต่คอยดูต่อไปเรื่อยๆเท่านั้น

ผมสูดหายใจเข้าลึก ไม่พูดไร้สาระต่อ พูดกับคนในชุดคลุมดำตรงๆ “ แกก็คือนักพรตจาง ทำไมถึงรู้ชื่อฉันได้ฮะ ? ”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันเป็นนักพรตจางแน่นอน ฉันไม่ได้รู้แค่ชื่อของแกหรอกนะ แต่ฉันยังรู้ว่าแกเป็นคนปราบสิ่งชั่วร้ายอีกด้วย ! ” คนในชุดคลุมดำพูดออกมาอีกครั้ง

เมื่อถูกเปิดเผยตัวตนอย่างกระทันหัน ผมก็อดเครียดขึ้นมาไม่ได้

ถ้าอีกฝ่ายรู้เรื่องทุกอย่างนานแล้ว งั้นแผนในคืนนี้ของพวกเราไม่ต้องเสียเปล่าแล้วเหรอ ? แถมยังอาจเข้ามาตกหลุมพลางของอีกฝ่ายอีกด้วย

ในใจมีความสับสนเกิดขึ้นเล็กน้อย ค่อนข้างกังวลว่าแผนของพวกเราจะถูกเปิดเผยแล้ว

แผนการไม่อาจเปลี่ยนได้อย่างกระทันหัน ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยคิดถึงฉากแบบนี้มาก่อน

แผนเดิมคือ ผมจะใช้วิธีแกล้งซื้อ  แล้วเข้าไปใกล้นักพรตชั่ว หลังจากนั้นค่อยลงมือกับเขา ทำให้เขารับมือการโจมตีของผมไม่ทัน

หลังจากนั้นค่อยเรียกให้อาจารย์และคนอื่นๆออกมาลงมือ ล้อมรอบเจ้าหมอนี่เอาไว้ทั้งสี่ทิศ

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะใช้แผนนี้ไม่ได้แล้ว

ผมทำหน้านิ่ง “ แกรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง ? ”

เมื่อคนในชุดคลุมดำได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ค่อยๆยกมือขึ้น ถอดหมวกบนเสื้อคลุมลง ในขณะเดียวกันก็พูดว่า “ เพื่อนเก่า ยังจำฉันได้ไหม ? ”

หลังจากพูดจบ คนในชุดคลุมดำก็ถอดหมวกลง เผยให้เห็นใบหน้าภายใต้ชุดคลุม

เวลาก็เหมาะสมพอดี เมฆบนฟ้าเริ่มเปิดแล้ว การมองเห็นก็ชัดเจนมากขึ้น

ในระยะห่างห้าเมตร แม้จะยังไม่เห็นอะไรได้ชัดเจนมาก แต่รูปลักษณ์ส่วนใหญ่ของคนคนหนึ่ง ผมยังเห็นได้อย่างชัดเจน

ตอนผมเห็นใบหน้านั้น ผมก็ตะลึงในทันที

ทำไมหน้าตาของคนคนนี้ถึงได้ดูเหมือนจางจึเทาขนาดนี้ละ ?

ไม่ ไม่ใช่แค่เหมือน เจ้าหมอนี่เรียกผมว่าเพื่อนเก่า ใช่ เขาก็คือจางจึเทา

นั่นก็คือตอนไปงานเลี้ยงรุ่นที่โรงแรมไดนาสตี้ เพราะป่วยระยะสุดท้าย เขาเลยไปเข้าร่วมกับองค์กรตาผี 

ฝึกวิชามาก ต้องดื่มเลือดของคน 15 คน สุดท้ายวันนั้นเจ้าหมอนี่ก็กินหัวใจของเพื่อนร่วมรุ่นเข้าไป

คิดไม่ถึงจริงๆ ไม่ได้เจอกันหลายเดือน เจ้าหมอนี่จะเปลี่ยนไปทำกิจการค้ากุมาร และได้มาพบกันอีกครั้งในสถานที่แบบนี้ด้วย

ผมตกใจ อารมณ์เดือดพล่าน ในสุดก็บ่นพึมพำออกมาว่า “ จางจึเทา…… ”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ใช่แล้ว ฉันเอง เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่ที่โรงแรมนั่นซินะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ? อ่อใช่ ตัวแกไม่ใช่คนปราบสิ่งชั่วร้ายเหรอ ? ทำไมถึงอยากบูชากุมารละ ? ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะลดราคาให้เป็นพิเศษ 

นายไม่ต้องจ่าย 120,000 แล้ว แค่ 80,000 เป็นไง ? ” จางจึเทายิ้มร่า ใช้น้ำเสียงหยอกล้อคุยกับผม

แต่เมื่อนำเสียงนี้มาเทียบกับเสียงเมื่อก่อน มันค่อนข้างแตกต่างนิดหน่อย เสียงที่แหบและทุ้มต่ำ ทำให้ผมไม่สามารถบอกความแตกต่างได้ในทันที

“ ฮึ ! ใครอยากได้กุมารจากแกละ  วันนี้ฉันมาเพื่อ กำจัดนักพรตชั่วอย่างแก ” ผมพูดอย่างเย็นชา

“ ฮึฮึฮึ ! ติงฝาน นี่ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม ? พลังระดับแก ยังคิดจะกำจัดฉันเหรอ ? ตอนนี้ตัวฉัน 

ไม่เหมือนกับเมื่อหลายเดือนก่อนแล้วนะ ” จางจึเทาพูดอย่างเหยียดหยาม

“ ฮึ ! ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง ? ”

หลังจากพูดจบ ผมก็หยิบดาบไม้ออกมาทันที

จางจึเทาเห็นผมเอาดาบไม้ออกมา กลับโบกมือให้แล้วพูดว่า “ ไม่ไม่ไม่ ติงฝาน ฉันไม่อยากสู้กับแก 

และไม่อยากฆ่าแกด้วย ! ไม่อย่างงั้นฉันคงไปหาแกถึงบ้านนานแล้ว ! ”

“ หมายความว่ายังไง ? ”

“ ฉันก็แค่คิดถึงความหลัง ครั้งก่อนที่โรงแรม ฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าจูกุ่ยนะ เพราะถุงเลือดที่พกติดตัวหายไป มันก็เลยต้องออกมาเป็นแบบนั้น แต่ยังไงเจ้าจูกุ่ยก็หยิ่งยโสชอบวางอำนาจอยู่แล้ว ตายไปแล้วก็ตายไปเถอะ ”

“ ในเมื่อพวกเราเข้ามาอยู่ในสายงานนี้แล้ว เอาแบบนี้ดีไหม พวกเรามาร่วมมือกัน ขอแค่นายมาติดตามฉัน เราจะกินดีอยู่ดีไปด้วยกัน คอยประคับประคองกันไปเรื่อยๆ จะต้องไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และสิ่งที่สำคัญก็คือ เราไม่ต้องไปเกิดใหม่ ไม่มีวันตาย แกลองคิดให้ดี เป็นอมตะไม่มีวันตาย นี่เป็นเรื่องที่วิเศษมากเลยนะ แกคิดว่ายังไงละ ? ”

ตอนนี้จางจึเทาทำหน้าดีใจ พูดจาอย่างสุภาพ

แต่ผมกลับยิ้มอย่างเย็นชา “ เป็นอมตะ ? ไม่ตาย ? เป็นเหมือนแกน่ะเหรอ ? ใช้องค์กรตาผีเป็นที่หลบภัย ควบคุมผีให้เก็บหยินเพิ่มหยาง หลังจากนั้นก็เปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนก็ไม่ใช่สัตว์ก็ไม่เชิง แถมยังต้องดื่มเลือดคนสิบห้าคนในทุกๆเดือนน่ะเหรอ ? ”

เมื่อจางจึเทาได้ยินผมพูดแบบนี้ ก็เข้าใจทันทีว่าผมเลือกอะไร

ในเวลาเดียวก็ย้อนกลับมาถามผมว่า “ แกรู้เรื่องเก็บหยินเพิ่มหยางได้ยังไง ? ”

“ ทำไมจะไม่รู้ละ ก็ฉันเป็นคนฆ่าผีชั่วสองตัวที่ทำเรื่องแบบนี้เองกับมือ ! ” ผมพูดเบาๆ ในเวลาเดียวกันก็ลูบดาบไม้ในมือไปพลาง

เมื่อจางจึเทาได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่เคยแย้มยิ้มเมื่อกี้ ก็เปลี่ยนไปทันที เขาเผยใบหน้าที่โกรธจัดออกมา “ เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน แกเป็นคนฆ่าผีเก็บพลังหยินสองตัวของฉันที่เมืองภาพยนตร์งั้นเหรอ ? ”

“ ใช่ ฉันทำเอง ! ไม่อย่างงั้นจะตามหาแกเจอได้ยังไง ! ถึงเราสองคนจะเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาก่อน 

แต่แกกลับเลือกเดินทางผิด ถ้าแกสำนึกผิดบ้าง ฉันคงคิดหาวิธีช่วยแกได้อยู่บ้าง…… ”

ผมยังพูดไม่จบ จางจึเทาก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “ แล้วถ้าฉันไม่ละ ? ”

“ ฮึ งั้นก็อย่ามาโทษที่ฉันทวงความยุติธรรมแทนฟ้า กำจัดนักพรตชั่วอย่างแกก็แล้วกัน ! ” ผมพูดอย่างเย็นชา ชี้ดาบไม้ไปทางจางจึเทา

จางจึเทาเห็นผมชี้ดาบไม้ไปทางเขา เขาเลยโมโหสุดๆ “ ฟ้าอะไร ? ยุติธรรมอะไร ? วันนี้ฉันจะบอกแกให้เอาบุญนะ ฟ้าไม่เห็นใจฉัน งั้นฉันก็จะเป็นฟ้า ความยุติธรรมรังแกฉัน งั้นฉันก็จะเป็นความยุติธรรมซะเอง ! 

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคืนนี้ฉันจะกินแกซะ ”

หลังจากพูดจบ นักพรตจางก็ทำหน้าตายด้าน จู่ๆก็ส่ายคอไปมาสองสามครั้ง

ระหว่างนั้น ตาของจางจึเทาก็เต็มไปด้วยเลือด เปลี่ยนเป็นสีแดงสด

ในปากมีเขี้ยวยาวสองซี่โผล่ออกมา เล็บบนมือ ก็กลายเป็นเหมือนกรงเล็บสัตว์

บนผิว ก็มีขนสัตว์สีดำเข้มขึ้นมาปกคลุมอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่แค่นี้ มือทั้งสองข้างยังเปลี่ยนเป็นเหมือนอุ้งเท้าสัตว์

สัตว์ประหลาด เพื่อยับยั้งอาการป่วย มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง จางจึเทาถึงกับยอมฝึกวิชามารบางอย่างขององค์กรตาผี

เมื่อเห็นสภาพคนก็ไม่ใช่สัตว์ก็ไม่เชิงของจางจึเทา ผมก็ไม่ได้ขยับมั่วซั่ว เพียงพูดอย่างเยือกเย็นว่า 

“ จางจึเทา ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง กลับใจซะ อย่าหลงเดินทางผิดอีกเลย ”

“ ผิด ? ฉันไม่เคยเลือกผิดมาก่อน ! ”

หลังจากพูดจบ จางจึเทาก็คำรามดัง “ โฮก ” ยกอุ้งเท้าทั้งสองข้างขึ้นแล้วพุ่งเข้ามาหาผมทันที

การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมาก ในระยะห่างห้าเมตร เขาพุ่งลอยตัวเข้ามาตรงๆ

เมื่อเห็นจางจึเทาเข้ามาใกล้ ผมก็จับดาบไม้แน่น กวาดดาบเข้าไปฟาดฟันทันที

“ ปัง ” ทันใดนั้นผมก็ต้องผงะถอยหลัง พลังมหาศาล ทำให้ผมรับมือไม่ไหวเท่าไหร่

จางจึเทาเห็นผมถอยร่นไป ใบหน้าที่เต็มไปด้วยขนจึงเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย “ ติงฝาน แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน คืนนี้แกตายแน่ ! ”

แต่ผมกลับหัวเราะ “ ฮ่าๆ ” แล้วพูดอย่างสบายๆ “ งั้นเหรอ ! งั้นแกลองมองดูรอบๆดีๆซิ…… ”