spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 199 โจมตีกลับ
วินาทีที่ผีผู้ชายหันไป ผมก็ใช้ช่วงเวลานั้นรีบหยิบยันต์เปิดตาออกมาจากในกระเป๋าของหยางเฉ่ว
เมื่อผีผู้ชายรู้ตัวอีกที มันก็สายไปแล้ว
ผมไม่คิดและไม่ลังเลเลยสักนิด รีบเสกคาถา และตะโกนออกมาทันที
เสียงพูดของผมเพิ่งจางหาย ทันใดนั้นยันต์ในมือก็ระเบิด
แสงสีขาวส่องประกาย ยันต์ในมือมอดไหม้ภายในชั่วพริบตา ขณะเดียวกันมันก็ลอยหายไปตามสายลม
ขณะที่ยันต์หายไป พลังของคาถาก็ปรากฎขึ้น
วินาทีต่อมา ผมก็รู้สึกเสียวที่ดวงตา
รู้สึกเย็นหน่อยๆ แต่ผมรู้ดี ว่านี่ก็คือสัญญาณของการเปิดตา
“ แกทำอะไร นั้นมันยันต์อะไร ” ผีผู้ชายตกใจ เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
ผมหลับตาตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ม่านตาของผมก็ขยายออก และหดกลับมาอย่างรวดเร็ว ความมืดตรงหน้า ได้สว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ตาสวรรค์ ถูกเปิดแล้ว
ตอนนี้ตาถูกเปิดแล้ว ผมจึงดีใจมาก แต่สีหน้าของผม ยังไม่ได้แสดงออกมามากนัก
เมื่อได้ยินผีผู้ชายถาม ที่มุมปากของผมก็แสยะยิ้มอย่างเย็นชา “ ในเมื่อแกอยากรู้ งั้นฉันก็จะบอกให้ เปิดตานอกจากจะใช้น้ำตาพิเศษของวัวแล้ว ยันต์แผ่นนี้ก็สามารถใช้เปิดตาได้ เมื่อกี้ฉันใช้ยันต์ ก็เพื่อเปิดตายังไงละ ! ”
“ อะไรนะ ยันต์เปิดตา ” ผีผู้ชายพูดด้วยความตกใจ ดูเหมือนเขาจะไม่อยากเชื่อที่ผมพูด
แต่ตอนนี้ผมได้เปิดตาแล้ว จึงไม่อยากพูดกับเขามากนัก ผมพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ อย่าพูดมาก เอาชีวิตแกมาซะ ! ”
หลังจากพูดจบ ผมก็ยกดาบไม้ขึ้นและพุ่งเข้าไปฆ่าเขาทันที
ผีผู้ชายกำลังตกใจ ดูเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด เหมือนกับเหล่าเฟิงที่ได้ยินเรื่องยันต์เปิดตาเป็นครั้งแรก สีหน้าของเขาก็ไม่ต่างกันมากนัก
แต่ผมกลับไม่ให้เวลาเขาได้คิดทบทวนมากนัก ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากทำ ก็คือล้มเจ้านี้ให้ได้ จากนั้นก็ไป
ตามหาหยางเฉ่ว
ผีผู้ชายเห็นผมพุ่งเข้ามา เขาก็รู้สึกได้ถึงอันตราย
ในวินาทีที่ผมกำลังเข้าใกล้ “ ปัง ” ร่างกายของเขาก็ระเบิดออกทันที เขากลายเป็นหมอกขาวอีกครั้ง
ในเวลานี้เขากำลังหายตัว ใช้หมอกขาวเป็นที่กำบัง
แต่ในเวลานี้ผมได้เปิดตาแล้ว วิธีก่อนหน้านี้จะยังใช้กับผมได้ยังไง
เขาสามารถซ่อนตัว จากดวงตาปกติได้ แต่ภายใต้ดวงตาสวรรค์ มันไม่มีประโยชน์แล้ว
ผมเล็งทิศทางที่ผีผู้ชายหนีไป จากนั้นก็ตามไปฆ่าเขา ในเวลาเดียวกันผมก็แทงดาบออกไปอย่างรวดเร็ว “ ฉันจะดูซิว่าแกจะหลบยังไง ! ”
ขณะที่พูด ดาบไม้ของผมก็วาดเป็นเส้นโค้ง ตรงไปทางที่ผีผู้ชายอยู่
ผีผู้ชายเห็นดาบไม้ฟันเข้ามา เขาจึงตกใจจนหน้าถอดสี สีหน้าเปลี่ยนไปทันที วินาทีนั้นเขารีบเบี่ยงตัวหลบ
แต่เขายังช้าไปครึ่งก้าว ไหล่ซ้ายของเขา โดนดาบไม้ ฟันเป็นแผล
“ โอ๊ย ! ” ผีผู้ชายกรีดร้องออกมาทันที ขณะเดียวกันร่างกายก็เอนไปข้างหน้า
ผมยกมุมปากขึ้น หัวใจเต้นเร็ว ผมทนรอมานาน ในที่สุดผมก็สามารถระบายออกมาได้ซะที
เจ้าหมอนี้ไม่ได้กำลังได้ใจอยู่เหรอ ตอนนี้ผมเปิดตาแล้ว ผมจะรอดูว่าเขาจะซ่อนยังไง หรือจะดุร้ายได้ขนาดไหน
ผีผู้ชายเห็นว่าหลบไปก็ไม่มีประโยชน์ และตัวเองยังต้องบาดเจ็บ เขาจึงมั่นใจมาก ว่าผมได้เปิดตาแล้วจริงๆ
พลังของผีผู้ชายไม่สูงมาก แม้จะร้ายกาจ แต่ก็จัดว่าอยู่ระดับที่อ่อนแอที่สุด
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผม ที่มีพลังอยู่ในชั้นนักพรต และคนปราบสิ่งชั่วร้ายที่เปิดตาแล้ว โอกาสชนะของเขาจึงเหลือเพียงน้อยนิด
ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ต้องดิ้นรนทำอะไรเยอะขนาดนี้ ทั้งทำให้พวกเราสลบ ทำลายน้ำยาเปิดตาของผม ทั้งหมดก็เพื่อให้พวกเรากลายเป็นคู่มือที่อ่อนแอ
ตอนนี้ข้อได้เปรียบของพวกเขาได้หายไปหมดแล้ว ผีผู้ชายก็ค่อนข้างฉลาด เขารู้ความสามารถของตัวเองดี
เขาจึงไม่คิดจะสู้กับผมเพียงลำพัง เขาระวังผม และค่อยๆถอยไปข้างหลังหลายก้าว
และสุดท้ายเขาก็โบกมืออย่างรวดเร็ว เปิดประตูบ้านที่เคยปิดเอาไว้ออก “ สักวันยังไงพวกเราก็ต้องได้เจอกัน ความอัปยศในวันนี้ พวกเราจะมาทวงคืนในอนาคต ! ”
หลังจากพูดจบ ผีผู้ชายก็เงยหน้าขึ้นไปบนชั้นสอง จากนั้นก็ตะโกนว่า “ น้องสาวพวกเราไป ! ”
หลังจากพูดจบ ผีผู้ชายตนนั้นก็ไม่ลังเล หมุนตัวหนีไปทันที
ถ้าพูดย้อนกลับไป จุดประสงค์ที่พวกเรามาที่นี่ ก็เพื่อจัดการผีสองตนนี้
แล้วพวกผมจะปล่อยให้เขาหนีไปง่ายๆได้ยังไง เมื่อเห็นเขากำลังจะหนี ผมก็หยิบกระจกแปดทิศขึ้นมา มองทิศทางที่ผีผู้ชายหนีออกจากบ้านจากนั้นก็โยนมันใส่เขาทันที
“ คิดจะหนีเหรอ ฝันไปเถอะ ! ”
เสียงของผมเพิ่งเงียบลง กระจกแปดทิศที่ถูกโยนออกไป ก็กระแทกเข้าที่หลังของผีผู้ชาย
และกระจกแปดทิศยังเป็นธาตุหยาง ทำให้ศพสงบและปราบพลังชั่วร้าย มีพลังพิเศษในตัว
ตอนที่มันเพิ่งสัมผัสกับหลังของผีผู้ชาย ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงผีผู้ชายกรีดร้องออกมาทันที “ อ๊าก... ”
เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างของผีผู้ชายก็เหมือนโดนรถขุดดินชน “ ปัง ” เขากระเด็นออกไป และกระแทกลงไปกับพื้นทันที
กระจกแปดทิศอันนั้น แปะแน่นอยู่บนหลังของเขา
มันเหมือนกับหัวแร้ง คอยเผาผิวหนังของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันก็ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างของเขา
มันส่งเสียงดัง “ ซ่าซ่าซ่า ” และยังมีควันสีดำโพยพุ่งออกมา
เห็นได้ชัดว่าผีผู้ชายตนนั้นกำลังทรมานสุดๆ เขาอยากจะใช้มือดึงกระจกแปดทิศที่หลังออก
แต่พลังของผีผู้ชายไม่พอ แม้แต่ผมที่เปิดตาแล้วเขายังสู้ไม่ได้ แล้วจะมีพลังดึงกระจกแปดทิศออกได้ยังไง
ผลลัพธ์มือของเขาเพิ่มสัมผัสกับกระจกแปดทิศ ทันใดนั้นเขาก็เหมือนโดนไฟช็อต มือถูกดีดออกทันที
นิ้วมือที่สัมผัสกับกระจกแปดทิศ ถูกพลังหยางของกระจกแปดทิศแผดเผา ส่งผลให้นิ้วมือของเขาไหม้เกรียม
“ ริอาจก่อกรรมทำเข็ญ คืนนี้ฉันจะจัดการแกซะ ! ” ขณะที่พูด ผมก็เดินทางถึงตรงหน้าของผีผู้ชาย และยกดาบไม้ขึ้นแล้ว
สำหรับพวกที่ชอบฆ่าคนบริสุทธิ์ หรือผีร้ายโรคจิต ผมไม่อยากเสียเวลากับมันมาก ฆ่ามันไปซะ จะได้จบเรื่อง
ผีผู้ชายตนนั้นถูกกระจกแปดทิ้งกดเอาไว้ ปากของเขาร้อง “ ฮือฮือฮือ ” ออกมาไม่หยุด ตัวสั่นไปหมด ไม่มีโอกาสที่เขาจะลุกขึ้นมาได้เลย เขาสูญเสียความสามารถให้การต่อต้านโดยสมบูรณ์
ตอนนี้ผมยกดาบขึ้น เขาเองก็ไม่มีสามารถหนีไปได้
หลังจากผมเล็งที่หัวของผีผู้ชายเสร็จ หัวใจของผมก็เต้นแรง ออกแรงฟันลงไปทันที……
แต่ขณะที่ผมกำลังฟันลงไป ด้านหลังของผมกลับมีเสียงผีผู้หญิงพูดด้วยความรีบร้อน “ ปล่อยพี่ชายของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่ามัน ! ”
จู่ๆก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง ผมจึงหยุดลงมือ และก็หันไปมองทันที
เห็นเพียงบนชั้นสองของบ้าน มีคนสองคนกำลังยืนอยู่
หนึ่งในนั้นก็คือผีผู้หญิงหน้าทุเรศ และอีกหนึ่งคน ก็คือหยางเฉ่วที่หายตัวไปเป็นเวลานาน
แต่ตอนนี้ดูเหมือนหยางเฉ่วจะสูญเสียจิตวิญญาณ สีหน้าเรียบนิ่ง ดวงตาว่างเปล่า ยืนตัวตรง ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลยสักนิด
ส่วนผีผู้หญิงตนนั้น เธอกำลังใช้ตะปูจี้ที่เส้นเลือดใหญ่บนลำคอของหยางเฉ่ว ถ้าออกแรงแค่นิดเดียว ตะปูดอกนั้นก็คงแทงทะลุหลอดเลือดและหลอดลมของเธอ มันดูอันตรายมากๆ
เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำแบบนั้น ผมก็กลัวมาก สีหน้ามืดมนลงทันที
“ ทางที่ดีที่สุดแกอย่าทำร้ายเพื่อนของฉันดีกว่า ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แกได้ตายอย่างอนาถ ! ” ผมพูดอย่างเย็นชา
แต่ผีผู้หญิงตนนั้นไม่กลัวเลยสักนิด “ อย่าพูดมาก รีบเอาประจกแปดทิศออก ปล่อยพี่ชายของฉัน ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะลากเธอไปตายด้วย ! ”
หลังจากพูดจบ ผีผู้หญิงตนนั้นก็ขยับมือเล็กน้อย ตะปูที่แหลมคมแทงเข้าไปอย่างรวดเร็ว มันกำลังเจาะเข้าไปในลำคออันขาวผ่องของหยางเฉ่ว……