spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 198 พี่น้องโรคจิต

ตอนนี้จู่ๆก็เห็นผีผู้ชายน่าขยะแขยงปรากฎตัวในบ้านหลังนี้ ผมจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

คิดไม่ถึงว่าในบ้านหลังนี้นอกจากผีผู้หญิงแล้ว จะยังมีผีผู้ชายอีกหนึ่งตน

แต่ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นผีผู้ชายหรือผีผู้หญิง ถ้าไม่ส่งตัวหยางเฉ่วออกมา ผมก็จะฆ่าพวกมันให้หมด

ผมหันไปมองผีผู้ชาย พูดกับเขาอย่างสุภาพ “ ถ้าฉลาดก็ส่งเพื่อนของฉันออกมา ฉันจะให้ทางเลือกกับพวกแก ไม่อย่างนั้น จะเหลือแต่ทางไปสู่ความตาย…… ”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า แกจะฆ่าฉัน น่าขำ ! ” เมื่อพูดถึงสองคำสุดท้าย น้ำเสียงของผีผู้ชายตนนั้นก็ดูเย็นชามาก

ในเวลาเดียวกัน จู่ๆข้างตัวของผีผู้ชาย ก็มีร่างใส่ชุดขาวเบลอๆของใครบางคนปรากฎตัวขึ้น

ทันใดนั้น ผมก็พบว่าร่างคนชุดขาวนี้ไม่ใช่ใครอื่น เธอก็คือผีผู้หญิงที่หนีไป

ผีผู้หญิงโดนยันต์ของผมเข้าไป ร่างวิญญาณจึงอ่อนแอมาก แม้แต่การปรากฎตัว ร่างกายของเธอก็ยังไม่ชัดเจนเหมือนผีผู้ชาย

หลังจากเธอปรากฎตัว ก็ไม่ได้พูดจาหยาบคาย แต่กลับหันมาจ้องผมหนึ่งครั้ง จากนั้นก็หันไปพูดกับผีผู้ชายว่า “ พี่ อีกเดี๋ยวพี่ต้องเหลือลมหายใจสุดท้ายของมันไว้นะ ฉันจะทำให้มันรู้ว่า เมื่อไม่มาเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน ก็อย่าได้คิดจะเป็นผู้ชายอีกต่อไป ฉันจะทำให้มันรู้ว่า เมื่อกี้มันเลือกผิดขนาดไหน ! ”

คำพูดพวกนี้ทำให้ผมที่ฟังอยู่ถึงกับอึ้ง ผมรู้สึกเย็นวาบที่หลัง ยัยนี้หมายความว่ายังไง หรือว่าเธออยากตัดเจ้านั้นของผม

และคำพูดนั้น ดูเหมือนสิ่งที่ผมควรทำ คือยอมไปเป็นสัตว์เลี้ยงให้เธอ

ตอนมีชีวิตอยู่ยัยนี้คงอยากได้ผู้ชายจนตัวสั่น หลังจากตายไปเลยอาฆาต อยากจับผู้ชายไปเป็นทาสให้ได้

หน้าของผมน่าเกลียดขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ทันใดนั้นผีผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็พูดว่า “ น้องวางใจได้ ที่นี่ยกให้พี่เถอะ เธอไปในห้องแล้วจับตาดูยัยนั้นให้ดีๆละ รอให้พี่ชายจัดการเจ้าหมอนี้เสร็จก่อน แล้วจะรีบไปแต่งพี่สะใภ้ใหม่ให้เธอนะ ! ”

หลังจากพูดจบ ผีพี่น้องสองคนก็ยิ้มให้กัน จากนั้นก็หัวเราะ “ ฮึฮึฮึ ” ออกมาอย่างน่าขนลุก

ในเวลาเดียวกัน ร่างของผีผู้หญิงตนนั้นก็เริ่มถอยไปข้างหลัง จากนั้นเธอก็หายตัวไปทันที

เมื่อผมได้ยินคำพูดนี้ ในใจของผมก็มีเสียงดัง “ กึก ”

คิดว่าคำพูดของผีผู้ชาย น่าจะหมายถึงหยางเฉ่วที่หายตัวไป 80%

ตอนนี้ ผมแค้นจนกัดฟันกรอด คิดว่าพวกผีพี่น้องคู่นี้โรคจิตมาก

ผีร้ายที่คิดจะเอาชีวิตผมเคยเจอมาก่อน ผีชั่วที่ฆ่าคนผมก็เคยเจอ แม้แต่ปีศาจที่ออกมาอาระวาดใส่ผู้คนผมก็ยังเคยได้ยิน

แต่ฆ่าคนให้กลายเป็นทาสนี้ ยังเป็นครั้งแรกที่ได้เห็น และได้ยินสำหรับผม

ผมโมโหขึ้นมาทันที “ แกทำอะไรกับหยางเฉ่ว ”

ขณะที่พูด ผมก็ชี้ดาบไม้ ไปที่ผีผู้ชายด้วยความโกรธ

แต่ผีผู้ชายกลับพูด ฮึ ออกมา “ ทำอะไรงั้นเหรอ ฉันจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับแก ! ”

หลังจากพูดจบ ร่างของผีผู้ชายตนนั้น ก็พุ่งลงมาจากชั้นสอง อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผมก็ไม่กล้ารอช้า รีบตั้งสติ ยกดาบไม้ขึ้นและเตรียมเข้าปะทะกับอีกฝ่ายทันที

แต่ไม่รอให้ผีผู้ชายได้เข้าใกล้ผม จู่ๆร่างของเขาก็หายไปจากสายตา

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผมก็ตกใจ รีบหันไปมองรอบๆทันที

แต่ไม่รอให้ผมพร้อมรับการโจมตี ทันใดนั้นผมก็รู้สึกเย็นที่หลัง

น้ำเสียงเย็นชาดังตามมาติดๆ “ กล้ามาที่บ้านของฉัน ก็ต้องรู้ตัวว่าต้องตาย ! ”

หลังจากพูดจบ “ ปัง ” พลังมหาศาลก็ซัดเข้ามา ทันใดนั้นผมก็รู้สึกเจ็บที่หลัง

เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างกายของผมก็เหมือนกับใบไม้ร่วงที่ถูกลมพัด ผมปลิวออกไปทันที

และสุดท้าย “ ปัก ” ตัวผมก็กระแทกลงบนโต๊ะรับแขกอย่างแรง

แจกกันขนาดใหญ่แตกเป็นเสี่ยงๆ และตัวผมก็กลิ้งลงไปนอนกองกับพื้น

“ โอ๊ย ! ” ผมอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา ในเวลาเดียวกันผมก็เอื้อมมือไปลูบหลัง เพราะผมรู้สึกเจ็บโครตๆ

“ พลังแค่น้อยนิดแบบนั้น ยังคิดจะมาจับพวกเรา รนหาที่ตาย ! ” ผีผู้ชายพูดอย่างเย็นชา ทันใดนั้นร่างของเขาก็หายแวบ และพุ่งเข้ามาหาผมอีกครั้ง

เมื่อเห็นผีผู้ชายพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ผมก็รีบลุกขึ้น กำดาบไม้พร้อมโต้กลับ

แต่พอผีผู้ชายตนนี้เข้ามาใกล้ เขาก็ใช้ประโยชน์จากการที่ผมไม่ได้เปิดตา หายตัวอีกครั้ง

ผลลัพธ์ดาบของผมฟันเข้ากับอากาศ เมื่อผีผู้ชายปรากฎตัวอีกครั้ง เขาก็ปรากฎตัวขึ้นที่ด้านขวาของผม

“ ไอ้ขยะ คิดจะฟันฉันงั้นเหรอ ”

หลังจากพูดจบ ผีผู้ชายตนนั้นก็กระโดด พุ่งเข้ามาถีบที่เอวของผม

ร่างกายผมเสียสมดุลอีกครั้ง วินาทีนั้นผมล้มลงกับพื้นทันที

ในใจของผมกำลังเดือดเป็นไฟ ไม่ได้เป็นเพราะผมสู้ผีผู้ชายตนนี้ไม่ได้ เขามีพลังมหาศาล หรือเขาดุร้ายมาก

พูดตามความเป็นจริง พลังของผีผู้ชายตนนี้ ก็เยอะกว่าผีผู้หญิงไม่เท่าไหร่

บวกกับเวลาและสถานที่ที่จัดขึ้นมาอย่างเหมาะสม ทำให้ผมถูกโจมตีจนรับมือไม่ทัน

แต่สาเหตุหลัก ยังเป็นเพราะผมไม่ได้เปิดตา ผมมองไม่เห็นเขา ทำให้ผมไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้

ผมกัดฟัน และตะคอกออกมาอย่างรุนแรง “ อย่าให้ฉันจับแกได้นะ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่ผีผู้ชายยืนอยู่ตรงข้ามผม เขาพูดพร้อมกับใบหน้าที่น่าขยะแขยง “ ฮึ ! น้ำตาวัวพวกนั้นฉันทำลายหมดแล้ว แกจะเอาอะไรมาจับฉันฮะ แค่ยันต์เน่าๆสองสามแผ่นที่แกมีอยู่งั้นเหรอ แกคิดว่าจะมีโอกาสแตะฉันได้เหรอฮะ ”

ผีผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และเยาะเย้ย

เมื่อผมได้ยินคำพูดนี้ กลับขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

ถึงว่าทำไมผมหาขวดน้ำตาวัวไม่เจอ ที่แท้เจ้าหมอนี้ก็เป็นคนเอาไป มันเห็นเราเป็นเป้าหมายตั้งแต่แรก และรู้ว่าพวกเราต้องใช้น้ำตาวัวเปิดตา

และตั้งแต่เริ่มต้นก็แอบเล่นงานพวกเรา ตอนนี้เมื่อลองคิดดูแล้ว มันจะต้องใช้ลูกเล่นพิเศษบางอย่าง ทำให้ผมและหยางเฉ่วสลบ จากนั้นก็ทำลายน้ำตาวัวของผม ทำให้ความสามารถของพวกเราลดลงจนถึงขีดสุด แล้วถึงได้ลงมือกับพวกเรา

เมื่อคิดเรื่องพวกนี้ออก ในใจของผมก็มีเสียงดัง “ กึก ”

คิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนที่ผมอยากนอน ผมจำได้ว่าได้กลิ่นธูปอ่อนๆ หรือว่าจะเป็นตอนนั้น

“ ก่อนหน้านี้แกรมยาสลบพวกเราใช่ไหม แล้วหลังจากนั้นก็ทำลายน้ำตาวัวของฉัน ” ผมพูดอย่างเยือกเย็น

“ แกก็ไม่โง่เท่าไหร่นิ ! ฉันจะบอกให้นะ ตอนมีชีวิตฉันถือว่าเป็นนักพรตคนหนึ่ง สำหรับวิธีลงมือขับไล่สิ่งชั่วร้ายของพวกแก ฉันรู้เยอะเลยละ คืนนี้แกตกอยู่ในเงื้อมมือของฉัน ก็ถือว่ายุติธรรมอยู่นะ ! ” น้ำเสียงของผีผู้ชายกดต่ำ ดูเหมือนเขากำลังได้ใจ จึงพูดออกมาด้วยความมั่นใจ

เมื่อเห็นท่าทางหยิ่งยโสของอีกฝ่าย ผมละอยากตบมันสักทีจริงๆ

แต่เจ้าหมอนี้บอกอย่างชัดเจน ว่าน้ำตาวัวถูกทำลายไปแล้ว เมื่อไม่มีน้ำตาวัว ผมก็ไม่สามารถเปิดตาได้

เมื่อเปิดตาไม่ได้ ผมก็จะมองไม่เห็นอีกฝ่าย และตกเป็นฝ่ายโดนทำร้ายแทน

ผมไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะเรียกมู่หลงเหยียนออกมาช่วยดีไหม

แต่ผมเพิ่งคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นสายตาของผมก็หันไปมองกระเป๋าหยางเฉ่วโดยอัตโนมัติมันอยู่ไม่ไกลจากตัวผม

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ทันใดนั้นผมก็ตัวสั่น มีความคิดใหม่ผุดเข้ามาในหัวของผมแล้ว

เปิดตาไม่ได้ใช้แค่น้ำตาวัวได้อย่างเดียว หยางเฉ่วมีวิธีพิเศษไม่ใช่เหรอ

ยัยนั้นเปิดตา ด้วยยันต์ไม่ใช่เหรอ

เมื่อคิดได้แบบนี้ ผมก็ดีใจขึ้นมาทันที

ขอแค่สามารถเปิดตาได้ ก็ไม่ต้องถึงมือมู่หลงเหยียนแล้ว และเมื่อเวลานั้นมาถึง แค่ผมคนเดียวก็สามารถจัดการผีพี่น้องคู่นี้ได้แล้ว

แต่ผีผู้ชายตนนั้น ยังไม่เห็นผมอยู่ในสายตา เขาหยิ่งยโสอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าโลก “ เจ้าเด็กน้อย พร้อมรึยังฮะ ต่อไป ฉันจะเอาจริงแล้วนะ ! ”

เพื่อจะหลอกอีกฝ่าย ผมกลับหัวเราะ “ ฮ่าฮ่าฮ่า ” เสียงดัง แกล้งทำท่าทางสบายๆ จากนั้นก็แสร้งขยับไปข้างๆสองก้าว “ ฉันละคิดว่าแกเป็นคนฉลาดมากนะ แต่ที่ไหนได้แกมันก็มีแค่นี้ ! ”

อีกฝ่ายเห็นผมหัวเราะเสียงดัง และยังพูดจาแบบนั้นออกมา เขาจึงอึ้งในทันที หลังจากนั้นก็พูดด้วยความสงสัย “ หมายความว่าอะไร ”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายหลงกล ในใจของผมก็ด่าว่าไอ้โง่ ในเวลาเดียวกันก็แกล้งเดินไปข้างๆอีกนิดหน่อย และพูดว่า “ แกคิดว่าที่นี่มีแค่คนปราบผีอย่างพวกเราแค่สองคนเหรอ จะบอกแกให้นะ นอกจากฉันสองคนแล้ว เรายังมีพวกอยู่อีก ! ”

“ งั้นเหรอ ถ้ามีจริงละก็ ทำไมมันไม่ออกมาละ ” ผีผู้ชายอึ้งไปพักหนึ่ง แต่ทันใดนั้นเองเขาก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา คิดว่าผมหาเรื่องคุยเพื่อถ่วงเวลา เขาจึงเดินเข้ามาข้างหน้า คิดจะโจมตีผมอีกครั้ง

แต่ตอนนี้ผมกลับทำท่าทางเคร่งขรึมมาก จ้องไปที่ด้านหลังของผีผู้ชาย จากนั้นก็พูดออกมาด้วยความตกใจ “ ใช่ ตอนนี้แหละ ! ”

จู่ๆผีผู้ชายก็เห็นผมจ้องด้านหลังของเขา แล้วพูดคำพูดแบบนั้นออกมา ในใจของเขาก็หวาดระแวง จิตใต้สำนึกบอกให้ระวังตัว ทันใดนั้นเขาก็รีบหันไปมอง เผื่อมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น

แต่หลังจากที่เขาหันไป เขากลับเห็นด้านหลังที่ว่างเปล่าดังเดิม มันไม่มีอะไรอยู่ ไม่มีอะไรผิดปกติเลยสักนิด

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอก “ พรึบ ” สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป คิดว่าตัวเองโดนแกล้ง

สีหน้าของเขาน่าเกลียดกว่าเดิม เขาตะคอกออกมาทันที “ ไอ้ชั่วสมควรตาย กล้าหลอกฉัน ! ”

หลังจากพูดจบ เขาก็หันมาอย่างรวดเร็ว

แต่ตอนที่เขาหันมามองผมอีกครั้ง เขากลับพบว่าผมได้ยืนตัวตรง แถมยังทำมือประสานเป็นรูปดาบ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

บนมือที่ประสานของผม มียันต์ที่เขียนคำว่า “ เปิด ” อยู่หนึ่งแผ่น

ตอนนี้ผม กลับจ้องผีผู้ชายอย่างเย็นชา ผมไม่รอให้เขาได้ลงมือทำอะไรทั้งสิ้น ทันใดนั้นผมก็ตะโกนออกมาว่า “ ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง เปิด ! ”