spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนที่ 193 อุบัติเหตุ

ผู้กำกับจางผู้เย่อหยิ่ง ทำให้ผมอารมณ์เสียนิดหน่อย

แต่พวกเราเดินทางมาไกลขนาดนี้ ก็เพื่อจัดการเรื่องนี้ และสถานการณ์ของฝั่งนี้ ยังเป็นหน้านี้ของคนปราบสิ่งชั่วร้ายอย่างพวกเรา

เมื่อเห็นอู่ฮุ่ยฮุ่ยขอร้อง ผมก็ไม่ทำให้พวกเขาลำบากใจ

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็พูดว่า “ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกคุณก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ให้ผมฟังหน่อย ! ”

ขณะที่พูด ผมก็ไม่เกรงใจ นั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ ต่อหน้าทีมงานทุกคนในกองถ่าย

แต่เมื่อทุกคนเห็นแบบนั้น กลับไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้น

ผู้กำกับจางและอู่ฮุ่ยฮุ่ยเข้ามาใกล้ๆ ขณะเดียวกันผมก็ได้ยินผู้กำกับจางพูดว่า “ ท่านนักพรตติง ช่วงครึ่งเดือนนี้พวกเรามาที่นี่…… ”

หลังจากนั้น ผู้กำกับจาง อู่ฮุ่ยฮุ่ย และทุกคนในกองถ่าย ต่างเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครึ่งเดือนนี้ให้ฟัง

เรื่องราวก็เป็นแบบนี้ ในระยะเวลา 20 วัน ตามบทละคร ผู้กำกับจางคนนี้ได้อธิบายว่า เขาหาสถานที่ถ่ายทำหรือคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้าของพวกเราเจอ

ทำไมถึงเป็นที่นี่ นั้นก็เพราะในคฤหาสน์นี้มีทุกสิ่งที่เขาต้องการ และค่าเช่าก็ถูกมาก

พวกเขาแค่มาถ่ายหนังลงสื่อออนไลน์เล็กๆเรื่องหนึ่ง ไม่สามารถทำอะไรตามใจชอบได้เหมือนละครระดับพันล้าน

ดังนั้นเขาจึงใช้คฤหาสน์ที่ไม่เลวนี้ในการถ่ายหนัง ทีมงานก็คิดว่าจะทำเงินได้อย่างมหาศาล

พวกเขาจึงรับงาน และพากันมาถึงที่นี่

เพราะข้อจำกัดของต้นทุน ทำให้ทีมงานทั้งหมดมีเพียง 20 กว่าชีวิต

มีหลายครั้งที่คนๆเดียวต้องแสดงเป็นหลายบทบาท แม้แต่ผู้กำกับ คนควบคุมไฟและคนอื่นๆ บางครั้งก็ต้องเข้าไปแสดงในหนังด้วย

เดิมทีทีมงานทุกคนต่างจับมือกันไว้แน่น มีน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทุกคนต่างอยากทำหนังเรื่องนี้ให้ออกมาดีที่สุด

แต่หลังจากที่พวกเขามาถึงคฤหาสน์หลังนี้ กลับมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น

ช่วงสองสามวันแรกยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น กิน ดื่ม นอน และถ่ายหนังต่างอยู่ที่นี่ทั้งหมด

แต่เมื่อถึงวันที่ 4 เหตุการณ์แปลกๆก็เกิดขึ้น

ทุกคืนเมื่อถึงเวลานอนหลับ พวกเขาจะได้ยินเสียงลึกลับบางอย่าง บางครั้งก็เป็นเสียงฝีเท้า บางครั้งก็เป็นเสียงเล็บขูดประตู หรือแม้แต่เสียงเด็กร้องไห้ก็ยังมี

ตอนแรกทุกคนไม่ได้สนใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า สถานการณ์กลับไม่ดีขึ้น กลับกันเหตุการณ์ยิ่งดูแย่ลงเรื่อยๆ

มีอยู่คืนหนึ่ง คนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนหนึ่งดันหิวขึ้นมากลางดึก เขาลุกออกไปหามาม่ากินที่ห้องรับแขก

ผลลัพธ์เมื่อมาถึงห้องรับแขก เขากลับเห็นใครบางคนกำลังแขวนคออยู่ ใครคนนั้นใส่ชุดสีขาว แขวนคออยู่บนโคมไฟระย้า ห้อยต่องแต่งไปมาตลอดเวลา

คนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนนั้นตกใจ จึงกรีดร้องออกมาทันที

ผลลัพธ์หลังจากทุกคนออกมาดู กลับพบว่าในห้องรับแขกไม่มีอะไรผิดปกติเลยสักอย่าง

แต่คนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนนั้นกลับมั่นใจ ว่าตัวเองเห็นมีคนใส่ชุดขาวกำลังแขวนคอตายอยู่ในห้องรับแขกจริงๆ

เพราะไม่เห็นอะไร ดังนั้นเรื่องนี้จึงจบลง

แต่หลังจากนั้น คนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนนั้นกลับดูหดหู่มาก

ในทุกๆวันเขาหงอยเหงาไม่มีชีวิตชีวา ตอนกินข้าวก็อยากนอนหลับ มักทำงานผิดพลาดบ่อยๆ

ไม่ใช่แค่นั้น เมื่อ 10 วันก่อนตอนที่เขากำลังเดินลงบันได จู่ๆเขาก็เดินพลาดจนตกลงมาด้านล่าง

ตอนตกลงมามันไม่ใช่ฉากสำคัญ สิ่งที่สำคัญก็คือหัวของเขากระแทกเข้ากับมุมโต๊ะรับแขก

วินาทีนั้นเขาสลบไปทันที เลือดไหลไม่หยุด แม้จะถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาล แต่มันก็ไม่สามารถช่วยชีวิตคนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนนั้นได้……

สำหรับทีมงานเรื่องนี้ มันส่งผลกระทบต่อจิตใจไม่น้อย เพราะมีคนตายแล้วจริงๆ

แต่นี่เป็นอุบัติเหตุ ทุกคนต่างเห็นเหตุการณ์ เป็นเพราะคนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากคนนั้นไม่ระวังเดินพลาดตกบันไดเอง และสุดท้ายก็ชนเข้ากับมุมโต๊ะรับแขกอย่างแรง

กองถ่ายหยุดถ่ายทำไปสองวัน หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มกลับมาถ่ายต่อ

แต่หลังจากเริ่มถ่ายทำ กลับไม่ได้รับความสงบสุขตามที่ต้องการ

ทุกๆคืน ในคฤหาสน์จะมีเสียง “ การเคลื่อนไหวต่างๆ ” ดังขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ

บางคนต้องตื่นจากความฝัน แล้วบอกว่าตัวเองถูกคนอื่นลูบตัว

บางคนก็เดินละเมอ วิ่งไปที่ห้องของคนอื่น

แต่สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ ทีมงานจำนวนมาก กลับนอนหลับสนิท แต่เมื่อตื่นมาวันรุ่งขึ้น พวกเขากลับพบว่าจู่ๆตัวเองก็มานอนอยู่บนพื้น และพวกเขายังไม่รู้ตัวเลยสักนิด……

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ผมก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในเวลาเดียวกันก็หันไปมองคฤหาสน์

ดังคำกล่าวที่ว่า การแบกคนขึ้นโต๊ะ เป็นฝีมือของคนชั่ว ส่วนการแบกคนลงจากเตียง เป็นฝีมือของผีชั่ว

คนเหล่านี้ถูกย้ายออกจากเตียงโดยไม่มีเหตุผล นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร

แต่ผมไม่ได้พูดอะไร เพียงนั่งฟังต่อไป

ผู้กำกับจางเล่าต่อ “ ทีมงานทุกคนไม่มีกะจิตใจทำงาน พวกเขาต่างหวาดกลัว แต่นี่มันยังไม่เท่าไหร่ สิ่งสำคัญคือเมื่อสองวันก่อน หนึ่งในทีมงานของพวกเราตายไปอีกคนแล้วครับ…… ”

“ เขาตายยังไง ” จู่ๆหยางเฉ่วก็พูดออกมา

ผู้กำกับจางแสดงสีหน้ามืดมน เขาถอนหายใจออกมา “ เขาก็ตกบันไดตาย ! และสถานที่ที่ตกลงมาตายและบาดแผลที่เกิดขึ้น ยังเหมือนกับที่คนดูแลอุปกรณ์ประกอบฉากเป๊ะ ! ”

“ เหมือนกันเลยเหรอ ”

“ จริงๆครับ หัวของทั้งสองคนต่างลงมากระแทกที่มุมโต๊ะด้านซ้าย และ และพวกเขายังนอนห้องเดียวกัน ท่านนักพรตติงคุณลอง ลองไปดูหน่อยนะว่ามันมีปัญหาจริงๆรึเปล่า…… ” ผู้กำกับจางถามด้วยความไม่มั่นใจ

แต่ทีมงานที่อยู่ข้างๆ กลับแสดงท่าทางหวาดกลัว พวกเขาอกสั่นขวัญแขวนไปหมดแล้ว

ผมเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พูดว่า “ งั้นครั้งนี้พวกคุณก็เห็นเขาตกบันไดลงมาใช่ไหม ”

“ ใช่ ! ตอนนั้นฉันกับเสี่ยวเฉิน เสี่ยวหลงก็เห็นทั้งหมด ! ” คนพูดเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เธอเป็นช่างแต่งหน้าประจำกองถ่าย

“ ใช่ ! ผมกับเสี่ยวหลงก็เห็น ! ตอนนั้นพี่เหมาบอกว่าง่วงมาก เขากำลังขึ้นไปนอนชั้นบน แต่เขาเพิ่งขึ้นไปถึงบันไดขั้นสุดท้าย ทันใดนั้นเท้าของเขาก็หยุดกลางอากาศ แล้วสุดท้ายก็ตกลงมา ! ” นักแสดงหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น

“ เออใช่แล้ว ! เป็นแบบนี้ ในคฤหาสน์ยังมีกล้องวงจรปิดด้วย ! ฉันจะไปเอามาให้ท่านนักพรตดู ” นักแสดงอีกคนพูดขึ้นมา หลังจากนั้นก็วิ่งไปทางคฤหาสน์ ผ่านไปไม่นานเขาก็ถือ USB ออกมาหนึ่งอัน

ผมและหยางเฉ่วยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จึงไม่รีบด่วนสรุปหรือตัดสินใจทำอะไรทั้งสิ้นพวกเราอยากดูเหตุการณ์ในกล้องวงจรปิดก่อน

ผ่านไปแค่แป๊บเดียว พวกเราก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังหาวอยู่จริงๆ หลังจากที่เขาคุยกับนักแสดงสองสามคนเสร็จ เขาก็เดินขึ้นไปชั้นบน

ผลลัพธ์ตอนที่เขากำลังขึ้นไปถึงชั้นบน ทันใดนั้นร่างกายของเขากลับเสียสมดุล ล้มลงไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว ราวกับถูกใครผลัก เมื่อเขากลิ้งลงมาถึงข้างล่าง ท้ายที่สุดก็ชนเข้ากับโต๊ะรับแขกอย่างแรง

จากวิดิโอ พวกเราไม่ได้สงสัยอะไรทั้งสิ้น และมองไม่เห็นสาเหตุอื่นเลย

นี่ก็คือสาเหตุว่า ทำไมถึงเกิดการตายทั้งสองครั้งขึ้น สถานที่แห่งนี้ยังไม่ถูกปิด และเป็นสถานที่ให้ถ่ายหนังต่อไป

เพราะมีวิดิโอเป็นหลักฐาน นี่จึงกลายเป็นอุบัติเหตุอีกเรื่องหนึ่ง ไม่ถือเป็นคดีอาญา

แต่เรื่องแบบนี้กลับเกิดขึ้นซ้ำสอง จึงทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว ทีมงานทุกคนรู้สึกไม่สบายใจและหวาดระแวงตลอดเวลา

หลังจากดูวิดิโอเสร็จ ผมและหยางเฉ่วก็ค่อยๆลุกขึ้น

หลังจากหันมามองหน้ากัน ทุกคนก็ได้ยินเสียงผมพูดกับผู้กำกับจางและอู่ฮุ่ยฮุ่ยว่า “ ตอนนี้พวกเราจะเข้าไปดูข้างใน พวกคุณรอผมอยู่ข้างนอก ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็ไม่รอให้พวกเขาตอบกลับ ผมและหยางเฉ่วเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์ทันที

พวกเราเพิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ ก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่หนาวเย็น เหมือนอุณหภูมิจะลดลงมาหลายองศา

พวกเรามองสำรวจรอบๆ พบว่าการตกแต่งของคฤหาสน์หลังนี้ไม่เลวเลยจริงๆ การตกแต่งสไตล์ยุโรป เฟอร์นิเจอร์และทุกอย่างเป็นของใหม่กว่า 80% ดูเหมือนกับบ้านคนที่ไม่มีใครอยู่มานาน

ขณะที่ผมกำลังสำรวจรอบๆ หยางเฉ่วที่อยู่ข้างๆกลับจ้องที่บันไดชั้นสองแล้วพูดว่า “ นายพูดถูก บ้านหลังนี้เป็นบ้านผี แต่เจ้าของบ้านนี้ น่าจะไม่อยากต้อนรับพวกเราเท่าไหร่…… ”