spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ตอนที่ 56 กลับเมืองและเบื้องหลังของซูหลิน
" อย่างไรก็ตาม ลู่ฟงรับผิดชอบในการออกตามล่า ฆ่าและนำชิ้นส่วนของหมาป่าจันทราสีเงินกลับมา
เขาทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว " เกาฟางหัวเราะ " ดังนั้น ลู่ฟงสามารถได้รับเงินจำนวนสูงสุด ' 80% ' สำหรับส่วนที่เหลืออีก 20% เราจะแบ่งอย่างเท่าเทียมกันระหว่างพวกเราห้าคน " นี่เป็นกฎในหมู่นักสู้
แม้ว่าคนๆหนึ่งจะทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว แต่เขาก็ต้องแบ่งให้ทุกคนด้วย โดยปกติเมื่อฆ่าสัตว์อสูรระดับผู้บังคับบัญชา ผู้ที่ลงมือมากที่สุดจะได้รับเงินมากที่สุดคือ 60% แต่ในกรณีนี้ ลู่ฟงได้ทำผลงานทั้งหมด
เขาจึงได้มากที่สุดคือ 80%
" ลู่ฟง รายได้ของนายในครั้งนี้อาจเกินกว่าจำนวนเงินที่ฉันได้รับในช่วงสิบปีที่ผ่านมา " เฉียงโจไม่สามารถช่วยได้ แต่เขาก็ตะโกนอยู่ข้างๆ " นายสามารถช่วยให้พวกเราทุกคนรวยได้ ! "
" ใช่ นายทำได้ดีกว่าขยะพวกคนรวย " เว่ยไต๋และเว่ยฉินพูดตาม
แม้แต่ จางเอ่อหลู่ของทีมเขี้ยวเสือก็มีรายได้เพียง 100 ล้านเหรียญ จากการทำงานหนักถึงสองปี
และจางเอ่อหลู่ อยู่ในจุดที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาในช่วงสองปีที่ผ่านมา จากนั้นเขาก็ทำเงินได้น้อยลง
กล่าวได้ว่า จางเอ่อหลู่อาจทำเงินได้แค่ 300 ถึง 400 ล้านเหรียญจากที่เขาทำงานมาทั้งหมด
สำหรับลู่ฟงแล้ว เพียงครั้งเดียวนี้ก็ทำให้เขารวยแล้ว !
อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกคนที่สามารถฆ่า ' ฮันเตอร์ ' ได้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่ลู่ฟงมีพลังที่แข็งแกร่ง
เขาสามารถหาเงินได้มาก ความแข็งแกร่งคือทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในชีวิตของนักสู้และ ผู้ที่มีเงินมักจะสูงส่งเสมอ
" แน่นอน ผมจะไม่ทำอย่างนั้นได้ยังไง ? ผมจะทำตามทุกคนเมื่อไปที่ตลาดพันธมิตร HR " ลู่ฟงหัวเราะ
" ผมจะแบ่งเงินก่อน และส่งไปยังแต่ละบัญชีของพวกคุณ "
เกาฟางกล่าวในขณะที่เขาหัวเราะ เขาได้โอนเงินที่เขาได้รับเข้าบัญชีของสมาชิกทีมค้อนเพลิงแต่ทีละคน ทุกคนในทีมรู้ชื่อผู้ใช้ และรหัสผ่านของกันและกันสำหรับบัญชีสาธารณะของตน โดยปกติแล้วพวกเขาจะแบ่งเงินออกเมื่อได้รับเงิน
ในตอนบ่ายของวันเดียวกัน ลู่ฟงและคนอื่นๆก็ขึ้นรถไฟกลับบ้าน
" รถไฟกำลังจะเข้าสู่สถานี ลูกค้าที่กำลังจะออกเดินทางโปรดเตรียมข้าวของของคุณ " เสียงที่บันทึกไว้ดังตลอดทั้งขบวนรถไฟ และประตูของรถไฟก็เปิดออก
" ไปได้ ! "
เกาฟาง, ลู่ฟง, จางเค่อ, เฉียงโจและพี่น้องตระกูลเว่ย ทั้งหมดต่างเดินขึ้นรถไฟ
" คนมากมายจริงๆ " ลู่ฟงเดินออกจากรถไฟและเห็นนักท่องเที่ยวจำนวนมากในสถานีรถไฟ
ทุกคนต่างรอให้รถไฟผ่านเข้ามาทางเข้าของสถานีสำนักงานใหญ่ในเมืองหลักที่มีประชากรมากกว่า 100 ล้านคน ดังนั้นเราจึงสามารถจินตนาได้ว่าจะมีผู้คนอยู่เป็นจำนวนมากในสถานีรถไฟนี้ !
นี้เรียกว่าค่านิยม !
" พี่น้อง ขอขอบคุณอาวุธที่อยู่ในมือของเรา ที่ทำให้เราได้กลับมายังเมืองอีกครั้งหนึ่ง ! " เกาฟางกล่าวขอบคุณ
" เรากลับมาแล้ว "
" กลับสู่เมืองมนุษย์ "
ลู่ฟงก็ประหลาดใจอยู่บ้าง ถึงแม้เขาจะอยู่ในถิ่นทุรกันดารเพียงเจ็ดหรือแปดวัน แต่มันเป็นสถานที่ที่รกร้างว่างเปล่า เมืองที่อยู่ในถิ่นทุรกันดารไม่อาจนับได้ว่าเป็นเมือง เพราะมีสัตว์อสูรอยู่เป็นจำนวนมาก
ดังนั้นลู่ฟงและคนอื่นๆ จึงต้องเดินอย่างระมัดระวังพวกเขาต้องอยู่ในความหวาดกลัว กลัวว่าจะถูกล้อมไปด้วยสัตว์อสูร
เฉพาะเมืองที่ตั้งของสำนักงานใหญ่ ! นี่เป็นเพียงสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับมนุษย์ที่สามารถอยู่อาศัยได้เท่านั้น ! และนี่ก็เป็นสถานที่ที่มีอารยธรรม !
" เมืองใหญ่ที่เป็นฐานสุดท้ายของมนุษยชาติ " ความคิดเพิ่มขึ้นมาในหัวของลู่ฟง " สำหรับเมืองแห่งมนุษยชาติที่นักสู้ที่มีพลัง ต่างลุกขึ้นสู้เพื่อปกป้อง ! สำหรับฉัน ฉันสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับปกติและแม้แต่สัตว์อสูรระดับต่ำได้ หรือหากอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายมากกับสัตว์อสูรระดับผู้บังคับบัญชา ฉันก็จะต้องสามารถจัดการกับมันให้ได้ "
ทำไมประเทศต่างๆถึงให้สิทธิพิเศษแก่นักสู้ ?
ทำไมทั้งโลกสนับสนุนให้นักสู้ออกล่าสัตว์อสูร ?
เนื่องจากสัตว์อสูรที่ถูกล่ามากขึ้น จะทำให้เมืองมนุษย์ปลอดภัยมากยิ่งขึ้น
" สวัสดี ฉันอาจจะกลับถึงบ้านในคืนนี้ " จางเค่อพูดโทรศัพท์ของเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
" ใช่ ฉันจะอยู่บ้านอีกนานเลยทีเดียว ฉันแน่ใจได้เลยว่าภรรยาของฉันจะต้องดีใจมากแน่ๆ ! "
ใครจะสามารถคิดได้ว่าคนที่สูญเสียแขนของเขา จะมีรอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติ บนใบหน้าของเขาในเวลานี้
ลึกลงไปข้างในนักสู้ที่ต้องต่อสู้อยู่บนขอบแห่งชีวิตและความตายในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาเป็นห่วงตระกูลของพวกเขาอยู่เสมอ
ลู่ฟงโทรศัพท์กลับไปที่บ้านของเขา
“ ฟง ”
ลู่ฟง เริ่มรู้สึกไม่สบายใจในขณะที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้และเขาตอบว่า " แม่ ผมคงจะกลับไปถึงบ้านตอนกลางคืน แม่ไม่ต้องรอทานอาหารเย็นนะครับ "
" คืนนี้ ? " แม่ของเขารู้สึกยินดี " ตกลง พ่อกับน้อง อยู่ข้างนอก แม่จะบอกให้เขารับสายลูกนะ "
" ไม่เป็นไรครับ ผมจะกลับไปคืนนี้ " หัวใจของลู่ฟงรู้สึกอบอุ่น
นี่คือบ้านที่ลู่ฟงปกป้อง
" ลู่ฟงไปนั่งรถพิเศษของพันธมิตร HR คันนั้น " เกาฟางสั่งคนอื่นๆและพวกเขาก็เริ่มออกเดินทาง
" กลับมาแล้ว... "
ลู่ฟงเดินเข้าไปร่วมกับคนอื่นๆในทันที พวกเขาเดินไปที่จอดรถของนักสู้ บริเวณที่จอดรถจะมีพื้นที่พิเศษของ โดโจไฟท์,โดโจธันเดอร์,พันธมิตร HR และแม้กระทั่งพันธมิตรใต้ดินก็ต่างรอคอยนักสู้ของพวกเขา
เมื่อพวกเขาเห็นลู่ฟงและคนอื่นๆ คนขับรถก็ออกมาจากรถ พวกเขาต่างร้องเรียก
" ไปที่ตลาดพันธมิตร " เกาฟางและคนอื่นๆ เข้าสู่ตลาดของพันธมิตรโดยตรง
“ ตกลง ”
พวกเขาเข้าไปนั่งในรถ SUV ขนาดใหญ่ที่สะดวกสบาย ประตูรถถูกล็อคและคนขับเหยียบคันเร่งไปข้างหน้า
ภายในรถ
" ลู่ฟง เราจะไปถึงตลาดพันธมิตรในเร็วๆนี้ " เฉียงโจหัวเราะ ขณะที่เขามองไปที่ลู่ฟงแล้วกล่าว
" บางที ซูหลิน สาวน้อยคนนั้นอาจจะอยู่ที่นั่น ลู่ฟงตอนนี้นายกลับจากถิ่นทุรกันดารแล้ว นายน่าจะผ่อนคลายขึ้น และควรสานความสัมพันธ์ขึ้นสักหน่อยนะ "
" นายควรอยู่เฉยๆ " เกาฟางบ่น ขณะที่เขาหัวเราะและหันมองไปทางลู่ฟง " ลู่ฟง ฉันแนะนำอะไรบางอย่าง สาวน้อย ซูหลินคนนั้น ที่ได้เป็นผู้จัดการบาร์ในล็อบบี้ ขณะที่เธออายุยังน้อย ดังนั้นเธอจึงไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดา บางทีเธออาจจะมีเบื้องหลังบางอย่างก็ได้ "
ลู่ฟง พยักหน้า
เขาก็มีความรู้สึกแบบนั้นเช่นกัน ในโรงเรียน ซูหลินดูเป็นคนธรรมดามาก อย่างไรก็ตามที่บาร์ ในล็อบบี้ของตลาดพันธมิตรนั้น บรรยากาศรอบตัวซูหลินแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ถ้าจะบอกว่าในอดีตเธอเป็นคนขี้อาย แต่ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นคนที่เปิดเผยเหมือนแสงสว่าง
" พวกคุณกำลังพูดถึงผู้หญิงที่ชื่อ ซูหลิน ใช่ไหม ? " คนขับถามด้วยเสียงแปลกใจ
" คุณรู้จัก ซูหลินเหรอ ? " ลู่ฟงมองไปทางเขา
" แน่นอนผมรู้จัก " คนขับรถหัวเราะ " เรามักจะไปที่ตลาดพันธมิตร ดังนั้นพี่น้องของเราทั้งหมดที่ไปที่นั่นเพื่อพูดคุย พวกเราย่อมรู้จัก ผู้หญิงที่ชื่อซูหลิน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สวยมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ใครก็ตามที่สามารถแต่งงานกับเธอได้ เขาก็จะมีชีวิตที่สุขสบายมากๆเลยล่ะ "
หน้าของเกาฟาง เปลี่ยนไปเล็กน้อย " อย่าบอกผมว่าเธอมาจากหนึ่งใน 12 ตระกูล ที่ยิ่งใหญ่ของกลุ่มพันธมิตร จากตระกูลซู "
" ใช่ ตระกูลซู ผมได้ยินมาว่าสถานะของตระกูลซู ในประเทศนี้ค่อนข้างสูง " คนขับรถพูดขณะที่เขาพยักหน้า
ลู่ฟงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้
พันธมิตรนี้สร้างขึ้นมาจากตระกูลที่รวยและตระกูลใหญ่ๆ จากอเมริกายุโรป ฯลฯ คุณสามารถบอกได้ว่าทุกตระกูลที่มีขนาดใหญ่และทรงพลังจากทั่วโลกได้จัดตั้งพันธมิตรกัน พวกเขาควบคุมเศรษฐกิจของโลกร่วมกัน และกองทัพของรัฐบาลทั้งหมดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการอยู่ร่วมกันอย่างสันติกับพวกเขา
และในกลุ่มพันธมิตรนอกเหนือจากตระกูลขนาดใหญ่ทั้ง 9 แห่ง และยังมีตระกูลที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นอีกหลายสิบตระกูล
แต่ละตระกูลเหล่านี้มีความมั่งคั่งและผู้คนจำนวนมหาศาล
" อื่ม พื้นหลังของเธอน่ากลัวมากเกินไป " เฉียงโจจ้องมอง " ฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อซู แต่ไม่คิดว่าเธอจะมาจากตระกูลซู น้องลู่ฟง ฉันไม่สามารถช่วยนายได้ และการสานสัมพันธ์กับซูหลิน คงจะเป็นเรื่องยากเกินไป "
" มันอาจจะเป็นเรื่องยาก แต่ลู่ฟงของเราก็ไม่เลวเลย " เกาฟางกล่าว
เฉียงโจ, เว่ยไต๋, เว่ยฉินและจางเค่อ ทั้งหมดเริ่มหัวเราะ
จากมุมมองของพวกเขา ลู่ฟงเป็นผู้อ่านจิตวิญญาณที่ยังสามารถแข็งแกร่งได้อีก และเขาจะน่ากลัวมากขึ้น
" พี่เฟิง "
เกาฟาง พูดผ่านโทรศัพท์ของเขา " ใช่แล้วล่ะ แน่นอนว่าเรามีสิ่งที่ดีบางอย่างสำหรับคุณ หรือว่ามีเหตุผลอื่นที่ผมจะโทรหาคุณได้อีก ? มันคุ้มค่ากว่า 100 ล้านแน่ๆ เอาล่ะไม่มีปัญหา " หลังจากที่เกาฟางโทรหา
เขาก็มองไปยังสมาชิกคนอื่นๆ " ฉันโทรหาพี่เฟิงแล้ว เมื่อเราเข้าสู่ตลาดพันธมิตรเราจะขึ้นไปชั้นบน "
" ตกลง " ลู่ฟงและคนอื่นๆพยักหน้า
ครู่ต่อมา -
รถพิเศษผ่านจุดรักษาความปลอดภัยของทหารและขับตรงไปที่ประตูล็อบบี้ของพันธมิตร
สมาชิกของทีมค้อนเพลิงทุกคนลงจากรถเมื่อประตูเปิดออก
" คุณเกาฟาง, ผู้จัดการเฟิง กำลังรออยู่ที่ชั้นบน " หญิงสาวคนหนึ่งที่มีผมสั้น ยิ้มให้
“ โอเค ”
เกาฟาง, ลู่ฟง,และคนอื่นๆ ไม่ได้พูดมาก และเดินตรงเข้าไปในล็อบบี้ทันที
ในห้องโถงมีนักสู้หลายคนพูดคุยอยู่ในบริเวณบาร์ สายตาของลู่ฟง จ้องไปที่บาร์ " ไม่ใช่ วันนี้ ? "
จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าวิทยาลัยเริ่มเปิดเรียน และวิทยาลัยทั่วไปจะได้รับการฝึกทางทหารเมื่อพวกเขาเริ่มเปิดเรียน
และวันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ ซูหลิน ไม่ได้มาที่นี่
“ ติ่ง ! ”
ประตูลิฟท์เปิดออกและสมาชิกของทีมค้อนเพลิงก็เดินเข้าไป
" ตี๊ด ! " หญิงสาวคนนั้นยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์และกด ' 21 ' จากนั้นเธอก็ใช้ดวงตาของเธอสแกนที่เครื่องตรวจสอบ " ปี๊บ , ผ่าน ยินดีต้องรับ คุณเล่อ "
" ผู้จัดการเฟิงรออยู่ที่ชั้น 21 " หญิงสาวยิ้มให้พวกเขา
ลู่ฟงและคนอื่นๆพยักหน้า
ลิฟต์ก็เลื่อนขึ้นและไม่หยุดจนกว่ามันจะไปถึงที่นั่น จากนั้นเสียง “ ติ๊ง ” ประตูลิฟต์ก็เปิดออก
พวกเขามาถึงที่ชั้น 21 แล้ว