spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
ฉากภายในถ้ำเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงวุ่นวาย หลังจากสิ่งมีชีวิตวิญญาณตัวแรกถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว ตัวที่สองและสามตามกันมาติด ๆ
ความหิวกระหายของดอกบัวน่ากลัวอย่างมาก เมื่อสัตว์วิญญาณถูกมันล้อมรอบก็จะไม่สามารถหลุดเป็นอิสระได้อีกและมันต้องต่อสู้จนกว่าจะตาย
สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งบางตัวที่มีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว พวกมันเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นและหนีไปเมื่อพวกมันเห็นกลีบดอกบัวกลืนกินสัตว์วิญญาณตัวอื่น
อย่างไรก็ตาม เถาเป็นร้อยเส้นรอบ ๆ เหวก็เหมือนกับหนวดปลาหมึก มันอยู่รอบ ๆ ตัวเป็นตาข่ายที่ดักจับทุกอย่าง
ยังไม่รวมถึงกลีบดอกบัวที่มีขนาดมหึมา สัตว์วิญญาณไม่สามารถหลบหนีจากเถาวัลย์ได้ไม่ว่าพวกมันจะหนีไปที่ไหน
เมื่อเจี้ยงเฉินตรวจดูสถานการณ์,เขาชวนราชาหนูให้ออกมา "ราชาหนู รีบตามข้ามา เราจะอ้อมไปด้านหลัง "
"ด้านหลัง ?'
"อย่าถามและทำตามคำแนะนำของข้า เราจำเป็นต้องรวดเร็ว รีบตามมา" เจี้ยงเฉินเร่งราชาหนูและเริ่มเจาะลึกไปที่พื้นดิน
ราชาหนูใช้กำลังทั้งหมดของมันขณะที่มันเคลื่อนที่เหมือนว่ายน้ำ กำแพงหินไม่มีผลต่อความเร็วในขณะที่ราชาหนูเจาะเข้าไป
หนึ่ง ต้องยอมรับว่าหนูเขี้ยวทองมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมในการขุดเจาะ
"หึม เราอยู่ลึกลงมาสองถึงสามพันเมตร นี่คือที่ของมัน " เจี้ยงเฉินคำนวณได้อย่างแม่นยำโดยใช้ทักษะญาณทิพย์
เมื่อพวกเขาพังผนังออกไป ราชาหนูก็พบตัวเองอยู่ที่ด้านล่างของเหวลึก
เจี้ยงเฉินใช้ทักษะญาณทิพย์จึงทำให้ไม่ว่าสถานที่ใด ๆ ก็เหมือนมีแสงแดดสดใสสำหรับเขาและสายตาของเขาไม่ได้บกพร่องเลย เพิ่มด้วยการใช้ทักษะนัยน์ตาของพระเจ้าในการค้นหา เขาเชื่อมต่อไปยังตำแหน่งที่ถูกต้องได้อย่างรวดเร็ว
"ไปเถอะ ตรงนั้นแหละคือที่ที่ข้าจะไป"
อุณหภูมิอบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิใต้เหว มันไม่เย็นเข้ากระดูกและไม่มีประกายไฟร้อน
เจี้ยงเฉินรู้ว่านี่คือความสมดุลที่เกิดขึ้นจากหัวใจแห่งเปลวเหมันต์ เพียงภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้วิวัฒนาการของหัวใจจะเร็วที่สุด
"เร็ว เราต้องเร็วกว่านี้!" เจียงเฉินเดินลดเลี้ยวผ่านด้านล่างของเหว
เขารู้ว่าเขาต้องแข่งกับเวลาและดอกบัว เขาหวังว่าสัตว์วิญญาณจะสามารถถ่วงเวลามันได้อีกสักหน่อย
เจี้ยงเฉินจะปลอดภัยตราบเท่าที่ดอกบัวยังไม่ถอยกลับอย่างสมบูรณ์
เขาต้องเผชิญกับดอกบัวหลายร้อยดอกด้วยตัวเอง ถ้ามันกินอาหารเสร็จแล้วถอนตัวกลับมา!
ดอกบัวแต่ละดอกมีพลังอย่างน้อยที่สุดก็คือจุดสูงสุดของอาณาจักรแห่งปราณจิตวิญญาณ
เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจี้ยงเฉินต้องตายแน่
อย่างไรก็ตามถ้าเจียงเฉินสามารถไปถึงหัวใจและนำมันมาได้ก่อนที่ดอกบัวจะรู้ตัว ดอกบัวทั้งหมดจะเหี่ยวแห้งไปทันทีโดยปราศจากการสนับสนุนจากแก่นวิญญาณ พวกมันจะไม่สามารถทำให้เขากลัวได้อีกต่อไป
เวลาเป็นสิ่งสำคัญและตอนนี้เขากำลังแข่งกับเวลา
ฝีเท้าของเจี้ยงเฉินจู่ ๆ ก็หยุดลงเมื่อมีหมอกลอยขึ้นข้างหน้าเขา มันทำให้รู้สึกลึกลับเหมือนการหาแท่นบูชาอยู่ตรงกลางน้ำ
"ต้องเป็นตรงนั้นแน่!"
หัวใจของเจี้ยงเฉินเต้นระทึกเพราะเขารู้ว่านี่เป็นโอกาส แต่มันมาพร้อมกับความเสี่ยงอันมากมาย
เขากำลังจะรีบเข้าไป ทันใดนั้นก้าวเท้าของเขาหยุดชะงักทันทีเพราะเขาค้นพบว่ามีเถาวัลย์ 8 เส้นวนรอบแท่นบูชาอยู่ในน้ำ มีดอกบัว 8 ดอกล้อมรอบแท่นบูชา ปกป้องมันอย่างแน่นหนา
"ให้ตายซิ หัวใจนี้มันเฝ้าระวังตัวเองอย่างมาก" เจี้ยงเฉินร้อนรน เขามองเห็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่ตรงหน้า แต่ไม่มีทางได้มันมา
ดอกบัวแต่ละดอกอยู่ที่จุดสูงสุดของอาณาจักรแห่งปราณจิตวิญญาณ การเข้าใกล้มันโดยมีระดับการฝึกอบรมเช่นนี้หมายถึงการแสวงหาความตาย
กระนั้นเขาไม่ยอมออกไปมือเปล่าแน่นอน
"ราชาหนู เราอาจต้องเสียสละลูกหลานของเจ้านิดหน่อย!" เจี้ยงเฉินหันมาพูดกับราชาหนู
ราชาหนูยิ้มอย่างเสียใจ "เราต้องทำแบบนี้จริง ๆ หรือ?"
"ถ้าข้าไม่แข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ ข้าจะช่วยให้เผ่าของเจ้าแข็งแกร่งได้อย่างไร?" เจี้ยงเฉินค่อนข้างมีเหตุผล
ราชาหนูหัวเราะอย่างเบื่อหน่าย "ข้าแทบจะไม่รู้เลยว่าทางเลือกนี้คุ้มค่าหรือไม่"
"ราชาหนู นี่ฟังดูเหมือนไม่ใช่เจ้า"
"อย่าพูดอีกเลย ข้าจะเรียกกลุ่มเด็ก ๆ ให้ดึงดูดความสนใจของดอกบัว 8 ดอก ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเจ้าแล้วว่าจะทำสำเร็จหรือไม่! "
"ตกลง ตราบใดที่หนูของเจ้าเบี่ยงเบนความสนใจพวกมันได้สัก 3-5 นาที ข้าสัญญาว่าข้าจะไปเอามันให้ได้! "
ราชาหนูไม่ลังเลที่จะเรียกหนู 2,000 ตัวให้วิ่งเข้าไปตรงแท่นบูชาในน้ำ
หนูเขี้ยวทองดุร้ายและกล้าหาญเช่นเคย พวกมันไม่คำนึงถึงสภาพแวดล้อมที่อันตราย พวกมันรีบวิ่งไปที่แท่นบูชาและเริ่มฉีกเถาวัลย์ของดอกบัวทั้งแปด
เจี้ยงเฉินรอจนแน่ใจว่าหนูดึงดูดความสนใจของดอกบัวทั้งแปดสำเร็จ ก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นและลงยืนบนแท่นบูชาภายในน้ำ
เจี้ยงเฉินมองลงไปและเห็นสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายทารกบนแท่นบูชา มันเป็นสีฟ้าครึ่งและสีแดงครึ่ง ส่องแสงประกายเหมือนผลึกคริสตัลและมีลำแสงแวววาวที่น่าอัศจรรย์
รอบ ๆ มีเถาวัลย์ที่หนาแน่นซึ่งมันขยายออกมา
"นี่คือหัวใจแห่งเปลวเหมันต์!"
เจี้ยงเฉินกำลังจะเอื้อมมือออกไปและคว้ามันไว้ ทันใดนั้นเองมือของเขาเกือบจะถูกไฟไหม้เกรียมด้วยคลื่นแห่งความร้อนก่อนที่เขาจะแตะต้องหัวใจ
เขารีบคว้ามือของเขากลับ
"ใช่แล้ว,หัวใจมันเป็นเปลวอัคคีครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งเป็นเปลวเหมันต์ ถ้าไม่มีอุปกรณ์พิเศษหยิบมัน ข้าทำได้เพียงทำลายมัน "
"แต่ถ้าข้าสามารถใช้ความลึกลับของหมัดศักดิ์สิทธิ์อันนิรันดร์และดวงจันทร์ด้วยมือข้างหนึ่งและดวงอาทิตย์อีกข้างหนึ่ง มันจะตรงกับความลึกลับของหัวใจหรือไม่?”
มือของเจี้ยงบิดมือเป็นตราประทับบางอย่างในขณะที่เขากำลังใช้ความลึกลับของหมัดศักดิ์สิทธิ์อันนิรันดร์ เขาใช้พลังของดวงอาทิตย์ด้วยมือข้างหนึ่งและดวงจันทร์อีกข้าง และวางมือทั้งสองข้างลงบนหัวใจ
เจ้าเป็นใคร?!”
"มนุษย์ด้อยค่ากล้าที่จะทำให้ข้าสกปรก?"
"เจ้ากำลังทำอะไร?! อย่าแตะต้องข้า! "
หัวใจมีปัญญาเหลือล้น มันให้กำเนิดดอกบัวจำนวนมากเพื่อกลืนสัตว์วิญญาณ ดูดพลังจิตวิญญาณของพวกมันและช่วยตัวเองวิวัฒนาการ
อย่างไรก็ตามหัวใจไม่มีขีดความสามารถในการสู้รบ มันไม่สามารถต่อต้านได้เมื่อมีมือทั้งสองข้างของเจี้ยงเฉินจับมัน
"มนุษย์ เจ้ากำลังดูดพลังจิตของข้ารึ? ไม่ เจ้ากำลังกลั่นข้าอยู่. เจ้าทำได้ยังไง? เจ้าสามารถกลั่นข้าได้จริงหรือ "
ตอนนี้หัวใจกำลังตื่นตระหนก มันรีบเรียกดอกบัวให้กลับเข้าโจมตีเจี้ยงเฉิน
มันไม่นานหลังจากนั้นดอกบัวบนเหวก็ถูกเรียกตัวกลับลงมา
ราชาหนูไม่สามารถทนดูเจี้ยงเฉินถูกดอกบัวกลืนได้ มันจึงเรียกฝูงหนูออกมาอย่างต่อเนื่องและใช้ชั้นเชิงของจำนวนที่เหนือกว่าเพื่อกักขังและยับยั้งดอกบัว
ดีที่เจี้ยงเฉินมีความเข้าใจอย่างสูงเกี่ยวกับหมัดศักดิ์สิทธิ์อันนิรันดร์ นอกจากนี้เขาได้ศึกษาเกี่ยวกับดอกบัวในเชิงลึก มันทำให้เขาสามารถดูดซับพลังของมันได้อย่างสมบูรณ์
เมื่ออัตราของเขาเพิ่มขึ้น ความสามารถในการป้องกันตัวของหัวใจจึงลดลง จำนวนของดอกบัวที่มันสามารถควบคุมได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง เมื่อแก่นถูกดึงออกไปการโจมตีของดอกบัวที่เรียกตัวลงมาก็ลดลงและอ่อนแอลงด้วย
ในที่สุดเมื่อเจี้ยงเฉินหดมือหลังจากผ่านไป 15 นาที หัวใจก็หายตัวไปจากแท่นบูชาภายในน้ำเพราะเจี้ยงเฉินได้ดูดซึมมันเข้าไปแล้ว
เถาจากดอกบัวทั้งหมดเหี่ยวอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดหลังจากที่หัวใจหายไป
เจี้ยงเฉินรีบรีบออกจากแท่นบูชาและเดินไปข้าง ๆ ราชาหนู "รีบไปกันเถอะ"
ราชาหนูเรียกฝูงหนูให้กลับเข้าไปในท่อน้ำลวงตาขณะที่พวกเขารีบเดินผ่านอุโมงค์ที่พวกเขาเข้ามา ทิ้งความหายนะไว้เบื้องหลัง
สัตว์วิญญาณที่รอดชีวิตจากภัยพิบัติวิ่งลงมาข้างล่างหลังจากนั้นไม่นาน
ดอกบัวทั้งหมดเหี่ยวและตายอยู่บนปากเหว ภาพนี้ทำให้สัตว์วิญญาณที่กลับมาตกใจมาก
แม้ว่าจะมีสัตว์วิญญาณเหลือเพียงหนึ่งในสาม ณ จุดนี้ แต่ตัวที่สามารถอยู่รอดได้จนถึงขณะนี้ไม่ใช่สัตว์วิญญาณที่มีพลังมาก
พวกมันยอมเสี่ยงตายและต้องการตรวจสอบด้านล่างเหว
พวกมันต่างประหลาดใจมากเมื่อเห็นสิ่งเกิดขึ้น ความหายนะที่ยิ่งใหญ่
"แท่นนี้ควบคุมดอกบัวหรือ?"
"ไม่ไช่ มันไม่มีพลังวิญญาณบนแท่นบูชานี้เลย มันจะควบคุมดอกบัวได้อย่างไร?"
"เอ๋? มีกลิ่นของมนุษย์อยู่ที่นี่ "
"เป็นไปได้ไหมที่มนุษย์แอบเข้ามาและขโมยแก่นวิญญาณของดอกบัว" สัตว์วิญญาณที่มีความรู้นึกได้ถึงเรื่องของแก่นวิญญาณ
มนุษย์รึ?
"พวกเรา มาดูซิ มันมีทางตรงนี้!"
"มันเป็นทางจริง ๆ! นี่ต้องเป็นทางที่มนุษย์เข้ามา "
"ใช่ ดูจากขนาด มันดูใหญ่พอสำหรับมนุษย์."
"แปลกมาก ทางออกนี้มันดูใหม่ มนุษย์รู้จักวิธีเจาะได้อย่างไร? นี่มันประหลาดเกินไป "
"อะไรก็ช่าง ไปตามล่ามนุษย์นั่น!"
สัตว์วิญญาณขนาดเล็กวิ่งเข้าไปในทางเดินและพยายามที่จะเดินไปตามเส้นทาง
สัตว์วิญญาณขนาดใหญ่ไม่สามารถเข้าไปได้ไม่ว่าพวกมันจะพยายามอย่างไร พวกมันจึงกลับไปตามทางเดิมที่ได้เข้ามาและไปดูสถานการณ์ข้างหน้า
เจี้ยงเฉินเหมือนกับปลาในน้ำในขณะนี้ เขารีบกลับมาที่โลกภายนอกด้วยโดยมีราชาหนูคอยนำทาง
หลังจากที่ราชาหนูกลับมาที่ท่อน้ำลวงตา เจี้ยงเฉินก็รีบวิ่งออกจากถ้ำอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และออกจากหุบเขาทันที
เขาไม่ต้องกังวลหลังจากที่เขาออกจากหุบเขา เขาวงกตกว้างมาก เขาเพียงแต่ต้องถอยออกมาจาดจุดนั้นเพื่อไม่ให้สัตว์วิญญาณตามเขามา
หลังจากที่เขาวิ่งหนีเป็นพัน ๆ ลี้ เขาพบบริเวณที่เงียบสงบจึงสั่งให้ราชาหนูขุดถ้ำ เขาซ่อนตัวอยู่ในนั้นและเริ่มทำการฝึกฝนพลัง
หลังจากดูดซับหัวใจ มหาสมุทรจิตวิญญาณของเจี้ยงเฉินเกือบจะระเบิด เขาต้องการที่จะทำการฝึกฝนบ่มเพาะพลังอยู่สักครู่เพื่อย่อยสลายพลังจากหัวใจให้หมดไปสำหรับการใช้งานของตัวเอง
นี่เป็นความโชคดีของเจี้ยงเฉินที่เขาได้ฝึกฝนเทคนิคหมัดศักดิ์สิทธิ์อันนิรันดร์และเข้าใจถึงความลึกลับของมัน ถ้าไม่เช่นนั้น ไม่มีทางที่เขาจะเอาหัวใจมาได้
ผู้ฝึกฝนที่ไม่เข้าใจแนวคิดของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์และการดำรงอยู่ของหยินและหยางพยายามที่จะจับหัวใจคงจะถูกไหม้เกรียมด้วยอำนาจของอัคคีหรือถูกแช่แข็งในก้อนเหมันต์ด้วยพลังของเหมันต์
การทำงานของหยินหยางและหยางร่วมกันสามารถดูดซึมหัวใจได้
เจี้ยงเฉินรู้ว่าตอนนี้เขาทำตัวเหมือนโจร ในที่สุดเขาก็ไม่ได้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ในเขาวงกตนี้